The Things Network-oprichters vertellen over hun project en hun IoT-fascinatie

The Things Network is een community om een internet-of-thing-datanetwerk op te zetten met de LoRaWAN-technologie. LoRaWAN of kortweg LoRa is een open protocol waar onder andere makkelijk mee gespeeld kan worden met een simpel Arduino-ontwikkelbordje.

De kosten van de netwerkapparatuur en de chips om met een LoRa-toegangspunt te verbinden, zijn laag. Ideaal om mee te tweaken. Mede onder invloed van The Things Network zijn er wereldwijd steeds meer LoRa-antennes te vinden. Zo zijn er in Nederland en België verschillende netwerken beschikbaar en dat aantal breidt zich snel uit.

Met het hoofdkantoor van The Things Network praktisch om de hoek van Tweakers HQ, was het natuurlijk een kwestie van tijd voor we er zelf eens langs zouden gaan voor een gesprek. We spraken met de oprichter Wienke Giezeman en tech lead Johan Stokking.

Luister hier het hele gesprek met Wienke en Johan als podcast terug of download als mp3

The Things Network is een community om een internet-of-things datanetwerk te maken met de LoRaWAN-technologie. Met een simpele LoRa-router van duizend euro kun je 10.000 apparaten verbinden, legt Giezeman uit. Dat was de start van het iot-datanetwerk in Amsterdam dat The Things Network samen met tien partijen in de hoofdstad opzette. Al die partijen schaften een lora-gateway aan en op 21 augustus was het stadsdekkende netwerk live.

The Things Network bij RockstartThe Things Network bij RockstartThe Things Network bij Rockstart

Rockstart-pand Amsterdam - Links: Johan Stokking, tech lead Rechts; Wienke Giezeman, initiator - Close-up van testproject om waterhoogte te meten

Dat verhaal deed snel de rondte binnen de iot-community en al snel waren er steeds meer plekken met dekkende netwerken. Maar het liet ook zien dat een gateway van 1000 euro nog best een drempel is. Dat resulteerde in het ontwikkelen van een goedkopere gateway. Na wat onderzoek kwamen de ontwikkelaars van The Things Network erachter dat een LoRa-router niet veel meer dan 200 euro hoefde te kosten. Dat werd een Kickstarter-project en binnen acht dagen was de financiering al rond. Uiteindelijk haalde het project zo'n 300.000 euro binnen. De The Things Gateweay en andere Things-apparaten moeten in juli 2016 geleverd worden.

Het Kickstarter-project maakte in ieder geval een ding duidelijk: er is behoefte aan een simpel netwerk waar geen telecomprovider voor nodig is om van alles aan het internet te hangen. Het idee van The Things Network ontstond pas nadat de eerste versie van LoRa het licht zag met een brede alliantie achter zich van veel telecombedrijven en chipmakers en met een open netwerkprotocol voor iot-toepassingen. Het is een zogenaamd spread-spectrum-radioprotocol. Alle data van een node gaat naar alle gateways die binnen bereik staan. In tegenstelling tot spread-spectrum zijn Wifi en bluetooth bijvoorbeeld point-to-point-protocollen waar een gebruikersnaam en wachtwoord voor nodig is.

Aan de andere kant zijn er de apparaten, die moeten het lang uit kunnen houden zonder nieuwe energiebron. Sommige apparaten zouden tot zelfs tien jaar moeten kunnen doen met een batterij. Er zijn drie soorten apparaten: klasse A zijn apparaten die alleen af en toe data sturen. Klasse B hanteert een van te voren ingestelde cyclus, bijvoorbeeld dat de node om de vijf minuten luistert naar een signaal. Dan is er nog klasse C die een externe stroomvoorziening nodig heeft, omdat die constant contact houdt met de node.

Als voorbeeld geven Giezeman en Stokking een project met sensoren in afvalcontainers. Zo'n sensor hoeft alleen iets te doen als de container vol is. Ook is er een project met neushoorns, maar eigenlijk kan iedereen wel iets bedenken. Met andere woorden: ook mensen zonder technische achtergrond kunnen heel interessante toepassingen verzinnen.

