@
dasiro ik moet eerlijk zeggen dat ik jouw reactie een beetje gek vind (en je opmerking over die +2 al helemaal). ik vraag me namelijk af of je de implicaties wel hebt begrepen...
je zegt dat sub domeinen kunnen meeliften op het bovenliggende cert, maar dat kan helemaal niet zomaar daar zijn dus die wildcard certs voor. namelijk: *.domein.tld
In alle andere gevallen heb je gewoon een: host.domein.tld certificaat nodig.
denk aan:
• mail.domein.tld
•
www.domein.tld
•
ftp.domein.tld
wat ik nu voorstel is, dat je met de root-cert beheerder (denk aan bedrijven als tawte verysign etc) afspreekt dat jij een wildcard krijgt op *.tld met als achterliggende reden dat je het hele tld toch zelf in handen hebt (en het enkel intern gaat gebruiken). Dat is in beginsel misschien ongebruikelijk, of vreemd maar zeker niet meer ongehoord.
Hoe jij er vervolgens bij komt dat 'ze' geen wildecard hoeven te krijgen - omdat ze TLD owner zijn, snap ik nog niet helemaal. DNS heeft immers niets te maken met het uitgeven van cert's
dns werkt namelijk via een hyrarchisch systeem waarbij er ergens in de vs een DNS-cluster staat (eigendom van het departement van handel) die bepaalt dat er een aantal tlds bestaan onder ( . ) en dat onder dat root domain verschillende toplevel-domains bestaan: .nl. (wij lezen dit als .nl) moet je dan vervolgens naar de cluster van de SIDN die op zijn beurt dan weer aangeeft waar je moet zijn als je .nl.overheid (wij lezen dit als overheid.nl) wilt bereiken.
met certs is dat anders...
certs worden uitgeven door losstaande bedrijven: zoals tawte verysign, digicert etc etc...
deze bedrijven zijn volgens afspraken bevoegd om cert bestanden uit te geven aan server-eigenaars
bijvoorbeeld voor het domein: .net.tweakers (tweakers.net) wordt dat cert uitgegeven door: lets encrypt. in principe hebben 'we' afgesproken dat alle browsermakers ongeveer dezelfde bedrijven in hun level of trust hebben opgenomen. maar zeker in de begindagen was dat nog niet altijd zo: voor recente voorbeelden kun je uitzoeken welke browsermaker op welk moment lets encrypt is gaan vertrouwen. firefox was daarbij een van de eerste en apple (safari) volgens mij de laatste. ** (pin me daar niet op vast).
wat je zegt over bad-practice klopt daarom dus niet...
het is weliswaar zo dat het tot nu toe (voor zover ik weet) nog niet is voorgekomen dat er ooit een wildcard-cert voor een tld is uitgegeven. MAAR Dat is echter (vermoedelijk) alleen maar omdat er tot voor kort ook niet meer tld's bestonden dan: com, net, org, gov, mil en landen-tld's. (die allemaal bedoeld waren voor domains die niet onder één beheerder vilen. mil was net zo goed voor de airforce als voor de navy) en .com was letterlijk voor alle bedrijven die er aanspraak op wilde maken.
Later is daar dan nog .info bijgekomen maar pas heel recent heeft men besloten dat ook custom tld's zoals .email, .web, .cloud en nu dus .microsoft kunnen worden toegekend.
zolang die tld's in prive handen zijn en enkel maar intern worden uitgegeven kun je eigenlijk stellen dat ze de plek hebben ingenomen van
domains en zou je dus TLD-certs kunnen uitgeven..
nu al kun je (heel bad practice) in plaats van host.domain.tld certs ook wildcard *.domain.tld laten uitgeven. 20 jaar geleden werden die alleen in heeeeel speficieke use-cases uitgegeven en waren ze daarom ook extreem veel duurder dan host cets. veel technici vonden dat destijds ongehoord omdat het (bad practice was en omdat het gevaarlijk zou zijn voor het kunnen vertrouwen van hosts.
nu zijn we echter op het punt beland dat je (met genoeg geld) feitelijk geen TLD meer nodig hebt...
het tld wordt in essentie gewoon ( . ) en het domain ( in dit geval .microsoft) wordt in de root toegevoegd als: ( .microsoft.) - als dan de TLD de functie van een domain overneemt is het eveneens logisch om de wildecard een niveau hoger te leggen.
tegelijkertijd: zie je dat niet alle domains altijd een wilcard kunnen (of zouden mogen) krijgen.
stel je maar eens voor dat je een wildcard cert krijgt voor *.dyndns.com om exact die reden zou je ook geen wildcard-cert mogen kunnen krijgen voor *.net of *.org maar dus wel voor *.microsoft of *.google
ik hoop dan ook dat je hiermee wél beter snapt waarom een wildcard tld-cert geen bad-practise meer hoeft te zijn...
edit:
typo's en zinsbouw -verbeteringen
[Reactie gewijzigd door i-chat op 23 juli 2024 14:23]