NASA schakelt Hubble-telescoop succesvol over op back-uphardware

NASA liet op vrijdag weten dat het de Hubble-ruimtetelescoop met succes heeft overgezet op zijn reservehardware. De wetenschappelijke instrumenten van de telescoop worden nu uit de veilige modus gehaald, waarna het wetenschappelijk onderzoek van de telescoop weer kan beginnen.

NASA schrijft in een update op zijn website dat de back-uppayloadcomputer met succes is ingeschakeld. Deze operatie werd uitgevoerd om een probleem met de primaire payloadcomputer, dat zich vorige maand voordeed, op te lossen. Daardoor heeft de 31-jarige Hubble-telescoop een maand lang geen wetenschappelijke gegevens kunnen verzamelen. De ruimtevaartorganisatie liet op woensdag al weten dat de Hubble-telescoop mogelijk deze week nog zou overschakelen op diens back-uphardware.

Tijdens de operatie heeft NASA onder andere de back-upvermogensregelaar en de reserve-Command Unit/Science Data Formatter online gebracht. De vermogensregelaar voorziet de Science Instrument and Command & Data Handling Unit van stroom en de CU/SDF verzendt en formatteert commando's en gegevens. Ook werden alle andere onderdelen van de Hubble-hardware overgeschakeld op hun 'alternatieve interfaces' om verbinding te maken met de reservekant van de Science Instrument and Command & Data Handling Unit. Hierna werd de back-uppayloadcomputer ingeschakeld, werd de vluchtsoftware ingeladen en werd de payloadcomputer in de normale modus gebracht.

Het Hubble-team van NASA houdt nu toezicht op de reservehardware, om ervoor te zorgen dat alles goed werkt. Het team is volgens NASA ook begonnen met het herstellen van de wetenschappelijke instrumenten uit de veilige modus. Dit zal naar verwachting meer dan een dag duren, aldus de ruimtevaartorganisatie. Het team moet verschillende procedures uitvoeren en ervoor zorgen dat de instrumenten op stabiele temperaturen draaien. Daarna moet het team nog een eerste kalibratie van de instrumenten uitvoeren, waarna de wetenschappelijke werkzaamheden hervat kunnen worden.

Hubble

Door Daan van Monsjou

Nieuwsredacteur

16-07-2021 • 20:29

133

Submitter: Noxious

Reacties (133)

133
133
76
5
0
44
Wijzig sortering
Het blijft mooi om te zien dat Hubble na al die jaren nog steeds prachtige foto's kan maken. Ik vind persoonlijk de Ultra Deep Field zo'n beetje de beste foto ooit gemaakt tot op dat punt. Een extreem klein donker stukje van de ruimte pakken waar niets te zien lijkt. Dan een paar dagen lang licht opnemen om uiteindelijk dit te zien krijgen: https://www.nasa.gov/images/content/690958main_p1237a1.jpg Vrijwel ieder lichtpuntje is geen ster, maar een compleet sterenstelsel. Meer dan 10.000 sterrenstelsels met ieder miljarden sterren en nog meer miljarden planeten. Dat allemaal te zien in een stukje lucht wat vrijwel niets is: https://imgur.com/PqIOuoG

[Reactie gewijzigd door PilatuS op 23 juli 2024 09:32]

Anoniem: 736981 @PilatuS16 juli 2021 21:00
Lang geleden dat ik die foto nog had gezien. Maar als je naar al die stelsels kijkt dan denkt je toch gewoon, onmogelijk dat we alleen zijn :)
Deze foto is speciaal omdat het de eerste keer was dat zo'n klein stukje ruimte zo'n resultaat gaf. Genoeg mensen waren tegen het maken van deze foto omdat het dagen lang ging duren en ze dachten dat er misschien helemaal niets uit zou komen. Dan dit resultaat wat het universum in 1 klap enorm veel groter heeft gemaakt is prachtig. Een betere foto is de Hubble Legacy Field. Vooral de 47MB versie of nog groter is prachtig om te zien. Het is een compilatie van 16 jaar werk en 7500 observaties.

Wat betreft het alleen zijn, ik geloof er niet in. Blijkbaar is leven mogelijk want wij lopen hier rond. Aangezien er meer sterrenstelsels zijn in het universum dan sterren in de melkweg, maakt dat de kans dat het ergens anders ook is gelukt nogal groot. Zonder sneller dan het licht via omweg is het alleen de vraag of we het ooit gaan zien.
ik kan me herinneren dat NASA zelfs een 1GB+ foto heeft gereleased van dat stukje ruimte waarbij je ongelooflijk ver kan inzoomen en echt verstelt zal staan van de hoeveelheid sterrenstelsels die dat kleine stukje alleen al bevat....voor zover wij kunnen kijken....daarachter nog veeel en veel meer waarschijnlijk.
Klopt inderdaad. De full-res afbeelding is 25500x25500 en is 1.19GB. Zie ook hier: https://hubblesite.org/co...s/2019/17/4492-Image.html
Blijkbaar is leven mogelijk want wij lopen hier rond. Aangezien er meer sterrenstelsels zijn in het universum dan sterren in de melkweg, maakt dat de kans dat het ergens anders ook is gelukt nogal groot.
offtopic:
De redenatiefout die je hier maakt is: "ik besta, dus bestaan is heel normaal". Ik las jaren geleden de vergelijking met iemand die voor een vuurpeloton staat; twintig soldaten leggen aan, schieten en missen alle twintig. Die individu zal na dat incident geneigd zijn te denken dat het heel normaal is een vuurpeloton te overleven. Vergelijk het met een vaas met daarin een triljard balletjes. Jij pakt er een enkel balletje uit, dat balletje is rood, en jij roept: er zullen wel heel veel rode balletjes in deze vaas zitten. Zonder meer balletjes gepakt te hebben vind ik de rare-earth-theory minstens zo aannemelijk als de redenatie dat het heelal bezaait is met (intelligent) leven.
Je verdraait zijn woorden. Het zegt nergens dat het normaal is. Het zegt dat het uitzonderlijke proces dat hier heeft plaatsgevonden hoogst waarschijnlijk vaker heeft plaats gevonden omdat de theoretische kansberekening in absolute getallen zeer waarschijnlijk lager is dan het aantal sterrenstelsels dat ons universum telt. De kans is ontzettend klein. Het universum echter zoveel groter.

Wat wil jij overigens zeggen? "Er is geen bewijs, we weten het niet dus laten we ook maar niet zoeken"?
Mijn hele perceptie ging op de schop toen ik dit las, overigens: https://www.popularmechan.../tardigrades-water-bears/

Er vliegt van alles dat leeft door de ruimte, dat zijn feiten. Intelligent leven moeten we enkel nog tegen komen.
De kans is ontzettend klein. Het universum echter zoveel groter.
Dat is precies de redenatie die ik niet begrijp. Het heelal is groot, dat ben ik met je eens. We kunnen heel veel sterren zien en ook nog eens heel veel sterrenstelsels en er is geen reden aan te nemen dat die veel kleiner zijn dan de onze. Er zijn heel veel sterren en heel veel planeten. Die aanname wil ik doen. Ik ben bereid te overdrijven en te zeggen dat er 10googol planeten zijn.

De kans op leven is klein. Ontzettend klein. We hebben geen aanwijzingen dat er op aarde leven is dat niet aan elkaar verwant is, dus als leven op aarde zou zijn ontstaan is dat maar een enkele keer succesvol gebeurt in miljoenen jaren. Nu doe jij de aanname dat die kans weliswaar klein is, maar aanzienlijk groter dan 1/(10googol). Dat klinkt heel aannemelijk, maar als we zuiver naar de feiten kijken: waarom zou die kans niet nog veel kleiner kunnen zijn? Dat het heel uniek is dat er überhaupt 1 keer leven is ontstaan in dit heelal?