De community van The Things Network bestaat nu uit zo'n 3000 mensen. Giezeman geeft een voorbeeld van iemand die vlak bij Boston in de VS bezig is met een project rond het testen van zeewater. Hij geeft ook aan dat het wel een kip-ei-probleem is: eerst moet het netwerk er zijn. Nu dat er op sommige plekken is, komen er allemaal gebruikers met nieuwe ideeën. "Vertel het verhaal maar eens tijdens de verjaardag van je oma, bijna iedereen weet er wel een toepassing voor."

De stichting achter The Things Network heeft tot doel om neutrale routering aan te bieden. Daarmee richt de stichting zich vooral op het ontwikkelen van cloud-services en dat op een veilige manier. Op dit moment wordt daar 128bits AES-encryptie voor gebruikt.

Voor tweakers is het gewoon mooi om zelf een apparaat in elkaar te zetten met bijvoorbeeld een Semtech SX 1301-chipset en een Raspberry Pi. "Daarmee bouw je voor ruim 200 euro een eigen gateway," vertelt Johan. Bij de The Things Network-gateway zit ook een Arduino ontwikkelbordje. Het voordeel van mensen die al in de buurt van een LoRa-netwerk zitten, is dat ze geen eigen toegangspunt nodig hebben, dus die kunnen al voort zonder eigen toegangspunt. Op een overzichtskaart van The Things Network is te zien waar zich nu allemaal al open netwerken bevinden. Naast The Things Network maken ook telecomproviders in veel landen zich druk om het opzetten van LoRa-netwerken, zoals KPN in Nederland en Proximus in België.

Spelen met LoRaWAN kan. Op GoT zijn meerdere draadjes waar al gepraat wordt over het klussen van verschillende apparaten en bordjes.

Door Krijn Soeteman

Freelanceredacteur

25-12-2015 • 11:02

23

Reacties (23)

23
23
14
3
1
7
Wijzig sortering
Inderdaad. Ik zie hier helemaal niks in. Waar komt die drang bij mensen vandaan om alles op het internet aan te sluiten, of dat nou nuttig is of niet? Als er data van en naar dat apparaat gaat, dan is dat gewoon weer een mogelijke databron die aangevallen c.q. gekraakt kan worden, en wat dus gedonder kan opleveren.

Tevens maakt een internetverbinding het apparaat afhankelijk van derde partijen. Als die derde partij niet meer bestaat, of weigert om het apparaat te ondersteunen omdat het 'oud' is, dan heb je gewoon een berg geld weggegooid. Met gadget-like spullen kan dit al na een jaar of twee jaar gebeuren.

We zien het al vaker gebeuren met spellen, die always-on internet nodig hebben om te kunnen werken. Als de uitgever vindt dat het spel te oud wordt en niet veel meer gespeeld wordt, dan gaat de server uit de lucht, en dan kun je het simpelweg niet meer installeren/spelen. Zo zullen we uiteindelijk de situatie hebben dat spellen voor de Playstation 3 en 4 (en andere consoles) niet meer bruikbaar zijn, en uiteindelijk zal de hele console nutteloos worden... dat terwijl oude consoles die nog geen internet nodig hadden, en computers die spellen draaien die geen internet gebruiken, gewoon 100% bruikbaar zijn.

Het internet biedt een paar ontegenzeggelijke mogelijkheden:
- Het levert informatie
- Het zorgt ervoor snelle communicatie
- Het zorgt ervoor dat ik producten kan krijgen die ik zonder internet nooit zou kunnen vinden/bestellen
- Het bespaart geld en ruimte, omdat producten zoals boeken, muziek en films digitaal verkocht kunnen worden (alleen nuttig als die zonder DRM, in open formaten en in de hoogste kwaliteit worden verkocht).

Op alle andere gebieden is het internet, in combinatie met de smartphone, rap bezig om de maatschappij om zeep te helpen.

En nee, ik ben geen 75-jarige technofoob; ik ben een midden-dertig software-engineer die de computertijd van voor het internet voor de massa nog een paar jaar heeft meegemaakt. Toen gebruikte je internet inderdaad alleen voor drie van de vier bovenstaande punten: informatie, communicatie, en het kopen van producten als je ze écht niet lokaal kon krijgen, en toen was het geweldig.

