NASA: baan van asteroïde met succes veranderd na botsing met DART-sonde

Het is volgens NASA gelukt om de baan van de Dimorphos te veranderen door de DART-sonde te laten botsen met de asteroïde. Het agentschap liet de sonde met de asteroïde botsen om te kijken of in de toekomst een asteroïde van baan kan worden veranderd als deze op de aarde afkomt.

NASA heeft dinsdag bevestigd dat de baan van de Dimorphos-asteroïde is gewijzigd na de botsing met de DART-sonde. Dimorphos draait in een baan om een grotere asteroïde genaamd Didymos. Voor de botsing deed Dimorphos er 11 uur en 55 minuten over om zijn baan om Didymos te voltooien. Na de botsing is dat 11 uur en 23 minuten. Daarmee heeft NASA zijn eigen doel om de baan met 73 seconden te veranderen ruim overschreden.

De wijziging is waargenomen met telescopen. NASA wil de komende tijd verder onderzoek doen naar de precieze gevolgen van de botsing tussen de DART-sonde en de asteroïde. Deze eerste resultaten geven in ieder geval aan dat NASA in staat is om de koers van een buitenaards object in de ruimte te wijzigen.

NASA voerde de test eind september uit. De DART-sonde botste toen met succes op de Dimorphos-asteroïde. Deze asteroïde vormt geen bedreiging voor de aarde, maar het was een test om te kijken of het mogelijk is om met een sonde de koers van een buitenaards object te veranderen.

Reacties (101)

[KittySeraphim]

Ben ik de enige die hoopt dat ze het object niet een dusdanige duw gegeven hebben dat het ineens wel op koers naar de aarde ligt?
Dat het natte vingerwerk is blijkt al uit hoe ver ze naast de schatting zaten.

[PEC]

Dit object draait om een andere, veel grotere asteroïde. De baan ten opzichte van de zon/aarde is helemaal niet gewijzigd. Niets aan de hand dus.

[RJG-223]

Ben ik de enige die hoopt dat ze het object niet een dusdanige duw gegeven hebben dat het ineens wel op koers naar de aarde ligt?
Dat het natte vingerwerk is blijkt al uit hoe ver ze naast de schatting zaten.

In principe is voornamelijk de snelheid die ze hebben t.o.v. elkaar veranderd. De gezamenlijke snelheid en richting t.o.v. de rest van het zonnestelsel amper. Ze komen overigens wel een beetje in de buurt van de aarde, maar kruisen de baan van de aarde niet, en komen zelfs relatief gezien niet eens in de buurt van de maan: de minimale afstand tot de baan van de aarde is ca. 2 miljoen km, terwijl de maan op maximaal 400.000 km komt.

Dan kleine beetje baanverandering dat er eventueel is, zal de baan van de asteroide op korte termijn (eeuwen ?, millenia ?) niet significant dichter bij de aarde brengen. Als je verder vooruit kijkt (miljoenen jaren, of miljarden), dan is het toch allemaal koffiedik kijken: op de langere termijn zijn alle banen van alle objecten fundamenteel onvoorspelbaar, vanwege de invloed van andere objecten, zoals de planeten... Voor sommige objecten is dat wat meer dan voor andere - Jupiter's baan is bijvoorbeeld beter voorspelbaar op wat langere termijn dan de baan van dit object.

Het kan dus zijn dat dit de asteroide over miljoenen jaren net te dicht bij de aarde brengt, maar het kan ook juist andersom zijn. Dat is hetzelfde verhaal als het vlindertje in Japan, dat met zijn vleugelslagen een orkaan veroorzaakt in Amerika - in de zin dat zonder die vleugelslagen die orkaan er niet zou zijn gekomen.

[Kimbo72]

Zou wel erg dom zijn he?

Ze weten bij NASA exact wat ze doen.

[Scriptkid]

hmm 73 seconden berekend 32 minuten resultaat,

Idd ze weten het precies wat ze doen

[Finraziel]

Het is niet alsof ze het doel even op de weegschaal konden leggen. Ik denk dat hij dus veel lichter is dan ze gedacht hadden. Maar het effect op de baan is prima te berekenen voor een hele range aan mogelijke gewichten en dus prima te weten.

