We zijn inmiddels gewend geraakt aan het verschijnsel dat consolemakers binnen dezelfde generatie een of meerdere vernieuwingen doorvoeren in hun consoles. Dat gold al voor de aloude consoles uit de jaren negentig en komt anno nu alleen maar vaker voor. Met de Nintendo Switch Oled heeft Nintendo al zijn vierde versie van de hybride handheld-thuisconsole uitgebracht. Eerder verscheen immers al de Switch Lite, die alleen als handheld te gebruiken is, en een vernieuwde versie van de standaardconsole, met aan boord een betere accu. De Switch Oled bevat niet alleen die betere accu maar ook - de naam geeft het een klein beetje weg - een oledscherm.
Op de volgende pagina gaan we dat scherm wat nader bekijken. We hebben wat beeldschermtestjes gedaan en de Switch Oled daarbij vergeleken met zijn voorgangers, zodat we een beeld kunnen geven van hoe hun prestaties onderling verschillen. We hebben bijvoorbeeld gekeken naar kleurtemperatuur en gemiddelde kleurfout, waarbij we ook verschillende instellingen van de Switch Oled hebben meegenomen, terwijl we daar resultaten van de Switch Lite en het oudste Switch-model naast hebben gezet.
Het scherm is niet het enige dat nieuw is aan de Switch Oled. In de basis is de console niet heel anders dan het oudere model, dus ook weer met een los scherm en Joy-Cons die losgehaald kunnen worden. Het oledmodel is dus niet, zoals de Switch Lite, alleen in handheld bruikbaar. Er wordt dan ook een nieuw dock meegeleverd, waar met name aan opvalt dat er nu een ethernetpoort aanwezig is. Dat was bij het dock van de vorige Switch-versies niet het geval. Daarnaast valt aan zowel de Joy-Cons als het dock natuurlijk de nieuwe kleur op: de Switch Oled wordt geleverd met witte Joy-Cons en een wit dock. De onderdelen zijn trouwens gewoon uitwisselbaar met oude Switch-consoles, dus je kunt ook je oude Joy-Cons gebruiken. De witte onderdelen worden echter niet los verkocht, dus als je gecharmeerd bent van de witte varianten, zul je echt een Switch Oled moeten kopen.
Het introduceren van nieuwe hardware had wellicht een goed moment kunnen zijn om de techniek van bijvoorbeeld de Joy-Cons kritisch te bekijken. Bekend is immers dat de controllers van Nintendo last kunnen hebben of krijgen van ‘drift’, waarbij de thumbsticks niet meer goed werken. Dat is echter niet gebeurd. De nieuwe Joy-Cons zijn aan de binnenkant gelijk aan de oude modellen, waardoor op dit punt dus geen verbetering hoeft te worden verwacht. Het door Tweakers geteste exemplaar werkte naar behoren, maar als gezegd: het is bekend dat er problemen mee kunnen ontstaan.
We zien wel vernieuwingen aan de achterkant, waar een veel grotere en stabielere kickstand is te vinden. Niet alleen zorgt de lengte van de kickstand voor meer stabiliteit, je kunt hem ook in meerdere standen zetten. Je kunt er op die manier voor kiezen om het scherm plat te leggen, waarbij de kickstand kan zorgen voor een kleine verhoging. Al met al biedt dit meer gebruiksgemak en dat moedigen we altijd aan, al is dit voor ons niet de manier waarop we de Switch het vaakst gebruiken.
Of je het scherm nu los neerzet of de Switch als handheld in je handen hebt: je profiteert in elk geval van een andere verbetering. Door het grotere scherm heeft Nintendo een nieuwe manier moeten zoeken voor de manier waarop de speakers in het apparaat zijn verwerkt. De kleinere ruimte die overbleef aan de binnenkant zorgt ervoor dat de oude open-type speakers niet meer voldoende volume kunnen produceren. Nintendo heeft daarom gekozen voor closed-type speakers die meer volume kunnen produceren en ook voor een helderder geluid zorgen. Het verschil is merkbaar: de Switch Oled heeft duidelijk een beter geluid dan de oudere modellen.
Het betere geluid is een van de dingen die je tijdens het spelen natuurlijk merkt, maar dat geldt ook voor een aantal andere zaken. Zo is de console wat zwaarder dan zijn voorgangers. Het is geen wereld van verschil, maar we hadden wel het idee dan onze handen iets eerder moe werden bij lange gamesessies. Wellicht dat de combinatie van meer gewicht vasthouden en ondertussen gamen daar debet aan was, maar dat is een aanname en het kan ook nog per persoon verschillen.
Meer opslag, zelfde rekenkracht
Een laatste merkbaar onderdeel is er een voor gamers die ervan houden veel games door elkaar te spelen: de grotere opslagcapaciteit. Het oledmodel heeft tweemaal zoveel interne opslagruimte als de oudere Switch-consoles, wat simpelweg betekent dat je meer games tegelijk geïnstalleerd kunt laten staan, wat zeker in een tijd waarin games steeds groter worden geen overbodige luxe is.