Het internet en alles erin wat erin verweven gaat worden, en digitalisering in het algemeen, gaat volgens mij nog een heel groot zorgenkind worden in de 21-ste eeuw. Mensen moeten steeds meer kennis hebben van zaken die hen niet interesseren. Waarom moet ik een computer kunnen gebruiken als ik een boek wil lezen of muziek wil luisteren? Waarom moet ik alles leren over metadata en tags, als ik het wil sorteren; vroeger zette ik het toch ook gewoon op alfabet? Waarom moet ik een handleiding van 279 pagina's lezen om piano te kunnen spelen?

Ik zie nu al om me heen dat mensen 'digitaalmoe' aan het worden zijn, omdat het vaak problemen oplevert met de bruikbaarheid, als ze niet heel veel kennis hebben; ze gaan weer terug naar echte dingen: echte boeken, films op DVD/Blu-Ray, en sommigen stappen zelfs over van een software-piano naar een fysiek digitaal instrument, of zelfs van een digitale piano naar een akoestische, omdat men het instellen en draaien aan de knopjes gewoon zat is.

[Reactie gewijzigd door Katsunami op 22 juli 2024 22:33]

Ah joh het valst best wel mee hoe "digitaalmoe" mensen aan het worden zijn.

De meeste mensen, die ik zie, hebben moeite met het begrijpen van tien verschillende soorten optiemenu's, dat komt omdat iedere softwareontwikkelaar het leuk vind om het wiel opnieuw uit te vinden. De mensen die dan die programma's gebruiken zie je best moe worden, ze zuchten vaak. 8)7

En het is ook maar net wat je gewend bent, want ik zit nu graag achter mijn computer omdat ik het gewend ben van toen ik nog een kleine kleuter was, maar die iPad jeugd van tegenwoordig zou later ook heel goed kunnen zijn met computers, en maken ze hele innovatieve en fantastisch weergegeven menu's. }>


Je vertelde ook dat je het nut van het IoT concept nog niet begrijpt, ik een beetje maar ik geloof wel dat het een begin is in de juiste richting, die ons de mogelijkheid geeft om weer iets nieuws te doen. Zie het internet of elk ander netwerk even als een beginpunt, waar wergwerp-achtige cheap elektronica op kan aangesloten worden, die misschien zelfs direct aangestuurd worden door een simpel software menu. _/-\o_

In dat denkbeeldige netwerk komen namelijk nieuwe protocollen die het OSI/network-stack van zn voegen blaast(geloof er maar niet in), het is een mooie denkbeelige wereld }:O
Je vertelde ook dat je het nut van het IoT concept nog niet begrijpt,
Ik *begrijp* het nut van IoT prima, en voor sommige dingen is het heel erg nuttig. Voor de dingen waarvoor het nuttig is, bestaat het al JAREN, alleen heette het toen niet IoT en gebruikte men geen buzztermen.

Even een paar voorbeelden:
- Een fotocamera die via Wifi of 3G foto's direct naar het hoofdkantoor kan verzenden voor directe verwerking.
- Een alarmsysteem dat aangesloten op het internet en direct berichten zoals SMS, mail, of whatever verzendt als er iets mis is.
- Een machine die via 3G of Wifi is aangesloten zodat onderhoudspersoneel vanaf afstand kan inloggen om problemen te bekijken (en wellicht op te lossen) voordat ze helemaal naar de machinehal rijden.

Een poster hierboven zei dat het apparaat dat getoond wordt op een vibrator lijkt. Als je die op internet aansluit en je vriendin er mee naar het werk laat gaan, dan kan het nog wel een opwindende toepassing hebbenj ja. Het aansluiten van je koffiezetapparaat op internet? Neuh.

Voor mij staat IoT op dit moment voor de onbedwingbare drang om elk apparaat op internet aan te sluiten, of dat nou nuttig is of niet.
Ik denk dat je teveel kijkt naar wat het nu is, en je het juist in een hele andere richting zou moeten zoeken.

Trends
Als je bijvoorbeeld kijkt naar Google Zoeken. Je typt iets, en Google weet meteen waar je naar zocht. Als iemand anders hetzelfde zoekt, dan krijgt diegene hele andere resultaten. Google personaliseert dus jou zoekgedrag. En doet dit op basis van duizenden parameters.

