'Gevaar nanobuisjes mogelijk vergelijkbaar met asbest'

Veelgebruikte nanotechnologie blijkt in bepaalde gevallen overeenkomsten te vertonen met asbest. Vooral tijdens het verwerken van nanobuisjes zouden voorzorgsmaatregelen genomen moeten worden.

Deze conclusie trekken onderzoekers na een onderzoek naar schadelijke effecten van nanobuisjes. Voor het onderzoek werden muizen met nanobuisjes geïnjecteerd, waarna werd gezocht naar ontstekingen van vliezen als reactie op de nanobuisjes. De onderzoekers gebruikten verschillende lengtes nanobuisjes, waarbij bleek dat lange mwnt's ontstekingen en littekens veroorzaakten. Korte nanobuisjes werden daarentegen door witte bloedlichaampjes opgeruimd, maar de cellen slaagden daar niet meer in als de nanobuisjes langer dan twintig micrometer werden.

De waargenomen infecties lijken op de gevolgen van het inademen van asbest, maar of de nanobuisjes ook kanker veroorzaken, is met de studie niet bewezen. Het is onbekend of de nanobuisjes überhaupt het longvlies zouden bereiken wanneer ze ingeademd worden. Wanneer muizen nanobuisjes inademden, veroorzaakten ze ontstekingen die echter na twee maanden weer genazen. De gevolgen van het inademen van asbest zijn infecties van het longvlies die kunnen leiden tot mesotheliomen, een vorm van kanker.

De onderzoekers claimen niet direct dat nanobuisjes longkanker veroorzaken, maar pleiten wel voor meer onderzoek en preventieve maatregelen. Vooral tijdens de productie van materialen waarin nanobuisjes verwerkt worden, dienen maatregelen tegen inademing van nanobuisjes genomen te worden. Ook bij de afvalverwerking van producten waarin nanobuisjes gebruikt zijn, moet rekening gehouden worden met de mogelijke gevaren van de buisjes. Voorwaarde is dan openheid van de nanotechnologie-industrie: het is momenteel nog vaak onbekend of en welke nanobuisjes in producten verwerkt zijn.

Reacties (52)

[Anoniem: 262535]

Overeenkomsten asbest en nanotechnologie:
Beide werden binnengehaald als magisch nieuw product.
Beide werden/worden veelvuldig toegepast in producten (zie o.a http://www.nanotechproject.org/inventories/consumer/ voor concrete voorbeelden van nanodeeltjes (waaronder nanotubes)

in 1898 werden de eerste vermoedens over asbest uitgesproken. Het duurde 100 jaar voordat er een verbod kwam. Zie voor een overzicht: http://reports.eea.europa...2/en/issue-22-part-05.pdf
Is het te verwachten dat hetzelfde gaat gebeuren voor nanotubes?

Overigens zijn er ook onderzoekers (Nohynek et al. 2007) die de overeenkomst logisch vinden. Ze stellen dat deze overeenkomst duidelijk genoeg is, maar niet representatief voor alle nanodeeltjes. Elk deeltje moet op zichzelfstaand worden beoordeeld.

Voor de doordenkers:
Waarom nanodeeltjes? Als kleine deeltjes andere (betere) eigenschappen hebben dan grote, hebben ze dan ook andere risico's? (hogere reactiviteit en makkelijker opname in je lichaam?)
Hoe onderscheid je een nanodeeltje koolstof van een chip en van een mens? Als je met moleculen werkt zie je niet wat voor iets er aan vast zit. De grens tussen leven en levenloos verdwijnt? Met nanotechnologie kan men zelf al leven maken (heet synthetische biologie) http://money.cnn.com/maga...04/03/08/363705/index.htm
http://www.etcgroup.org/e...lications.html?pub_id=602
http://www.rathenau.nl/showpage.asp?steID=1&item=2492
http://www.rathenau.nl/downloadfile.asp?ID=1325

Zo zijn er al onderzoekers bezig aan een DNA computer! Zie http://computer.howstuffworks.com/dna-computer.htm

De maatschappelijke implicaties zijn overweldigend toch is de maatschappelijke discussie hoe kan dat?