Behalve de opslag bevat de oled onder de motorkap geen verregaande hardwarematige veranderingen. Zo wordt dezelfde Nvidia Tegra X1+-soc gebruikt die de herziene versie van de Switch uit 2019 al langer aan boord heeft. Mocht je op pcb-niveau willen weten wat er allemaal te vinden is aan de binnenkant van de Switch Oled, dan raden we je aan de Tweakblog van JackAvery te lezen, waarin hij allerlei beeldmateriaal presenteert en een uitvoerige analyse geeft.
Beeldscherm en accuduur
De meest in het oog springen vernieuwing van de Switch Oled is het display. Het betreft uiteraard een oledscherm, waar het oude model en de Switch Lite over lcd-schermen beschikken. Dat betekent dat elke pixel van de Switch Oled zijn eigen lichtbron is en zwart daardoor ook écht zwart is. Het betreft bovendien een S-Stripe rgb-paneel dat voor elke pixel drie eigen rgb-subpixels ter beschikking heeft, wat de beeldscherpte ten goede komt in vergelijking met oledpanelen die van een pentile-pixelmatrix gebruikmaken.
Het scherm van de Switch Oled heeft bovendien een groot kleurbereik, waardoor kleuren met meer verzadiging kunnen worden weergegeven. En last but not least is het scherm ook flink gegroeid, van 6,2" bij de reguliere Switch naar 7" bij de Switch Oled. Dat klinkt wellicht als een klein verschil, maar het gaat om bijna een kwart meer beeldoppervlakte. De resolutie is helaas niet toegenomen; ook het scherm van de Switch Oled heeft 1280x720 pixels, ofwel 720p.
Groter kleurbereik
Het beeldscherm van de nieuwe Switch heeft bovendien een groter kleurbereik. Waar de kleurdekking van de Switch en Switch Lite (ongeveer) overeenkomt met de sRGB-kleurruimte, kan het nieuwe oledscherm veel verzadigder kleuren weergeven. Nintendo biedt de gebruiker de keuze om daar al dan niet gebruik van te maken: in het instellingenmenu vinden we onder 'Systeem' een optie om de 'kleurintensiteit van het systeemscherm' in te stellen op Standaard of Hoog. Bij keuze voor Standaard gedraagt het scherm zich als een regulier sRGB-scherm, in de modus Hoog worden kleuren veel verzadigder weergeven, zoals we verderop bij de schermmetingen ook zullen zien. Hierbij worden alle kleuren extra aangezet. De Switch rekt sRGB-content feitelijk op naar het grotere kleurbereik van het scherm, waardoor kleuren veel meer van het scherm spatten. Bij (cartoonachtige) games zullen veel mensen dat wellicht juist mooi vinden, maar punt is natuurlijk wel dat je games niet te zien krijgt zoals de makers die kleuren bedoeld hebben. En ook als je bijvoorbeeld video kijkt via de YouTube-speler valt op dat de kleurverzadiging duidelijk te hoog is.
Schermmetingen
Om de testpatronen weer te geven die wij gebruiken voor schermmetingen moesten we bij de Switch via een omweg werken. Gebruik van een externe testpatroongenerator is geen optie, omdat de Switch geen HDMI-ingang heeft. Daarom hebben wij onze basistestpatronen omgezet naar een videobestand dat we naar YouTube hebben geüpload, om het vervolgens via de YouTube-client voor de Switch af te spelen. We hebben er om deze reden voor gekozen om de schermmetingen beperkter te houden dan wat je van onze monitorreviews gewend bent. We hebben een tienpunts-grijsschaalmeting uitgevoerd en de primaire en secondaire kleuren gemeten. De uitgebreidere colorcheckertest hebben we uit praktische overwegingen achterwege gelaten. Voor onze tests maakten we gebruik van een Portrait Displays C6 HDR2000-colorimeter in combinatie met Portrait Displays Calman Ultimate-analysesoftware .
We voerden onze schermmetingen uit met testpatronen die we als videofile via YouTube afspeelden
Naast de nieuwe Switch Oled hebben we ook de reguliere Switch - zowel die uit 2017 als die uit 2019 - en de Switch Lite aan de schermtest onderworpen. De Switch Oled vind je in onderstaande grafieken tweemaal terug, gemeten met de kleurintensiteiten Standaard en Hoog.
Het eerste dat opvalt is dat de Switch Oled qua helderheid geen grenzen verlegt. Sterker nog, bij gebruik van een 33% groot wit vlak op een zwarte achtergrond is de nieuwe Switch hekkensluiter in de test. Vergroten we het witte vlak tot 50% dan neemt de helderheid overigens nauwelijks af, iets dat we bij (grotere) oledschermen in andere apparaten vaak wél zien.
Contrastmetingen voor de Switch Oled ontbreken uiteraard, want door de perfecte zwartweergave is het contrast van het oledscherm oneindig hoog. Op dit punt is de nieuwe switch de twee modellen met een lcd-scherm uiteraard ruim de baas.