[Reactie gewijzigd door 84hannes op 23 juli 2024 09:32]

Je hebt maar 1 feit en 1 aanname nodig om een argument te houden dat wij niet alleen zijn.
Het feit is dat de aarde 4.2 miljard jaar oud is en 3.5 miljard jaar daar van is er al leven op aarde.
De aanname is dat in het universum in gelijke omstandigheden het zelfde gebeurt.
Als je vervolgens kijkt hoe groot het universum werkelijk is en grote getallen met elkaar gaat vermenigvuldigen dan rolt daar bijna statistisch vanzelf uit dat wij niet alleen zijn.

Het Universum is groot. Heel. Erg. Groot. (en ook heel erg leeg overigens ;-))

edit:
Filosofisch puntje, ik doe hier een verborgen aanname, namelijk dat leven daadwerkelijk uit zich zelf op aarde is ontstaan.
Maar mijn filosofische verdediging daarvan is dat als leven elders is ontstaan en daarna naar de aarde is getransporteerd er per definitie sprake is van buitenaards leven.

[Reactie gewijzigd door Vampyre op 23 juli 2024 09:32]

Het feit is dat de aarde 4.2 miljard jaar oud is en 3.5 miljard jaar daar van is er al leven op aarde.
De aanname is dat in het universum in gelijke omstandigheden het zelfde gebeurt.
Als je vervolgens kijkt hoe groot het universum werkelijk is en grote getallen met elkaar gaat vermenigvuldigen dan rolt daar bijna statistisch vanzelf uit dat wij niet alleen zijn.
Opnieuw: je haalt een balletje uit een vaas en doet aan de hand daarvan aannames over de inhoud van de vaas. Ik heb met kansrekening nooit geleerd dat dat kan.
Er zijn limieten in dit universum, niet alles is mogelijk.
Er zijn maar een range van sterren mogelijk, elke ster heeft maar een range van planeten. Er zijn maar 92 natuurlijke elementen.
De stabiliteit van een zonnestelsel over tijd ligt ook in een range, etc.
Jouw beredenering is dat we geen enkele kans werkelijk weten, maar dat is niet waar, we weten de limieten.

Om een voorbeeld te geven, een van de meest unieke dingen van de aarde, voor zover wij weten, is onze maan.
De maan heeft door de geschiedenis van de aarde een hele grote invloed gehad om de aarde stabiel te houden en wij hebben geen idee hoe noodzakelijk dit was voor leven.
Nu kan je allerlei simulaties op sterformatie en planeet formatie gaan doen om te kijken hoe werkelijk uniek dit is but let's not do that.

Laten we een tweede aanname doen en zeggen dat de aarde/maan situatie geheel uniek is in onze melkweg en maar 1 keer voor komt daar.
Dat betekent dus, in de 12 miljard jaar dat de melkweg oud is, van de 500+ miljard sterren die er zijn en ooit waren in onze melkweg was er maar 1 die onze situatie opleverde.
Ik hoop dat je kan zien dat dit een extreme aanname is (zelfs zonder de simulaties te doen).

Er zijn 100 miljard melkwegen in het zichtbare deel van het universum. Dus zelfs als we aannemen dat de aarde/maan situatie volledig noodzakelijk is voor leven dan waren er nog steeds 100 miljard mogelijkheden om deze situatie op te leveren die wij ooit zullen kunnen tegen komen.
En daar valt het uit dat het bijna absurd is om aan te nemen dat we alleen zijn, de grote van het universum maakt dat er in wat mogelijk is er werkelijk waar niks uniek is.

edit:
Een betere verduidelijking van mijn punt wellicht.
De situatie van de aarde toen deze zo'n 700 miljoen jaar oud is mogelijk in het universum. Deze situatie leverde leven op en bestaat sinds dien al 3.5 miljard jaar.
Neem dan aan dat als deze situatie zich elders in het universum voordoet er ook leven ontstaat.
Deze situatie heeft een bepaalde mate van uniekheid, maar deze uniekheid verdwijnt bij vermenigvuldiging met het universum.

[Reactie gewijzigd door Vampyre op 23 juli 2024 09:32]

n zeggen dat de aarde/maan situatie geheel uniek is in onze melkweg en maar 1 keer voor komt daar.
Dat betekent dus, in de 12 miljard jaar dat de melkweg oud is, van de 500+ miljard sterren die er zijn en ooit waren in onze melkweg was er maar 1 die onze situatie opleverde.
Ik hoop dat je kan zien dat dit een extreme aanname is (zelfs zonder de simulaties te doen).
Ik vind dat geen extreme aanname. Er zijn op aarde 7 miljard mensen. Ik leef al tienduizenden dagen. En toch is elke dag voor elk individu uniek.

De arrogantie die jij hier zichtbaar maakt (ik zeg niet dat jij als individu arrogant bent, wij als mensen zijn dat) is dat je suggereert te weten hoe leven ontstaat. Een maan, een graadje of 20, rotsachtige planeet, beetje water en dan hoeven we alleen maar te wachten en ontstaat leven vanzelf. Maar zijn dat alle voorwaarden? En als we die voorwaarden zo goed begrijpen, waarom heeft het dan toch 700 miljoen jaar geduurd voordat leven ontstond? Als we de voorwaarden zo goed begrijpen, waarom hebben we dan niet zelf leven gemaakt? Omdat het tijd kost? Dat suggereert een stochastische factor. Maar statistiek is zuiver gebrek aan kennis, als er een kansfactor aanwezig is had het dus in plaats van miljoenen jaren ook enkele seconden kunnen duren voordat leven ontstond? Of juist triljarden jaren of meer?
Je mag het arrogantie noemen, maar ja... Maan, water, graadje of 20, wat bliksem er bij. Er is niks wat ons zegt dat er iets magisch moet gebeuren.
En ik overdrijf nu natuurlijk er is meer nodig en leven zal best wel redelijk uniek zijn maar mijn punt blijft staan, er is gewoon niet genoeg mogelijk dat leven zo uniek maakt dat het maar 1x in 13.8 miljard jaar in het hele universum is gebeurd. Ik denk echt je de complexiteit van leven overschat en nog steeds de grote van het universum ver onderschat.

Bijvoorbeeld, over zelf leven gemaakt hebben, jawel hoor. We did that. We hebben zelfs 2 nieuwe genetische letters gebruikt:
https://www.sciencealert....ver-6-letter-genetic-code

edit.
Om wat anders duidelijk te maken, voor je mij verkeerd begrijpt hier.
Ik zeg nergens dat wij wel of niet alleen zijn. Die vraag is namelijk niet echt wetenschappelijk, beide standpunten zijn pas te bewijzen of te falsifiëren als we daadwerkelijk ergens op een andere planeet een cel vinden die zich vermenigvuldigd.
Mijn argumentatie gaat om de vraag of het aannemelijk is (of er een reële kans bestaat) dat wij alleen zijn.
En daar zeg ik toch echt nee. Arrogant hoe je het ook vind.

[Reactie gewijzigd door Vampyre op 23 juli 2024 09:32]

beide standpunten zijn pas te bewijzen of te falsifiëren als we daadwerkelijk ergens op een andere planeet een cel vinden die zich vermenigvuldigd.
Exact: iedere aanname over de kans op het instaan van leven is gebaseerd op giswerk totdat we een significante sample size hebben. We kunnen er redelijk zeker van zijn dat we het enige intelligente leven in ons zonnestelsel zijn, daarbuiten is alles gebaseerd op on geverifieerde aannames. Zodra we 100% zekerheid hebben of de andere planeten en manen geen eencellige levensvormen kennen is er al iets meer over een boven- of ondergrens te zeggen. Tot die tijd zijn beide standpunten onderbuikgevoel.
Ik vind het ironisch dat je het woord arrogant gebruikt.

Uit documentatie blijkt dat de Maya's beter wisten hoe het universum er uit zag dan wetenschappers en astrologen tot zij in 1862 zij Sirius B waarnamen. Tot die tijd werd simpel gezegd dat ze wel slim waren maar dit gewoon fout hadden. Een wetenschappelijke aanname.
Arrogantie van de hedendaagse mens want ze wisten het natuurlijk allemaal beter.
Zij waren geavanceerder. Ze waren superieur aan de Maya's. En zo hebben we de definitie van arrogantie.

