Staat New York keurt bekritiseerde right-to-repairwet goed

De gouverneur van de Amerikaanse staat New York heeft de een half jaar geleden door de senaat goedgekeurde right-to-repairwet ondertekend. Dit heeft ze wel gedaan met een toevoeging die volgens voorvechters de hele wet onderuit haalt.

De Democratische Gouverneur Kathy Hochul ondertekende de wet op 28 december, zo schrijft onder andere The Verge. In de door de senaat goedgekeurde wet staat voorgeschreven dat gereedschappen, onderdelen en instructies betreffende 'digitale elektronische producten' beschikbaar gemaakt worden voor consumenten en onafhankelijke reparateurs door fabrikanten.

Er zijn meerdere toevoegingen gedaan die volgens critici als Louis Rossmann en iFixit niet in het voordeel van de originele intentie werken. Ten eerste zijn electronica voor ondernemingen, zoals scholen, ziekenhuizen, universiteiten en datacentra uitgezonderd van de wet. Daarnaast slaat de wet, wanneer hij op 1 juli 2023 geldig is, op apparaten die vanaf dat moment nieuw geproduceerd worden; bestaande artikelen in bezit van consumenten zijn uitgesloten.

Verder staat in de amendementen dat fabrikanten vrij zijn om assemblages van meerdere onderdelen te verkopen in plaats van individuele onderdelen. Dit gaat ten koste van de betaalbaarheid van de bij consumenten benodigde onderdelen. De site schrijft tot slot ook dat 'wachtwoorden, beveiligingscodes of materialen' die nodig zijn om beveiligingen op onderdelen op te heffen, niet aangeleverd hoeven te worden. Een voorbeeld van dergelijke beveiliging op onderdelen is dat Face ID op iPhones in bepaalde gevallen niet meer werkt als het scherm vervangen wordt. Dit om 'lichamelijk letsel' en 'security-problemen' te voorkomen bij een risico op foute installatie.

Desalniettemin omschrijft iFixit de nieuwe wet als 'historisch' en iets om te vieren. Right-to-repairactivist Louis Rossmann heeft gereageerd in de vorm van een video en toont zich kritisch; hij omschrijft de wet als een 'useless piece of shit bill'.

Door Mark Hendrikman

Redacteur

30-12-2022 • 10:26

101

Submitter: TetsuoShima

Reacties (101)

101
100
72
12
0
21

Sorteer op:

Weergave:

Iets is beter dan niets maar de vraag is of fabrikanten als Apple inderdaad bewust de uitzonderingen gaan gebruiken om reparatie alsnog te bemoeilijken. Hopelijk gaan testen en reviews in de toekomst ook in op het onderwerp reparatie, waar ben je aan toe als er wat stuk gaat en wat kost dat?

Wat ik een beetje mis in dit verhaal is: is er ook een verplichting hoe lang een fabrikant onderdelen moet leveren? Bijvoorbeeld X jaar na introductie of laatste verkoop?
Right to repair is super breed en complex. Hoe je het ook draait of keert, je botst op 1000 uitzonderingen die kunnen misbruikt worden.

Je hebt dus echt de medewerking van de fabrikanten nodig om dit mogelijk te maken.

Een wet is al een uiting van de democratische wil van het volk. Dat is een heel goede start.

Een belangrijke stap zijn review websites zoals Tweakers die de repareerbaarheid van een apparaat meenemen in hun review. Mogelijks zelfs een reparatiescore toekennen, al dan niet in samenwerking met partner zoals Ifixit.

Enkel zo krijg het idee bestaansrecht in onze democratie en gaan bedrijven + wetten zich vormen rond de noden van de consument.

Zonder dat review sites en e-commerce sites zich hier over gaan ontfermen gaan fabrikanten niet volgen.

Als lid van Tweakers kan je ook hier die wens bekendmaken.Uw stem in dat debat is belangrijk. Right to repair is niet iets dat enkel van bovenaf moet komen, ook jij kan in uw lokale invloedssfeer druk zetten.
Je hebt dus echt de medewerking van de fabrikanten nodig om dit mogelijk te maken.
Die gaan nooit vrijwillig meewerken zonder zaken te saboteren.

Je hebt medewerking van experts nodig die weten hoe fabrikanten werken, maar die zelf niet (meer) voor fabrikanten werken. Verder ben je afhankelijk van politici die niet gevoelig zijn voor legale omkoping lobbyen.

[Reactie gewijzigd door The Zep Man op 26 juli 2024 09:48]

Die gaan nooit vrijwillig meewerken zonder zaken te saboteren.
Natuurlijk wel.

Zodra de klant repareerbaarheid belangrijk gaat vinden en het als een argument bij het maken van een keuze gebruikt is het zeer in het belang van de fabrikant. Zolang dat niet zo is bestaat er geen dwang om veel te veranderen. Het kost geld (nieuwe ontwerpen die minder efficient zijn etc) en dat moet door klanten betaald worden. Op dit moment kan het de gemiddelde klant gewoon helemaal niets schelen en zullen de veranderingen door wetgeving afgedwongen moeten worden.

De winstgevendheid van reparaties word volledig overschat. Bij Apple zijn reparaties en reserveonderdelen niet eens in de jaarverslagen te vinden. Dat betekend dat ze minder dan 0.1% van de omzet (niet winst) mogen uitmaken. Ik denk dat het nog niet 0.01% is.
[...]Natuurlijk wel.
Voor vele bedrijven is het "omdat het moet" en niet omdat het ze iets oplevert, sterker nog, het is in hun belang dat mensen hun nieuwe spullen kopen i.p.v. de oude spullen langer te gebruiken.

Bedrijven hebben de mond vol met "duurzaamheid" en dergelijke marketing buzzwords, maar als het aan komt op onderhoud en reparaties mogelijk maken is er dwang voor nodig om ze de juiste richting in te helpen.
Mooi dat dat met right to repair nu eindelijk komt.

Apple is inderdaad een mooi voorbeeld, die willen alles in-house hebben en zullen ook ALLES aan doen om het moeilijk te maken voor derden om onderhoud te kunnen doen, het vervangen van een iets basaals als een batterij wordt al onmogelijk gemaakt met gecodeerde onderdelen, er is tijd en moeite in gestoken om het specifiek zo te ontwerpen zodat je het niet zelf kunt repareren.

Zo ook BMW met versnellingsbakken zonder oliepeilstok, en dan onderdelen ontwerpen die zo verweven in elkaar zitten dat als 1 klein component eraan stuk gaat dat het geheel vervangen moet worden...

Enfin, ik kan zo nog wel even verder gaan, bedrijven zullen nooit uit zichzelf voor de consument kiezen als er geen financieel belang bij te halen valt, het is naïef om te denken dat de doorsnee klant genoeg belang hecht aan duurzaamheid om ook maar iets af te dwingen bij fabrikanten, mensen kopen gewoon wat ze leuk vinden en het interesseert ze verder niets, als het maar werkt.
Ergens vind ik het een vreemde discussie.

Zo werkte ik ooit bij Fokker, die zelfs na het faillissement, verplicht was om voor reserve onderdelen te zorgen.

Waarom geld dit niet bij elektronica ?
Volgens mij is de batterij nog steeds te vervangen toch?
Als we willen evolueren naar een duurzame wereld dan is herstelbaarheid een hele belangrijke factor. Ik ben individuen zoals Louis Rossmann heel dankbaar dat ze hun nek durven uitsteken en het probleem volledig in beeld proberen brengen. bewustwording is de eerste stap. we evolueren naar een wereld waarin bedrijven machtiger aan het worden zijn dan de machthebbers die we zelf hebben gekozen. Technologie wordt in toenemende mate tegen ons gebruikt en het lijkt slechts weinigen te deren.
welke verwachting? Het is enkel een vaststelling. Mijn verwachting is grimmiger.
Zodra de klant repareerbaarheid belangrijk gaat vinden en het als een argument bij het maken van een keuze gebruikt is het zeer in het belang van de fabrikant.
Dit klinkt als 'de vrije markt lost alles op!', maar dat doet het niet. Klanten willen dit niet omdat ze het niet begrijpen. Daarom is men bezig met wetgeving.
De winstgevendheid van reparaties word volledig overschat.
Geplande veroudering wordt toegepast door fabrikanten om te verdienen aan de verkoop van nieuwe producten. Het doel is niet om te verdienen aan reparaties.