De kleurtemperatuur van het witpunt van de Switch Oled ligt rond 7000K, wat iets lager is dan bij de andere Switches, maar grijstinten zijn ook bij dit model eigenlijk nét even te blauw. Ook de gemiddelde grijsfout ligt iets lager, terwijl de gammacurve vrijwel gelijk is aan die van de lcd-modellen.
Kleurweergave
Gemiddelde kleurfout
Gemiddelde kleurfout (incl. wit)
sRGB dekking
DCI-P3 dekking
Gemiddelde kleurafwijking (excl wit)
Console
Gemiddelde kleurafwijking in ΔE2000 (lager is beter)
We hebben alle schermmetingen uitgevoerd met sRGB als referentiekleurruimte en in de Standaard-modus zien we dat de kleurweergave van de nieuwe Switch Oled erg goed is. Schakelen we over naar kleurstand Hoog, dan neemt de kleurfout uiteraard toe.
Bekijken we de kleurdekking ten opzichte van de sRGB- en DCI-P3-kleurruimten, dan zien we dat de Switch en Switch Lite de sRGB-kleurruimte vrijwel perfect afdekken, en dat de Switch Oled dit ook doet wanneer we het scherm op de standaard-kleurintensiteit zetten. In de hoge stand meten we 99,9% van DCI-P3, of bijna 148% van sRGB. Daarmee is het kleurbereik daadwerkelijk veel groter dan dat van de andere Switch-modellen.
Schermmetingen Nintendo Switch OLED - Kleurintensiteit Standaard
Schermmetingen Nintendo Switch Oled - Kleurintensiteit Hoog
Accuduur
We hebben ook getest hoe lang de de verschillende versies van de Switch het volhouden op een acculading. Daarvoor gebruikten we Super Smash Bros, waarbij we negen cpu-competitors het tegen elkaar lieten opnemen in een battle met een oneindige tijdsduur, totdat de accu's leeg waren. Op deze manier simuleren we de load bij een gemiddelde game. Maar let wel: elke game belast de processor anders en ook de gemiddelde helderheid van het beeld is - bij het oledmodel - van invloed op de accuduur. In alle gevallen stelden we de beeldschermen in op maximale helderheid en trokken we de Joy-Cons met een elastiekje naar elkaar toe, om te voorkomen dat het scherm na enige tijd automatisch dimt omdat het apparaat niet daadwerkelijk wordt gebruikt.
We moeten overigens een belangrijke kanttekening bij deze test maken: ons testexemplaar van de originele Nintendo Switch stamt daadwerkelijk uit 2017, wat betekent dat de accu inmiddels vier jaar oud is en daardoor (wellicht) minder goede prestaties laat zien dan een jonger model, mede getuige het feit dat de 2019-versie van de Switch het ruim een uur langer volhoudt.
Accuduur bij gaming
Console
Gemiddelde tijd in uren en minuten (hoger is beter)
Dat gezegd hebbende, zien we grote verschillen in accuduur, waarbij de nieuwe Switch Oled er ondanks zijn grotere scherm met kop en schouders bovenuit steekt. Na net geen vijf uur Super Smash Bros gaf de nieuwe Switch Oled de geest, waar de Switch uit 2019 het ruim een uur en tien minuten eerder opgaf en de Switch Lite het net geen drieënhalf uur volhield. De oude Switch uit 2017 is hekkensluiter in de accutest. Waarschijnlijk mede als gevolg van de inmiddels vijf jaar oude accu en de minder zuinige eerste versie van de Tegra X1-processor haalde dat model met hangen en wurgen tweeënhalf uur.
Metroid Dread
Metroid Dread
Metroid Dread is een soepele en bij vlagen behoorlijk uitdagende game die niet voor iedereen geschikt is. Dat is voor zo'n sterke game een lullig zinnetje om dit blokje mee te beginnen, maar het is zo. Regelmatig even vastzitten hoort bij de ervaring, net als talloze keren backtracken, op zoek naar iets dat je hebt gemist in een eerdere zone van de wereld. Dat is een vast onderdeel van het Metroidvania-subgenre en dus ook een wezenlijk deel van Metroid Dread. Gelukkig zijn weinig games zo goed in het belonen van de gedane moeite als deze game. Elk nieuw item en elke nieuwe vaardigheid geeft de gameplay een nieuwe boost. De spelwereld zit ingenieus in elkaar en elke keer dat je ineens een stuk verder komt en nieuwe delen ontdekt, voelt dat lekker. Dat is knap, want louter kijkend naar het uiterlijk van die wereld, is er niet veel om je aan te vergapen. Het zal de Metroidvania-gamer niet deren. Die is allang met zijn derde of vierde run bezig, op zoek naar nog onontdekte geheimen en alternatieve routes. De meer casual speler zal een iets nadrukkelijkere rol voor het verhaal hebben gewenst, maar ook die gamer zal zich opperbest vermaken met het speuren, sneaken, rennen, springen en schieten, en juist al deze handelingen voert de game uitstekend voor je uit.
