Leg mij eens uit waarom hardware altijd geld mag kosten, maar software altijd goedkoop (zoniet gratis) moet zijn.
Omdat software fundamenteel anders is dan hardware.
Hardware bestaat uit fysieke objecten, waarvan het ontwikkelen (eenmalig)
en produceren (herhaaldelijk) moeite (en dus vaak: geld) kost.
Software is een abstract begrip, waarvan het ontwikkelen (eenmalig) moeite kost. Het produceren (herhaaldelijk) kost echter een verwaarloosbare hoeveelheid moeite!
Dat is, in een notedop, het grote verschil. Software is kosteloos te reproduceren. Daarom is software een zaak apart. Dat betekent nog niet noodzakelijk dat software geen geld mag kosten, maar het betekent wel dat je software niet op dezelfde manier als hardware kunt behandelen.
Wat me vooral stoort aan dergelijke software is dat je er dus veel geld voor betaalt, en dat je er dan nog niks mee mag. Reverse engineeren mag niet (thank you DMCA), de software aanpassen mag niet, je mag het maar op een beperkt aantal computers (vaak maar één) installeren, etc, etc, etc.
Veel van die regels duiden erop dat bedrijven geld willen vangen voor het reproduceren van software (wat effectief niks kost), en niet voor het ontwikkelen ervan. Dit is trouwens min of meer hetzelfde model als je bij muziek en films ziet.
En dat is een fundamenteel probleem. Mediaconcerns en software-bedrijven gaan er van uit dat zij de enige zijn die hun producten kunnen reproduceren. Terwijl iedere mongool met een computer en/of de juiste audio-apparatuur het ook kan reproduceren.
Dat dit een fundamenteel fout model is merk je eigenlijk overal. Er wordt enorm veel illegaal gekopieerd, en er zijn grote groepen mensen die dit goed proberen te praten. Dit wordt tegengegaan met zeer onnatuurlijke middelen als kopieerbeveiligingen (die keer op keer falen) en wetten die onder andere omstandigheden nooit zouden zijn geaccepteerd (DMCA bijvoorbeeld).
Een veel gehanteerde mening is "ik vind een CD die dik 20 euro niet waard, maar als ik de muziek goed vind, dan koop ik hem wel om de artiest te steunen".
En daar heb je het. Mensen willen de artiest belonen voor het ontwikkelen van de muziek, maar passen ervoor om te betalen voor het reproducern ervan (terecht, aangezien het gros van het geld toch niet bij de artiest terecht komt).
We moeten naar een sociaal-economisch model toe waarin het mogelijk is om te belonen voor het ontwikkelen van goederen, niet het reproduceren ervan.
En dat is belangrijker dan je denkt. Denk namelijk maar eens na over wat er gebeurt op het moment dat het dupliceren van fysieke objecten even makkelijk is als het dupliceren van digitale informatie. Denk na over wat er gebeurt op het moment dat Star Treks replicators werkelijkheid worden.
Dan geldt mijn bovenstaande verhaal ineens niet alleen meer voor digitale informatie, maar ook voor fysieke objecten. En als we dan nog steeds vasthangen aan onze vraag-geld-voor-replicatie maatschappij, dan hebben we een heel groot probleem.