Amazon-oprichter Jeff Bezos heeft tijdens een besloten evenement in Washington DC de Blue Moon gepresenteerd. Dit is een private, door Blue Origin gefinancierde maanlander die wellicht wordt ingezet voor het Amerikaanse streven om in 2024 weer astronauten op de maan te zetten.
Op een speciale website van Blue Origin, het ruimtevaartbedrijf van Jeff Bezos, wordt Blue Moon omschreven als een flexibele lander die geschikt is voor een grote verscheidenheid aan kleine, middelgrote en grote payloads. Daarnaast is de lander volgens het bedrijf geschikt om heel precies op een gewenste locatie op het maanoppervlak te landen en kan hij een zachte landing uitvoeren. Dit alles moet bijdragen aan een blijvende menselijke aanwezigheid op de maan. De lander is dus geschikt voor zowel astronauten als vracht. Blue Origin heeft drie jaar gewerkt aan de lander, die 3,6 of 6,5 ton op de maan kan zetten, afhankelijk van de gebruikte versie.
Bezos gaf aan dat deze nieuwe lander de Verenigde Staten kan helpen in hun streven om weer astronauten naar de maan te brengen. De regering van Trump kondigde eind maart aan dat dit in 2024 moet gebeuren, een taak die door de NASA zal worden uitgevoerd. Op de Blue Moon-website wordt de grotere variant van de lander omschreven 'als een afdalingsvoertuig dat ons in staat stelt Amerikanen naar de maan te brengen in 2024'. Bezos heeft tijdens de presentatie overigens niet gezegd dat Blue Moon daadwerkelijk is uitverkoren voor de missie die voor 2024 op touw staat. Daarvoor zijn waarschijnlijk meer gegadigden. Zo onthulde Lockheed Martin vorige maand zijn eigen plannen voor een maanlander.
Een niet onbelangrijk onderdeel van Blue Moon is de raketmotor die een veilige afdaling naar het maanoppervlak mogelijk moet maken. Hiervoor wordt de nieuw ontwikkelde BE-7 ingezet, een raketmotor die gebruikmaakt van vloeibare waterstof. Dat is een bewuste keuze; waterstof kan worden bijgetankt, omdat het gemaakt kan worden uit het vermoedelijk op de maan aanwezige waterijs. Overigens wordt ook waterstof gebruikt voor de stroomvoorziening van Blue Moon, waardoor zonnepanelen achterwege kunnen blijven. In plaats daarvan worden brandstofcellen gebruikt. De reden voor deze keuze is het feit dat er op iedere plek op de maan gedurende periodes van twee weken geen zonlicht komt. De brandstofcellen blijven het dan gewoon doen. Ook kan daarmee meer stroom worden opgewekt.
De BE-7-motor is volgens Bezos eveneens al ongeveer drie jaar in ontwikkeling en de eerste ontstekingstest moet deze zomer worden uitgevoerd. Een belangrijke eigenschap van de BE-7 is de capaciteit om de stuwkracht in relatief hoge mate terug te schroeven tijdens het ontbranden. Dat is belangrijk om een zachte, veilige landing te garanderen. De lander weegt in totaal, inclusief vracht, zo'n vijftien ton. Bij het landen loopt de massa door de verbruikte brandstof flink terug en als de stuwkracht daar niet op wordt aangepast, loop je het risico dat de lander bij de landing weer de ruimte in wordt gelanceerd. De BE-7 is echter nog niet uitontwikkeld; Bezos omschreef deze motor als 'een moeilijk probleem dat nog moet worden opgelost'.
Deze technologische uitdagingen zijn volgens Bezos al wel opgelost bij een soortgelijke motor in de New Shepard, de relatief kleine raket die door Blue Origin zal worden ingezet voor korte toeristische tripjes naar de ruimte. Behalve aan deze raket werkt het bedrijf aan een veel grotere New Glenn-raket, die in 2021 voor het eerst moet worden gelanceerd. Doordat de vier landingspoten van Blue Moon opvouwbaar zijn, past de lander in principe in de neus van New Glenn.