Het verdrag van Lissabon is exact hetzelfde als het grondwettelijk verdrag op de volgende punten na:
1) Het Europese volkslied is vervallen en de Europese vlag wordt niet meer genoemd.
dit zijn twee pietluttigheden die misschien wel de angst voor één Europese nationaliteit moesten wegnemen, maar die angst was er niet. Wel waren mensen bang geen stem meer te hebben in de EU, op dat punt is er niets gewijzigd. Kortom, dit was puur window-dressing.
2) Taken van de Europese Commissie zijn nu duidelijker afgebakend. Publieke diensten (volkshuisvesting, sociale zekerheid en gezondheidszorg) vallen niet onder de interne markt (dit was voorheen niet genoemd). De bevoegdheid blijft dus bij de lidstaten. Ook dit was geen knieval, maar sloot mogelijk wel aan bij de angst van sommigen dat het Noorden de pensioenen in het Zuiden zou gaan betalen.
3) Nationale parlementen krijgen een oranje kaart. Dit is een taartje uit eigen oven want in de praktijk waren het toch de ministers die besloten. Het nationale parlement kon altijd al de eigen ministers onder druk zetten. Dat het Europese parlement nu kan besluiten een voorstel niet te behandelen is een heel kleine plus, men kon het immers in het verleden ook afwijzen. Kortom ook dit was window-dressing
4) Er komt geen Europese minister voor Buitenlandse Zaken, wel blijft de Hoge Vertegenwoordiger voor het Gemeenschappelijk Buitenlands- en Veiligheidsbeleid bestaan. Kortom, deze functionaris krijgt geen ander naamplaatje en heeft daardoor nog minder aanzien wat vooral naar buiten de unie speelt, maar ook intern. Ook dit is gewoon window-dressing om het voor de buitenstaander minder op een eenheidsstaat te laten lijken.
5) De bepaling uit de Europese Grondwet dat Europese regelgeving voorgaat boven nationale wetgeving, is vervallen. Ook dit is window-dressing gebleken. Tegenwoordig wordt er onderscheid gemaakt tussen aanbevelingen, richtlijnen (die dus pas wet worden als landen die zelf in wetgeving omzetten), besluiten en verordeningen. Voor Lissabon waren er alleen richtlijnen. Die besluiten en verordeningen, die dus wel bindend zijn en boven nationale wetgeving uitgaan, zijn er langs een andere weg toch gekomen.
6) Er wordt verwezen in een voetnoot naar de criteria van Kopenhagen. Dit criterium was in 1993 al aangenomen, en dus is dit het mooiste staaltje van Window-dressing van allemaal. Speciaal toegevoegd op verzoek van Nederland. Dat Nederland dit verzocht heeft bewijst dat de Nederlandse regering vondt dat alles zoveel mogelijk gewoon moest doorgaan.
7) solidariteitsclausule waarin lidstaten beloven elkaar te helpen bij een energiecrisis. Ook dit stelt niets voor. Er staan geen harde afspraken in.

huidige rechtmiddelen blijven bestaan. Dit zijn richtlijnen, verordeningen, beschikkingen in plaats van de voorgestelde wetten en kaderwetten. Nu een kaderwet is niet anders als een Europese richtlijn en een Europese verordening is even verbindend als een Europese wet. Kortom, slechts een ander naampje, slechts window-dressing
9) De doelstelling om tot een volledig vrije markt te komen zonder protectionisme van de nationale economie is geschapt. Het tegengaan van concurrentievervalsing is van het verdrag verplaatst naar een protocol. In de praktijk maakt dit ook totaal niet uit. Men werkt nog steeds gestaag door naar een gezamelijke interne markt. Enkel mogen landen hun nationale monopolies (NS, NMBS/SNCB, De Post) nog wat langer vasthouden. Die privatiseren en vrij laten concurreren (voor zover dat überhaupt kan) is de grootste vergissing die men in NL gemaakt heeft en dit heeft men heel snel doorgevoerd terwijl men bij het omzetten in wetgeving van richtlijnen altijd draalt en draalt totdat er uiteindelijk vanuit de EU een boete dreigt.
bron:
Alles wat de mensen in de landen van de EU had kunnen binden is er uit gehaald. Was hierover gestemd geweest voor de invoering van de Euro en voordat men Polen, Estland, Letland, Litouwen, Tsjechië, Slovenië, Hongarije, Slowakije, Malta, en Cyprus had laten toetreden tot de Unie, dan had iedereen voor geweest. De mensen hebben hier tegen gestemd omdat ze tegen de uitbreiding van de unie waren (maar hier niets over hadden mogen zeggen) en omdat ze bedonderd zijn bij de invoering van de Euro.
Het was echt een signaal van de bevolking: Eu, jullie gaan de verkeerde kant op, tot hier en niet verder.
Daarom is het nu juist een schoolvoorbeeld dat de regering niet heeft geluisterd naar de stem van het volk uitgebracht tijdens het referendum. Men hangt er een ander naampje aan, veranderd wat termen door andere die hetzelfde betekenen en voeren het gewoon achter hun rug alsnog door.
Over het Oekraïnereferendum kun je hetzelfde zeggen. Het Nederlandse volk zei Nee. Vervolgens is het toch doorgevoerd met wat aanpassingen die inhoudelijk niets voorstellen omdat het wederom window-dressing is:
- leidt niet automatisch tot een EU-lidmaatschap voor Oekraïne
Dat was toch al niet de bedoeling. Dat men op termijn misschien toe wilt werken naar een EU-lidmaatschap, maar dat het nu nog lang niet zo ver is, is niet veranderd.
- betekent niet dat de EU militair gaat samenwerken met Oekraïne
Dat was men toch al niet van plan, het ging immers puur om een handelsverdrag
- is geen verplichting tot financiële hulp aan Oekraïne
Daar had men toch al geen lust toe, was ook gewoon geen onderdeel van het verdrag\
- betekent niet dat Oekraïners vrij in de EU kunnen gaan werken
Het mooiste staaltje van window-dressing van allemaal. Ook daarover was niets in het verdrag afgesproken. Landen kunnen gewoon aan hun visumplicht vasthouden wat ook gewoon de bedoeling was.
bron
Ook hier is het verdrag ingevoerd zonder wijzigingen van betekenis.
Nee het referendum was niet bindend, daar waren ze bij de invoering al zo bang voor en zoals het nu blijkt, gewoon terecht. Referenda worden nu alleen uitgeschreven als men het met de regering én kamer niet eens is. Als men het wel eens is dan zal men om de steun voor de regering uit te spreken geen referendum organiseren. Wat dat betreft hoop ik dat de kamer nu zo versnippert blijft dat er geen meerderheid voor een coalitie gevonden kan worden, een regering dus onvoldoende stemmen heeft om besluiten er door te drukken en men moeilijke besluiten alleen nog maar door kan voeren door eerst een referendum te houden. Alleen dan kan een referendum op een constructieve manier toegepast worden.
[Reactie gewijzigd door BeosBeing op 23 juli 2024 04:54]