Tegelijkertijd zien we een enorme kostendaling voor sensoren, actuatoren, processors en netwerkkaartjes, wat allemaal steeds kleiner wordt. Dus het wordt heel gemakkelijk en goedkoop om parameters in het echte leven toe te voegen.

Voorbeeld
Je gaat naar de supermarkt, en je hebt zin in kip. Terwijl je kip pakt zie je een aantal opties voor een gerecht. Je kiest wat uit en de producten die jij nodig hebt lichten op. Als je toch een andere keuze maakt (improvisatie), wordt het gerecht automatisch aangepast, wellicht met nog meer improvisatie tips. Thuisgekomen weet je keuken al of je moe bent van werk, dus dat je veel hulp krijgt bij het koken. Of dat je juist zin hebt om zelf te gaan kokkerellen en dat je dus niet gecorrigeerd wordt als je een fout maakt.

Conclusie:
IoT gaat dus over het personaliseren en/of optimaliseren van processen simpelweg omdat er meer informatie (veel parameters) beschikbaar is. Iets wat Google nu doet, kan zeker ook gebeuren voor de echte wereld.

Valkuilen
Natuurlijk zijn er veel valkuilen. Zijn wij nog wel in staat om ons eigen gedrag te bepalen (privacy)? Wie bepaalt wat wij te zien krijgen, en wat niet (transparantie)? Wie bepaalt wat een goede manier van leven is (discriminatie)? Is er nog wel een manier om dingen te ontdekken die niet in ons profiel passen?

Enfin, genoeg voer voor filosofen en psychologen.

[Reactie gewijzigd door misjavs op 22 juli 2024 22:33]

Trends
Als je bijvoorbeeld kijkt naar Google Zoeken. Je typt iets, en Google weet meteen waar je naar zocht. Als iemand anders hetzelfde zoekt, dan krijgt diegene hele andere resultaten. Google personaliseert dus jou zoekgedrag. En doet dit op basis van duizenden parameters.
Dat wil ik niet. Ik heb een Google Account voor mijn telefoon, maar alles wat uit kan staan staat uit. Ik ben ook nooit op deze account ingelogd met mijn computers. Ik wil ALLE informatie zien, niet alleen die waarvan *Google* vindt dat die nuttig is voor mij.
Voorbeeld
Je gaat naar de supermarkt, en je hebt zin in kip. Terwijl je kip pakt zie je een aantal opties voor een gerecht. Je kiest wat uit en de producten die jij nodig hebt lichten op. Als je toch een andere keuze maakt (improvisatie), wordt het gerecht automatisch aangepast, wellicht met nog meer improvisatie tips. Thuisgekomen weet je keuken al of je moe bent van werk, dus dat je veel hulp krijgt bij het koken. Of dat je juist zin hebt om zelf te gaan kokkerellen en dat je dus niet gecorrigeerd wordt als je een fout maakt.
Sorry, maar ik vind dat bullshit. Ik ga nooit naar de supermarkt zonder te weten wat ik hebben wil en waarom. Dit soort techniek maakt mensen lui en dom. Ik zie nu al mensen die compleet verloren zijn op bijvoorbeeld treinstations als hun mobiel zonder batterij zit.

OK, daar waar handig gebruik ik ook techniek (navigatie op mijn mobiel bijvoorbeeld), maar je kunt er donder op zeggen dat ik, als ik thuis weg ga, ook een papieren kaartje heb uitgeprint met een mooie rode streep van startpunt tot bestemming. (edit: en een lijstje met aankomst- en vertrektijden van het OV die voor mij relevant zijn.)

Conclusie:
IoT gaat dus over het personaliseren en/of optimaliseren van processen simpelweg omdat er meer informatie (veel parameters) beschikbaar is. Iets wat Google nu doet, kan zeker ook gebeuren voor de echte wereld.
Valkuilen
Natuurlijk zijn er veel valkuilen. Zijn wij nog wel in staat om ons eigen gedrag te bepalen (privacy)? Wie bepaalt wat wij te zien krijgen, en wat niet (transparantie)? Wie bepaalt wat een goede manier van leven is (discriminatie)? Is er nog wel een manier om dingen te ontdekken die niet in ons profiel passen?