De eerste game die we op de Switch Oled uitgebreid hebben getest, is Metroid Dread. Het langverwachte nieuwe deel in de Metroid-reeks is daar geknipt voor, want het kent veel omgevingen die donker zijn en waarin beter contrast een duidelijke meerwaarde is. Maar behalve dat is Metroid Dread vooral een nieuwe Metroid: een game waar gamers met een Nintendo Switch lang naar hebben uitgekeken. Metroid Dread is een ‘Metroidvania’, wat de naam is van een genre games waarbij de speler in de spelwereld op zoek gaat naar nieuwe items en vaardigheden om zo steeds nieuwe delen van de wereld te bereiken. De actie speelt zich daarbij voor het grootste deel af in 2d, als side-scrolling actie-platformgame. Dat moet je liggen. Voor de een is Metroidvania het summum van wat gaming te bieden heeft, voor de ander is het iets dat ouderwets aanvoelt. Dat is een kwestie van smaak en gewenning.
Dat laatste durven we wel te stellen, want ook wij behoorden tot de groep gamers die niet zoveel op had met deze variant van actie-adventuregames. In een tijd waarin games dichtbij fotorealisme komen of met een minder realistische inslag in 3d-werelden prachtige dingen kunnen laten zien, voelt de keuze voor 2d als nodeloos beperkend. Dat ís uiteraard niet echt zo, maar het was onze perceptie van het genre. Na de nodige uren in Metroid Dread te hebben gestoken, is onze mening aanzienlijk bijgedraaid. Er is niets ouderwets aan Metroid Dread. Sterker nog, op sommige manieren komt de game ontzettend goed voor de dag. Natuurlijk, er zijn mooiere games. Hoe functioneel ook, hoe soepel ook: uiteindelijk is het perspectief dat de game gebruikt geen recept voor al te veel schoonheid. Daar hoeft Metroid Dread het gelukkig ook niet van te hebben. En daarbij komt dat die schoonheid er wel degelijk is, alleen komt hij op een andere manier voor de dag.
Samus op onderzoek
Laten we echter bij het begin beginnen. In Metroid Dread speel je, zoals altijd in Metroid, als Samus Aran. Samus wordt aan het werk gezet door de Galactic Federation, om een planeet te onderzoeken waar de X Parasite gesignaleerd is. Die parasiet is in staat andere levensvormen over te nemen en te consumeren, om zich vervolgens verder te verspreiden. De Galactic Federation heeft speciale robots naar de planeet gestuurd om af te rekenen met de X Parasite, maar het contact met deze Extraplanetary Multiform Mobile Identifiers (EMMI) ging verloren. Daarom wordt Samus, die als enige immuun is voor de parasiet, naar de planeet gestuurd. Daar aangekomen wordt Samus echter aangevallen, waarbij een groot deel van haar uitrusting verloren gaat en ze afgesneden wordt van haar schip. Daar begint het avontuur dat moet leiden tot duidelijkheid over wat er op de planeet gebeurd is, en tot een afrekening met de X Parasite en andere vijandige levensvormen op de planeet.
Die planeet is opgedeeld in allerlei zones, waartussen Samus kan reizen via teleporters, liften en treintjes. Die zijn echter niet zomaar te bereiken. De spelwereld zit vol obstakels, waarvan Samus er aanvankelijk maar weinig zomaar kan verwijderen. Er zijn deuren die opengaan door er simpelweg op te schieten en voor sommige blokken in de wereld geldt dat ook, maar voor veel andere deuren en blokken heeft Samus speciale vaardigheden of wapens nodig om er doorheen te komen. Denk daarbij aan de mogelijkheid om de straal van Samus’ wapen in drie stralen te verdelen: speciale driepuntsdeuren, die je tegelijk moet raken, kunnen dus pas open als Samus haar wapen op die manier kan afvuren. Het avontuur is eigenlijk een doorlopende zoektocht naar nieuwe mogelijkheden die ervoor zorgen dat je steeds op nieuwe plekken kunt komen.
Slimme visuele hulpmiddelen
Het mag gezegd dat in dat aspect van het spel behoorlijk wat ervaring zichtbaar is, want de makers weten de speler goed te gidsen. Nee, je zult in Metroid Dread niet altijd weten waar je naartoe moet, maar dat is onderdeel van de game. In grote lijnen begrijp je intuïtief wat je kunt, waar je heen kunt en waar je terug naartoe moet wanneer je inderdaad eens een nieuw soort wapen of ander item te pakken hebt. Die gekke buizen waar je nooit in kon? Zodra je kunt veranderen in een bal, kun je daar wel in en er is een aardige kans dat er vanaf de vindplaats van dat nieuwe item een snellere route geopend wordt, terug naar de zone waar je naartoe moet. Daar komt bij dat deuren en obstakels in kleur corresponderen met de wapens die je erop afschiet. Datzelfde geldt voor de teleporters in de wereld: de ene paarse teleporter stuurt je naar de andere paarse teleporter. Dat draagt bij aan de overzichtelijkheid van het geheel, en dat is in Metroid Dread geen overbodige luxe.
