Daar staat tegenover dat er een redelijkheidsnorm is (46 en 47)
Het enige wat overweging 46 stelt is dat de redelijkheidsnorm, dwz wat redelijkerwijs door een persoon mag worden verwacht, op objectieve wijze moet worden vastgesteld, "rekening houdend met de aard en het doel van de digitale inhoud of digitale dienst, de omstandigheden van het geval, en de gewoonten en handelswijzen van de betrokkenen."
Dat is juist een gevolgstrekking van wat eerder al in overweging 45 gesteld wordt. Digital inhoud moet "de kwaliteiten en kenmerken bezitten die voor digitale inhoud of digitale diensten van hetzelfde type gebruikelijk zijn en die de consument redelijkerwijs mag verwachten, gelet op de aard van de digitale inhoud of digitale dienst en rekening houdend met publieke mededelingen die zijn gedaan door of namens de handelaar of andere personen in eerdere schakels van de transactieketen over de bijzondere kenmerken van de digitale inhoud of digitale dienst."
er een soort va verjaringstermijn is (58),
Die overweging stelt juist: "Dergelijke verjaringstermijnen mogen consumenten er echter niet van weerhouden om gedurende de gehele periode waarin de handelaar aansprakelijk is voor een conformiteitsgebrek, hun rechten uit te oefenen."
En in geval van continue levering, is de handelaar aansprakend zolang die levering voortduurt. Dus verjaring is effectief out-of-the-picture.
mogen de leveranciers technische eisen stellen aan de hardware van de consument, maar ligt de bewijslast bij de leverancier (59). Wel leuk dat de handelaar verplicht is een eventuele patch aan te leveren, niet de ontwikkelaar (63)
De bewijslast ligt bij de
handelaar en niet de leverancier.
Er wordt gebruik gemaakt van omgekeerde bewijslast - dwz. de handelaar zal de claim van de consument dat er sprake is van een gebrek, moeten weerleggen - juist omdat de handelaar geacht wordt in een betere positie te staan om een technisch oordeel te kunnen vellen, of de connecties heeft met de uitgever en/of ontwikkelaar om dit te doen. Dit is om te zorgen dat je als consument en leek niet met een kluitje het riet ingestuurd kunt worden en effectief machteloos bent.
De handelaar is verplicht een eventuele patch aan te leveren, omdat enkel de handelaar partij is in het contract. Een consument heeft
niets met de toeleveranciers te maken.
Dit is overeenkomstig eerder consumentenrecht voor fysieke goederen. Als consument heb je simpel en laagdrempelig
één aanspreekpunt: de handelaar. Die is in alle gevallen aansprakelijk voor gebreken aan of met het verkochtte. En hoe de handelaar, handelend als professional waarvan aangenomen wordt dat die in een betere positie zal staan om zaken gedaan te krijgen, dat verder met toeleveranciers wil afhandelen is hun probleem.
maar is er een uitweg wanneer het echt uit de klauwen dreigt de lopen (64)
Overweging 64 is inzake de termijn waarbinnen conformiteitsgebreken opgelost dienen te worden en stelt dat hier geen vaste termijnen voor opgesteld dienen te worden, gezien de grote diversiteit aan digitale inhoud en de verschillen in de aard van de problemen die er kunnen optreden alsmede de complexiteit om deze op te lossen, waardoor zulke termijn vaak te lang of te kort zouden zijn.
Het is overweging 65 die daar overheen stelt dat waar een handelaar weigert om inhoud opnieuw conform te maken; of dit niet binnen redelijke termijn en zonder grote overlast voor de consument voor elkaar krijgt, de consument recht heeft op een prijsvermindering of ontbinding.
Kortom: een heel verhaal waar je niet zomaar kunt zeggen dat de handelaar tot in eeuwigheid oeroude configuraties moet ondersteunen.
De overwegingen die je hier aanhaalt vertellen een ander verhaal.