[Reactie gewijzigd door The Zep Man op 26 juli 2024 09:48]

De reparaties van Apple zijn door Amerikaanse overheid onderzocht. Hierbij gaven ze aan dat de kosten sinds 2009(op papier) altijd hoger waren bij de reparaties. Bij sommige toestellen zal de schermreparatieprijs in buurt van kostprijs liggen. Vergeet ook niet dat ze vaak dingen vermommen onder "swap". Ipad defect buiten garantie? Geen reparatie betalen voor een swap

In ditzelfde antwoord gaven ze aan nooit reparaties door 3en te bemoeilijken. Ze gebruiken unieke schroefjes, zetten druk op fabrikanten waardoor originele onderdelen onmogelijk te krijgen zijn en hebben zelfs iphones gebrickt tijdens een update. Tijdens deze update kwam toestel in loop, als die bijv een vervangen touch id aantrof.
Bron: ex mederwerker 2009-2013 cork ierland

[Reactie gewijzigd door R0ckrider op 26 juli 2024 09:48]

Een belangrijke stap zijn review websites zoals Tweakers die de repareerbaarheid van een apparaat meenemen in hun review.
ik heb ff de laatste 5 hardware-reviews erbij genomen en nergens werd "repa" teruggevonden, er wordt gewoon over gezwegen (en dan spreken we over televisies en gsm's, dus geen goedkope prullen) :?

dit moet niet door externe sites telkens opnieuw beoordeeld worden, maar zou door een orgaan bepaald moeten worden zoals dat nu al voor verbruik is geregeld en verplicht vermelden in de producteigenschappen, want samsung gaat niet wakker liggen van een paar reviewers (hoe groot ook) zeiken over het feit dat de batterij niet te vervangen is. Als een overheid zegt: het MOET, dan pas gaan ze iets doen, anders verkopen ze nix meer, zie maar naar Apple en de verplichting na al die jaren om USB-C te gebruiken.
Tweakers zou inderdaad samen kunnen werken met iFixit maar ik zie hier wel een praktisch probleem. iFixit zit in Duitsland, Tweakers in Nederland. Degene die de telefoon levert sluit een overeenkomst met Tweakers. Daarnaast wil men met regelmaat het toestel terug (leentoestel), en er zit een deadline op de review waarbij dit latency veroorzaakt.
In het geval van dit soort wetgeving is niets soms beter dan iets.
Als er nu over geklaagd wordt dan is het "ja, daar hebben we al iets aan gedaan".
Als er niets over was gedaan dan werd er wellicht een tweede keer naar gekeken maar dat zal wel niet gebeuren en deze aanpassingen zullen ervoor zorgen dat er effectief niets veranderd.
Je scherm is kapot? Kunnen ze je een hele assemblage met een prijskaartje gelijk aan die van een nieuwe telefoon aanbieden.

Het $15 motortje in ziekenhuisbed van $30.000 is kapot? Sorry dat repareren we niet, gooi het maar weg en koop een nieuwe (goh, waarom is healthcare toch zo duur in Amerika?).
de vraag hoe lang onderdelen beschikbaar moeten blijven vind ik zelf inderdaad ook een goede vraag, die best wettelijk vastgesteld mag worden voor elke product categorie. De wetgeving moet ook fabrikanten beschermen in mijn ogen. Mochten onderdelen niet meer leverbaar zijn omdat bijvoorbeeld een leverancier van het onderdeel failliet gaat, dan is dit vaak technisch niet altijd haalbaar om op te lossen.

Hetzelfde geld voor het aanbieden van kits ipv individuele onderdelen.
Persoonlijk vind ik dit laatste nog moet kunnen als het te verantwoorden is. (Denk aan onderdelen zoals een webcam waarbij je verplicht wordt om ook de flatcable mee te bestellen. Deze zouden technisch losgekoppeld kunnen worden, maar is moeilijk om goed te bevestigen. waardoor een koppelverkoop bijna noodzakelijk is)
de vraag hoe lang onderdelen beschikbaar moeten blijven vind ik zelf inderdaad ook een goede vraag, die best wettelijk vastgesteld mag worden voor elke product categorie.
Zolang alle ontwerpinformatie die nodig is om onderdelen door een andere partij te laten produceren niet openbaar is gemaakt, en de originele fabrikant niet afstand heeft genomen van exclusiviteit om zelf onderdelen te fabriceren voor reparatie. Dat kan je onafhankelijk maken van productcategorieën.

Verder kan men na het vrijgeven van ontwerpinformatie en exclusiviteit van onderdelenfabricatie vereisen dat fabrikanten verplicht mee moeten werken bij het opvragen van nadere informatie om onderdelen na te maken voor reparatie. Denk aan informatie over communicatieprotocollen, authenticatiesleutels, etc.

[Reactie gewijzigd door The Zep Man op 26 juli 2024 09:48]

Iets is beter dan niets maar de vraag is of fabrikanten als Apple inderdaad bewust de uitzonderingen gaan gebruiken om reparatie alsnog te bemoeilijken.
Ik denk dat het ook zal afhangen van andere staten. Als, zeg, meer dan de helft van de staten straks een soortgelijke wet hebben, maar zónder de uitzonderingen, dan lijkt het me moeilijk verdedigbaar dat ze specifiek voor New York een uitzondering gaan maken. Juridisch hebben ze dan wel gelijk, maar praktisch lijkt het me niet. Bovendien kun je dan als consument/afnemer ook gewoon naar een andere staat gaan, het recht claimen en klaar is Kees.
Iets is niet beter dan niets, want nu is er geen momentum meer om iets werkelijk te verbeteren aan de maatschappij.
Komt bij mij over alsof er weer in de achtergrond flink is gelobbyd. Mijn god... ik snap dat de impact van zo'n oorspronkelijk bedoelde wet groot is en dat het niet 1.2..3.. is georganiseerd, maar nu is hij wel erg afgezwakt.

Deze wet biedt nu voldoende mazen waar fabrikanten handig mee kunnen omspringen of er nog een financieel voordeel uit te slaan. Kortom het is onvoldoende aantrekkelijk om je apparaat te repareren en dus is een nieuw apparaat kopen de meest voor de hand liggend.

Oké ik stop met kritisch te zijn.. het is een eerste stap de goede richting in. Maar er is nog veel ruimte voor verbetering.
Lobby is gewoon corruptie, zeker in de VS. Alle politici hebben zware banden met hun supporters en zonder miljoenen aan steun kunnen ze gewoon niet meer gekozen worden omdat iedereen er zoveel geld tegenaan smijt. Daardoor zijn ze als ze eenmaal de zetel hebben, aan handen en voeten gebonden. Uit dat kapotte systeem kan je nooit meer iets zinvols halen dat echt in het belang van de burger is.

Gelukkig is dit maar alleen New York. Als straks een grotere regio als Californie of de EU een hardere beslissing neemt, dan zullen de bedrijven overstag gaan want ze gaan natuurlijk niet voor elke staat aparte telefoons maken.
Ik repareer/restaureer al meer dan 45 jaar van mijn zestigjarige bestaan zo goed als alles. Of het nu een huishoudelijk apparaat, motorvoertuig of elektronica in de breedste zin of wat dan ook is, maakt niet uit, ik herstel defecten.
Mijn werk als reparateur/restaurateur van vooral high-end bandrecorders voor studio of thuis gebruik doe ik nu ook alweer tien jaar en is waar ik mijn brood mee verdien.
Ik liep nogal eens tegen het feit aan dat enkele van de producenten van deze apparatuur absoluut geen werkplaatshandleidingen wilden verstrekken, maar daar had ik een antwoord op. Ik kon ze vaak overtuigen dat het voor een bedrijf zeer goede reclame zou zijn als hun voormalige klanten zeer overtuigende reclame maakten voor de duurzaamheid van hun producten nadat ik hun apparatuur weer tot volle tevredenheid had hersteld.
Vaak meer dan veertig jaar na productiedatum nog steeds gebruikt kunnen worden om hoogwaardige opnames te maken is toch iets waar je als bedrijf trots op zou moeten zijn, nietwaar?

Ik ben nu ook al bijna twee jaar lid van "RIGHT TO REPAIR EU" en erger me dood aan de macht van de lobbyisten van voornamelijk grote producenten.
Lees bv eens "The EU Commission’s plan for sustainable design of smartphones & tablets is out! Is it enough?"
Voor u staat van dienst, ik neem er mijn hoed voor af.
En ik deel uw opvatting dat bedrijven met een goede naam beter te boek staan.

Maar toch, ik persoonlijk zie dat dit alleen werkt bij bedrijven die, op zeldzame uitzonderingen daar gelaten, zich niet hoeven te verhoeren, excuse mijn Frans, aan aandeelhouders en beleggers.
De kwartaalcijfers moeten namelijk wel blijven groeien en dat gebeurt niet als mensen periodiek geen nieuwe producten gaan kopen.