[Tomatoman]

Ook bij de afvalverwerking van producten waarin nanobuisjes gebruikt zijn, moet rekening gehouden worden met de mogelijke gevaren van de buisjes.

Ze zien me al aankomen bij de gemeentelijke inzameling van klein chemisch afval.
Ik: 'Alstublieft, in dat glazen potje zitten oude batterijen, in dat blik zit oud frituurvet en dit plastic zakje zitten nanobuisjes.'
Inzamelaar: 'Zijn die nanobuisjes langer of korter dan 20 micrometer?'
Ik: 'Ze zijn ongeveer 10 micrometer lang.'
Inzamelaar: 'O, dan had u ze gewoon in de grijze container kunnen gooien. Onder de twintig micrometer vindt geen gescheiden inzameling plaats.'

. Volgens mij slaan we inmiddels een beetje door bij de verwerking van gevaarlijk afval.

[Anoniem: 185882]

Je hele verhaal is leuk verzonnen, maar het raakt natuurlijk kant noch wal omdat
1. Er niets mis is met he proper scheiden van afval
2. Jij in principe nooit zelf nanotubes zal verwerken
3. Er ongetwijfeld richtlijnen & regels komen voor de verwerking er van
4. De lengte van nanotubes afaik niet gegarandeerd kan worden (afhankelijk purificatie)
dus voor korte /lange komen dezelfde regels

etc

[metaal]

Dat vond de Nederlandse overheid ook toen een onderzoeker in 1969 waarschuwde voor de gevaren van asbest. Dankzij het feit dat de kop van de overheid 25 jaar lang meters diep onder de grond heeft gezeten sterven er nu honderden mensen per jaar aan allerlei longaandoeningen. Doe mij dan maar overdreven gedoe met gevaarlijk afval...

[DiLDoG]

Volgens mij slaan we inmiddels een beetje door in het ontwikkelen en produceren van gevaarlijk afval. Nanobuisjes bestaan nog niet zo lang dus de effecten ervan (Zeker op lange termijn) zijn nog niet echt helemaal duidelijk.

[Toontje_78]

Angst is een slechte raadgever. Als de holbewoners aan de gevaren van vuur dachten en niet aan de mogelijk evoordelen, aten we nu onze pizza's koud.

[freedragon]

Aan de andere kant kan het ook zo gegaan zijn:
1. Holbewoner is bang voor sabeltandtijger
2. "Hé, die sabeltandtijger is bang voor vuur!" merkt de holbewoner
3. En achteraf komt hij er achter dat warme "pizza al sabeltandtijger" nog lekkerder is dan een koude,

[NomenNanne]

Naja, vandaag stond er in de nrc (ook op de site onder wetenschap) dat apen gekookt eten lekkerder vinden dan rauw voedsel. (http://www.nrc.nl/wetensc...nsaap_wil_zn_eten_gekookt). Dus het lijkt erop dat het gewoon de ouderwetse hebberigheid was weer en niet bescherming primair.

[Anoniem: 239217]

Er zijn veel mensen die roepen dat 'Nanotechnologie' een bedreiging voor de gezondheid is. Vaak roept men dingen als: 'het is zo klein, we weten niet wat het met ons lichaam doet'. 'We moeten eerst de gezondheidsaspecten onderzoeken voordat we verder kunnen'. En van die dingen.

Maar feit is dat alles wat zich nanotech mag noemen in een cleanroom word gemaakt, en waarschijnlijk gegroeit in een reactiekamer.
Er is dus altijd een laminaire flow aanwezig, en de werkers hebben goede bescherming aan, een heel bunny-suit. Ik ken geen werkomgeving waar meer veiligheidsvoorziningen zijn dan in een cleanroom.

Niemand gaat nanobuisjes snuiven.

Voor de industrie is dit echter een hachelijk punt, ze moeten namelijk pottekijkers dulden in hun keuken, en dat wil niemand. Dit is dus waarschijnlijk een raport waarmee men grote woorden gebruikt (kanker) om meer inzicht te forceren in de industrie.