[RJG-223]

Het is niet alsof ze het doel even op de weegschaal konden leggen. Ik denk dat hij dus veel lichter is dan ze gedacht hadden. Maar het effect op de baan is prima te berekenen voor een hele range aan mogelijke gewichten en dus prima te weten.

De massa wisten ze waarschijnlijk perfect, maar wat niet bekend was, was hoe de sonde zou botsen, en hoeveel impuls hij over zou dragen op dat maantje. En dat beïnvloedt het resultaat nogal. Ze kunnen bijvoorbeeld perfect voorspellen hoe twee biljartballen bewegen die op elkaar botsen. Maar als je een biljartbal vervangt door een bal met een onbekende structuur, samenstelling, en stevigheid, dan is het resultaat ineens een stuk minder voorspelbaar.

[Ad_Astra]

Het is verassend moeilijk om de massa van een object als dit accuraat vast te stellen. Er is een ruwe schatting, maar dit is niet precies vast te stellen zonder extra informatie te hebben over het object.

De maan werd geschat ongeveer net zo veel te wegen als de pyramide van Khufu, maar dat was alles behalve precies.

[Monochrome]

Ja, want, weten we eigenlijk wel hoeveel die piramide weegt?

[Ryen]

Ja, want we weten van welk materiaal de piramide is gemaakt en we kunnen het volume berekenen. En hij staat op aarde.

Van een object in de ruimte is dit veel lastiger, omdat we:

• Niet exact weten wat de dichtheid is, omdat we niet weten wat de samenstelling is.
• De baan om een ander object vrijwel niets zegt over de massa.
• En tenslotte: Objecten in de ruimte "wegen" niets. Ze hebben wel massa.

[langestefan]

Dat was het minimum doel, niet het berekende effect.

[ADR3]

Zo ver zaten ze er niet naast.
Volgens de NOS.
"Wetenschappers hadden voorspeld dat de DART-impact het baanpad van Dimorphos met minstens 10 minuten zou verkorten. Ze zeiden ook dat ze een verandering van slechts 73 seconden al als een succes zouden beschouwen."

[Verbruggen]

Dit getal is niet berekend, dat getal is een "minimum successful orbit period change". Compleet andere benchmark. Hoeveel impact de impact (pun intended) zou hebben is overigens behoorlijk lastig te bepalen met de beperkte kennis van het te raken object. O.a. de impact hoek, materiaal van de astroïde, draaiing, etc kunnen flinke verschillen maken.

[Fluttershy]

Ze weten bij NASA exact wat ze doen.

Meestal wel.

[Kabouterplop01]

Nee, dat weten ze niet, daarom gaan ze lange termijn gevolgen bestuderen.
Niemand weet of er per ongeluk iets in gang is gezet waardoor deze een andere uit zijn baan botst en tegen een andere planeet en/of asteroide terecht zal komen.

[vgroenewold]

Nee, want dat is de reden dat ze een doel hadden wat om een ander object draaide, dat doet het nu dus nog steeds en dus is er niks verandert. Bovendien is het zo makkelijker te meten of er wat is gebeurt, dan als men een losse steen had gekozen.

[3raser]

Maar wat als Dimorphos dankzij de botsing een steeds tragere omloop krijgt en "neerstort" op Didymos? Welk effect heeft dat op de grote asteroïde?

[JeffreyGorissen]

De omloop is korter, en dus sneller. Neerstorten op Didymos is dus eerder uitgesteld dan dat het versnelt is.

[3raser]

Je hebt gelijk, daar zat ik mis. Maar andersom beredeneert zou de maan de astroïde dus ooit kunnen verlaten?

[JeffreyGorissen]

Dat zou kunnen. Onze eigen maan gaat ook langzaam van de aarde weg. Elk jaar bijna 3.8 centimeter. Daarvoor is meer informatie nodig. Moest het maantje van Didymus neerstorten zou er niet veel gebeurenm hoogstens een stofwolk vergeleken met de schaal van andere hemellichamen. DART heeft trouwens ook een stofwolk veroorzaakt.

