Dit verschilde nogal per scherm destijds. Je had "low radiation" schermen op een gegeven moment in de jaren '90. In die tijd hadden monitoren heel veel merkjes erop zoals Energy Star ook (dat betekende dat je hem in standby kan zetten zoals moderne schermen ook nog kunnen). Maar veel mensen zoals ik zijn natuurlijk veel eerder begonnen. In de jaren '80 waren de schermen een stuk venijniger. En we gebruikten ook vaak TV's voor onze computers die helemaal niet bedoeld waren om dicht op te zitten.
Het research dat ik linkte is van 1982... De certificering waar je op doelt is TCO '92, en die had naast veel andere zaken slechts een maximale waarde aan straling die nog vele malen hoger was dan wat in het gelinkte onderzoek gevonden werd... Oftewel de certificering zorgde er niet voor dat de schermen opeens minder straling uit gingen zenden, het zorgde er hooguit voor dat als men een scherm nog zou produceren met om een bepaalde reden meer straling (hoe zou ik niet weten maar stel dat), het niet dat TCO stickertje zou kunnen krijgen. Naar mijn weten is dat nooit het geval geweest. Overigens hebben Energy Star en de latere TCO's niks met stralingsnormen te maken, noch dat een 'low radiation' iets daadwerkelijk significants betekende. Immers minder straling uitzenden dan iets wat al ver beneden de norm is kan je zo adverteren, het betekent niet dat de voorgaande modellen opeens 'high radiation' waren.
Maar je ziet dus ook het risico van stralingsnormen in dergelijke marketing-certificeringen als TCO '92: het geeft een idee van 'oh
nu is het beter want er zit dit keurmerk op en dan mag je maar een X-hoeveelheid straling afgeven', maar dat schept de illusie dat het ervoor een problematische zaak was. Dat hoeft in het geheel niet (en het was ook nooit een bewezen probleem), maar heeft wel als bijeffect dat dergelijke indianenverhalen ontstaan als 'vroeger kwam er nog echt straling uit je scherm'. Tja dat is dan toch echt een ongefundeerde bewering, net als dat ze 'venijniger waren' wat dat ook mag betekenen. Of tenminste, het laat dus de kwantificering weg alsof "straling" een synoniem is voor "gevaarlijk" terwijl dat toch echt af hangt van de intensiteit (
een banaan zendt ook straling uit om maar wat te noemen). Ja er komt altijd straling uit je beeldbuis, maar dat is zo zwak dat het geen schade kan veroorzaken, en dat heeft niet iets met het decennium van wanneer je scherm was gefabriceerd te maken.
En je zit natuurlijk wel in een electronenkanon te kijken, met andere woorden een beta straling emitter. Aan de andere kant komt betastraling (het beetje dat uberhaupt al door het glas heen kwam) niet makkelijk door je huid heen. Door de bremsstrahlung in het glas kan er ook andere dingen uitgestuurd worden maar dat is helemaal weinig.
Je mist denk ik het siginificante aspect dat een CRT scherm met een fosforlaag werkt waar de electronen tegenaan komen en daar hun energie wordt omgezet in licht. De electronen verlaten dus niet het scherm richting de kijker. Maar stel dat er toch een electron door de laag heen zou komen, dan vergeet je nog dat je een energie van 20 kV nodig hebt om een electron 1 cm door lucht op 1 atmosfeer te verplaatsen. De oudste en logste CRT-monitoren hebben nooit met voltages hoger dan 20 kV gewerkt, dus het is onmogelijk dat een electron jouw gezicht zou kunnen bereiken, alleen al door de fosforlaag als door z'n gebrek aan energie om door de lucht te reizen. Om het even in perspectief te plaatsen: de beta-emitters die radiologen gebruiken voor tumorbehandelingen werken in de orde van Mv en die zijn dan nog geconcentreerd.
[Reactie gewijzigd door The Third Man op 25 juni 2021 22:46]