Willen wij echt inzetten op duurzaamheid en de digitale afvalstroom inperken, dan is de eerste stap wat mij betreft om de macht van de durfkapitalisten zwaar in te perken tot 0, liefst afnemen, maar dat zou te veel wensdenken zijn.

Koppel anders op zijn minst de aandelenprijs los van de winst en levensvatbaarheid van een bedrijf. De prijs van een aandeel zegt totaal niks over hoe goed een bedrijf het doet. De klanten en banken, via het geld van de consument, maken een bedrijf levensvatbaar en zorgen voor continuïteit, niet de koehandel in aandelen die er na plaatsvindt.

Zorg er voor er ruimte voor bedrijven ontstaat om genoegen te nemen met een minder, gelijkwaardige of tijdelijk verlies van de omzet en winst.
De amendementen hebben eigenlijk gewoon de wet nutteloos gemaakt en zo goed als fake zodat ze de wet niet hoefde te downvoten omdat het slecht stond op namen van de gekozen regeringsleden.
Het is allemaal een beetje dubbel.
Ten eerste zijn electronica voor ondernemingen, zoals scholen, ziekenhuizen, universiteiten en datacentra uitgezonderd van de wet.
In eerste instantie lijkt dit heel dubbel, maar het is ergens wel logisch gezien right to repair vooral op consumenten gericht was. Echter, wetende hoe underfunded scholen in Amerika zijn is het wel een hele steek naar het onderwijs dat ze op die manier toch nog altijd moeten terugvallen op dure (enterprise) contracten voor herstellingen.
Daarnaast slaat de wet, wanneer hij op 1 juli 2023 geldig is, op apparaten die vanaf dat moment nieuw geproduceerd worden; bestaande artikelen in bezit van consumenten zijn uitgesloten.
Ook dit is een zinnige toevoeging, want veel bestaande toestellen zijn amper te herstellen en de kans is groot dat fabrikanten zich hier zelf ook niet mee bezig houden omdat het goedkoper is om heel het toestel te vervangen.
Verder staat in de amendementen dat fabrikanten vrij zijn om assemblages van meerdere onderdelen te verkopen in plaats van individuele onderdelen.
Dit klinkt héél negatief, maar ergens is het wel logisch om dit zo te verwoorden, je moet namelijk ergens de grens stellen op wat haalbaar is. Je kan eisen dat je een nieuwe camera lens krijgt voor je iPhone, maar die herstellen is vaak onmogelijk zonder speciale aparatuur (en dan heb ik het over toestellen van +$10K). Op dit moment kan je bij Apple ook complete modules kopen en niet gewoon één chip die mogelijk kapot is.
De site schrijft tot slot ook dat 'wachtwoorden, beveiligingscodes of materialen' die nodig zijn om beveiligingen op onderdelen te overwinnen, niet aangeleverd hoeven te worden. Een voorbeeld van dergelijke beveiliging op onderdelen is dat Face ID op iPhones in bepaalde gevallen niet meer werkt als het scherm vervangen wordt
De wet gaat over right to repair, niet right to swap out stuff with cheap aftermarket stuff. Het is natuurlijk heel jammer want veel mensen hoopten namelijk om goedkopere repairs te doen door componenten te gebruiken die niet kunstmatig duur zijn gemaakt, maar zelfs dan nog is het een historische eerste stap en staat hiermee de deur open naar meer.
Dit om 'lichamelijk letsel' en 'security-problemen' te voorkomen bij een risico op foute installatie.
Mijn eerste gedachte was bullshit, maar we mogen niet vergeten dat Amerika het lands is waardoor er in handleidingen staat dat je je kind niet mag afdrogen door het in de microgolf te steken. Door alleen maar officiële componenten te gebruiken zorg je ervoor dat mensen die helemaal geen ervaring hebben met herstellingen dingen gaan doen die kunnen zorgen voor kortsluiting en brand.

Natuurlijk, voor bedrijven als iFixit of Louis Rosman is het logisch dat dit allemaal bullshit is, zij willen namelijk alles kunnen vervangen door hetgeen zij uit hun ervaring veilig vinden (het is nu ook niet dat Louis bekendstaat om zijn positieve rants).

Ik volg dus eerder het gevoel van iFixit, het is een eerste stap in iets wat beter gemaakt kan worden. Laten we eerst evalueren wat de gevolgen van deze wet zijn en dan op basis van die kennis de wet verbeteren. Als fabrikanten al eens gaan afstappen van die onozele vijzen en het overmatig gebruik van lijm, dan zijn we er toch al op vooruitgegaan, niet ?

//edit: zinstructuur

[Reactie gewijzigd door Hardfreak op 26 juli 2024 09:48]

klinkt héél negatief, maar ergens is het wel logisch om dit zo te verwoorden, je moet namelijk ergens de grens stellen op wat haalbaar is.
Het rotte is, dat dit genoeg is om bijvoorbeeld te zeggen dat je geen bepaalde chip voor een iPhone kan kopen, maar je het complete moederbord moet kopen van $400. Terwijl een IC van $1 het opgelost had.

Dit is natuurlijk compleet debiel, want het hele idee van right to repair is dat je de onderdelen kan krijgen. Een nieuwe back cover kon ik altijd al van aliexpress trekken, nieuwe accu ook... Het gaat juist om de onderdelen die zo gemaakt zijn dat je ze niet zelf kan krijgen (custom IC's, serial locked IC's, programmed IC's etc.). Door deze toevoeging is imo de wet compleet nutteloos geworden, het ging nooit om de grote onderdelen, maar altijd om die kleine onderdelen van $1 waardoor een apparaat van $800 niet te repareren is.
De wet gaat over right to repair, niet right to swap out stuff with cheap aftermarket stuff.
Dat zegt niemand toch? Wat we willen is dat we een Touch ID sensor kunnen vervangen, een scherm kunnen vervangen zonder dat True Tone er mee stopt, een Camera kan vervangen zonder dat deze daarna constant zeurt van "niet legitiem" (<-- Wat puur betekent dat ie niet serial matched is, als je de camera pakt uit een andere iPhone zegt ie dit ook) etc. etc.

Op het moment word het kunstmatig moeilijk gemaakt, waarom zou een camera moeten zeuren als deze niet serial matched is? Werkt verder toch prima? Waarom zou een scherm ineens geen true tone meer hebben als deze niet serial matched is? Allemaal kunstmatig geïntroduceerde limitaties zodat jij liever een nieuwe koopt of het door Apple zelf laat repareren.
Natuurlijk, voor bedrijven als iFixit of Louis Rosman is het logisch dat dit allemaal bullshit is, zij willen namelijk alles kunnen vervangen door hetgeen zij uit hun ervaring veilig vinden (het is nu ook niet dat Louis bekendstaat om zijn positieve rants).
Bijna alles is veilig te vervangen met de juiste kennis, we hebben het hier niet over een atoombom, maar over een telefoon of een laptop. Het enige echte risico is de batterij en die is juist met deze wet wel te vervangen. Een LCD scherm of een backlight chip vormen echt 0 risico, als je deze fout soldeert komt er een klein rookwolkje uit en dat is het.

Ik snap niet helemaal waarom je het zo hard verdedigd, het is gewoon door alle aanpassingen extreem verdunt tot op het punt waar er weinig veranderd is met hoe het nu is.

[Reactie gewijzigd door smiba op 26 juli 2024 09:48]

[...]


Het rotte is, dat dit genoeg is om bijvoorbeeld te zeggen dat je geen bepaalde chip voor een iPhone kan kopen, maar je het complete moederbord moet kopen van $400. Terwijl een IC van $1 het opgelost had.
En dat klinkt leuk, maar op het einde van de rit kan dat bord van $400 nog goedkoper zijn dan die IC van $1.

Je kan vaak al niet zien wat er defect is, als je het vandaag de dag wel kunt zien, dan is er al iets serieus mis gegaan en ga je meestal heel wat onderdelen mogen vervangen en is de kans groot dat herstel van het bord is uitgesloten. Je hebt dus al snel een hoop apparatuur nodig om een diagnose te kunnen stellen. Een goede oscilloscoop, een logic analyzer, component testers ... Zelfs met spullen van Ali ben je al enkele honderden euro ver voor je goed en wel kunt gaan testen. Dan heb je de kennis nog niet om alles te gebruiken en heb je nog geen letter documentatie gelezen van welke signalen je waar mag gaan verwachten.

Als je dat allemaal gedaan hebt, kan je soms uren aan het zoeken zijn naar waar het defect zich juist bevindt. En arbeid is niet goedkoop. Vraag maar aan elke werkgever. En iemand met de kennis om dat soort dingen te herstellen werkt echt niet aan 20 euro per uur. En dan vervang je na al je zoektocheten die IC van 1 dollar, zet je alles in elkaar en enkele dagen later is het opnieuw defect. Blijkt dat die IC niet de oorzaak was van het defect, maar een gevolg was van het defect.