[vgroenewold]

Dat kan niet, hij is in omloop en vliegt dus snel genoeg om daarin te blijven (het remt niet tot nauwelijks af verder). Je kan wellicht wel een zeer langzame processie hebben net als dat onze maan steeds wat verder weg komt te staan, maar dat duurt super lang.

[Reactie gewijzigd door vgroenewold op 22 juli 2024 23:46]

[Ad_Astra]

Dat is nagenoeg onmogelijk, aangezien er geen constante tegenwerkende krachten zijn die de omloop kunnen blijven doen vertragen.

[Zackr]

Dit dacht ik dus ook. Leuk dat experimenteren, maar wat als ze de baan per ongeluk dusdanig aanpassen dat hij wel richting de aarde vliegt.

[hottestbrain]

Of erger nog, de baan aanpassen dat dit object met een ander (groter) object botst, waarvan de baan dan richting aarde gaat. Maar eerlijk is eerlijk: Zo kun je uit angst eindeloos doorgaan, terwijl je dus een oplossing voor dat probleem in de weg staat.

[GameNympho]

Hier dacht ik ook aan.
Met biljarten en poolen wordt dit juist goed gezien wat een druk op een bepaalde plek geeft en welke richting het dan op rolt en ongeveer tot waar, maar waar gaat deze asteroïde nu heen en wat komt het tegen, en komt datgene wat het dan tegenkomt, dan niet ineens onze richting op?

[DB LucF]

Je moet het niet zien als een verandering van richting, deze objecten gaan niet in een rechte lijn. Het heeft dus ook niets met biljart/pool te maken.
Dimorphos draait in een baan Didymos, dat is niet verandert. Alleen de tijd die deze daarvoor nodig heeft is iets verkort. Dat wil zeggen dat deze er nu ietsjes dichterbij omheen draait.
Aangezien het in een vaccuum is, veranderd deze baan verder niet. De baan waar Didymos op zit is maar zo miniscuul verandert dat de baan daarvan een onmeetbaar klein verschil heeft met de orignele baan.
Afstanden in de ruimte zijn groot, heel groot. Er gaat niet opeens een object naar ons toe komen door de DART missie.
Deze objecten zijn daar juist voor uitgezocht.

[GameNympho]

Thnx, dat is een duidelijk antwoord.
Niet vergeten, grootste deel weten er weinig over, dus dan gaan er vragen door het hoofd spoken

[postbus2000]

Domino effect

[Scriptkid]

Dan sturen we DART 2 , we weten nu hoe het werk

[hottestbrain]

Exact. Als men niet over sommige (berekenbare) angsten heen stapt dan blijven we vast in het heden. Want als er iets zeker is, is het dat vroeg of laat een grote komeet richting aarde komt. Dan kan je maar beter voorbereid zijn!

[lighting_]

Die risico was absoluut uitgesloten.

[PilatuS]

We hebben het hier wel over NASA natuurlijk. We weten bijvoorbeeld prima dat in het jaar 2351 er een rots op 410.000km vanaf de aarde langs zal komen. Vrijwel alles wat ook maar een beetje kwaad kan is bekend en we weten exact wat en wanneer wel of niet een probleem kan zijn. NASA gaat echt niet iets van richting veranderen waarbij het over zelfs 100.000 jaar een probleem kan zijn.

[Tintel]

Nu denk ik dat je overschat wat NASA weet. De hoeveelheid stenen in het helaal is erg groot en kleine stenen kunnen grote stenen van baan daan veranderen. Kleine stenen worden niet goed gezien.
En het helaal is ook best wel groot. En kleine steentje hebben ook wel ardig wat effect.

Ze hebben bewust gekozen [zoals hierboven is gemeld] voor een astroide in een baan van een andere grotere astroïde en als je die kleine van baan verandert zijn de effecten goed te meten en bij een fout hebben we niet meteen een 'wilde' astroïde.

