De overgang van analoog naar digitaal wordt door Polaroid voortgezet met een fotoprinter. De printer in broekzakformaat drukt via usb of bluetooth ontvangen foto's af en gebruikt daarbij geen inkt, maar een variant op thermisch printen.
De printer, die Pogo is gedoopt, moet als vervanging voor de bekende direct-klaar-toestellen van Polaroid gaan dienen. De eens zo populaire toestellen van de Amerikaanse fabrikant mogen dan wel door digitale camera's en cameramobieltjes uit de markt zijn gedrukt, maar het direct in de hand houden van een foto kunnen de digitale toestellen niet vervangen. De huidige generatie draagbare printers biedt volgens de fabrikant niet de flexibiliteit van de Pogo, die met een oplaadbare accu en afmetingen van 7cm bij 12cm bij 2cm 'overal en altijd' inzetbaar zou zijn.
De printer heeft een gewicht, inclusief accu maar zonder papier, van ongeveer 226 gram. Het papier wordt in pakketjes van tien in de printer geladen; de accu kan op een volle lading vijftien foto's afdrukken. Het papier, dat een zelfklevende achterzijde heeft, meet 5cm bij 7,6cm en kan volledig worden bedrukt. De Pogo kan via usb of bluetooth Pictbridge-opdrachten ontvangen, waarna de de thermische printkoppen aan de slag gaan.
De Polaroid Pogo gebruikt zogenoemd Zink-papier, dat zijn naam ontleent aan de term 'zero ink'. Polaroid ontwikkelde de techniek in zijn eigen laboratoria, maar Zink Imaging verzelfstandigde nadat Polaroid in 2001 bankroet ging. Zink produceert zijn speciale papier door kleine kristallen voor de basiskleuren cyaan, magenta en geel - zwart ontbreekt - tussen lagen papier in te klemmen. De kleurloze kristallen kunnen onder invloed van de thermische printkop van de Pogo de gewenste kleur aannemen. Het printproces duurt van begin tot eind volgens Polaroid zestig seconden, waarbij een printje ongeveer vijfendertig dollarcent kost. De Pogo zelf is in Amerika vanaf 6 juli voor 149 dollar te koop.