Er zijn zo weinig mensne die de kennis hebben om zulke herstellingen uit te voeren en er zijn zo weinig mensen die er de tijd kunnen en willen in investeren dat dat voor mij echt geen prioriteit is om te bekomen. Dan heb ik liever dat de andere problemen worden aangepakt, zoals bijvoorbeeld apparatuur die gebruikt wordt in scholen en ziekenhuizen.
Dit is natuurlijk compleet debiel, want het hele idee van right to repair is dat je de onderdelen kan krijgen. Een nieuwe back cover kon ik altijd al van aliexpress trekken, nieuwe accu ook... Het gaat juist om de onderdelen die zo gemaakt zijn dat je ze niet zelf kan krijgen (custom IC's, serial locked IC's, programmed IC's etc.). Door deze toevoeging is imo de wet compleet nutteloos geworden, het ging nooit om de grote onderdelen, maar altijd om die kleine onderdelen van $1 waardoor een apparaat van $800 niet te repareren is.
Het hele idee is net dat je originele onderdelen kunt krijgen, wat vandaag vaak niet het geval is, met alle gevolgen vandien. Het idee is helemaal niet dat je tot op componentniveau moet kunnen gaan. Dat zou mooi meegenomen zijn voor sommigen, maar de meerwaarde zal voor velen beperkt zijn terwijl wel iedereen de meerkost van zo iets gaat moeten dragen. Want het op stock houden van duizenden componenten kost een heel pak geld.
Dat zegt niemand toch? Wat we willen is dat we een Touch ID sensor kunnen vervangen, een scherm kunnen vervangen zonder dat True Tone er mee stopt, een Camera kan vervangen zonder dat deze daarna constant zeurt van "niet legitiem" (<-- Wat puur betekent dat ie niet serial matched is, als je de camera pakt uit een andere iPhone zegt ie dit ook) etc. etc.

Op het moment word het kunstmatig moeilijk gemaakt, waarom zou een camera moeten zeuren als deze niet serial matched is? Werkt verder toch prima? Waarom zou een scherm ineens geen true tone meer hebben als deze niet serial matched is? Allemaal kunstmatig geïntroduceerde limitaties zodat jij liever een nieuwe koopt of het door Apple zelf laat repareren.
Dit is een valide punt, en ben dan ook benieuwd hoe alles exact in de wetgeving staat en hoe dit in de toekomst zal evolueren. Er zijn mogelijks wel degelijk openingen in de wetgeving die dit mogelijk maken, maar in het ergste geval kan dat nog een jarenlange strijd worden voor de rechtbank.
Bijna alles is veilig te vervangen met de juiste kennis, we hebben het hier niet over een atoombom, maar over een telefoon of een laptop. Het enige echte risico is de batterij en die is juist met deze wet wel te vervangen. Een LCD scherm of een backlight chip vormen echt 0 risico, als je deze fout soldeert komt er een klein rookwolkje uit en dat is het.

Ik snap niet helemaal waarom je het zo hard verdedigd, het is gewoon door alle aanpassingen extreem verdunt tot op het punt waar er weinig veranderd is met hoe het nu is.
Mensen verdedigen dit omdat het voor de consument een grote stap vooruit is, en nog altijd een heel stuk beter dan hetgeen er voorheen was, want dat is namelijk niets. Dat het voor enkelingen niet ver genoeg gaat, maakt nog niet dat dit een slechte wet is.
[...]


En dat klinkt leuk, maar op het einde van de rit kan dat bord van $400 nog goedkoper zijn dan die IC van $1.

Je kan vaak al niet zien wat er defect is, als je het vandaag de dag wel kunt zien, dan is er al iets serieus mis gegaan en ga je meestal heel wat onderdelen mogen vervangen en is de kans groot dat herstel van het bord is uitgesloten. Je hebt dus al snel een hoop apparatuur nodig om een diagnose te kunnen stellen. [...]

Als je dat allemaal gedaan hebt, kan je soms uren aan het zoeken zijn naar waar het defect zich juist bevindt. En arbeid is niet goedkoop. Vraag maar aan elke werkgever.
Hoef je mij niet te vertellen hoor, heb hier een lange tijd een bedrijf in gehad :P

Het ding is dat als je de hele dag niets anders doet dan macbooks repareren je hier ongelofelijk snel in word. Je weet exact hoe de architectuur werkt en kan de helft van de tijd het probleem bijna al herkennen voor je echt metingen hebt gedaan puur omdat het vaak specifieke componenten zijn die als eerst het loodje leggen.

Het word alleen ineens lastiger met waterschade, iets wat veel voorkomend is. Het is mij vrij snel duidelijk wat er stuk is, het deel waar een berg corrosie op zit namelijk. Als dit een generieke condensator is, of een IC die gewoon vrij te krijgen is van de fabrikant (via mouser.com of farnell.com etc.) is het zo gerepareerd. Als dit een custom IC is of een onderdeel die een bepaalde firmware nodig heeft word het ineens heel lastig.

Een goed voorbeeld hiervan is de SMC op een apple moederbord, dit is gewoon een vrij beschikbare microprocessor... maar het probleem zit het er in dat deze apple's firmware nodig hebt die je nergens kan vinden. Hierdoor word het inplaats van 15 minuten solderen ineens een werk van 1+ uur met deze chip halen van een "donor board" (en dan hopen dat deze chip nou niet net ook het probleem was op dat board), reballing en dan solderen. Het zou het leven /zo/ veel makkelijker en economischer maken als we deze chips gewoon pre-programmed kunnen kopen.

En ja, de meeste mensen kunnen dit niet solderen.... Maar als het makkelijker word om deze te kopen, kunnen reparatie bedrijven ook veel voordeliger hun services aan bieden aan kanten waardoor de consument wel dergelijk profijt er uit haalt.
[...]
Het hele idee is net dat je originele onderdelen kunt krijgen, wat vandaag vaak niet het geval is, met alle gevolgen vandien. Het idee is helemaal niet dat je tot op componentniveau moet kunnen gaan. Dat zou mooi meegenomen zijn voor sommigen, maar de meerwaarde zal voor velen beperkt zijn terwijl wel iedereen de meerkost van zo iets gaat moeten dragen. Want het op stock houden van duizenden componenten kost een heel pak geld.
In de meeste gevallen kan je gewoon "legitieme" onderdelen halen hoor, alleen zijn deze serial locked of via rare dubieuze circuits verkregen. Het uitsluiten van dingen op component niveau is naar mijn idee een extreem grote fout, want een after market LCD boeien de meeste consumenten toch al niet. Wat consumenten wel boeit is dat hun €800 telefoon niet te repareren is omdat na 2,5 jaar een power management IC dood ging.
Je kan vaak al niet zien wat er defect is, als je het vandaag de dag wel kunt zien, dan is er al iets serieus mis gegaan en ga je meestal heel wat onderdelen mogen vervangen en is de kans groot dat herstel van het bord is uitgesloten. Je hebt dus al snel een hoop apparatuur nodig om een diagnose te kunnen stellen.
Nu ga je er vanuit dat zo'n fout compleet random optreedt in een element op het board. Zo werkt het niet. Zo'n ingewikkeld apparaat heeft altijd wat zwakke plekken, componenten die toch net niet helemaal aan de specs voldoen enz. Vaak van die dingen die je pas merkt na een lange tijd van gebruik, anders waren ze tijdens het ontwerp al gevonden.

Het grootste deel van de fouten in een electronisch apparaat zijn maar een heel beperkte set van problemen. Dat is makkelijk te diagnoseren. Een iemand zoals Louis Rossman volgelt het uit en duizenden mensen kunnen hun telefoon goedkoop fixen. En als die $1 toch niet de reden van de fout was, heb je ook niet zo veel geld verkwist.

[Reactie gewijzigd door GekkePrutser op 26 juli 2024 09:48]

[...]


Het rotte is, dat dit genoeg is om bijvoorbeeld te zeggen dat je geen bepaalde chip voor een iPhone kan kopen, maar je het complete moederbord moet kopen van $400. Terwijl een IC van $1 het opgelost had.

Dit is natuurlijk compleet debiel, want het hele idee van right to repair is dat je de onderdelen kan krijgen. Een nieuwe back cover kon ik altijd al van aliexpress trekken, nieuwe accu ook... Het gaat juist om de onderdelen die zo gemaakt zijn dat je ze niet zelf kan krijgen (custom IC's, serial locked IC's, programmed IC's etc.). Door deze toevoeging is imo de wet compleet nutteloos geworden, het ging nooit om de grote onderdelen, maar altijd om die kleine onderdelen van $1 waardoor een apparaat van $800 niet te repareren is.
Babysteps, jij bent al bezig over het vervangen van custom IC's terwijl we op dit moment sommige toestellen niet eens kunnen openkrijgen zonder het scherm te breken. Laten we het in eerste instantie al eens makkelijker maken om een batterij te vervangen want hierdoor verdwijnen heel veel toestellen voor het einde van hun leven al in de schuif (of het stort/recyclage).
[...]