[vickypollard]

Je moet ook weer niet overschatten hoe groot de Aarde is in ons gehele zonnestelsel. Een miniscuul dingetje, dus de kans dat je daar per ongeluk iets op afstuurt terwijl je dat nadrukkelijk niet probeert te doen, is nog astronomisch veel kleiner

[Reactie gewijzigd door vickypollard op 22 juli 2024 23:46]

[jpsch]

Het is geen driebanden.

[stopeens]

Natte vingerwerk?

Je bedoelt dat ze zomaar wat 10 maanden wat gingen rondhangen, en toen dachten "Oh wacht, die daar" en dan hoppie effe kijken wat het geeft. Met een cobra ofzoiets die ze nog van wat foute Italiaanse vrienden hadden gekregen, want die waren er ook weer bij (https://en.m.wikipedia.or...Asteroid_Redirection_Test) en knal ertegenaan. Zo lachen, jongens. Jaa, die hangjongeren van de Nasa, met hun natte vingerwerk; zou me niks verbazen als we binnenkort op de maan wat graffiti gaan zien verschijnen. Zo hier en daar wat

[stopeens]

Zoals PEC al aangaf, is daar inderdaad geen gevaar voor.
Net om ook maar enig risico voor de aarde uit te sluiten, is er na jaren onderzoek, zorgvuldig voor gekozen om het "asteroide -maantje" Dimorphos
dat rond de asteroïde Didymos draait, te raken. Dat "maantje" dat nu geraakt is, gaat nu 1mm dichter bij Didymos circuleren. (Als er iemand mag klagen, is het Didymos dus. En Dimorphos zelf natuurlijk) 😉
Er is voor deze objecten gekozen omdat ze praktisch geen gevaar vormen voor de aarde en omdat ze beide solide genoeg zijn om elkaar te blijven aantrekken. Ze worden dus geenszins uit elkaar gehaald, eerder dichter bij elkaar gebracht. Gezien de grote complexiteit, op 11 miljoen km op de juiste plaats met de juiste snelheid en impact een object van 170meter diameter raken, ben ik eerder geneigd dit een zeer nauwkeurig uitgevoerde missie te noemen.

[jaccovanschaik]

Ben ik de enige die hoopt...

Nee hoor

[Reactie gewijzigd door jaccovanschaik op 22 juli 2024 23:46]

[moonlander]

Breng Putin nou niet op ideeen

[keepitfrosty]

No worries, Bruce Willis is er nog

[mphilipp]

Kan men met de resultaten van dit experiment/poc ook bepalen wat de massa moet zijn van een sonde die we in een mega astroïde moeten laten knallen die de aarde bedreigt? Er zijn natuurlijk verschillende gradaties van bedreigende astroïdes, tevens afhankelijk waar ie neer zou komen (wat we volgens mij nooit goed kunnen bepalen, tot misschien enkele uren voor impact). Maar laten we zeggen eentje van 20-30km, die dus echt de massa heeft om een continent flinke schade toe te brengen, of een gigantische tsunami te veroorzaken als ie in een oceaan terecht komt.
Kan met nu zeggen 'we hebben een sonde van x ton nodig die met y snelheid tegen dat ding rost om 'm ons te laten missen?

[RJG-223]

Kan men met de resultaten van dit experiment/poc ook bepalen wat de massa moet zijn van een sonde die we in een mega astroïde moeten laten knallen die de aarde bedreigt

De grote onbekende in die berekening, is hoeveel impuls er op de asteroïde overgedragen wordt. Dat hangt heel sterk af van de structuur en samenstelling ervan. Als de mate van overdracht bekend is, dan kan prima berekend worden welke massa wenselijk is. En welke snelheid: het gaat om de combinatie. Daar hebben ze dit experiment niet voor nodig. Maar de structuur, en dus de overdracht, is dus onbekend. Dit experiment zal het begrip van hoe zo'n asteroïde in elkaar kan zitten, en wat het effect ervan is wel verbeteren, maar een andere asteroïde zit waarschijnlijk weer anders in elkaar, dus is ook weer niet helemaal vergelijkbaar.