Als men genoeg geroddel creeert dat nanobuisjes kanker zouden kunnen veroorzaken wil er dalijk niemand meer in inversteren.

[Timfonie]

Je hebt niet alleen een probleem bij de productie (die relatief eenvoudig te beheersen is), maar wel degelijk ook bij gebruik en het afdanken van het materiaal. Als nanobuisjes veel toepassingen krijgen, dan wordt de kans aanzienlijk groter dat er dingen mis gaan. En daarvoor hoef je niet opzettelijk te snuiven.

Ik heb in mijn jeugd eens met fascinatie naar kwikbolletjes zitten kijken, toen een thermometer het had begeven. Toen wist ik nog niks over de giftigheid van kwikdamp en er was geen verbod op kwikthermometers.

Een familielid van mij komt binnenkort te overlijden aan asbestkanker. Hij kan zich niet herinneren waar hij dat heeft opgelopen. Naar zijn weten is hij nooit met (stuivende) asbest in contact gekomen, maar dat kan ook ongemerkt zijn gegaan.

Kortom, in hoe meer dingen koolstofnanobuisjes wordern verwerkt, des te groter de kans dat mensen er ooit op een vervelende manier mee in aanraking komen. Zeker als het ook in allerlei consumenten-producten terecht komt.

[Reactie gewijzigd door Timfonie op 25 juli 2024 01:04]

[aval0ne]

Er zijn verschillende klasses van clean rooms met ieder zijn eigen limieten qua maximaal toegelaten deeltjes. Geen enkele clean room is echter vrij van deeltjes! En dus het risico bestaat altijd

Natuurlijk wel gaan mensen nanodeeltjes "snuiven". Ze zijn klein genoeg om via de lucht vervoerd te worden en dus ademen mensen deze in. Want produkten waar deze nano deeltjes inzitten komen buiten clean rooms en dus in de vrije atmosfeer.

[cc12]

@ DePurpereWolf:

Hou jij ook rekening met het feit dat nanotechnologie in bepaalde middelen zoals creme's etc wel degelijk in je lichaam komt? De toepassingen van nanotechnologie zijn in de toekomst waarschijnlijk erg groot (voedsel, medicijnen?). Daarbij komt nog dat stoffen in op nano-schaal heel anders kunnen reageren. Goed onderzoek lijkt mij - en velen met mij- van cruciaal belang.

Of ben jij zo iemand die het bedrijfsbelang laat prevaleren boven de gezondheid van mensen? Dan stem je dus waarschijnlijk rechts (VVD, TON o.i.d.)

Geen probleem als jij je wilt aanmelden als proefkonijn omwille van het kapitaal. Maar laat andere mensen er dan buiten die wel gezond willen blijven.

[Reactie gewijzigd door cc12 op 25 juli 2024 01:04]

[Kevinp]

Is het doel van deze techniek niet uiteindelijk dat ze een toevoeging worden als injectie om zo ziektes op te sporen die ons eigen lichaam niet kan verwerken. En zo het te verhelpen?

een beetje zoals in star trek gebeurd.

[Pruts0r]

Niet echt nee. Nanobuisjes (zullen) worden verwerkt een een heel scala aan producten. Van bouwmateriaal tot scherm beschermlaagje. En het doel van dit onderzoek is te onderzoeken wat er gebeurt als die dingen breken of worden weggegooid en de nanobuisjes in de lucht terecht komen en wij mensen (of dieren) ze inademen. Omdat ze zo klein zijn (net als asbest) is het niet geheel ondeknbaar dat ze (net als asbest) ook kanker kunnen veroorzaken.

[Reactie gewijzigd door Pruts0r op 25 juli 2024 01:04]

[TommyCP]

Dit is wel een tikje kort door de bocht: dingen zijn niet potentieel kankerverwekkend omdat ze klein zijn. Daar komt bij, vergeleken met veel kankerverwekkende chemicaliën zijn nanobuisjes nog best groot (in de orde van enkele nanometers).