Het overzicht kwijtraken kan namelijk best gebeuren. Sterker nog: dat gebeurt gegarandeerd. Je hebt op zo’n moment voor je gevoel alle beschikbare deuren gehad en alle gangetjes doorzocht, maar komt even niet verder. Dat is vervelend, maar het hoort erbij. Het wordt vervelend als deze situatie lang aanhoudt. De oplossing ligt er vaak in dat je ergens gemist hebt dat je een blok kapot kon schieten om toegang te krijgen tot een volgende kamer, maar zie dat blok maar eens te vinden. Als de oplossing lang uitblijft, kan Metroid Dread best een frustrerend spelletje worden, zeker omdat de game bij vlagen niet makkelijk is. Het gros van de steeds opnieuw verschijnende vijanden vormt geen probleem, maar er zijn best wat vijanden die het je iets moeilijker maken.
Wegrennen voor EMMI's
Die robots, die de Galactic Federation had gestuurd om de planeet te onderzoeken? Die zijn om de een of andere reden vijandig geworden en vormen het grootste gevaar in de game. Waarom? Binnen elk deel van de wereld is een zone waarin zo’n EMMI rondloopt en als hij je vindt en te pakken krijgt, ben jij vrijwel zeker dood. De EMMI’s pakken je vast en dreunen vervolgens een stalen pin door je hoofd. Je hebt één kans om die aanval te counteren, maar dat is zeer moeilijk te timen en lukt in de praktijk zelden. Een beter idee is dan ook om uit hun klauwen te blijven. Dat is lastig, want de EMMI’s kunnen je zien en horen bewegen. Wanneer je de mogelijkheid hebt om een cloak te gebruiken, kun je daar wel iets aan doen, maar cloaken kan niet onbeperkt en het maakt je traag. Wegrennen en proberen een deur te vinden om de EMMI-zone te verlaten, is meestal je beste optie.
Eens in de zoveel tijd vind je een ‘speciale kracht’ waarmee je wapen geladen kan worden. Op die momenten heb je heel even genoeg vuurkracht om af te rekenen met een EMMI. Dat is ook een moment waarop de game kort naar een ander perspectief schakelt. Hoewel deze momenten steevast spannend en gaaf zijn, bezorgen ze geen moeilijkheden; zodra je het beest dat deze kracht heeft, hebt verslagen en je wapen hebt opgeladen, lukt afrekenen met een EMMI best eenvoudig, zelfs als die EMMI’s wat later in de game andere krachten krijgen en daardoor bijvoorbeeld sneller zijn dan de eerdere modellen die je tegenkwam.
Gecompliceerd
Met de mogelijkheid om te counteren halen we een ander onderdeel van het vechtsysteem aan, wat uiteraard een belangrijke rol speelt in de game. Veel vijanden kun je uitschakelen door er simpelweg op te schieten, maar sommige vijanden zijn daar amper gevoelig voor. Een goed getimede counter kan in die gevallen uitkomst bieden en een anders best lastig gevecht in één klap beslissen. Daar handig in worden kan flink helpen om niet te veel in de weg te worden gezeten door vijanden in de spelwereld. Voor het vechtsysteem geldt verder dat het, naarmate je verder komt, best gecompliceerd wordt. Dat merk je vooral goed als je de game even een paar dagen laat liggen. Elke nieuwe vaardigheid en nieuwe aanval wordt keurig aangeleerd, maar ga je weer spelen na een tijdje niet naar het spel te hebben gekeken, dan laat Metroid Dread je redelijk aan je lot over. Dat geldt trouwens wel voor meer games, dus een ramp is het zeker niet, maar het is wel iets om rekening mee te houden.
Daar komt bij dat je best wat oefening nodig hebt om goed te worden in Metroid Dread. Is dat nodig? Ja en nee. Je kunt de game best uitspelen zonder er echt goed in te zijn. Vaak leiden meerdere wegen naar Rome en wellicht is jouw weg wat langer en omslachtiger dan die van een ander. De handigste gamers gaan op zoek naar zogeheten ‘sequence breakers’. Dat zijn shortcuts in de game die lastig zijn te vinden of te halen, maar voor snellere routes en een alternatieve volgorde kunnen zorgen. Wij deden er zelf eentje die vooral lastig was doordat er een redelijk tricky slide-jump in zat. De platformelementen in Metroid Dread zijn voor het grootste gedeelte niet overdreven moeilijk, maar als je op zoek gaat naar dat soort extra moeilijke wegen, worden ze dat natuurlijk wel.