We zijn niet speciaal als we ontstaan zijn uit een bacterie die - net als water - van buiten af hier gekomen is. Bacteriën en kleiner die in de ruimte kunnen overleven is gewoon weg niet meer speciaal te noemen: https://www.theguardian.c...ace-oddity-says-scientist

Ik snap niet waarom we er nog vanuit gaan dat het allereerste leven hier ontstaan is als de aarde een lange tijd zonder ozonlaag heeft bestaan in het Archeïcum tijdperk waarbij er enigszins soortgelijke extreme omstandigheden hebben bestaan zoals bij bijvoorbeeld https://nl.wikipedia.org/wiki/Black_smoker het geval is. Arrogantie ten top. Superioriteitsgevoel.

Wat waarschijnlijk wel het geval is, is dat wij de levensvorm zijn die het in kaart brengen van het universum het meest serieus nemen. De kans dat wij het andere leven vinden ipv zij ons acht ik erg groot. Not if, but when. Ik heb het overigens niet over marsmannetjes of iets in die denkbare vorm.
Misschien is het wel te offtopic, maar ik vind de vraag over wat en waar we nou precies naar opzoek zijn ook al een behoorlijke kwestie op zich. Meestal gaat het namelijk om 'leven' zoals op Aarde, want het leven zoals wij dat kennen is een natuurlijk proces (met onze maatstaven hier op Aarde) van voorplanting/reproductie. Een herhaling van één proces dus waar telkens iets nieuws geproduceerd wordt, dus dat het zich kopieert/deelt en groeit en uiteindelijk dood gaat totdat uiteindelijk de omstandigheden waarin dit leven zich bevind (de limieten) deze procescyclus niet meer toelaten.
Maar wat nou als 'leven' totaal andere waarden. Wat als ergens anders in ons universum deze cyclus helemaal niet bestaat en het maar een éénmalig proces is/was? Wat als iets dat leeft en het lijkt ook totaal niet op een levend object (een steenachtig iets ofzo) maar we het niet herkennen als zodanig, omdat de cyclus bijvoorbeeld zo tergend langzaam gaat dat we niet eens in de gaten hebben of dat het in een zeer lange slaaptoestand is.
Het Universum is groot. Heel. Erg. Groot. (en ook heel erg leeg overigens ;-))
Daarom heet het ruimte. Daar is over nagedacht :-D
Het is een kansberekening op basis van aannames. Je komt al snel de Drake Equation tegen. Daarmee zou je kunnen uitrekenen op hoeveel planeten er op dit moment leven zou kunnen zijn in ons eigen melkwegstelsel dat ook nog in staat is met ons te communiceren (dus in een ongeveer vergelijkbare fase zit van de ontwikkeling). Elke factor in die vergelijking is een aanname en die aannames zijn in de loop der jaren continue bijgesteld. In 1961 toen de vergelijking werd opgesteld, was de uitkomst 20. Afhankelijk van wie je nu bevraagd kan de uitkomst variëren van 0 tot 15 miljoen (bron)
De Drake Equation bestaat uit 7 variabelen en er zijn veel wetenschappers die dat veel te weinig vinden.
Met andere woorden: de bestaande variabelen in de vergelijking hebben al heel grote variatie, het aantal variabelen staat ook ter discussie, dus je kunt concluderen dat er eigenlijk geen enkele overeenstemming is over het aantal mogelijke planeten met leven. In ons zonnestelsel.
Wat je wel mag aannemen (vind ik...) is dat eigenlijk elke mogelijke uitkomst van de vergelijking, vermenigvuldigt met het aantal melkwegstelsels in ons universum, een getal oplevert >1.
Wat je wel mag aannemen (vind ik...) is dat eigenlijk elke mogelijke uitkomst van de vergelijking, vermenigvuldigt met het aantal melkwegstelsels in ons universum, een getal oplevert >1.
Dat hoor ik vaak en snap ik niet. Vereenvoudigd komt het er op neer dat
A=BxC. We weten dat B heel groot is maar van C weten we alleen dat het groter dan 0 is. Iedere aanname over A, in jouw geval dat hij wel >1 moet zijn, is naar mijn mening onzinnig. Mensen proberen mijn standpunt te bestrijden door B nog groter te maken (meer sterren, meer planeten per ster, meer sterrenstelsels, ruimer marges voor de leefbare zone rondom een ster etc) maar zolang er niet meer kennis van C hebben kan ik nog steeds niets met die data. Anders gezegd, voor iedere waarde van de andere variabelen is er een fl te vinden waarbij N alsnog kleiner dan 1 is.
Je hebt gelijk dat je, wiskundig kijkend naar de vergelijking, niets kunt zeggen over de uitkomst als je niets kunt zeggen over de variabelen.
Van de zeven variabelen van de Drake equation kunnen we van drie aardig inschatten hoe groot ze zijn. Dat zijn de variabelen die het aantal levensvatbare planeten bepalen. Die uitkomst is erg groot en als ze huidige aanname dat vrijwel elke ster een planetenstelsel heeft klopt, dan is het aantal planeten dat leven *zou kunnen* herbergen enorm. Alleen al in ons melkwegstelsel. Volgens deze bron zouden dat er zo'n 5 miljard kunnen zijn.
De overige vier variabelen zijn volslagen onbekend en alleen daarom al kun je stellen dat de Drake equation eigenlijk maar weinig waarde heeft, anders dan dat je er mee duidelijk kunt maken welke factoren een rol zouden kunnen spelen bij het schatten hoeveel levensvormen er in onze melkweg zijn.
Dus, laat ik het dan maar zo zeggen: gezien het enorme aantal levensvatbare planeten in ons melkwegstelsel kan ik me niet voorstellen dat leven zich niet zou hebben ontwikkeld op minimaal één van die planeten.
Ik ben het volledig met je eens. Een vermenigvuldiging van variabelen is kansloos als je niet alle variabelen kent, uiteindelijk komt het hele verhaal zuiver op intuïtie neer en het gelijk van de zeldzameaardehypothese(?) kan nooit bewezen worden, dus zit je sowieso veilig door aan te nemen dat we niet alleen zijn.
Het is een kansberekening op basis van aannames. Je komt al snel de Drake Equation tegen.
Of de Fermi paradox
https://www.space.com/25325-fermi-paradox.html
7 zijn echt voldoende variabelen om de boodschap duidelijk te maken.

Je hebt een dataset nodig om de variabelen te kwantificeren, en daarop kan je gaan kijken of de variabelen de observaties voldoende staven.

Als het de variatie voldoende verklaart, zijn er geen significante andere variabelen. Alleen bij onverklaarbare variatie moet je verder kijken.

Dus zonder dataset, geen reden om het op de schop te doen.

n=1 // n=0

[Reactie gewijzigd door Toontje_78 op 23 juli 2024 09:32]

jouw redeneerfout is jouw stelling "de kans op leven is klein". Hoe weet jij dat? welke experimenten weet jij van dat die dit aantonen? Ik ben erg benieuwd.
Mijn aanname dat de kans op leven klein is is gebaseerd op de aanname dat al het leven op aarde gerelateerd is. Daar zijn andere verklaringen voor maar ik ga er vanuit dat leven op aarde in al die tijd hooguit een enkele keer ontstaan is. Op andere planeten en manen hebben we nog geen significante aanwijzingen van leven, dus heb ik vooralsnog geen reden om aan te nemen dat het schering en inslag is dat leven ontstaat.
We hebben al meer dan 10.000 exoplaneten ontdekt. In onze directe omgeving. Het lijkt erop dat 1 op de 2 sterren meerdere planeten hebben.