Het meest voor de hand liggende gevaar bij het inademen van kleine deeltjes is lidtekenvorming en irritatie/ontsteking. Dit zie je bijvoorbeeld met silica gel poeder (feitelijk zeer kleine glasdeeltjes, grootte: enkele tientallen tot enkele honderden micrometers). Of het ook kankerverwekkend is, kan voor verschillende stoffen zeer uiteen lopen.

[Reactie gewijzigd door TommyCP op 25 juli 2024 01:04]

[Rrob]

Nanobuisjes zijn dan ook niet 'biochemisch' kankerverwekkend maar dat is asbest ook niet! Asbest vezel-deeltjes (ook veel grotere deeltjes dan de moleculen die 'biochemisch' kankerverwekkend zijn) zijn zelf ook niet kankerverwekkend, alleen doordat het immuunsysteem ze niet op kan ruimen maar het wel blijft proberen ontstaat kanker.
Als ik het goed heb blijft het immuunsysteem de deeltjes bestoken met vrij zuurstof radicalen die in het omliggende weefsel kanker veroorzaken.

[TommyCP]

Dat wat je zegt over asbest klopt dacht ik, maar ik zet mijn vraagtekens bij onderscheid maken tussen "biochemisch" kankerverwekkend en... eh... kankerverwekkend-omdat-het-lichaam-het-niet-goed-kan-afbreken. Veel chemicaliën vallen ook in de laatste categorie, kijk bijvoorbeeld maar naar een simpele, kleine chemische stof als benzeen. Deze is kankerverwekkend omdat je lichaam er tijdens het afbreken van de benzeen een epoxide van maakt, die op zijn beurt met je eiwitten kan reageren.

Tolueen, wat qua eigenschappen vrijwel gelijk is aan benzeen is echter niet kankerverwekkend. Dus nogmaals, of een stof kankerverwekkend is kan voor verschillende (zelfs zeer sterk op elkaar gelijkende) stoffen zeer uiteen lopen. Op basis van de grootte e.d. kun je echt geen conclusies trekken m.b.t. hoe kankerverwekkend een stof is.

[Reactie gewijzigd door TommyCP op 25 juli 2024 01:04]

[aval0ne]

Het is net omgekeerd. Benzeen is net wel biochemisch kankerverwekkend omdat je lichaam het omzet in een toxische stof (dit is net wat men in de biochemie bestudeert, afbraakreacties). Het kan benzeen wel goed afbreken, alleen jammer genoeg vormt het een toxische stof.

Nanobuisjes en asbest zijn niet biochemisch kankerverwekkend omdat het lichaam er geen chemische reactie op kan doen die de uitscheiding van deze substanties kan bevorderen. Ze blijven dusin het lichaam omdat te groot zijn om door cellen opgenomen te worden. Op basis van grootte kan je dus wel conclusies trekken.

Enne ... lidteken? Wat is dat ?

[TommyCP]

Iets Freudiaans denk ik...

Maar welke conclusies kun je dan trekken? Dat sommige dingen wel en andere dingen niet door het lichaam worden opgenomen? Dat duidt nog niet op een verband tussen de toxiciteit/carciogeniteit en de grootte.

[Reactie gewijzigd door TommyCP op 25 juli 2024 01:04]

[Anoniem: 172410]

Ik ben zelf geen biochemicus, maar het is me toevallig laatst uitgelegd door iemand die dat wel is. Asbest is zelf in principe niet kankerverwekkend, maar het probleem is dat het relatief grote moleculen zijn. Witte bloedcellen proberen die deeltjes 'op te eten', zoals ze met andere ziekteverwekkers doen. Dat lukt ze niet en het grote probleem is dat ze dan stuk gaan en scheuren. Allerlei enzymen die in die cellen zitten die van alles afbreken en regelen komen dan vrij, waardoor die ineens schade kunnen veroorzaken aan andere cellen en weefsel, waardoor daarin uiteindelijk kanker kan ontstaan.

Het klinkt alsof deze nanodeeltjes een soortgelijk probleem kunnen veroorzaken. Met name dat kleine deeltjes wel opgeruimd kunnen worden maar grotere niet lijkt overeen te komen met bovengenoemd verhaal.