Dat zegt niemand toch? Wat we willen is dat we een Touch ID sensor kunnen vervangen, een scherm kunnen vervangen zonder dat True Tone er mee stopt, een Camera kan vervangen zonder dat deze daarna constant zeurt van "niet legitiem" (<-- Wat puur betekent dat ie niet serial matched is, als je de camera pakt uit een andere iPhone zegt ie dit ook) etc. etc.

Op het moment word het kunstmatig moeilijk gemaakt, waarom zou een camera moeten zeuren als deze niet serial matched is? Werkt verder toch prima? Waarom zou een scherm ineens geen true tone meer hebben als deze niet serial matched is? Allemaal kunstmatig geïntroduceerde limitaties zodat jij liever een nieuwe koopt of het door Apple zelf laat repareren.
In dat geval zou ik zeggen, vote with your wallet. Een iPhone kopen en daarna klagen dat je eigenlijk een groot probleem hebt met hoe Apple denkt en werkt is makkelijk.
Bovendien haal je nu exact 2 dingen aan waarvoor serial matching juist wél belangrijk kunnen zijn, namelijk callibratie. De kans is groot dat in de fabriek zowel je camera als scherm gecalibreerd worden en die exacte data wordt natuurlijk niet in het scherm of in de camera module opgeslagen maar ergens anders. Als jij dan ineens die dingen gaat vervangen dan klopt de callibratie niet meer.
[...]


Bijna alles is veilig te vervangen met de juiste kennis, we hebben het hier niet over een atoombom, maar over een telefoon of een laptop. Het enige echte risico is de batterij en die is juist met deze wet wel te vervangen. Een LCD scherm of een backlight chip vormen echt 0 risico, als je deze fout soldeert komt er een klein rookwolkje uit en dat is het.

Ik snap niet helemaal waarom je het zo hard verdedigd, het is gewoon door alle aanpassingen extreem verdunt tot op het punt waar er weinig veranderd is met hoe het nu is.
Heb je al eens een high capacity batterij zien opbranden? Ik denk niet dat jij gaat lachen als je custom aftermarket batterij dat doet terwijl je aan het bellen of aan het slapen bent.
Je uitleg voelt een beetje als een wij van wc-eend verhaal; het is voor jouw allemaal logisch en makkelijk om dingen te vervangen en herstellen en waarschijnlijk kan je ook nog wel een eindje solderen, maar veel mensen hebben al moeite om hun gsm aan te zetten en te unlocken. Als die mensen op Youtube een filmpje vinden hoe ze hun toestel kunnen herstellen en daar wat fouten maken, dan lopen die mensen rond met een brandgevaarlijk toestel (dat ze n.b. ook meenemen op een vliegtuig).
Again, het gaat hier over mensen waar je tegen moest zeggen dat ze geen javel in hun aderen mochten spuiten.

Ik verdedig het trouwens niet, ik probeer gewoon de positieve kant ervan te zien. Wees blij met wat je nu hebt in plaats van te focussen op wat je niet hebt :*)
[...]

Babysteps, jij bent al bezig over het vervangen van custom IC's terwijl we op dit moment sommige toestellen niet eens kunnen openkrijgen zonder het scherm te breken. Laten we het in eerste instantie al eens makkelijker maken om een batterij te vervangen want hierdoor verdwijnen heel veel toestellen voor het einde van hun leven al in de schuif (of het stort/recyclage).
Ok maar daar doet deze wet dus niets aan? Dit gaat puur over dat je een apparaat kan repareren en hier de onderdelen voor kan krijgen. Als blijkbaar het scherm bij iedere reparatie vervangen moet worden omdat deze breekt bij het openmaken (welk apparaat heeft dit btw?) doet deze wet daar niets aan.
Bovendien haal je nu exact 2 dingen aan waarvoor serial matching juist wél belangrijk kunnen zijn, namelijk callibratie. De kans is groot dat in de fabriek zowel je camera als scherm gecalibreerd worden en die exacte data wordt natuurlijk niet in het scherm of in de camera module opgeslagen maar ergens anders. Als jij dan ineens die dingen gaat vervangen dan klopt de callibratie niet meer.
Dan word het maar eens tijd om deze callibratie in de camera module op te slaan ;) -- Zo makkelijk kan het ook zijn.

Daarnaast is het toch mijn keuze als consument dat ik dit risico wil nemen? Denk dat gemiddelde gebruiker het geen worst kan schelen of hun camera een afwijking in het groen-kanaal heeft van 0.5%, sterker nog denk dat de meeste het niet eens zouden zien. (Daarnaast vind ik camera kalibratie per individuele sensor dubieus en van minimale impact, betwijfel eigenlijk of iPhones per camera gekalibreerd zijn)
Ik verdedig het trouwens niet, ik probeer gewoon de positieve kant ervan te zien. Wees blij met wat je nu hebt in plaats van te focussen op wat je niet hebt :*)
Het ding is, ik wist al wat ik niet had en voor mijn gevoel is er absoluut niets veranderd. Leg me concreet eens uit wat er nou toegevoegd is? Wat kunnen we nu wat we niet dit jaar ook al kunnen? Batterij kopen van de fabrikant direct? Want dat kan bijna voor iedere telefoon al, dan wel niet van een betrouwbare aftermarket fabrikant.
Het kan lijken alsof er niet veel veranderd is omdat fabrikanten dit jaar al hebben ingezet op de aankomende right to repair wetgeving. Als er nooit sprake was geweest van die wet dan kon je nu ook geen self service kit bestellen bij Apple.
Laptopmakers zijn ook op de kar gesprongen met (specifiek hiervoor gemaakte) modellen waarbij er veel meer modulariteit is dan de gemiddelde ultrabook. Dell hun CAMM geheugen is ook een goeie stap vooruit, want dit kan ervoor zorgen dat er nog minder laptops komen met gesoldeerd RAM.
Kijk ook eens naar de SteamDeck, praktisch geen lijm en grotendeels modulair...
En laten we iFixit niet vergeten waar er nu meer onderdelen dan ooit te vinden zijn en dankzij die wet kan er geen enkel bedrijf nog moeilijk gaan over het aanbod (en niet vergeten dat er steeds meer bedrijven met iFixIt samenwerken dan vroeger).

Again, blij zijn met wat je nu hebt en positief zijn over wat er nog kan komen.

[Reactie gewijzigd door Hardfreak op 26 juli 2024 09:48]

Het probleem met deze onzin is dat niemand bordjes repareert. Het is gewoon te duur om een bordje te repareren.

En nagenoeg alle chips op een bordje zijn ofwel in de tweede hands (van een ander bordje) of direct van een electronica shop te bestellen moest je dit echt willen, maar het is vaak onmogelijk om 1 chip te bestellen, je moet een productie opbrengen en dus minimum 1000 of 10,000 bestellen.

De right to repair beweging wilt echter dat de fabrikant de kosten voor die aftermarket productie van individuele chips op zich draagt. Dit gaat de kost en electronisch afvalberg zeker niet ten goede komen.
Dat lijkt mij gewoon niet waar: Kijk bij de grote distributeurs als Mouser, Digikey en LCSC. Welke chip kan je niet per stuk bestellen?
Bij Mouser/DigiKey moet je bepaalde onderdelen wel met een minimaal oplage bestellen als ze iets niet in stock hebben. Daarom dat ze aantonen hoeveel je er minimum moet aankopen, voor “gewone” chips kun je inderdaad een enkele 555 kopen, maar iets gespecialiseerd zoals een camera of sensor op chip soms niet.
Ja, want Sony is failliet als ze 100 chips op voorraad moeten houden...

Maar dat mijn 7 jaar oude TV bij het grof vuil kan omdat een enkel IC defect is, men weet welke het is, en domweg weigert te repareren (ongeacht de prijs) is niet heel duurzaam. Wel leuk voor de fabrikant als ik weer dom genoeg zou zijn om bij Sony te winkelen natuurlijk. Maar dat doe ik dus niet.

En toevallig vandaag begaf mijn monitor het ook. Weer hetzelfde verhaal, dit keer een MSI optiX CQR271 met 1 defecte chip. Bekend probleem. Drie jaar oud, kan bij het elektronisch afval. Terug naar mijn Samsung uit 2007.
Je kunt toch een tweede apparaat kopen met vb een gebroken LCD en zo herstellen. Daarnaast zijn nagenoeg alle ICs beschikbaar in de markt, misschien niet in oplages die jij wilt, maar ze bestaan wel.