Nu ga jij op basis van een steekproef van 8 planeten, waarvan er 3 enigzins leefbaar zouden kunnen zijn. En enkele manen die we nog niet hebben kunnen onderzoeken, stellen dat de kans op leven klein is.

elke statisticus zou aangeven dat dit niet een erg significante uitspraak is. Dit is typisch een geval voor Bayesiaanse statistiek. En dan moet je dus meer waarnemingen doen, waarbij de waarneming enige betrouwbaarheid heeft.
Nu ga jij op basis van een steekproef van 8 planeten, waarvan er 3 enigzins leefbaar zouden kunnen zijn. En enkele manen die we nog niet hebben kunnen onderzoeken, stellen dat de kans op leven klein is.
Als ik een dorp in loop, er 8 huizen staan en 3 daarvan bij inspectie leeg lijken terwijl de andere 5 huizen van buiten gezien geen teken van leven geven, mag ik dat dorp dan als niet erg levendig beschouwen?

Maar jij je zin. We weten niet of de kans op leven groot of klein is, we hebben eenvoudigweg een veel te kleine sample size om daar iets zinnigs over te zeggen.
De kans op leven is klein. Ontzettend klein. We hebben geen aanwijzingen dat er op aarde leven is dat niet aan elkaar verwant is, dus als leven op aarde zou zijn ontstaan is dat maar een enkele keer succesvol gebeurt in miljoenen jaren.
Dit is ook een incorrecte aanname. Er is absoluut de reële kans dat er oorspronkelijk verschillende alternatieve vormen van leven aanwezig waren. De Last Common Ancestor deed het misschien zo goed dat alle mogelijke concurrenten niet lang genoeg konden concurreren om duidelijke tekenen achter te laten (zoveel miljarden jaren geleden, mocht er fossiele achterblijfselen zijn is er nog geen zekerheid dat we er iets van ondershijding mee kunnen maken).
Sinds de verspreiding van leven over de gehele planeet is het ook nog enorm onwaarschijnlijk geworden dat er een kans is voor alternatief leven. Het eerste leven ontstond in een tijd dat er geen leven was, alle grondstoffen waren relatief vrijelijk aanwezig, de zogenaamde oersoep was onderhevig aan andere en mogelijk minder variante omstandigheden. Sind de verspreiding, is er overal leven aanwezig, wat de vrije grondstoffen enorm beperkt; ook heeft dit leven een enorme impact gehad op de omgeving, het meest duidelijke zijn de de enorm hoge concentratie zuurstof in de atmosfeer (wat door zijn reactiviteit fragiele beginselen van nieuw leven enorm bemoelijkt) en het opslaan van koolstof in planten, steenkool, aardolie/gas (wat we nu zien ongedaan worden met global warming).
We hebben geen aanwijzingen dat er op aarde leven is dat niet aan elkaar verwant is, dus als leven op aarde zou zijn ontstaan is dat maar een enkele keer succesvol gebeurt in miljoenen jaren.
Er zit een aantal fouten in je redenering.
1. Dat we geen aanwijzingen hebben dat er op aarde leven is dat niet aan elkaar verwant is, betekent niet dat leven niet meerdere keren kan zijn ontstaan. Leven ontstaat waarschijnlijk in een heel simpele vorm zoals een virus. Ten eerste kennen we nog maar het topje van de ijsberg van alle mogelijke virussen die op aarde leven dus het zou best kunnen dat er nog onontdekte virusvormen zijn die heel anders zijn dan de bekende. Maar het zou ook heel goed kunnen dat als er weer eens een nieuw soort virus ontstaat, dat dit zich op den duur kruist met bestaande virussen waardoor hun eigenschappen zich vermengen.
2. Het lijkt waarschijnlijk dat een heel primitieve levensvorm, als die nu zou ontstaan, direct zou worden geconsumeerd door alle bacteriën, virussen enzovoort die overal op onze aarde ronddrijven. In dat geval kan leven maar exact 1 keer ontstaan en niet vaker.
Je redenaties zijn goed en kunnen moeilijk ontkracht worden met bewijzen; daarvoor moeten we namelijk leven creeeren en kijken hoe het regeert met bestaand leven. Dat is het fijne aan de theorie dat leven vanzelfsprekend is: als we de aankomende honderd jaar tientallen planeten onderzoeken, als we de aankomende duizend jaar miljoenen planeten onderzoeken, als we al die tijd geen leven vinden hoef je de theorie alleen maar een beetje te corrigeren; de kans op leven een klein beetje kleiner maken en je experimenten kloppen weer met de verwachtingen. Als leven uniek is dan weten we dat pas nadat we het volledige heelal hebben uitgekamd. Maar dat de theorie moeilijk te bewijzen is maakt ‘m niet onjuist, slechts impopulair.
Het zegt nergens dat het normaal is
Nee, hij zegt: "maakt dat de kans dat het ergens anders ook is gelukt nogal groot". Dat is een nuance-verschil en de opmerking van @84hannes is daarom wel terecht: je kunt niet zeggen: wij bestaan, dus we zijn niet de enige, want dat is wat @PilatuS zegt.
Wat we tot nu toe weten van onze planeet, de ontwikkeling van leven daarop, het aantal sterren en planeten in ons universum, doet vermoeden dat de kans dat leven zich elders ook heeft ontwikkeld, niet nul is.
De uitkomst van beide redenaties is ongeveer hetzelfde (hoewel er flink wat daglicht zit tussen "nogal groot" en "niet nul"), maar het uitgangspunt is anders.
Ik ben het persoonlijk niet met je eens. Ik zeg niet dat leven heel normaal is. Ik zeg dat het blijkbaar mogelijk is en dat er extreem veel planeten zijn zoals die van ons die op de juiste plek staan wat betreft water en temperatuur, wat de kans op ander leven zeer aanwezig maakt. Of dat nou op 1 miljoen planeten per sterrenstelsel wat algen zijn, of maar 10x in het universum, dat maakt niet uit. Ik snap wel wat je zegt hoor en we kunnen het ook niet weten, maar dit is hoe ik het persoonlijk zie. No way dat er geen ander leven in het universum is, nogal zonde van de ruimte ook ;)
Maar je hebt zooooo veel meer nodig dan water en een juiste temperatuur. Ik denk dat haast de hele begin fase kan gezien worden als pure toeval dat goed uitpakte. En als het het stadia bereikt dat er een 1 cels organisme ontstaat moet het ook nog eens lang genoeg overleven of zelfs de ‘nut zien’ om meer te worden dan die ene cel.

Wie weet is het tientallen keren gelukt om enkel uit te sterven na een paar generaties. Of zijn wij wel degelijk de enige, niet die zijn ontstaan maar er nog zijn.

Begrijp me niet verkeerd want ik hoop dat we niet alleen zijn 😂

[Reactie gewijzigd door ultimasnake op 23 juli 2024 09:32]

Vanaf ons perspectief klopt het dat het aardse leven een hele kleine bandbreedte heeft.
Het verbaast me ook altijd dat er voor buitenaards leven alleen gezocht wordt naar aardse omstandigheden.
Ik ben geen chemicus, maar misschien is er ook leven mogelijk op basis van silicium en methaan bij een druk van 200bar en 400K? Dat opent een deur naar vele mogelijkheden.

De kans op het ontstaan van leven blijft dan nog wel klein: Voor zover wij weten is op aarde ook maar één keer leven ontstaan.
Volledig mee eens, we focussen ons teveel op de aardse omstandigheden. Terwijl zelfs hier leven in verschillende omstandheden is, de mens kan niet ademen onder water zoals een vis wel kan.

Misschien is er wel leven ergens dat geen zuurstof maar juist methaan nodig heeft om te overleven en niet afhankelijk is van water.