[Tintel]

En om te zorgen dat die mega astroïde ons niet raakt kun je gaan over-engineren. Wat nu eigenlijk ook is gebeurd; beoogd effect rond 10 minuten, resultaat rond de 20 minuten, verschil in baan omlooptijd.

[Jodev]

Dat hangt er vanaf wanneer je asteroïde kunt ‘onderscheppen’. Hoe eerder, hoe beter. Maar als een asteroïde van 20-30 km richting aarde komt, moeten ‘we’ er voor zorgen dat we heel ruim tijd zijn, want als dat wel op aarde neerkomt, dan blijft er niet veel leven meer over.

[kikibu]

Technologisch gezien, maar het grootste opstakel is eigenlijk de mensheid. Mensen en ovverheden moeten het eerst nog geloven, eens worden over de oplossing en wie/hoe die oplossing wordt geïmplementeerd. Ik hoop dat er wel aan protocollen wordt gewerkt. (Don't Look Up was een leuke film)

[joho]

Hoe eerder je asteroïde ziet (eerder als ie groter is). Hoe meer tijd je hebt voor impact. Dan volstaat een kleinere duw uit koers.
Iets heel groots wat je heel laat ziet, vereist een enorme impact.

[hooibergje]

Ja. De wet van behoud van impuls geldt hier. Massa keer snelheid is constant bij een botsing.
We weten de snelheidsverandering van de asteroide die nodig is, en de massa van de asteroide, en de snelheid die we de sonde kunnen laten vliegen.

De enige onbekende is dan nog de massa van de sonde.

(zal in de praktijk de massa en de snelheid van de sonde samenhangen, dus het is iets gecompliceerder, maar het kan wel)

[pbb]

Probleem is dat zowel de massa als de snelheid van een sonde die wij af kunnen vuren, aardig beperkt zal zijn.

[hooibergje]

Dat is inderdaad een probleem naarmate de asteroide zwaarder worden. We kunnen bijvoorbeeld de baan van de maan (of zelfs die van de aarde) niet significant beinvloeden.

Wat wel leuk is, is dat de dagen een heeeeeeel klein beetje (maar meetbaar) langer zijn geworden doordat we raketten altijd lanceren in de draairichting van de aarde, om de rotatie van het oppervlak al als basissnelheid mee te krijgen. Daarom lanceren we het ook het liefst het dichtst bij de evenaar, omdat het oppervlak daar sneller beweegt.

[vespino]

Even opschalend denkend: hiermee kunnen we Armageddon voorkomen? Of praten we dan over hele andere proporties?

[SunsetSundae]

Ik denk dat je dan om te beginnen een grotere sonde nodig gaat hebben.

[miknic]

En Bruce Willis

[vespino]

En z’n filmdochter 🤤

[PilatuS]

Klopt, maar hoe eerder je het weet, hoe minder kracht je nodig hebt. Een kleine aanpassing heel veel weg heeft grotere gevolgen dan een grote aanpassing een stuk dichterbij.

[hooibergje]

Maar dan moet je ook verder vliegen, waarvoor je weer een sterkere motor nodig hebt.

[Odder thing]

En welligt een explosieve lading mee geven.

[SpoekGTi]

We gonna need a bigger probe

[vespino]

Dat zeg ik “opschalen”.

[Tintel]

"We need a bigger boat"

[Katala]

Je kan hier mee inderdaad voorkomen dat een astroide of komeet de aarde weet te raken. Je moet 'm dan wel op tijd kunnen ontdekken. Zo'n object heeft maar een klein zetje nodig om dan ruim de aarde te missen. (En in principe, werkt het ook andersom, je kan ook een ongevaarlijk iets een zetje richting de aarde geven, dat is wel een heel stuk lastiger)

Verder, als het echt een veel grotere astroide is, wil je die ook eigenlijk iets harder en met een groter object raken. DART was volgens mij ook al relatief klein, niveau van een mug die tegen jou aanvliegt.