Groot probleem is ook onderzoek moeilijk is, omdat de incubatietijd (de tijd tussen besmetting of blootstelling en de eerste symptomen van de ziekte) extreem lang is. Daarom duurde het ook zo'n tijd voor we eindelijk door hadden wat asbest voor nare gevolgen kan hebben en zou het bij nanodeeltjes ook best een tijd kunnen duren voor we weten wat het doet. Het lijkt me in ieder geval geen slecht idee ietwat voorzichtig te zijn met dit soort stoffen.

[ASS-Ware]

Dit is wel een tikje kort door de bocht: dingen zijn niet potentieel kankerverwekkend omdat ze klein zijn.

Hij zei ook : Niet ondenkbaar.

[Goodielover]

Volgens mij doel jij meer op nanobots.

[yzf1kr]

Nou het beste voorbeeld van Nanotubes dat we hier op tweakers kennen is SED-tv.

Een vergelijking met Asbest is dus uiteindelijk de doodsteek voor SED, dat toch al op sterven na dood is.

[killingdjef]

Kan iemand een concreet product noemen waar nanobuisjes bij (kunnen) gebruikt worden? Reacties hier boven zijn vrij abstract imo.

[Anoniem: 185882]

Staal kan vele malen sterker ('100e keren') gemaakt worden. Bedenk zelf maar wat de mogelijkheden daar van zijn (hint auto onderdelen)

Carbon fiber inc. met nanotubes... vele malen sterker dan staal, vele malen lichter..

mogelijkheden zijn eindeloos

[Toontje_78]

Bij staal lijkt het me het verspreiden in de matrix wat lastig. Polymeren zijn een beter voorbeeld. (Vellen fiber in de juiste vorm vormen en dan met hars verbinden)

Kijk naar F1 cockpits, en de dure klasse fietsen.

(Carbon fiber zijn nanobuisjes, alleen iets minder goed gedefineerde buisjes dan waar men aan denkt bij nanobuisjes) Da's een polymeer wat verkoolt is, en uit de reeds bestaande structuur van de kunststof vezel grafiet en nanobuisjes vormt.)

Deze wiki pagina geeft een vrij ok beeld van hoe het eraan toegaat, als ik het snel lees komt het ruwweg overeen met collegestof.

[Reactie gewijzigd door Toontje_78 op 25 juli 2024 01:04]

[Anoniem: 121241]

volgens mij is de verwerking van asbest ook het grootste probleem. Als het eenmaal in een deur of dak is verwerkt doet het zijn werk prima

[batavier]

Dat is niet helemaal waar, er zijn ook soorten asbest waar wel stof vanaf komt, ook nadat het al verwerkt is (bijvoorbeeld in wegen). En op een gegeven moment moet het toch vervangen of verwijderd worden en dan is het risico dus erg groot dat er een wolk asbestdeeltjes vrijkomt. (Kan zelfs al met schoonmaken met bijvoorbeeld hogedrukspuit, staalborstel en schuurpapier gebeuren).

Bron: VROM

[Anoniem: 262296]

Als aanvulling hierop het volgende: (en dus volledig off topic)

Asbest is een natuurproduct, het is een steensoort. De stofdeeltjes zijn schadelijk.
Asbest wordt echter ook gebruikt als grondstof in producten, zoals b.v. het product Eternit (ja, zelde naam als het bedrijf dat het maakte).
Als het verwerkt is het product eternit is er niets aan de hand zolang je maar niets met het product doet. De asbest kan niet vrij komen uit het product. Bij verwerken e.d. loop je wel het risico dat asbest vrij komt.
En wat de wegen betreft. Ik woon in Goor, waar eternit jaren asbest heeft gebruikt. De zandwegen werden verhard met Eternit inderdaad. En door de druk door het gebruiken van de weg kan er dan inderdaad asbest vij komen.

Even voor de duidelijkheid. Je gebruikt het woord asbest, terwijl je eigenlijk Eternit moet gebruiken. Asbest is een steen in stofvorm, en dat is nogal lastig schuren. En het is echt niet slim om Eternit te gaan schuren. Maar wat bedoeld wordt is dat het product uit zich zelf geen asbest vrij laat, niet spontaan dus.