We weten vooral veel over het leven op aarde, buiten de aarde weten we net niks. En zelfs over bepaalde delen van de aarde weten we nog vrij weinig, zo is het meerendeel van de zeebodem nog nooit bekeken, verwachting is altijd dat deze hetzelfde is als de rest maar je weet het nooit.
Dat focussen op alleen aardse omstandigheden gebeurd al lang niet meer.
Het is wel leuk om in te verdiepen.
In ons zonnestelsel denken we nu dat de grootste kans op leven buiten de aarde op Europa is. De ijs maan van jupiter die door de zwaartekracht van jupiter wordt opgewarmd. Onder het ijs is vloeibaar water wat wij naar buiten zien spuiten in hele hoge fonteinen
Niet focussen op aardse omstandheden en dan direct erna noemen "want we zien water", toch een behoorlijk aardse omstandigheid.
Aardse omstandigheden is zoeken in de goldilock zone. Wat dus sowieso heel ver weg zoeken is.
Het zoeken in die zone is dus niet meer de basis om voor leven te zoeken, maar ook op plekken buiten de goldilock zone.
Wat wij nu weten van leven is dat wanneer er water is leven bijna altijd kan ontstaan onder de meest extreme omstandigheden.
Dus waarom zou je dan dat kleine beetje resources/budget wat we hebben gaan spenderen om te zoeken op plekken waarvan je geen aanname hebt dat er leven kan bestaan. Dit terwijl er genoeg plekken kunnen zijn met water (zoals europa en onder de oppervlakte van mars) waar de mogelijkheid van leven veel aannemelijker is. Die plekken zijn zelfs nog te onderzoeken ook. De dichts bijzijnde ster is meer dan 4 lichtjaren verder.
Correct! https://nl.wikipedia.org/wiki/Black_smoker en haar ecosystemen zijn het simpele bewijs hier van. Denk dat deze ecosystemen zich geen snaar aantrekken van goldilock of geen goldilock. Verder is leven heel speciaal en alleen mogelijk onder de juiste omstandigheden :')
Er bestaat ook leven op aarde dat geen zuurstof nodig heeft: https://nl.wikipedia.org/wiki/Anaeroob
Het theoretische speculeren naar mogelijke alternatieven voor leven is iets dat zeker al even aan de gang is. Het probleem is dat, met de moeilijke zoektocht naar potentieel leven, we maar één bewijs hebben van het feitelijke bestaan van leven, en bijgevolg wat de impact van het leven is op een planetaire schaal. Dit staat ons toe om concrete zoek parameters te stellen Het vernauwd het zoeken* aanzienlijk met een realistischere mogelijkheid om resultaat te leven. Als we dit zouden doen met speculatieve parameters, kunnen we een hoop tijd, geld en moeite spenderen aan het zoeken naar die locaties zonder enige zekerheid in wat zo'n leven zou zijn, laat staan hoe het detecteerbaar zou zijn. Als er ooit aardsachtig leven elders gevonden wordt staat dit mogelijk toe om de zoektocht uit te breiden, sinds dit de fundamentele hypothese "we zijn niet alleen" bevestigd.
Ik had eens een stuk gelezen (of was het youtube) dat stelde dat het mogelijk zou moeten zijn om leven te hebben in een ster.
En vergeet ook niet wat de tijdspanne van de mensheid is ten opzichte van de leeftijd van onze planeet. Er wordt pas grofweg 500 jaar naar boven gekeken voor onderzoek, laat staan de korte tijd dat serieus op grotere afstanden kan worden gekeken. Tel daar de immense afstanden/lichtjaren tot andere planeten bij op. Hoe groot wordt dan de kans om een planeet te vinden met levensvormen die zich in een vergelijkbaar stadium van ontwikkeling zijn als de onze?
De kans was totaal niet klein. In de jaren 50 hebben we al ontdekt dat als je de materie zoals er was bij het begin van het ontstaan van leven (ammoniak, methaan en waterstof) beetje warm houden, schudden en wat bliksem toevoegen, en je krijgt al ingewikkelde random aminozuren. Tegenwoordig wordt het nog beter begrepen en kan er rudimentaire DNA/RNA gevormd worden vanuit ruwe stoffen.
Ja, het was een kans dat er leven zou ontstaan, maar die kans schuurt behoorlijk tegen oneindig groot.
Waarom duurde het dan miljoenen jaren? Waarom hebben we nog geen leven nagemaakt? Wat veroorzaakte de cambrian explosion?

Ik heb niet de indruk dat we leven en het ontstaan ervan zo goed begrijpen als jij suggereert.

[Reactie gewijzigd door 84hannes op 23 juli 2024 09:32]

Duurde het miljoenen jaren? Dat weten we niet. De gesteenten met bewijs van leven zijn misschien miljoenen jaren jonger dan dat de aarde genoeg was afgekoeld. Maar dat zegt niet zo veel.
Cambian explosion is de heftigste tijd van radiatie geweest. Geen enkele niche was gevuld, er kwamen door het nieuwe leven nieuwe niches. Totaal evolutionair vuurwerk.
Dat weten we niet
Precies, het is allemaal speculatie.
We weten niet eens zeker dat leven is ontstaan op aarde...
Klopt, en als we zeker zouden weten dat dat niet het geval is dan neemt de kans op het ontstaan van leven wellicht af, maar de kans op leven elders significant toe.
Die foto is voor mij vooral bijzonder omdat hij een piepjong universum toont.
Je kijkt 15 biljoen jaar terug, naar 500 miljoen jaar na de knal. Het had toen die dichtheid, maar is intussen een paar duizend keer meer uitgedijd en dus sterk verdund.

Verder ben ik het half met je eens: vrij onwaarschijnlijk dat we alleen zijn. Ik zie geen reden om aan te nemen dat de aarde een unieke gebeurtenis was, maar je kan het ook niet uitsluiten.
Biljoen ja? Het Engelse billion vertaald zich in het Nederlands naar miljard.
@PilatuS

Kan het originele filmpje zo snel ff niet vinden maar; https://www.youtube.com/watch?v=udM9VlvATQw

Universe.... big numbers...

(dit is een reactie video, wel een leuke met villagers uit verweggistan)
Een HEEL interessante video.Bedankt voor de tip!
Inderdaad is dat scenario dan gevoelsmatig zo goed als onmogelijk. Vooral als je bedenkt dat hier op aarde eigenlijk direct leven ontstond zodra het kon. Dat kan toeval zijn, maar de ingrediënten die hier aanwezig waren moeten op triljarden en triljarden planeten aanwezig zijn. Je zou er bijna gelovig van gaan worden.
Op dit moment wellicht wel, of niet. Tijd speelt ook nog een rol ..
Fermi Paradox Wait But Why, Tim Urban heeft daar ooit goed veel over geschreven. Dank je voor deze hook. Ik heb weer wat te doen vanmiddag.
WBW is zalig.
Heb je de Neural link special gelezen? Ik heb'm afgeprint en verdeeld op't werk , toen O-)
Die is geweldig ja, heb jij een idee waarom er eigenlijk zoveel sterrenstelsels juist in dat beeld zitten? Lijken er meer te zijn dan eenzelfde stukje ergens anders.
"Lijken er meer te zitten" Tov wel andere foto met idem settings gemaakt?
Neen, dat is nu net the whole point. Quasi eender waar gericht had je zulke foto gekregen...
Zooooooo veel sterren , zoooooooooooo vééééééél. 8-)
Je kan inderdaad overal kijken en je zal ongeveer hetzelfde zien. Het probleem is alleen dat wij nogal flink in onze eigen melkweg zitten. Omdat er overal om ons heen sterren zijn is het heel lastig ergens een plekje te vinden waar ze niet zijn. We kunnen zelfs complete delen van het universum niet zien omdat we onmogelijk door onze eigen melkweg heen kunnen kijken. Stel je zou buiten de melkweg deze foto's gaan maken, dan kan je inderdaad volledig om je heen hetzelfde te zien krijgen.

[Reactie gewijzigd door PilatuS op 23 juli 2024 09:32]

Dit valt reuze mee.
Er is inderdaad de zo gehete Zone of Avoidance, maar dat is maar ongeveer 15% van de night sky.
Probleem daar is alleen niet de sterren, het zijn de moleculaire nevels die het zicht ontnemen.
Een ster is een punt lichtbron. die blokeerd geen licht, die kan hoogstens glare veroorzaken als je niet genoeg in zoomt. En laat Hubble nou net daar heel goed in zijn.
Even gezocht op die Zone of Avoidance en dat valt inderdaad enorm mee. Ik zat met een ander beeld in mijn hoofd zoals hier te zien is: https://qph.fs.quoracdn.n...a6d462d53803eb32258737c-c

Dit is alleen meer een 2D beeld en het 3D beeld is natuurlijk anders als je vanuit de melkweg zegmaar omhoog of omlaag kijkt.