Enfin, genoeg voer voor filosofen en psychologen.
Juist. Voor mij valt 95% van deze techniek en trend in de categorie 'valkuilen'. Ik gebruik technologie, daar waar ik die handig en behulpzaam acht. Voor de rest wil ik door mijn technologie met rust gelaten worden. Soms heb ik spijt als haren op mijn hoofd dat ik in de IT werk.

[Reactie gewijzigd door Katsunami op 22 juli 2024 22:33]

Haha ja ik ben het met je eens: we worden steeds dommer. Wellicht interessant voor je om Evgeny Morozov te volgen. Hij schrijft veel over dit onderwerp en is van mening dat dit soort 'innovaties' de menselijke maat wegneemt door alles maar te optimaliseren.

Tegelijkertijd moeten we ook oppassen dat de 'angst' gaat regeren. Nieuwe dingen maken ons vaak angstig. Ik denk dat met goed ontwerp je een heleboel 'angst' kan wegnemen.

Er is niks mis met het uitbesteden van een aantal dingen aan techniek. Maar we moeten wel mens kunnen blijven. Zolang een IoT product daaraan voldoet, zijn we op de goede weg.

[Reactie gewijzigd door misjavs op 22 juli 2024 22:33]

Toch interessant hoe verschillend mensen naar dingen kijken. Een IoT dat alleen gaat om informatieoverdracht met betrekking tot 'makkelijker' maken van processen (denk aan 'slimme' energiemeters), dat is een 'IoT' waar ik persoonlijk nog niet zo op zit te wachten (wat je ook al aangeeft dat er mensen weer teruggaan naar fysieke schijfjes ipv streamen, etc. etc.).

Aan de andere kant zie ik met LoRa toch wel een bepaald voordeel: er zijn heel veel dingen die verbonden zijn door middel van draadjes om signaaltjes te geven naar bepaalde controlecentra. Van verkeerslichten tot verzakkingsmetingen die gedaan worden op gebouwen in de stad (bijvoorbeeld bouw Noord-Zuidlijn in Amsterdam of aardbevingsschade in Groningen). Daar zit nu of een fysieke verbinding aan vast of een energieslurpende 3g-verbinding of een lokaal opslagmedium (dat vervolgens weer fysiek uitgelezen moet worden).

Die hele marketingterm IoT of 'smart'-whatever, daar maak je mij ook niet blij mee. Aan de andere kant gaan die ontwikkelingen veel trager dan graag wordt voorgespiegeld door marketingmachines. Ik denk dat als we nu bijvoorbeeld een inventarisatie maken van wat er nu voorhanden is en hoe groot de gebruikersgroep is in vergelijking met wat er technisch tien jaar geleden mogelijk was, dat het eigenlijk een betrekkelijk saai verhaal wordt ;)

Maar voordat ik met zoiets saais eindig: ik denk dat het verminderen van de noodzaak om alles met draadjes te moeten verbinden, best praktisch is binnen bepaalde toepassingsgebieden, zoals van die relatief suffe dingen als een volle vuilstortbak. Daar een draadje aan vastmaken is vragen om problemen, een simpel goedkoop sensortje met een vrijwel eindeloos uithoudingsvermogen is een heel ander verhaal. :)
Er wordt in het verhaal aangegeven dat er twee sleutels zijn (netwerk en applicatie). Vervolgens wordt er gezegd dat er 128 bits AES encryptie wordt gebruikt.

Heeft iemand meer informatie wat voor type sleutels het zijn? Zijn dit assymmetrische sleutels waarmee een handshake wordt gedaan om vervolgens AES te gebruiken of wordt bijvoorbeeld de applicatie sleutel direct voor AES gebruikt. Hoe zit het met de initialisatievector voor de AES, of wordt er een block type gebruikt zonder IV?
Ik heb laatst in de broncode zitten zoeken omdat ik me ook afvroeg hoe veilig het daadwerkelijk is. Mijn conclusie is dat een set gehardcode symmetrische sleutels wordt gebruikt om een handshake uit te voeren. Dit betekent dus dat als je tijdens deze handshake afluistert, dat je dan de device specifieke sleutels kan bemachtigen. Veilig is dat dus niet.