Soepel
Wat de platformelementen en algehele manier van bewegen in Metroid absoluut helpt, is hoe soepel de game loopt. Met name de animaties zien er prachtig en vloeiend uit. Daarnaast reageert de game prima op elke toetsaanraking. Dat is een gevoel en dus moeilijk uit te leggen, maar in een game die dit goed voor elkaar heeft, voelen goed getimede sprongen en andere bewegingen lekker aan. Het zorgt er ook voor dat je dat gevoel voor timing kunt aanscherpen naar mate je meer speelt. De soepelheid waarmee Metroid Dread wegspeelt is het belangrijkste pluspunt van de game. De vaardigheden van Samus goed onder de knie krijgen om zo de hele spelwereld te kunnen verkennen, is waar Metroid Dread om draait en waarom het spel in staat is om je geboeid te houden.
Het mag namelijk ook gezegd worden dat de game verder niet zo heel veel ijzers in het vuur heeft om spelers op een andere manier te boeien. Het verhaal? Dat wordt verteld door korte gesprekjes met een centrale computer die analyseert wat er op de planeet moet zijn gebeurd en die Samus soms wat aanwijzingen geeft. De look? De animaties zijn echt prachtig en van hoog niveau, maar los van dat er gebieden zijn met water, lava of andere elementen, is het leveldesign op dat vlak niet echt mooi te nemen. Het is echter wel ingenieus. De wereld zit ongelooflijk slim in elkaar. Je verbindt soms gebieden met elkaar of vindt doorgangen waarbij je echt even onder de indruk bent van hoe slim de wereld van Metroid Dread is opgebouwd. Kom je echter meer voor eyecandy en een oogverblindend mooie spelwereld, dan is dit geen game voor jou.
Conclusie
Daarmee komen we terug op het punt waarmee we begonnen: Metroidvania is een heel specifiek genre dat niet iedereen kan bekoren. Je moet een stevige voorliefde hebben voor de ingenieuze manier waarop de wereld is opgezet en de delen met elkaar verbonden zijn. Je moet je vast kunnen bijten in de uitdaging die je tegenkomt om toch op zoek te blijven naar de oplossing en de volgende kamer, ook al heb je voor je gevoel dezelfde stukken al honderd keer uitgepluisd. Als dat je ligt, is Metroid Dread een heerlijke game die je ook na uren spelen nog weet te verrassen met nieuwe obstakels en uitdagingen en die indruk weet te maken met zijn soepele besturing en prachtige, vloeiende animaties. Al met al dus een prima nieuw deel in de Metroid-reeks en ook nog eens een game die optimaal profiteert van het oledscherm van de nieuwe Nintendo Switch.
Bedankt voor de schermmetingen, inclusief methodologie. Hier zijn er vrij weinig van in het wild, waarbij het vaak ook niet duidelijk is hoe er gemeten is. Eén kanttekening: er zijn best wat verschillende LCD's in omloop voor de verschillende oudere Switch modellen. Resultaten gaan redelijk wat variëren afhankelijk van het paneel.
De batterijduur van de Switch OLED is een heel interessant gegeven. Wel wat opmerkingen bij jullie metingen:
Door de eigenschappen van OLED schermen (zwarte pixels schakelen zichzelf uit) doet de OLED het in een aantal games significant beter dan het 2019 model net wanneer de helderheid hoog staat. Het gebruik van een OLED scherm heeft dus een positieve impact op het verbruik bij hogere helderheidsinstellingen. Andere tests spreken in dit specifieke scenario over 30-40 minuten winst tegenover een nieuwe 2019 Switch. Hier is een heel goede vergelijking op YouTube, die nieuwe consoles en Breath of the Wild gebruikt. Dit kanaal heeft ook een test met Metroid Dread gedaan.
Dat het Switch 2019 model een langere batterijduur heeft dan het launch model is normaal, ook bij nieuwe batterijen. In dat model zit een Tegra X1+ - een nodeshrink van de originele X1 in het launch model. Nintendo heeft gekozen om de clocks van het model niet aan te passen, maar alle winst daar in de batterijduur te steken. Ook heeft Nintendo toen het RAM geheugen van LPDDR4 naar LPDDR4X geüpgraded, wat ook tot de batterijduur bijdraagt.
Overigens is Metroid Dread een aanradertje
[Reactie gewijzigd door JackAvery op 22 juli 2024 15:40]
Dank voor de tip, ik heb de opmerking over de oudere Tegra X1 toegevoegd bij het stuk over de accuduur van de originele Switch.
Bij oledschermen heeft het APL (Avarage Picture Level) inderdaad altijd veel invloed op het energieverbruik, terwijl dit bij lcdschermen zonder (local)dimming feitelijk niet het geval is. Het verschilt dus sowieso per game hoe de mix onderling zal zijn, waarbij de verschillen bij games die (grafisch) zwaarder zijn en de soc meer belasten ook minder grote verschillen laten zien omdat het beeldscherm daar een kleiner aandeel heeft in het totale verbruik.