--edit-- klein tikfoutje verbeterd

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 262296 op 25 juli 2024 01:04]

[aval0ne]

Eternit is de naam van een bedrijf dat allerlei produkten op basis van asbest maakte. Ook andere bedrijven met een andere naam dan Eternit gebruikten asbest.
Het is niet zo dat er een produkt Eternit bestond, Eternit maakte immers verschillende produkten.

[Sharky]

Nanobuisjes zijn iets anders dan nanomachines. De laatste denkt men over ~tig jaar te gaan gebruiken om ziektes op te sporen en te genezen.

[TommyCP]

Klopt, maar vooralsnog is dit helaas toekomstmuziek, en dan heb ik het niet over de nabije toekomst. Onderzoek heeft uitgewezen dat stoffen in je bloed die groter zijn dan een bepaald aantal nanometers niet door je nieren uit je bloed kunnen worden gefiltreerd. Met andere woorden, als je je laat injecteren met nanobotjes (die zeker groter zullen zijn dan een paar nanometers), dan kan je lichaam ze niet meer kwijtraken. Twee manieren om om dit probleem heen te werken zijn om: 1) de nanobotjes biodegradeerbaar te maken, wat bijzonder complex is, aangezien hier in het ontwerp van een nanobotje rekening mee moet worden gehouden en we eigenlijk niet eens zoveel weten over hoe ons lichaam lichaamsvreemde stoffen afbreekt; en 2) om de nanobotjes zelf uit het bloed te filtreren, bv. met dialyse.

Dus, voor het zover is dat we nanobotjes kunnen toepassen in de medische wereld, is er nog genoeg te onderzoeken. Tegen de tijd dat we met iets toepasbaars op de proppen hebben kunnen komen, kan het best zijn dat er andere therapieën zijn die veel beter werken.

[Reactie gewijzigd door TommyCP op 25 juli 2024 01:04]

[Anoniem: 234484]

wie zegt dat ze ons lichaam weer uit moeten? Laat ze lekker zitten en alle defecten oplossen . Go borg!

[Auredium]

Ik ben voor onderzoek hier naartoe. Nano-tehcnologie is een relatief nieuw terrein en het is verstandiger om het nu te onderzoeken dan andien zoals met asbest is gebeurd. beter daat nu potentiele gevaren worden gevonden en eventueel opgelost dan dat we straks met een hoop kankerverwekkend materiaal van nanotubes zitten.

Ik moet zeggen dat ik het wel komisch vind dat de kleinere nanotubes worden opgeruimt door witte bloedlichaampjes. Laten we hopen dat je niet allergisch kunt worden voor ie zooi.

/edit; ik ben overigens voor nanotechnologie en pro technologie in het algemeen, laten we dat even voorop stellen.

[Reactie gewijzigd door Auredium op 25 juli 2024 01:04]

[Anoniem: 262296]

Je suggereert nu dat van asbest vooraf niets bekend was over de effecten ervan. Voor de echt groteschalige toepassing van asbest was er echter al weldegelijk bekend dat asbest mensen ziek maakte. De eerste matches tussen asbest en gezondheid werden al gesuggereerd halverwege de negentiende eeuw (dus 18..)

Ik ben dan ook zeker voorstander van uitvoerig onderzoek, juist omdat de structuur lijkt op asbest en omdat de toepasbaarheid van nanotubes vele malen grootschaliger is als die van asbest.

[Pheatus]

Op het einde van het boek van de omstreden Jo Lernout (L&H) staat het vol met wat er ons allemaal te wachten staat op gebied van nano-technologie. Best wel interessant.
Enkele voorbeelden: nanodeeltjes die CO₂ omzetten in zuurstof en die eruit zouden zien als stofdeeltjes. Gedaan met het CO₂ probleem. Strooien we gewoon alle straten vol.
Of inderdaad de medische doeleinden, waar je een spuitje krijgt met intelligente nanodeeltjes die constant over uw lichaam waken op gebied van ziektes, kankers, adervernauwingen,...
Een leuke vond ik deze: nanodeeltjes zouden zodanig kunnen worden geprogrammeerd dat je het om het even welk voorwerp zou kunnen laten worden. Je zou dan een soort blubber kunnen laten activeren (bv: via een soort microgolf) en vervolgens een nieuw telefoon of glas of ... tevoorschijn 'toveren'. Maar dit is nog ver-van-ons bed vrees ik

Nu, het klinkt wel allemaal nog wat vaag en misschien iets te sci-fi, maar volgens mij staat ons dit allemaal ooit nog te wachten als nanotechnologie volledig doorbreekt.

