De ruimtesonde Juno van NASA werd in de ochtend van 5 juli succesvol in een baan om Jupiter gebracht. Om 4:53 uur Midden-Europese tijd kwam het bevestigingssignaal bij NASA binnen dat het ruimtevaartuig tijdig afgeremd was en daarmee in een baan om de gasreus staat.
De ruimtesonde kwam bij de noordpool van Jupiter aan en moest daar een draai maken door gebruik te maken van de hoofdraket. Ook moest Juno afremmen tot de snelheid waardoor hij in een baan om Jupiter terecht kon komen; in totaal moest de sonde zijn snelheid met 542 meter per seconde of 1951,2km/u verminderen. Daarvoor moest de raket tussen de 20 en 35 minuten kunnen remmen, iets waarvoor NASA alle communicatie en systemen op stand-by zette om zo min mogelijk kans op fouten te hebben.
Het duurt zo'n 48 minuten om een signaal naar Juno te sturen en ook weer 48 minuten om een signaal terug te krijgen. Daarom was het niet mogelijk de ruimtesonde nog aan te sturen in geval van een mogelijk falen van bijvoorbeeld de raket. Nadat Juno in een baan om Jupiter stond, draaide de sonde zich zo richting de zon dat de 18.689 zonnecellen weer energie konden opvangen, schrijft NASA.
Juno's belangrijkste missie is om de kennis over Jupiter te vergroten en te begrijpen hoe de evolutie van die planeet is verlopen. Juno zal herkomst, interne structuur, diepe atmosfeer en magnetosfeer bestuderen. Zo moet de mensheid meer te weten komen over de al dan niet aanwezige vaste kern van de planeet, over het krachtige magnetisch veld, de hoeveelheid water en ammonia in de atmosfeer en de aura's van de planeet. De kennis moet bijdragen aan het begrip over 'ons' zonnestelsel en hoe systemen met planeten zich vormen.
Voordat de sonde echt begint met het verzamelen van data over Jupiter, worden verschillende tests van de systemen uitgevoerd. De officiële start van het verzamelen van data is pas in oktober, maar NASA's wetenschappers vermoeden dat ze al eerder met het verzamelen van data kunnen beginnen.
NASA noemde Juno naar de gelijknamige Romeinse godin. Zij was de vrouw van Jupiter in de Romeinse mythologie. De ruimtesonde zelf is 3,5 bij 3,5 meter met drie zonnepanelen van 9 bij 2,65 meter, wat een totale oppervlakte aan zonnepaneel geeft van 60 vierkante meter. Dat laatste is ook bijzonder: het is het eerste ruimtevaartuig dat zo ver van de zon staat met zonnepanelen als energieleverancier. De grote hoeveelheid zonnecellen levert in de buurt van de aarde zo'n 14 kilowatt, terwijl het bij Jupiter slechts 500 watt is.
Het apparaat woog bij lancering vanaf de aarde 3625 kilogram waarvan 1280kg bestond uit brandstof in de vorm van hydrazine en 752kg aan oxidator. Na het afremmen in de atmosfeer van Jupiter zal dat ongeveer gehalveerd zijn.
Juno draagt 29 verschillende sensors mee die data doorgeven aan negen instrumenten aan boord. De JunoCam heeft een field of view van 58 graden en bij kleurenfoto's een resolutie van 1600x4800 pixels. Ook beschikt de camera over een filter waarmee het spectrum van methaan te fotograferen is. Dan is de resolutie gehalveerd.
Omdat het ruimtevaartuig twee keer per minuut rondjes draait om zijn eigen as, is de camera voorzien van software waardoor foto's er niet uitgestreken uitzien. De foto's worden gemaakt met dezelfde snelheid als de sonde rondjes draait. Daarnaast zijn er nog negen wetenschappelijke instrumenten aan boord, onder andere om de zwaartekracht te meten, spectrometers, golfmeters en speciale camera's voor uv en infraroodstraling. En er zijn drie Lego-poppetjes in de vorm van Jupiter, Juno en Galileo Galilei.
Uiteindelijk zal de aantrekkingskracht van Jupiter Juno te groot worden en zal ze op 20 februari 2018 in Jupiter storten na een reis van 2800 miljoen kilometer en 560 miljoen kilometer aan rondjes om Jupiter, zonder neerstorten. De reden voor het gecontroleerd laten neerstorten van Juno is om te voorkomen dat het ruimtevaartuig in botsing komt met een van de manen om Jupiter. Dat heeft te maken met het niet willen bevuilen van de manen met de giftige stuwstoffen.
Een andere reden voor het niet willen laten neerstorten op een van de manen is dat extremofielen, bepaalde bacteriën die onder extreme omstandigheden kunnen overleven, mogelijk mee hebben kunnen reizen op de sonde. Die extremofielen zouden schadelijk kunnen zijn voor eventueel bestaand leven. NASA heeft hier een protocol voor via de NASA office of planetary protection.
Als alles goed gaat, heeft Juno aan het eind van de reis, inclusief het verzwelgen door Jupiter, zo'n 3390 miljoen kilometer afgelegd.