Absoluut. In de praktijk is het natuurlijk wel leuk om te weten dat bij een game zoals BOTW je zo nog wat meer batterijtijd krijgt zonder dat je hiervoor helderheid moet opgeven. Een uur extra bij 'maximale instellingen' (100% helderheid/volume en airplane mode uit) is erg nuttig voor mensen die hun Switch onderweg/buiten als handheld gebruiken. Het verlagen van de settings naar iets wat nog speelbaar is (50%, airplane mode aan) had slechts een kleine meerwaarde (+20 minuten) bij het OLED model.
Het is ook niet alleen nuttig voor accuduur. Ik heb mijn schermen altijd minder fel staan dan een gemiddeld persoon (behalve als de volle zon er op staat), omdat ik door aangeboren staar erg gevoelig ben voor licht. Ik bedoel maar te zeggen dat er dus meer redenen kunnen zijn voor het verlagen van de helderheid.
Inderdaad ik vind het een hele mooi vooruitgang maar mijn Switch heeft, vooral met Corona, zijn dock misschien 4-5x verlaten dit jaar... 1x om op het dakterras te spelen met alle 'gevolgen' van dien op de 2017 versie.
Dus docked spelers kunnen inderdaad beter wachten op een 'switch 2'
Waarom niet? Ze zijn erg goedkoop in prijs en een stuk beter in verlening van customer service vergeleken met binnenlandse concurrenten. De consument wint!
En daar gaat het dus mis. De consument wint NU, als amazon elk ander bedrijf uit de markt gewerkt heeft door altijd óf dezelfde prijs óf net onder deze prijs te gaan zitten en klanten naar zich toe te trekken dan houden de rest van de bedrijven er vanzelf mee op. Dit zorgt dan weer voor hogere prijzen bij Amazon, waardoor de consument op korte termijn dus wint maar op lange termijn verliest. Ik koop ook nooit bij amazon tenzij alleen zij het hebben, en ik zou adviseren dit ook nooit meer te doen.
Ja maar als Amazon de enige is die voor een normale prijs een switch kan en wil leveren dan krijgen zij de order. Een zaak als Coolblue waar ik normaal erg over te spreken ben die gewoon een prijs van 400 euro er op knalt, of de MediaMarkt die hem alleen verkoopt in een bundel met een spel die je maar net moet willen hebben en een accessoire bundel die je waarschijnlijk niet wil, die kunnen er dan ook in zakken wat mij betreft. Dat zijn zelf op dat moment gewoon scalpers.
Ik kan de oled variant niet vinden in de Nederlandse Amazon winkel. Als ik naar andere Franse sites ga kan ik hem waarschijnlijk ook goedkoper krijgen, zo kan ik het ook.
Ik had zelf een switch lite omdat ik verwachtte juist niet veel op tv te spelen (daar heb ik al andere consoles voor). Maar de upgrade naar het oled model zorgt er nu voor dat ik veel meer daadwerkelijk speel... Doordat het scherm een stuk groter is en veel mooier heb ik er veel meer lol aan
De accu gaat inderdaad lekker lang mee. Ik heb het niet echt bijgedragen maar ik heb uren Torchlight II zitten spelen zonder ooit tegen accu beperkingen aan te lopen. Ten opzichte van de switch lite is het ook voor het opladen eigenlijk wel erg makkelijk dat je hem gewoon in het dock kunt schuiven ipv een stekker in te steken.
Wij hebben er ook een op amazon.fr besteld voor € 319 . Die was een paar dagen later binnen. De verzendkosten waren zo'n € 6,50 . Daarna de fout gemaakt om Prime gratis uit te proberen. Toen werden de verzendkosten iets van € 12 - € 14, wat niet ongedaan te maken was, ook niet met annuleren van Prime (volgens mij kan dat niet per direct stoppen). Alleen met een ander account waren de verzendkosten weer lager te krijgen.
Regelmatig backtracken? Het spel stuurt je in principe de juiste kant op met alle teleports en treintjes. Je hoeft alleen echt te backtracken als je op zoek gaat naar alle items of als je een sequence break gaat doen, iets wat vrijwel onmogelijk is zonder precies te weten waar je moet zijn en waar je mee bezig bent. In een casual playtrough is Metroid Dread toch echt vrij lineair.
Het is wel echt een topgame overigens. Ik hoop dat de goede verkoopcijfers er voor zorgen dat ik dit keer geen 18 jaar hoef te wachten op Metroid 6.
Dit. 100%
De pacing, onvoorstelbaar soepele gameplay en algemeen pad door de game maken het een vloeiende en eigenlijk zeer snelle experience. Nauwelijks backtracken en als je het als eens wilt dat vlieg je gewoon door de velden.
Map en markeringen zijn ook super gebruiksvriendelijk.
Bij Hollow Knight was ik tig uur meer kwijt met heen en weer wandelen. En dat ging nog een stuk trager ook.
Vind Dread met afstand de lekkerst spelende Metroidvania ooit. Echt een absolute must have.