Eigenlijk de enige manier om "veilig" met symmetrische sleutels te werken, is door iedere device voor het deployen een unieke sleutel te geven en deze op te slaan in de gateway.

Edit 16:06: ik zie dat de code waarin deze handshake werd uitgevoerd niet meer online staat. Ze geven nu zelf aan dat je voor adequate beveiliging je devices zelf een sleutel moet geven en dus ook de servers in eigen beheer moet nemen. Het klopt inderdaad dat wanneer je alle devices een eigen sleutel geeft en deze voor jezelf houdt, dat de verbinding veilig is. Probleem is alleen dat dit bijna onhandelbaar is bij het uitrollen.

De huidige code voor encryptie ziet er overigens ook wat obscuur uit. Naar wat ik zo kan beoordelen, implementeren ze niet een van de standaard modes van AES (CBC, ECB, CTR), wat uiterst kwalijk zou zijn (eigen modus gebruiken betekent bijna gegarandeerd een beveiligingslek). Kanttekening daarbij is dat het er niet op lijkt dat de code af is.

[Reactie gewijzigd door Joris op 22 juli 2024 22:33]

Er is geen handshake in symetrische encryptie. Data wordt direct geprocessed. De reden hiervoor is simpel, met AES-CTR heb je meer dan 30TB traffiek nodig voordat je (in assymetrische termen) sessie-key moet gerefreshed worden vanuit security oogpunt. Die limiet haal je niet met IoT vanwege beperkte overdracht snelheid + levensduur. Symmetrische encryptie is ook ongelooflijk cheap in HW tov elke wake-up een assymmetrische exchange. De veilige implementatie zorgt dus dat hardware pre-seeded is met keys in een secure storage opslagmedium. Elke client zijn eigen key laat je ook toe key retraction uit te voeren als hij uit handen is.

[Reactie gewijzigd door analog_ op 22 juli 2024 22:33]

Anoniem: 14038 @Joris25 december 2015 14:35
Dat is het grootste probleem met IoT op dit moment. Omdat het nog in ontwikkeling is houdt men zich nog niet genoeg bezig met beveiliging en merken naïeve early adopters niet dat er legio zwakke plekken in zitten die te makkelijk kunnen worden misbruikt.
Het is vergelijkbaar met de eerste tijd toen internet zelf nog in ontwikkeling was en men niet echt dacht aan zaken zoals spam, DDOS etc.

Als je een eigen bedrijf wilt opstarten met een enorme groeimarkt dan kun je nu met een IoT beveiligingsbedrijf beginnen die gebruikersvriendelijke zeer strenge veiligheid toe kan passen.
Dat is niet geheel waar. LoRa bijvoorbeeld, is zodanig opgezet, dat de gateway, networkserver en applicatieserver alleen hun eigen gedeelte van de data kunnen decoderen. Een gateway kan daardoor bijvoorbeeld niets met de payload. Daarom zijn er ook meerdere keys nodig. De devices gebruiken 128 bit AES CCM. Het is niet het niveau van eind jaren '90, dus, maar je hebt gelijk dat de systemen relatief nieuw zijn.

Door de aard van LoRa (low power en lage datarate) zenden ze slechts sporadisch (bijvoorbeeld 1 keer in de 10 minuten) weinig data (50 bytes bij de slechtste ontvangst) uit en luisteren ze het grootste gedeelte van de tijd niet naar inkomende berichten. Het wordt dus lastig om met zo weinig data de code op een normale manier te "kraken". De vraag is of het loont om dat te doen, want de techniek is bedoeld om data te onsluiten vanaf goedkope apparaten die niet de rekenkracht en power hebben om WiFi of 2G/3G/4G toe te passen (zoals je elektrische tandenborstel). De informatie die van deze devices afkomt is vaak niet extreem waardevol.