[Reactie gewijzigd door PilatuS op 23 juli 2024 09:32]

Dat plaatje is een plaatje van de large scale structures van het universum en specifiek die van SDSS (Sloan Sky Survey).
De SDSS telescope staat in de Apache Point Observatory in New Mexico dus het zuidelijk halfrond observeren en daar een plaatje van maken was wat moeilijk ;-).
Precies, ik dacht aan het verkeerde soort plaatje :) Deze is niet de enige en iedere plek op aarde heeft zo zijn limieten en ook Hubble kan niet alles zien. Ik dacht dat het alleen veel groter was dan die 15%.
Zelfs het niet zien in die 15% valt wel mee. Het is vooral opaque in de viruele range van licht.
Met IR, Rontgen, gamma en radio kunnen we redelijk goed zelfs door onze eigen melkweg kijken.
We weten dus wat er aan de andere kant van de melkweg ligt, we weten alleen niet hoe het er in de visual range uit ziet.
Maakt ook niet zo heel veel uit want het ziet er exact het zelfde uit als de rest van het universum. Waar we ook kijken, we zien exact het zelfde in exact de zelfde verhoudingen, courtesy of a very big bang long ago zeg maar.

Overigens, de JWT, opvolger van Hubble is een Near en Mid IR telescoop en zal dus hier alles minder last van hebben.
Niet zo zeer belangrijk om verder te kijken als onze melkweg, daar draaien we dus gewoon de telescoop 180 graden voor en kijken naar een ander stukje sky.
Wel heel belangrijk voor 1. het kijken naar het centrum van onze eigen melkweg en 2. in general in diepere Z regionen kijken (dieper in het verleden, waar meer licht naar IR verschuift).

En lastly, ESA heeft voor de JWT ook een ultra deep field gepland. Die gaat nog een stuk verder dan die van Hubble hopelijk.
Als we die telescoop eindelijk in de ruimte hebben in ieder geval...
Je kan inderdaad overal kijken en je zal ongeveer hetzelfde zien.
Nope.
Het heelal dijt uit, dus als je in de richting van het centrum van die uitdijing kijkt zal je veel meer zien dan als je er vanaf kijkt.
Bij de expansie van het heelal echtier, is elk punt het centrum van de uitdijing. Ik heb ooit de analogie horen gebruiken dat het vergelijkbaar is met twee punten op een ballon die opgeblazen wordt, alle punten verspreiden zich van alle andere punten. Bij gevolg, afhankelijk van de wijze waarin het heelal zich gedraagd, kan er ooit (lang na het einde van ons zonnestelsel) een situatie ontstaan waar ons sterrenstelsel zo ver weg van alle naburige sterrenstelsels zijn dat het licht ervan zich nooit tot hier geraakt en het zal lijken alsof ons locale sterrenstelsel het enige is dat bestaat.
Zolang je het concept van een Big Bang onderschrijft is er een centrum,
Ik pretendeer niet te weten waar dat is.
Ik geloof dat bij het concept Big Bang alles het centrum is. De naam Big Bang sugerreerd een explosieve actie waar dingen meet veel snelheid in elke richting geblazen wordt. Zover ik begrijp was het echter een expansie gedreven proces, waar alle punten met gelijke snelheid afstand van alle andere punten kregen. Dit zou tot op heden nog steeds bezig zijn. Ik been zelf geen kosmoloog, dus ik wil niet beweren de onderliggende principes te begrijpen.
3 seconden Google:
Does the universe have an edge or a center?

At the largest scale, galaxies are distributed uniformly and the same in all directions, meaning that the universe has neither an edge nor a center. At smaller scales, galaxies are distributed in clusters and superclusters which form immense filaments and voids in space, creating a vast foam-like structure.
Why the universe has no center?

This means that no matter what galaxy you happen to be in, all the other galaxies are moving away from you. However, the galaxies are not moving through space, they are moving in space, because space is also moving. In other words, the universe has no center; everything is moving away from everything else.
Je maakt aannames over iets dat niemand weet.

Overal waar we kijken zien we ongeveer hetzelfde. Als het universum al een plek heeft waar het stopt dan zitten wij daar niet in de buurt. Verder weet je niet waar het centrum ligt als dat er al is. Voor iedereen in het universum lijkt het alsof zij het centrum zijn.

[Reactie gewijzigd door PilatuS op 23 juli 2024 09:32]

Wat ik me dan oprecht afvraag.
Stel dat er in die sterrenstelsels een gelijkaardige planeet is als de aarde.
Zou het daar ook zo slecht aan toe gaan zoals bij ons?

Hebben we eigenlijk bewijs dat er planeten zijn zoals de aarde met eenzelfde klimaat?
Gegarandeerd dat er planeten zijn zoals de onze en dat er ergens 2 benige 'intelligente' wezens bestaan die hun planeet om zeep helpen. Maar de kans dat we ze ooit vinden is al astronomisch klein, laat staan dat we ze ooit gaan tegenkomen.

We hebben dus niets aan die informatie.
Daarnaast is afstand/tijd een probleem. Op het moment dat wij iets waarnemen bestaat het mogelijk niet meer.
Wanneer ging die dronkaard alweer zijn warpdrive testen waardoor we toevallig opgemerkt worden door Vulcans?
Ik heb Ryumyo ook gemist op 24 december 2011.

En de Second Impact op antartica, 2000..

[Reactie gewijzigd door Toontje_78 op 23 juli 2024 09:32]

Hebben we eigenlijk bewijs dat er planeten zijn zoals de aarde met eenzelfde klimaat?
Er zijn 100% zeker zat planeten met ongeveer dezelfde temperaturen en met vloeibaar water. Of er ook leven is en hoe dat er dan uitziet, niemand die het weet.
Er is natuurlijk veel meer nodig om leven zoals wij het kennen mogelijk te maken. Bijvoorbeeld koolstof is een heel belangrijk basiselement, daarvan is niet duidelijk of het aanwezig is op andere planeten.
Ik twijfel er niet eens over of er ergens anders in het heelal planeten zijn met vergelijkbare karakteristieken als de onze.

Ik twijfel er niet over of er ander intelligente levensvormen zijn die wellicht geavanceerder zijn dan wij. Ik hoop alleen dat ze het beter doen dan wij.
Gaat het niet goed met u? Hier alles best hoor... ;)
Onze buurvrouw, venus lijkt verdomd veel op de aarde behalve dat daar een gigantisch broeikaseffect heeft afgespeeld wat het nu zo heet maakt.

Het schijnt zelfs dat de huidige technieken zelfs nog meer stelsels gewoon missen. Het zijn er zo belachelijk veel, niet te bevatten.
Evolutie zoals wij die kennen vindt plaats door onderlinge strijd. Of er ook andere evolutie mogelijk is weet ik niet.
Niet zozeer onderlinge strijd, als met de omgeving, waar ook andere beestjes deel van uitmaken.
Degene die zich het best weet te reproduceren onder die omstandigheden 'wint' (zie ook : de delta variant)
De fundamenten van Natural Selection zijn gewoonweg exstensies van het principe van oorzaak en gevolg, wat overal aanwezig zal zijn. Het is een expressie van hoe een organisme omgaat met zijn omgeving en hoe veranderingen in die omgang (door externe factoren of interne factoren) het success van het organisme positief, negatief or neutraal beinvloeden. Concurrentie is daar zeker een factor in, maar het is maar een omgevings gedreven reactie. Zoos en dierenparken maken daar bevoorbeeld gebruik van door soorten die niet concurreren over eenzelfde grondstof samen in dezelfde enclosure te houden, daar ontstaat niet spontaan strijd.
Sexual Selection aan de andere kant is daar een complexere uiting van, aangezien dit door de filter van psychologie gaat die het soms wat meer absurd doet uitdaaien, deze zou mogelijk inderdaad niet onstaan als er geen partner selectie nodig is bijvoorbeeld.
Of het hier goed of slecht gaat is vooral een kwestie van perspectief, lijkt me. Voor onze kinderen maken we er inderdaad een puinhoop van, maar misschien kunnen we die ook wel weer oplossen.
Het leven tiert hier nog welig, en over een paar honderdduizend jaar maakt het weinig meer uit wat we nu doen. Het leven zal zich ongetwijfeld aanpassen aan microplastics en een hogere temperatuur (edit: en mogelijk heftige radioactieve straling).