Wie gaat een apparaat op bord niveau repareren voor minder dan de nieuwkost van het apparaat? Voor een scherm dat 100-200 euro waard is, de verzendkosten naar een ingenieur alleen al gaan richting die prijs.

[Reactie gewijzigd door Guru Evi op 26 juli 2024 09:48]

Voor een wat duurzamer economie zou het dus fijn zijn als niet alles als wegwerpproduct wordt gebouwd. En waar ik moeite mee heb is dat het scherm geen 200 euro is, maar dat een nieuw gelijkwaardig scherm nu 500 euro is en er niet eens een te koop is met dezelfde kromme en beeldkwaliteit. Het jaagt mij dus weer op kosten omdat de fabrikant ergens 50 cent kon besparen.

Maak het repareren maar lekker verplicht tot 10 jaar na verkoop voor elektronica. Daar heeft uiteindelijk vrijwel iedereen baat bij. Behalve de fabrikanten misschien.
Maar dan gaat het scherm 1000-1500 euro kosten ipv 500. Eenmaal de garantie eraf is is je scherm maar 0-200 euro waard, het scherm kost nieuw misschien 500 euro, maar zoals een auto, eenmaal uit de verpakking en een jaar of twee later verliest het ten minste de helft van zijn waarde.

[Reactie gewijzigd door Guru Evi op 26 juli 2024 09:48]

[...]
Het rotte is, dat dit genoeg is om bijvoorbeeld te zeggen dat je geen bepaalde chip voor een iPhone kan kopen, maar je het complete moederbord moet kopen van $400. Terwijl een IC van $1 het opgelost had.
In de Franse Reparatiewet is dit ondervangen, omdat een deel van de score de prijs van de reserveonderdelen betreft (relatief in verhouding tot de prijs van het apparaat). Dit ontmoedigt ook het introduceren van speciale Apple-onderdelen: De enige reden daarvoor is ze duurder dan standaardonderdelen maken. Maar duurdere onderdelen betekent dus een slechtere reparatiescore,terwijl de wet zorgt dat fabrikanten onderling vechten om wie de hoogste score heeft.
1 - is de wet al getoetst tegen een echt product. Als ik een Chinees apparaat koopt van AliBaba, en ik ben de enige Fransman die geïnteresseerd genoeg is om een bordje te solderen, wie gaat de fabrikant achter voor een product onder grofweg 100,000 euro (de kost van een rechtszaak).

2 - spreken ze echt dat alle chips op een bordje beschikbaar moeten zijn of is het gewoon een reparatie zoals Apple dit ziet, dat je een moederbord of batterij moet kunnen vervangen
1 - Het is bij China natuurlijk altijd lastig vanwege de kwestie onder welke wet iets valt. Desalniettemin is de trend om Alibaba/AliExpress steeds meer onder lokale wetten te dwingen en dat zal in Frankrijk niet anders zijn. Dan moet Alibaba/AliExpress reparatielabels gaan tonen en de meest eenvoudige methode om aan de wet te voldoen is standaard overal een score van 0,0 op plakken en de betreffende handelaar een betere score laten invullen als hij denkt daaraan te kunnen voldoen. Repeerbaarheid beloven en niet leveren lijkt me dan grond voor een dispuut. Het zal even wennen zijn voor de Chinezen... reparatieservice zit niet in hun cultuur.

2 - Zoals ik het begrijp zijn apparaten in categorieën onderverdeeld en is voor elke categorie een lijst opgesteld van onderdelen die geleverd moeten kunnen worden. Het is dan hokjes in een spreadsheet aankruisen voor de fabrikant en de score voor het reparatielabel rolt eruit. Kortom: Als de lijst zegt dat je een bepaalde chip moet kunnen leveren en je levert niet die chip, maar een heel moederbord met die chip erop, dan levert dat geen punten op voor het label.
[...]

Dit klinkt héél negatief, maar ergens is het wel logisch om dit zo te verwoorden, je moet namelijk ergens de grens stellen op wat haalbaar is. Je kan eisen dat je een nieuwe camera lens krijgt voor je iPhone, maar die herstellen is vaak onmogelijk zonder speciale aparatuur (en dan heb ik het over toestellen van +$10K). Op dit moment kan je bij Apple ook complete modules kopen en niet gewoon één chip die mogelijk kapot is.
[...]
Totdat Apple (als voorbeeld) natuurlijk besluit om de camera-module alleen maar in combinatie te leveren met een moederbord en een display en een accu. Dan wordt het zo duur dat je het eigenlijk niet meer doet.
Precies! Je moet ergens beginnen. Er staat nergens dat de wet voor altijd blijft zoals hij is.
" Een voorbeeld van dergelijke beveiliging op onderdelen is dat Face ID op iPhones in bepaalde gevallen niet meer werkt als het scherm vervangen wordt"

De wet gaat over right to repair, niet right to swap out stuff with cheap aftermarket stuff.
Nog afgezien van het feit dat reparatie dmv cheap aftermarket stuff in het algemeen geheel legitiem is (bvb mbt fietsen, auto's e.d.): zo'n beveiliging maakt het ook onmogelijk om het ene Apple onderdeel te vervangen voor een ander Apple onderdeel.
Het mogen aanbieden van assemblages ipv onderdelen wanneer dat 'veiliger' voor de klant zou zijn zorgt ervoor dat er dus helemaal niks verandert...

En ja, natuurlijk is het voor de bedrijven voordeliger een heel toestel te vervangen ipv een onderdeeltje te repareren, zij leggen de rekening bij de klant neer. Een van de punten was juist om reparatie mogelijk en betaalbbaar te maken.

Nu zal het nog steed zijn dat je een batterij wil vervangen, maar deze vastgelijmd zit aan onderdeel x dat weer geintegreerd is met onderdeel y en dus je alleen het geheel kan vervangen, a een paar honderd dollar, dus je kan dan net zo goed een nieuw model kopen.

Wie betaalt bepaalt, en het grote geld heeft de politici op hun plek gekregen dus zorgen er wel voor dat ze hun investeringen terugkrijgen want het gaat er natuurlijk niet om dat het grote publiek er op vooruit gaat.
Mijn eerste gedachte was bullshit, maar we mogen niet vergeten dat Amerika het lands is waardoor er in handleidingen staat dat je je kind niet mag afdrogen door het in de microgolf te steken.
Ik zou graag eens zo'n handleiding willen zien; ik denk niet dat dat er in staat.
Het verhaal van het hondje in de magnetron is i.i.g. een broodje aap.
De amendementen hebben eigenlijk gewoon de wet nutteloos gemaakt en zo goed als fake zodat ze de wet niet hoefde te downvoten omdat het slecht stond op namen van de gekozen regeringsleden.
Dus IfixIt is gek?
Alles is beter dan niks, maar nu krijgen ze maar 5% van hun inzet...
En de grote bedrijven met hun miljoenen donaties aan politici die hierover stemmen die hebben voor 95% binnen gehaald...

Het is dus puur symbolisch
Liever dit dan dat de wet straks negatief in het nieuws komt door letsel of hacks.
Een mooie stap.

[Reactie gewijzigd door Verwijderd op 26 juli 2024 09:48]

Heb jij voorbeelden waar er sprake is van letsel of hacks?


Dit theater duurt al jaren en komt elke keer in andere vormen weer terug. Iphones werden op een gegeven moment helemaal aan elkaar geplakt en in mekaar geschroefd op een manier dat je het simpelweg niet interessant is om te repareren.

Nu zou het zogeheet heel veel simpeler geworden…. maar alleen met producten van vb die je bij Iphone zelf aanschaft en je moet ook nog een aanmelden??

China is er niks bij tegenwoordig.

https://m.youtube.com/watch?v=K2WhU77ihw8
Jeffrey Hugh heeft het hier netjes uitgewerkt met twee identieke Iphones met originele onderdelen die worden uitgewisseld waarna de telefoon onbruikbaar wordt.


Waarom zou een extern bedrijf geen Iphones uit mekaar halen en (originele) onderdelen hergebruiken? Dat wordt al sinds jaar en dag gedaan en Iphone heeft daar problemen mee.


Al het theater er om heen kan achterwege worden gelaten want het is niet interessant voor Apple dat mensen geen nieuwe toestellen meer aanschaffen, en de beste manier om dat te doen is om er altijd controle over te houden.
Veel volksvertegenwoordigers vallen daar voor blijkbaar.
Veel mensen kopen een iphone omdat ze dan nooit over de techniek hoeven na te denken.