Wel is het zo dat niet iedere astroide hetzelfde is. Voor hetzelfde geldt heeft zo'n botsing veel minder effect omdat zo'n astroide / komeet een lagere dichtheid heeft.

[KittySeraphim]

Hogere dichtheid bedoel je denk ik. Hoewel het is de totale massa's van beide objecten die van belang is. Hoe hoger de massa van het vreemde object hoe minder effect het zal ondervinden.
En als 2 meteoren even groot zijn zal diegene met de hoogste dichtheid ook de hoogste massa hebben.

[RJG-223]

Hogere dichtheid bedoel je denk ik.

De belangrijkste vraag is hoeveel de impuls van de asteroïde verandert. Als ie zacht is, en veel van de energie van de sonde absorbeert, dan is er minder effect, dan als de sonde te pletter slaat op iets hards, waarna de brokken van de sonde, en eventueel ander materiaal in tegengestelde richting van de asteroïde geworpen worden. Een asteroïde met een hoge dichtheid kan ook zacht zijn, en de schok goed absorberen, terwijl een asteroïde met een lage dichtheid best hard kan zijn, zodat de sonde a.h.w. terugkaatst. Vergelijk het met een biljartbal die je op een andere afschiet. Als ze daarna in dezelfde richting doorrollen, dan is de snelheid van de ballen lager, dan als de ene terugkaatst, en de andere daardoor wegschiet.

[dwwolf]

Casaba howitzer...

[kikibu]

Moet je voor de gein is "Dart Mission" googelen.

[Kimbo72]

Hahaha hij is leuk.

[david-v]

Grappig, leuk gedaan door Google, bedankt voor de tip

[stopeens]

😄

[Tintel]

(helaas niet in alle browsers..)

[cmvd]

Vermoed van wel - het hoeft niet perse met 1 raket, neem een aantal falcon 9's die je er tegen aan smijt, goedkoper en doeltreffender vermoed ik als ze maar genoeg power hebben om uit leo te komen.

[Knijper1962]

Misschien moeten er wel een aantal van die sondes/raketten klaar hangen ergens in LEO, om vanaf daar gelanceerd te worden. Heel wat lanceringen moeten worden afgebroken wegens het weer, of andere foutjes. Als je een pas laat ontdekt object dan wil laten afbuigen, kan die lancering geen roet meer in het eten gooien.

[RJG-223]

Misschien moeten er wel een aantal van die sondes/raketten klaar hangen ergens in LEO, om vanaf daar gelanceerd te worden. Heel wat lanceringen moeten worden afgebroken wegens het weer, of andere foutjes. Als je een pas laat ontdekt object dan wil laten afbuigen, kan die lancering geen roet meer in het eten gooien.

Probleem is, dat die sondes die klaar hangen in LEO waarschijnlijk geen optimale, of zelfs een hele foute baan hebben. Als je dat dan moet corrigeren, kun je net zo goed een nieuwe raket lanceren. Misschien zelfs wel beter (dwz: corrigeren kost misschien wel meer brandstof dan een raket vers vanaf de aarde lanceren). Dus je kunt beter die raketten op de aarde hebben klaar staan. Als je er voldoende hebt, kun je er net zo veel lanceren als nodig, direkt naar de goede baan, en als een lancering mis gaat, lanceer je gewoon een andere die ook klaar staat...

[Kimbo72]

Is dit een oefening op wat ons 13 april 2029 staat te wachten?

https://nl.wikipedia.org/wiki/Apophis_(planeto%C3%AFde)

Die komt dan wel erg dichtbij.

[dakka]

Sinds 2021 uitgesloten dat het een gevaar vormt

https://neo.ssa.esa.int/-...t=%2Fsearch%3Fq%3Dapophis

En heb je dat monster 3x groter dan apophis gemist dat ons begin dit jaar op een haar na miste? die tussen ons en de maan langs kwam sjezen
https://www.spacereference.org/asteroid/7482-1994-pc1

[Reactie gewijzigd door dakka op 22 juli 2024 23:46]

[Kimbo72]

Volgens die pagina ging hij langs de aarde op 1,981,501 km afstand.

Apophis gaat dat op 37.000 km afstand doen.

