Het Nederlandse zonnevoertuig Nuna II heeft de World Solar Challenge 2003 gewonnen, zo lezen we op de site van het Nuon Solar Team. De Solar Challenge is een wedstrijd over ruim drieduizend kilometer van het Australische Darwin naar Adelaide, waaraan alleen auto's op zonne-energie mogen meerijden. De auto's krijgen energie door de zonneschijn; na zonsondergang teren ze op hun batterijen. Elke dag wordt er van acht tot vijf geraced, na vijf uur moet de auto stoppen en mag men de volgende dag weer verder reizen.
Veel grote motorfabrikanten zien deze race als een test voor hun zonneceltechnologie. De Nuna II eindigde dit jaar voor de Australische Aurora en een Amerikaans team, die respectievelijk op de tweede en derde plaats eindigden. Men deed dit met een gemiddelde snelheid van 97 kilometer per uur en een tijd van 30 uur en 54 minuten, een nieuw record. In 2001 had de door Rotterdamse en Delftse studenten gebouwde Nuna I al eerder de race gewonnen.
De zonnewagen heeft onderdelen die rechtstreeks uit het European Space Agency komen, zoals zonnecellen, batterijen en bepaalde plasticsoorten die oorspronkelijk bedoeld waren voor de ruimtevaart. De wagen bevat sensoren die alle elektrische systemen in de gaten houden. De verzamelde gegevens worden gecombineerd met weersvoorspellingen en ter plekke verwerkt in een speciaal ontworpen programma. Het programma vertelt de rijder welke snelheid hij precies moet aanhouden om zo efficiënt mogelijk te reizen:
In volle zon snel doorrijden, of rustig aan doen, de batterijen opladend voor het wolkendek dat er straks misschien aankomt? Nuna II bevat sensoren die alle elektrische systemen in de gaten houden.
De sensoren geven via telemetrie informatie door aan Mission Control, de belangrijkste volgwagen. Alle gegevens worden ter plekke verwerkt in een strategisch computerprogramma, dat de coureur elke paar seconden precies kan vertellen welke snelheid hij moet aanhouden om zo efficiënt mogelijk te rijden.