Uiteraard moet er constant onderzoek gebeuren naar de gevaren hiervan. Stel je voor dat die nanobuisjes hetzelfde effect zouden hebben als in "I am Legend"

[FreezeXJ]

Leuk bedacht, maar helaas geen natuurkunde-check gedaan...

nO2 + CnX --> CO2 + hitte... omgekeerde reactie vereist dus energie... (en nee, die haal je niet uit de lucht. Carnot-cyclus anyone?) Medische nanodeeltjes krijgen fikse formaten, en komen dus alleen in je bloedbaan... (of geven problemen) Kleiner kan gewoon niet zonder dat je je data kunt verkrijgen, bewerken en doorsturen.
Blubber? Tja, so far OK, maar om het dan aan elkaar te laten kleven is lastiger. Om het een vaste vorm te geven is ongeveer onmogelijk, behalve als je gewoon gaat bouwen. Da's nog lastig zat voor grotere machines, dus kleiner gaat helemaal niet.

Nanotubes zie ik eerder verschijnen in beeldschermen ( electron-geleiding, met bandgap omzetten in fotonen, voila, beeld), stevig draad (spul is echt sterk) of smeermiddelen (inert en flexibel, glijdt best goed).

[DiSiLLUSiON]

"Voor het onderzoek werden muizen met nanobuisjes geïnjecteerd, waarna werd gezocht naar ontstekingen van vliezen als reactie op de nanobuisjes."

Zijn er vandaag de dag nog steeds geen toereikende virtualisatiemogelijkheden om zulk soort dingen te onderzoeken op een supercomputer oid?

Je zou maar zo'n muis zijn...

[FreezeXJ]

You wish... Zelfs met die leuke supercomputers is het alleen mogelijk om parallelle processen te simuleren, of hele kleine. Luchtstromen kan, en losse atomen zijn ook aardig te voorspellen, maar iets als een witte bloedcel, of zelfs een halve muis is te veel. Daarnaast snappen we nog niet half wat er allemaal gebeurt op micro-niveau.

Second : van asbest weten we dat het een soort stekende fibers zijn, die redelijk stug zijn, en dus door allerlei weefsel prikken. Nanotubes zijn flexibeler, en een stuk inerter (die koolstofatomen reageren bijna nergens mee, tenzij je er sterke zuren oid tegenaan gooit). De vraag is dan of dat een overmatige afweerreactie opwekt, of dat ze gewoon ingekapseld worden. Om dat gelijk te stellen aan asbest is op z'n best slordig. We weten gewoon te weinig.

Dit rapport had of iets voorzichtiger moeten zijn, of beter gelezen moeten worden, dit lijkt meer op paniek zaaien. (Als we jou gaan vertellen dat je arsenicum bevat, radio-actief bent en wat je allemaal inademt, schrik je ook wel even. Terwijl er weinig reden toe is) Laat dit voorlopig graag aan wetenschappers over, die kunnen je best vertellen hoe gevaarlijk het is.
(disclaimer : Freeze_XJ is zo'n wetenschapper in opleiding )

[fevenhuis]

Of je kunt ook zeggen dat het onderzoek terecht de eventuele gevolgen niet afstompt, de meeste onderzoeken (hoe pril dan ook) tonen tot nu toe aan dat nanostoffen problemen verzoorzaken, of op zijn minst de potentie hebben om ernstige problemen te veroorzaken voor de gezondeheid en het milieu van mens en dier.

De terechte conclusie die men dus uit het onderzoek kan trekken is dat het veelst te vroeg is om al nanostoffen te gaan gebruiken in produkten en er nog veel meer onderzoek nodig is.