[Reactie gewijzigd door icceni op 23 juli 2024 09:32]

Gewoon bizar dat er in dat vierkante stukje "millimeter" zoveel sterrenstelsels zichtbaar zijn.
Het hele heelal is bezaaid met zulke "millimeters" en moeten wel miljarden van miljarden sterrenstelsels bevatten die ieder op hun beurt weer miljarden sterren bevatten waarvan om de meeste ook weer planeten draaien. Dus het is inderdaad nogal naïef te denken dat wij de enig planeet zijn met leven en dan ook nog eens zo veel verschillende soorten leven en ook nog eens intelligent leven. Het heelal moet er vergeven van zijn!
De foto die jij linkt is van de Hubble eXtreme Deep Field (HXDF), die net wat dieper kijkt in een deelgebied van de eerder genomen Hubble Ultra-Deep Field (HUDF): https://cdn.spacetelescop...mages/large/heic0611b.jpg (~27MB). HXDF kijkt ongeveer 200 miljoen jaar verder terug in de tijd dan HUDF, waarbij de oudste sterrenstelsels die daarin te zien zijn ongeveer 13.2 miljard jaar oud zijn.
Dit is echt wel heel goed nieuws. Ongelooflijk dat het backup systeem het na al die jaren (30 jaar sinds de lancering) kan overnemen. Een geweldige prestatie.

Edit: het computer system werd wel in 2009 vernieuwd bij de laatste onderhoud

[Reactie gewijzigd door david-v op 23 juli 2024 09:32]

Dat is niet helemaal juist: De computer is tijdens de laatst onderhoudsbeurt vervangen, omdat de vorige ook al defecte onderdelen had en dus deels op backuphardware draaide.
Ah kijk, dat wist ik niet eens. Ik weet wel dat er in de loop der jaren wat onderhoud is gepleegd maar niet dat de computer is vervangen. Ik neem aan dat de back-up computer dan ook vervangen is. Ik kan daar alleen niks over vinden, misschien dat iemand daar wel een link van heeft.

Edit:typo

[Reactie gewijzigd door david-v op 23 juli 2024 09:32]

Wikipedia, onder 4, Servicing missions and new instruments, misschien?
https://en.wikipedia.org/wiki/Hubble_Space_Telescope
Gevonden, geweldig, dank voor de tip. Hier het volledige bericht over het onderhoud aan het computer system
Probeer dat eens met de moderne mini-satellieten waarvan het goedkoper is om ze te laten verbranden in de dampkring dan er iets aan onderhoud aan te doen 🙂
Probeer dat eens met de moderne mini-satellieten waarvan het goedkoper is om ze te laten verbranden in de dampkring dan er iets aan onderhoud aan te doen 🙂
Je laat in het midden of je dat goed of slecht vindt. De kosten van de Space Shuttle waren natuurlijk immens en de reparatie van een satelliet kon alleen verantwoord worden omdat de Hubble zo duur was/is. En zelfs dan kun je je nog afvragen of er niet wat creatief gerekend is om de Space Shuttle bestaansrecht te geven; veilig en goedkoop was hij immers niet, maar het is het enige bemande ruimtevaartuig ooit geweest waarmee je een satelliet in de bagageruimte kon laden om onderhoud te plegen. Wellicht was onder de streep het vervangen van de Hubble goedkoper geweest dan onderhoud (zeker als je de ontwikkeling van het Space Shuttle meerekent, maar die kosten moet je delen met in elk geval het ISS). Bij goedkope satellieten is onderhoud met de huidige en voorgaande technieken onbetaalbaar.
De reparatie van Hubble was niet verantwoord vanwege de kosten maar het was mede een soort van test project van NASA om te onderzoeken in hoeverre het mogelijk is om dergelijke apparaten te kunnen repareren/upgraden in de ruimte. Wat naar mijn mening erg geslaagd is
Volgens mij was hij al vanaf het begin onbruikbaar, misschien heb ik het mis, maar z’n test doet natuurlijk niemand.
Bij goedkope satellieten is onderhoud met de huidige en voorgaande technieken onbetaalbaar.

Er is inderdaad een interessante paradoxale ontwikkeling gaande. Decennia lang was het een droom om onderhoud te kunnen plegen aan grote satellieten van miljarden dollars.
Die tijd van satellite servicing lijkt eindelijk nabij door goedkope en frequente lanceringen door hergebruik, AI besturingen, 3D geprinte onderdelen en software geassisteerde ontwerpen.

Maar diezelfde technologische ontwikkeling zorgt er nu ook voor dat satellieten kleiner, goedkoper en sneller verouderd zijn waardoor ze vervangen worden voordat ze onderhoud nodig hebben.
Wellicht was onder de streep het vervangen van de Hubble goedkoper geweest dan onderhoud (zeker als je de ontwikkeling van het Space Shuttle meerekent, maar die kosten moet je delen met in elk geval het ISS).
Die kosten zou je moeten delen met het hele Amerikaanse bemande ruimte programma én militaire satellieten die er mee zijn gelanceerd. Je zoekt het wel erg ver om het zo te draaien dat Hubble zogenaamd zo duur was/is.

De kosten van de reparatie missies zijn een fractie van de totale kosten, en daar kan je echt niet een complete space telescoop van bouwen, lanceren en onderhouden.
Bij goedkope satellieten is onderhoud met de huidige en voorgaande technieken onbetaalbaar.
Er wordt überhaubt zeer zelden onderhoud aan satellieten gedaan, of die nou relatief goedkoop zijn of niet.
Je zoekt het wel erg ver om het zo te draaien dat Hubble zogenaamd zo duur was/is.
Ik geef toe dat het creatief is. Vergelijk het hier mee: als je een grotere auto koopt voor de vakantie, maar daardoor ook meer kosten maakt als je naar je werk rijd, moet je dan de meerprijs afwentelen op vakantiekosten of werkgerelateerde kosten? Aangezien je die grote auto niet nodig hebt om te forenzen vind ik dat de kosten puur op de vakantie verrekend moeten worden.

Waarom was de Space Shuttle zo groot en duur? Om mensen naar het ISS te brengen? Naar mijn mening niet, dat kon goedkoper met een Soyuz, wellicht zou een Saturn 1B ook goedkoper zijn geweest. Dus naar mijn mening moet je die kosten verrekenen op missies die alleen met een Space Shuttle kunnen: het ISS bouwen, wellicht bepaalde militaire operaties én het onderhoud aan de Hubble Telescoop.
[...]
Waarom was de Space Shuttle zo groot en duur? Om mensen naar het ISS te brengen? Naar mijn mening niet
Het kan iets concreter dan alleen maar een mening: de Space Shuttle was ook bedoeld om satellieten te lanceren. Een raket die een vergelijkbare payload kan lanceren is niet veel kleiner dan de Shuttle.

Sowieso valt een lanceervoertuig dat kan worden hergebruikt wat groter uit dan één die niet kan worden hergebruikt, omdat extra brandstof en/of ander voorzieningen (zoals vleugels) nodig zijn om landen mogelijk te maken. Dat maakt zo'n voertuig wat groter en zwaarder, waarvoor nog wat extra brandstof nodig is om het hele zaakje voldoende snelheid te geven om de payload te kunnen afleveren. Maar in principe loont het wel de moeite, zie SpaceX.