[Mushroomician]

Vrijdag 13 april 2029 om 21:21 utc op de oosterlijke halfrond. 😶

[Kimbo72]

Klopt ook boven ons land.
Nu maar hopen dat we hem zien gaan zonder wolken.
Je kan hem namelijk voorbij zien komen.

[Rainboww]

Je kunt beter de Engelstalige pagina bekijken, die zijn altijd uitgebreider.
Observaties sinds 2004, maar vooral de meest recente uit 2021 hebben uitgewezen dat deze de komende 100 jaar in ieder geval niet zal inslaan op de aarde.
In 2029 komt hij wel tot op 31.600 kilometer van de aarde, wat een record is voor objecten van deze grootte. Deze berekening is tot 3.4 km nauwkeurig.

[Kimbo72]

Klop maar NASA sluit niet uit dat hij van baan zal veranderen En later als nog zal inslaan.
Al heeft een inslag geen grote gevolgen voor de aarde maar wel voor de plek waar hij dan zal inslaan.

Ik was toevallig aan het spelen op de NASA site en kwam er toen achter dat deze wel erg dicht bij komt.

https://eyes.nasa.gov/apps/orrery/#/home

[hooibergje]

Nu maar hopen dat Steve Jobs er niet achter komt dat er iets te mijnen valt in die sonde. ;-)

[Redondo1982]

Wow! Geen andere woorden voor deze knappe koppen.

[Pianist1985]

De hemellichamen die echt zorgen zouden moeten baren bestaan niet uit 1 object maar uit talloze bij elkaar klittende kernen. Die kun je niet, zoals met een solide voorwerp, met 1 klap zomaar uit de baan brengen zonder dat het onvoorspelbaar wordt waar de brokstukken heen gaan.

[Ad_Astra]

Het is alsnog beter als individuele brokstukken op ons afkomen dan 1 samengeklonterd object.

Een deel van die brokstukken zou langs de Aarde heen kunnen vliegen of makkelijker verbranden in de atmosfeer dan 1 groot object.

[MarkS90]

Hoe dan ook: er blijven meteorieten komen die door ons zonnestelsel vliegen. Kijk op de maan hoeveel er zijn ingeslagen en nog steeds komen ze ook op de aarde terecht. Het zijn kleine brokjes steen maar af en toe zijn ze wat groter en heel soms dusdanig groot dat een schuilkelder geen nut meer heeft.

Zoek op internet: er is veel te vinden over kometen en meteorieten.

[PilatuS]

De maan is dan ook 4.5 miljard jaar oud. Er is daar ook niets wat de kraters laat verdwijnen. Dus iedere inslag die je ziet, dan hebben we het wel over 4.5 miljard jaar aan inslagen. Sowieso heb je in het begin na het vormen van planeten en manen veel meer inslagen dan later. Hoe langer een zonnenstelsel bestaat hoe minder er nog rond vliegt dat niet al ingeslagen is.

[Kimbo72]

Het is nu juist een tijd dat het zeer rustig is en daarom er weer leven mogelijk was.

[Upquark]

Kleine toevoeging: een meteoriet heet pas zo als-ie op aarde is terechtgekomen. Zolang het zich nog in de ruimte bevindt, heet het een meteoroïde.

[badillus]

het verbaasd me dat ze er zover naast zaten met hun berekening hoever het uit de baan zo worden getikt. Wat hebben ze verkeerd ingeschat?

[Ad_Astra]

Er is geen accuraat cijfer van de massa en dichtheid van Dimorphis. Het zou zo maar kunnen dat dit object veel lichter is dan van tevoren werd ingeschat waardoor de botsing een groter relatief effect had.

[badillus]

maar 25 keer lichter??

[Ad_Astra]

Er is geen recht-evenredig verband tussen de massa van het object en hoe veel het is vertraagd.

[badillus]

iets met wet van behoud van impuls? Dus in principe juist wel.
Maar er komt wel een onbekende hoeveelheid puin los van die rots. Maar ook weer niet echt heel veel ten opzichte van de rots.