Fantastisch dus dat Apple met haar klanten meedenkt.
en je moet ook nog een aanmelden??
Er lijkt een woord vergeten.
Een wat aanmelden?
Beetje zoals het extra geheugen wat ik in mijn Synology er bij geprikt heb. Hij draait er prima op maar bij iedere update een waarschuwing dat ik iets verschrikkelijks heb gedaan.
Hoewel er best wat te zeggen is voor die stelling (en dat roepen lobbyisten van tech-bedrijven dan ook), vind ik dat juist op T.net een opmerkelijke mening. Draait deze hele website niet om techniek en mensen die het leuk vinden om daaraan te Tweaken?

Als een right to repair bij jou al koude rillingen van mogelijke risico’s veroorzaakt, dan is het inderdaad verstandig om jouw defecten bij een vakman te laten herstellen. Maar er is een hele groep kundige Tweakers die hun accu, scherm of andere onderdelen prima zelf zouden kunnen vervangen zonder dat dat gelijk tot letsel leidt.

Let wel: deze wet is juist bedoeld om te zorgen dat o.a. originele onderdelen beschikbaar komen voor de aftermarket. Zo wordt de reparatie-branche minder afhankelijk van ‘compatibel-met-origineel’-onderdelen van dubieuze, ontraceerbare herkomst. Dat kan het risico op hacks juist verlagen, in plaats van verhogen zoals jij veronderstelt.
Mwa de risico’s voor bedrijven zijn gewoon stuk groter. Zelf als “tweaker “ (alsof dat iets bijzonders is of alsof je dan boven anderen verheven bent) ben ik tegen deze wet.

Puur om het feit dat elke malloot zich nu achter deze wet kan scharen als ze iets zelf willen repareren.
Ik hoop daarom ook van harte dat deze wet juridisch zo in elkaar zit dat consumenten geen enkel recht op teruggave of bedrijfs reparatie of garantie hebben als ze zelf knutselen aan een product.

[Reactie gewijzigd door Snowfall op 26 juli 2024 09:48]

Ik denk niet dat veel mensen een toestel onder garantie zelf gaan opengooien om het proberen te repareren (tenzij je zelf reeds schade hebt aangebracht (bv vallen oid)).
Inderdaad, maar wetten als dit zijn mijn inziens heel belangrijk voor apparaten onder garantie: Voor winkels is garantie vaak ook een kwestie van David tegen Goliath en garantie verlenen komt vaak neer op een geheel nieuw apparaat leveren. Dat betekent dat winkels dat alleen gaan doen als ze er echt niet onderuit kunnen. Als apparaten makkelijker repareerbaar zijn, dan kunnen winkels ook van die repareerbaarheid gebruik maken voor hun garantieverplichtingen en wordt het leveren van goede garantieservice goedkoper, waar je als consument van profiteert.
Garantie zal uiteindelijk altijd via de fabrikant gebeuren (direct of indirect naar een erkende reparateur die de fabrikant aanduid), en de fabrikant kan sowieso reeds de benodigde reserveonderdelen leveren indien ze dit zouden willen.
Uiteindelijk veranderd dit dus niets voor het garantie proces en de kosten hiervan.
Ik denk dat winkels het vaker zelf gaan oplossen en de fabrikant en erkende reparateurs er buiten houden. Voor triviale reparaties waar alleen een schroevendraaier en een paar handen nodig zijn is dat namelijk verreweg het snelst en goedkoopst.
Ik snap oprecht niet waarom dit zo spannend gevonden wordt.

Je kan je auto toch ook overal en nergens naartoe brengen of zelf aan werken?
Je kan je auto toch ook overal en nergens naartoe brengen of zelf aan werken?
Ja, maar de garage betaald een godsvermogen aan hardware om alles van een bepaalde auto uit te lezen. Een volledige kit voor Porsche kost 22k. Zelfs als je alleen het airbagwaarschuwingslampje (scrabblewoord!) uit wil zetten heb je al een dure kit nodig. Dat is eenvoudig dezelfde vendor lockin en maakt het onmogelijk om alles door de garage op de hoek te laten doen.
En je hebt vaak ook licenties nodig voor elke functie. Een lampje of wat aan of uitzetten en je moet online een licentie kopen en laten verifieren voor het werkt.

Gelukkig zijn de Chinezen goed in het namaken van de verbindingskabels en de software, ik had voor mijn volvo vroeger zo'n setje waar ik van alles mee kon doen. Wel opletten dat je het op een computer zet waar niks belangrijks op staat want die gekraakte software zit bomvol virussen :')

[Reactie gewijzigd door GekkePrutser op 26 juli 2024 09:48]

Waarom zou je tijdens je garantie periode iets zelf repareren? Als het goed is, is het dan gratis.

Natuurlijk als het iets is wat buiten de garantie valt, telefoon laten vallen en kapot scherm of iets dergelijks, maar dan kan je het ook niet laten aanmerken als garantie.
Als je een laptop openschroeft ben je de garantie volgens mij al kwijt.

Deze wet zou vooral moeten leiden tot meer mogelijkheden zelf een defect onderdeel te vervangen. Fabrikanten maken dat moeilijk of zelfs onmogelijk, omdat reparatie door de eindgebruiker het minste geld oplevert.

Ook het vervangen van bijvoorbeeld RAM of HDD's zien ze liever niet. Omdat ze je liever een update van 8 ipv 4GB of een grotere HDD voor twee of drie keer de marktprijs verkopen. En je laptop een langer leven wil geven door die onderdelen te vernieuwen is ook niet mogelijk, waardoor je sneller een nieuwe aanschaft.

Fabrikanten zijn waarschijnlijk niet bang voor gehannes aan hun product, maar vooral voor minder omzet/winst.
Maar draait het recht op herstel ook niet vooral om deugdelijk herstel? Daarnaast is een recht op herstel nog altijd geen recht op het tweaken van iets. En hoeveel Tweakers zijn er nu werkelijk in staat om bijvoorbeeld de SoC op een systeembord te vervangen? Ik heb zelf jarenlang op een hersteldienst gewerkt waar we herstellingen deden tot op componentniveau, maar er zijn ook gewoon heel veel herstellingen waar we gewoon het hele bord wisselden omdat het het simpelweg economisch niet waard is.
Maar daar gaat het mis. Bij de stelling 'economisch niet waard'. Namelijk voor wie? Voor de reparateur? Of voor de originele producent?

Als ik producent was, dan zou ik geen enkele reparatie economisch verantwoord vinden, want vervangingsverkopen zijn financieel gezien veel interessanter.

Als reparateur hangt het er maar net vanaf hoe jij als bedrijf erin staat waar het gaat om de kennis die je in huis hebt (en de kosten daarvan) in combinatie met de prijs en verkrijgbaarheid van onderdelen. Immers, als je een stel 'apen' voor je hebt werken (in de zin van: by paying peanuts you het monkeys), dan is het economisch gezien altijd interessant om te swappen in plaats van de repareren, gezien de lage kosten van je medewerkers.

Zelf heb ik ook in de beginjaren van de PC de nodige (honderden) PC's en andere componenten hersteld op componentniveau tot aan smd toe. We hebben in die tijd zoveel deugdelijk materiaal een 2e leven gegeven en van de container gered. Uiteindelijk is het gegeven 'rendement' wat je de das om doet. Ten koste van duurzaamheid en kennis overigens. Want op die manier blijft de kennis bij een select groepje van de producent en heb je lokaal alleen nog maar laagbetaalde, laagopgeleide 'swappers' werken.
Het gaat er toch ook niet om dat je het perse zelf moet doen? Het gaat erom dat de mensen die dit WEL kunnen ook de mogelijkheden hebben, en daarmee veel meer mensen toegang tot deze mogelijkheden.

Ik zou het ook niet zelf gaan proberen, maar zou het wel brengen naar mensen die WEL de capaciteiten hebben om het te doen en dus voor 50 euro iets kunnen repareren ipv dat ik het via een fabrikant moet doen en er 400 euro voor mag betalen omdat ze meteen ook het scherm, de digitizer en weet ik t wat meenemen omdat mijn volumeknopje niet lekker meer werkt.

Er zijn genoeg enorm handige mensen die met de juiste middelen dit soort taken kunnen uitvoeren, wat het dus voor veel meer mensen mogelijk maakt om hun devices goedkoper te kunnen laten repareren en niet meteen te moeten vervangen.
Ja maar je vergeet dat arbeidsloon veel duurder is dan een moederbord. Voor een bedrijf is het vervangen van het hele moederbord interessanter, maar voor iemand die zijn of haar eigen apparaat repareert, is dat niet zo. Die mensen steken er graag hun eigen vrije tijd in.
De publieke opinie telt. Vooral als het om wetgeving gaat.