Eén van de klanten van de Shuttle was het Amerikaanse leger, die was vanaf het begin betrokken bij planning en ontwikkeling, en daarmee komen we op een belangrijke reden waarom de Shuttle überhaubt is ontwikkeld, relatief duur was, en ongelukken heeft gehad die voorkomen hadden kunnen worden:

Het concept van een voertuig dat ruimtevaart routine zou moeten maken was mede een kwestie van prestige, niet alleen voor NASA maar ook voor de politiek. Voornamelijk tgv politieke druk was de combinatie van het beoogde doel en de veronderstelde kosten daarvan net iets te hoog geschoten. De beoogde tijd en kosten van turn-around ivm hergebruik bleken niet haalbaar, zodat het beoogde aantal vluchten per jaar niet kon worden gehaald én meer kostten.
Door diezelfde politiek druk heeft NASA management risico onderschat waardoor ivm veiligheid noodzakelijk aanpassing niet zijn uitgevoerd en lanceringen hebben plaatsgevonden ondanks dat engineers daartegen hebben geadviseerd.
wellicht zou een Saturn 1B ook goedkoper zijn geweest.
Da's makkelijk zeggen zonder het echt door te rekenen. "Wellicht" is veel te onzeker om conclusies uit te trekken, het is niet meer dan een beetje twijfel zaaien.
Ik ben het met je eens, ik speculeer er zonder Al teveel kennis van zaken op los. Het hele project Space Shuttle is veel complexer dan alleen 'het is nodig voor het leger/het ISS/de Hubble/prestige's etc. Wel zou een raket die alleen de Hubble moet lanceren maar geen zeven astronauten hoeft te kunnen herbergen kleiner kunnen zijn, maar dan kom je weer op de ontwikkeling van een specifieke raket aan en bovendien weet ik niet of astronauten nodig waren om de Hubble in dienst te nemen.
Je kunt onderhoudskosten niet zomaar afzetten tegen nieuwe aanschafkosten.

Aan een auto wordt over de hele levensduur meer uitgegeven aan onderhoud, reparaties, etc. dan wat er in de showroom op het prijskaartje stond. Maar dat maakt het niet goedkoper om bij het eerste onderhoud meteen een nieuwe auto te kopen.
Helemaal correct. Maar als je eerste onderhoudsbeurt meer kost dan de nieuwprijs? Hoeveel heeft de ontwikkeling en bouw van de Atlantis gekost, welk deel van die kosten zou de Hubble moeten dragen en hoeveel geld kost dan iedere onderhoudsbeurt?

Ik heb de antwoorden niet natuurlijk, maar denk dat dat relevante vragen zijn om te bepalen of satellieten onderhouden ooit rendabel was.
Mjah, laten we deze muis eens fijn met een olifant vergelijken.
Wat zou de logica zijn om onderhoud te plegen aan die mini-satellieten als het – zoals je zelf al aangeeft – goedkoper is om ze volledig te laten verbranden in de atmosfeer en te vervangen door nieuwe exemplaren? Het gezamenlijke gewicht van satellieten en ander door mensen geproduceerd ruimtepuin dat jaarlijks in de dampkring verbrandt, valt in het niet bij het gewicht van alle meteorieten die jaarlijks in de dampkring verbranden.
Ik las in het begin van het jaar ook nog dat ze weer met de Voyager 2 kunnen 'communiceren', 44 jaar na de lancering.
18 miljard km ver van ons. De bitrate is wel verschrikkelijk laag.
Maar wel een sterk staaltje techniek zo.
Klopt ja, op dit moment met 189bps. Je kan het hier live zien: https://eyes.nasa.gov/dsn/dsn.html
Dank je voor de link.
De ontvangen energie: 3.18 x 10-22 kW.
Hoe krijgen ze het voor elkaar een signaal met zo'n laag vermogen over zo'n afstand, ondanks de goede antenne's tegenwoordig, te ontvangen.
Als ik met mijn radio buiten rondloop, dan valt af en toe Radio 1 nog weg...

[Reactie gewijzigd door MachIII op 23 juli 2024 09:32]

Het heeft zo'n laag vermogen omdat het die afstand gereisd heeft. De afstand zit daar dus al in.
Begrijp ik, abnormale demping over zo'n afstand.
Hoewel een signaal met een vermogen van 3,18 x 10-22 kW bizar klein lijkt, valt het nog wel mee als je het met een mobiele telefoon vergelijkt. Bij een signaalsterkte van -120 dBm spreken we van een zwak signaal (bron); je telefoon geeft dan 1 van de 4 blokjes aan signaalsterkte weer. Dat komt overeen met een signaalsterkte van 1 x 10-18 kW.

Het signaal vanaf die satelliet is dus ‘slechts’ 3000 keer zwakker. Maar de ontvangstantenne is een gigantische schotel van tientallen meters in doorsnede in plaats van een piepkleine antenne in je telefoon. Daarnaast wordt op een extreem lage snelheid gecommuniceerd, waardoor er veel minder last is van storingen.

Dat neemt niet weg dat het bijzonder knap is dat we al tientallen jaren geleden in staat waren om deze technologie werkend te krijgen.
Wat nou traag? Moet nog ergens op zolder liggen, mijn 300bps modem, heb alleen geen telefoon met hoorn meer die ik er in kan drukken.
Klopt, dat kan je hier volgen: https://eyes.nasa.gov/dsn/dsn.html
Canberra staat nu op Voyager2 gericht, bitrate 159 bits per seconde
Da nucleaire energie loopt op reserves, het zal niet lang meer duren voordat het stil wordt.
Anoniem: 193142 16 juli 2021 20:41
Simpelweg een knap staaltje vakwerk!
Engineering van de hoogste klasse!
540km hoogte ongeveer O-)
Erg knap dat een ruimte telescoop waar men mee begon te bouwen in de jaren 70, die een 31 jaar geleden gelanceerd werd en daarna in de ruimte een reparatie en verschillende upgrades kreeg toch noch weer werkt.
Wij vinden het al heel erg bijzonder als een wasmachine het 30 jaar uithoudt.
Als een wasmachine meer dan $1.000.000.000 kost zouden we die verwachting wel mogen hebben. ;)

Was wel een domper toen ik een tijdje terug las dat het misschien over was
Wel blij dat hij het weer doet!
Haha, dan had ik verwacht hem tot een in ieder geval een volgend leven te kunnen gebruiken!
Anoniem: 1582350 16 juli 2021 20:39
Mooi nieuws en het oude beestje wenst ik nog vele mooie opnamen toe die ons blijven verbazen.
Dat is nog eens systeembeheer next level
Heh, er is geen systeembeheerder aan te pas gekomen, die weten de weg al niet meer als de aan-uit knop het niet doet..
Tussen alle narigheid door toch nog een beetje goed nieuws. Hopelijk gaat de James Webb-telescope dit jaar ook nog de lucht in. Voor de geïnteresseerden nog een linkje voor een vergelijking Webb vs Hubble.
Prachtig dit soort ontwikkelingen. Ik kan niet wachten op de JWST lancering en opvolging van de Hubble. Met de techniek van 30 jaar oud (uiteraard geüpdate zo nu en dan) zijn er al baanbrekende ontdekkingen gedaan. Met een vele malen krachtigere en betere JWST gaan er leuke dingen aankomen.

https://www.jwst.nasa.gov...mparisonWebbVsHubble.html

[Reactie gewijzigd door AlphaWierie op 23 juli 2024 09:32]

na de laatste update een 25 mhz 486 met max 32kb

maar of de backup toen ook is geupdate geen idee, kan ook zijn dat daar de oorspronkelijke 1.25 mhz cpus
Wij kijken met de Hubble naar oude, zeer oude beelden. Licht heeft tijd nodig om hier te komen. En nog meer leven? Wij makken er al zo’n zooitje van. Dus of het bij andere planeten beter gaat? Ik vind het een knap staaltje van mensen die elkaar links en rechts de kop afhakken. Maar ja wij zijn mensen, wij zijn in staat om mooie, goede dingen te doen, en ook het tegenovergestelde.

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.