Het is wel misschien wel interessant om de gatewaykant te foppen. Je zou bijvoorbeeld berichten kunnen dupliceren, waardoor je bedrijven op kosten kunt jagen (bij sommige abonnementen wordt er afgerekend voor de hoeveelheid data) of misschien verkeerde data kunt genereren, zodat de data acquisitie minder betrouwbaar wordt. Aanbieders als KPN kunnen echter elk apparaat dat verbinding met ze maakt tracken tot op 30 meter nauwkeurig, bedrijven kunnen theoretisch dus nagaan waar de data is gegenereerd.
Fantastisch initiatief! De mogelijkheden zijn onbegrensd als dit een succes wordt. Ik vraag me af hoe hier misbruik van gemaakt zal worden - dat zie ik als grootste gevaar in de toekomst.
Misschien een vooroordeel, maar: packet-radio in een nieuw commercieel jasje?
Packet-radio is denk ik wat anders, de snelheid daarvan (~ 1,2 tot 9,6 kbps) is wellicht wat te laag voor huidig gebruik:
https://en.m.wikipedia.org/wiki/AX.25

LoRa is tot 50kbps: https://www.lora-alliance.org/What-Is-LoRa/Technology

Maar het concept lijkt er inderdaad verdacht veel op :)

[Reactie gewijzigd door djwice op 22 juli 2024 22:33]

Over de toepassing "het legen van afvalcontainers", zeer bruikbaar en verstandig.

Toevallig heeft een kennis van mij hier een scriptie over gedaan (het laden met logistiek model). De sensors in de huidige container zijn niet toereikend en tellen alleen het aantal openingen, niet de hoogte van het afval.

Praktisch gezien gebeurt dit elke dag bij jou in de buurt volgens een vaste route of op 'inzicht' van de chauffeur (no offense) - wat een verspilling!!

[Reactie gewijzigd door Harm_H op 22 juli 2024 22:33]

Ik ben wel nieuwsgierig wat het bereik van de nodes in de praktijk is.
Er worden afstanden tot tien kilometer 'beloofd', maar hoe vertaalt zich dat naar een knoopcel-gevoed sensortje met geprinte antenne in een gedeeltelijk metalen afvalcontainer omringd door geparkeerd blik? In die situatie zou honderd meter al een mooie prestatie zijn - denk ik.
Taro Moderator General Chat / Wonen & Mobiliteit @akooijman30 december 2015 15:02
Er zit natuurlijk een verschil tussen een testopstelling en een definitieve opstelling. Ondergrondse afvalcontainers bevatten geen knoopcellen, maar behoorlijk grote accupacks. Zonnecellen worden helaas nog maar in een deel van de containers toegepast, dus wordt doorgaans een batterijpack ingebouwd die 3 tot 5 jaar, of zelfs langer, mee kan gaan. De metalen behuizing maakt vaak een externe antenne nodig, maar door o.a. vandalisme is dat geen optie. Er wordt dus erg slim met de plaatsing van de antenne omgegaan, waardoor het signaalverlies minimaal is.

LoRa zal bij plaatsing van de antenne in een container geen 10+ kilometer halen, maar meer dan 100 meter is zeker mogelijk.
Anoniem: 149004 25 december 2015 17:18
IOT:
HP Study
 80% had privacy concerns
 70% lacked encryption
 60% had insecure updates

Symantec Study:
 20% of Apps did not use SSL (Secure transfers)
 None of the devices provided mutual (gateway)
authentication
 No lock-out/delaying measures against repeated attacks
 Common web application vulnerabilities
 Firmware upgrades were not encrypted
Off-topic ding lijkt op een grote vibrator.

Internet of things is iets waar ik nog niet het nut van inzie.
Filosofisch gezien kun je het nut van je eigen leven ook in twijfel trekken.
IoT wordt erg ge-hype-d, maar er zijn leuke dingen te doen met 'connected dingen'.

Ikzelf heb bijvoorbeeld behoefte aan een (bij voorkeur draadloos) lampje dat me verteld dat de garagedeur nog openstaat, en een temperatuursensor die me waarschuwt als het water in het kippenhop dreigt te bevriezen. Is dat IoT? Misschien niet, maar IoT-technieken maken het makkelijker om die dingen te maken.
Dat komt omdat je vooral op de consumenten kant hiervan kijkt. De meeste waarde van IoT zit aan de bedrijfskant/achterkant van de samenleving. Denk aan predictive maintenance scenarios.

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.