Toen ik 11 was speelde ik ook al GTA, als iemand dat op dat In echte leven gaat nabootsen is er iets goed mis met hem of haar en was het ook mis gegaan zonder GTA.
Zo zwart-wit is het ook weer niet denk ik.
Als je 11 bent dan ben je wel aardig in staat om fictie van realiteit te onderscheiden. Het gaat echter wel om kinderen die ook nog een stuk jonger zijn.
Complexere levensvormen (zoals de meeste zoogdieren en dus ook mensen) zijn geprogrammeerd om in de eerste fase van hun leven hun opvoeders te observeren en imiteren. Zo leer je namelijk hoe je moet overleven. Die eerste fase is cruciaal omdat je daarin dus leert wat "normaal" is.
Zolang je kinderen (sommigen zelfs tot hun tiende) met het grootste gemak kan wijsmaken dat Zwarte Piet daar op het dak in de gaten houdt of ze zich een beetje gedragen, moet je ook niet téveel vertrouwen hebben in het beoordelingsvermogen van kinderen.
En gelukkig is dat iets wat maar een korte tijd in het jaar van toepassing is en waar kinderen uit zichzelf overheen groeien maar bedenk je dan even dat religie er op dagelijkse basis ook op die manier wordt ingeprogrammeerd. En hoeveel ken jij er die van hun geloof afstappen gedurende hun leven? Dat zijn er niet zo schokkend veel.
Het probleem is de definitie van "het echte leven". Het echte leven is namelijk maar net wat jij om je heen voornamelijk ziet. Er zijn meer dan genoeg plekken op deze aardbol te vinden waar een hoop aspecten van GTA simpelweg de realiteit
zijn.
Daar is inderdaad met een heleboel mensen iets mis maar dat betekent dus niet dat het niet de realiteit is. Als je opgroeit met geweld en criminaliteit dan zijn geweld en criminaliteit voor jou óók heel gewoon.
Overigens hoeft het ook niet direct te betekenen dat iedereen ineens klakkeloos in het rond gaat lopen schieten maar kan het ook invloed hebben op algemenere karaktertrekjes. Zoals bijvoorbeeld verminderde empathie en toenemend egoïsme. Dat is iets wat vervolgens van generatie op generatie wordt doorgegeven en hoogstwaarschijnlijk alleen maar verergert.
De effecten daarvan kan je in de huidige wereld al goed zien. "Ik heb schijt want het draait vooral om mij en me money".
En niet alleen door een suffe game uiteraard maar omdat het een samenspel is tussen allerlei factoren met dezelfde effecten. Neem bijvoorbeeld (om maar even in dezelfde sfeer te blijven als GTA) de enorme toename in populariteit (geforceerd door de muziekindustrie) van (gangstah)rap. Het gewelddadige straatcultuurtje wordt verheerlijkt als iets om trots op te zijn en als een, te respecteren, onderdeel van onze multiculturele samenleving.
Een hele zooi van die populaire rappers zijn ronduit gewelddadige criminelen, verheerlijken hun gedrag, en ze worden nog op een voetstuk geplaatst en aanbeden ook. Zowel in de muziek als op de tv (in films, series en clips) en in video-games.
Ik ben verre van een moraalridder maar dat heeft, wat mij betreft, een hele slechte invloed op jonge kinderen. En dan is er dus het ouderlijk toezicht wat daar uitkomst hoort te bieden. Ware het niet dat paps en mams, in toenemende mate, allebei een beetje te druk met hun carrière bezig zijn ... en het toezicht van massale groepen kinderen overlaten aan de "buitenschoolse opvang" waar een ondergekwalificeerde "tolerante" troela het allemaal wel prachtig en "inclusief" vindt. Gebrek aan een band opbouwen met je ouders (vastigheid) helpt op zich ook aardig mee met asocialer worden van de maatschappij, trouwens.
Wat dat betreft kan je het betrekken op alle vlakken en dus ook op de zaken die jij noemt. In het algemeen kan je zeggen dat tv en film een ontzettend mismaakte "werkelijkheid" laten zien. Overigens geldt dat in het bijzonder voor kinderen maar het sluit volwassenen ook zeker niet uit. Volwassenen zijn namelijk ook ontzettend beïnvloedbaar.
Normen en waarden (onderdeel van je cultuur dus) breng je kinderen, in eerste instantie, bij door het ze te leren en niet door ze hun gang maar te laten gaan.
Kinderen horen, naar mijn idee, een redelijk onbezorgde jeugd te hebben maar ze moeten daarbij wel leren dat er grenzen zijn en dat het niet allemaal rozengeur en maneschijn is. Ook kinderen moeten leren dat de wereld geen paradijs is. Anders krijgen ze straks te maken met een cultuur-shock van heb ik jou daar, met alle depressieve gevolgen van dien. Bovendien ben je heel naïef als je denkt dat je je kinderen overal tegen kan beschermen. Ze gaan namelijk ook naar school en krijgen vriend(innet)jes waarvan een hoop ouders er hele andere ideeën op nahouden. Dus als ze niks van jou meekrijgen (met dus ook jouw visie daarop) dan krijgen ze het wel van een ander mee. Kies jij maar wat je voorkeur geniet.
Als opvoeder is het (naar mijn idee uiteraard) jouw taak om de balans en dosering te vinden en om je kinderen te leren om kritisch en logisch na te denken. Dat is, denk ik, de beste methode om te voorkomen dat je een stel etters "kweekt". Maar dan nog is helemaal niets gegarandeerd.