Een tweaker verstaat heel iets anders onder "hacken" dan een leek die de krant leest.
(Denk aan Microsoft die verzekerde dat de kinect écht niet te hacken was.)

Daarom is het slim om er voorzichtig mee om te springen.
De enige rede dat repareren moeilijk word gemaakt is zodat men geld blijft uitgeven bij de fabrikant, ofwel door een reparatie ofwel door het kopen van een nieuw product.

Als bedrijven bang zijn voor hackers dan hebben ze de beveiliging niet op orde. Het digitaal vergrendelen van hardware is hooguit nuttig om diefstal tegen te gaan, maar ook hiervoor kan een aanpassing worden gedaan zodat men zijn eigen spullen wel kan aanpassen.

De angst dat iemand zichzelf kan bezeren zal misschien worden aangevoerd als argument door PR van wat bedrijfjes maar dat is totaal niet serieus te nemen.

Wees nou even eerlijk, dat geloof je zelf toch niet?
Mensen die dat in de krant lezen geloven dat.

Net als wanneer er in de krant staat dat de iMac/Phone gehackt zou zijn.

Wees daar eerlijk in.
Toevallig bestaat de assemblage van meerdere onderdelen uit een compleet toestel.
Tuurlijk, maar dat staat zo niet in de wetgeving. In het document waarin de goedkeuring wordt aangekondigd staat bijvoorbeeld expliciet dat het leveren van een halffabrikaat alleen is toegestaan wanneer het leveren van onderdelen zorgt voor een verhoogd risico op letsel bij de eindgebruiker door foutieve installatie van die onderdelen.

[Reactie gewijzigd door Blokker_1999 op 26 juli 2024 09:48]

en ALLES geeft een verhoogd risico dus ze hoeven niks te doen. jij gaat niet in discussie met apples leger aan advocaten en oneindige diepe zakken.
Daar dacht ik ook al aan. Nu vervangen ze ook al je complete moederboord als je een defect hebt en kost je dat net zo veel als een nieuwe toestel.
Enige verschil is dat je nu je toestel zelf open kan maken zonder hem te slopen, dat voor de handige mensen wel een verbetering is.
Verder staat in de amendementen dat fabrikanten vrij zijn om assemblages van meerdere onderdelen te verkopen in plaats van individuele onderdelen. Dit gaat ten koste van de betaalbaarheid van de bij consumenten benodigde onderdelen. De site schrijft tot slot ook dat 'wachtwoorden, beveiligingscodes of materialen' die nodig zijn om beveiligingen op onderdelen te overwinnen, niet aangeleverd hoeven te worden.
Dus eigenlijk verandert er weinig...
Neen, onderdelen moeten nu beschikbaar komen, dat is vandaag vaak niet het geval. Dat fabrikant en maar tot op het niveau van halffabrikaten moeten gaan is ook niet onlogisch. Hersteller op component niveau is maar zeer weinigen gegeven en loont vaak niet op gebied van kosten. Leuk als hobby, maar niet professioneel.
er veranderd niks. want apple kan nog steeds zeggen dat een complete ipad een "assembly" is door de laaste wijziging. de wet is hierdoor een natte krant geworden.
Het is niet dat de wet geen waarde heeft, fabrikanten bepalen niet hoe de wet uitgelegd moet worden. De rechtspraak zal gaan moeten bepalen waar de grens ligt van een halffabricaat.
fabrikanten bepalen zeker wel de wetten, dat is juist de reden waarom deze wet niks meer voorstelt. je moet niet vergeten dat corruptie en omkopen van wethouders in amerika legaal is zolang je het maar opgeeft aan de belastingdienst.

[Reactie gewijzigd door flippy op 26 juli 2024 09:48]

Zal best, de wet ligt er nu en daar staat niet in dat een onderdeel een heel apparaat is. Als een bedrijf wel die mening heeft, is de rechter aan zet en succes gewenst met de rechter omkopen.
nee, jij moet de rechter gaan overtuigen dat de accu of scherm in een ipad niet "gevaarlijk" is om te vervangen. en jij gaat die discussie echt niet winnen als apples complete leger aan advocaten en oneindige financien naast je hebt staan die het tegendeel bewijzen.
Dat lukt me prima, heb ik niet eens een advocaat voor nodig.
dan zou ik zeggen, veel plezier in de rechtzaal.
Neen, onderdelen moeten nu beschikbaar komen, dat is vandaag vaak niet het geval. Dat fabrikant en maar tot op het niveau van halffabrikaten moeten gaan is ook niet onlogisch. Hersteller op component niveau is maar zeer weinigen gegeven en loont vaak niet op gebied van kosten. Leuk als hobby, maar niet professioneel.
Tenzij er risico is op lichamelijk letsel of een mogelijk security probleem. M.a.w. het standaard excuus dat ze nu al gebruiken.
Daarbij verwacht ik dat ze nu nog meere componenten artificieel gaan "pairen" en de tools ervoor moeten ze niet beschikbaar stellen met deze wetgeving. Dus je gaat wel componenten en "assemblies" kunnen kopen, alleen ga je ze niet kunnen gebruiken en is de prijs waarschijnlijk ook wel zo geregeld dat je goedkoper af bent met een nieuw toestel. En in de volgende ronde, kijk $POLITIEKER niemand koopt die onderdelen, dus we kunnen dit beter terugdraaien...
Verder staat in de amendementen dat fabrikanten vrij zijn om assemblages van meerdere onderdelen te verkopen in plaats van individuele onderdelen. Dit gaat ten koste van de betaalbaarheid van de bij consumenten benodigde onderdelen. De site schrijft tot slot ook dat 'wachtwoorden, beveiligingscodes of materialen' die nodig zijn om beveiligingen op onderdelen te overwinnen, niet aangeleverd hoeven te worden. Een voorbeeld van dergelijke beveiliging op onderdelen is dat Face ID op iPhones in bepaalde gevallen niet meer werkt als het scherm vervangen wordt. Dit om 'lichamelijk letsel' en 'security-problemen' te voorkomen bij een risico op foute installatie.
Een glas, een plas en alles bleef zoals het was.
Inderdaad een niet onbehoorlijke aanfluiting.

[Reactie gewijzigd door Polderviking op 26 juli 2024 09:48]

Verandering gaat langzaam. Het is makkelijker nu deze wet er is om deze langzaam strenger te maken dan in een keer het gewenste (iig door Rossmann gewenste) resultaat te krijgen. Dit is iets van de lange adem, een jaar of tien. Ik denk dat mensen zich daarop verkijken.
Ik waardeer je optimisme. Ik ben vooral heel erg bang dat het momentum er juist helemaal uit is nu dit er ligt.
De wet is bi-partisan overal doorheen gekomen (haast iedereen stemde voor). Dat de gouverneur dit doet is gewoon doorgestoken kaart. Je hebt het over lange adem, het heeft Louis 7 jaar gekost om hier te komen; dat gaat dus nog heel lang duren.
ik vraag me af in hoeverre technologische ontwikkelingen de mogelijkheid tot repareren in de weg zitten.

Zowel MS als Google binden hun OS steeds vaker aan HWID, ultrathin laptops vergen nogal wat kunstjes in ontwerp om zo dun en licht te kunnen zijn. gelijmde telefoonschermen, zachte batterijen, vouwbare schermen, embedded components op moederborden, allemaal zaken die het zelfs voor technici niet makkelijk maken om even een onderdeeltje te vervangen.

Niet alle ontwikkelingen zijn wenselijk, maar sommige juist weer wel. Betekent het dat je die moet opgeven om de mogelijkheid tot repareren te kunnen faciliteren?

Ik zie veel voordelen mbt duurzaamheid, maar zie tegelijkertijd ook graag dat fabrikanten ongehinderd door kunnen gaan met het ontwerpen van complexe (en daarom soms minder repareerbare) hardware.
Op je Franse reparatielabel betreffen 20 van de 100 te behalen punten de eenvoud van demontage van het apparaat. Gelijmde schermen en speciaal gereedschap benadelen je score. Als er een goede reden is, dan kun je een dergelijk apparaat nog maken en op de markt brengen, maar de lage reparatiescore betekent wel dat consumenten om je apparaat heen lopen als je concurrent het wel lukt om een repareerbaar apparaat in de schappen te leggen.
Als mijn leven aan een draadje hangt en de machine die mij kan redden kapot is heb ik liever dat ze die machine repareren en niet gekeurd is dan dat ik die machine niet kan gebruiken.

En gedeeltelijke assemblage, houd dat in dat de weerstandjes op een PCB mogen zitten of dat je een gehele nieuwe telefoon kan verkopen als "reparatie onderdeel"

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.