Dat artikel van Kotaku is echt om te kotsen, zelfs na de grote revisie die ze gedaan hebben na alle backlash over het originele artikel. Het originele artikel dat ze plaatsten moedigde je actief aan om de game vooral maar te downloaden, nog meer dan de huidige versie dat doet. Echt te gênant voor woorden dat zo'n grote website zo'n artikel durft te plaatsen (en Nintendo was het daar mee eens, gezien de copyright strike op de video die Kotaku er bij had geplaatst).
Een dusdanige schrijfstijl is al even onprofessioneel als het bukken onder druk van uitgevers.
Het blijft een lastige spagaat want emulatie is al 25 jaar een ding en juist Nintendo games zijn geliefd. Feit is ook dat Nintendo hier nooit op in heeft gespeeld en de opties tot het op legale wijze spelen van de klassiekers altijd de kop heeft ingedrukt en hooguit halfbakken heeft geïmplementeerd, wanneer je zaken als de Super Gameboy of de GBA / DS compatibility niet meeneemt.
Dat gamingmedia Nintendo daar op aanspreken is niet meer dan terecht en dat men Nintendo aanspreekt op het feit dat de markt een behoefte heeft die inmiddels op alternatieve wijze mogelijk is (Switch games in hoge resolutie middels krachtiger hardware), eveneens. Maar je geeft zelf al duidelijk aan dat het de toon is die de muziek maakt. Kotaku... *shrug*
[Reactie gewijzigd door Cid Highwind op 22 juli 2024 15:40]
Begrijp me niet verkeerd, ik ben helemaal voor emulatie, zeker als het op behoud van klassieke titels aankomt en Nintendo's houding waar het aankomt om het beschikbaar maken en houden daarvan, daar kun je absoluut iets van vinden, maar een artikel waarin je openlijk promoot om een titel die net een paar dagen geleden is uitgegeven en niet alleen op actuele hardware te spelen is, maar waarvan de release gepaard ging met een nieuwe iteratie van die hardware, niet alleen te emuleren, maar gewoon ook maar niet te kopen... Dat is gewoon onsmakelijk, ongeacht je mening over emulatie als geheel.
Overigens zou ik een apparaat als de Gameboy Player voor de Gamecube zeker niet halfbakken noemen. Daarbij heeft Nintendo zelf nota bene niet één, maar twee apparaten uitgegeven waarop je klassieke Nintendo-titels kunt emuleren, in de vorm van de NES en SNES classic mini console, heeft Nintendo een enorme bult aan oudere titels uitgegeven via de 3DS, Wii en Wii-U virtual consoles (en is daar redelijk mee bezig op de Switch, minus de misser met de prijs voor de N64-titels), dus om te zeggen dat Nintendo daar helemaal nooit op in heeft gespeeld klopt natuurlijk ook niet helemaal.
[Reactie gewijzigd door Smuey op 22 juli 2024 15:40]
Mee eens, zoals gezegd verwacht ik van een langlopende website meer professionaliteit van dan een no-name blogger, waar het hier op leek.
De NES en SNES mini zijn voor mij juist wel voorbeelden waar Nintendo niet in de behoefte van de gamers voorziet. Die worden pas interessant zodra ze gehackt zijn en zelfs dan bieden ze niet de opties van een een RPi met Emulationstation, zoals het op een mooie manier emuleren van de CRT ervaring middels geavanceerde shaders.
De 21 spellen zijn leuk, maar waarom kon het niet geïntegreerd worden met hun online platform om dit op een legale manier uit te kunnen breiden? Waarom geen systeem voor achievements of online multiplayer? Ze kunnen al deze opties letterlijk van bestaande emulatiesoftware afkijken. Uiteindelijk biedt de illegale manier altijd meer opties, maar het is niet alsof Nintendo hier meer heeft gedaan dan het absolute minimum.
Zo interessant is dat toch niet? De emulators bestaan al jaren, praktisch elk spel is vrijwel direct speelbaar.
Veel interessanter vind ik de bizarre hoeveelheid aandacht die gamenieuwsmedia er aan gegeven heeft de laatste weken. Pure piraterijpromotie. Dat Kotaku artikel was eerder daar ook veel erger in en is sindsdien flink aangepast.
Emulatoren bestaan Inderdaaad al jaren, maar de Switch emulatoren zijn nog lang niet volwassen en kunnen op dit moment nog maar een handjevol games draaien. En dat vaak nog na enkele aanpassingen. Dat Metroid gelijk zo goed draait is best uitzonderlijk.
Een handjevol valt best mee, ik volg het allemaal redelijk en meer dan de helft is bijvoorbeeld volgens de compatibility list bij Yuzu minimaal 'Great'.
Compatibility- Aantal- Percentage.
Perfect - 456 - 21%
Great - 595 - 27%
Okay - 349 - 16%
Bad - 332 - 15%
Intro/Menu - 289 - 13%
Won't Boot - 173 - 8%
Not Tested - 14 - 1%
Totaal 2208 games in de lijst
Maar de crux van het verhaal is vooral te lezen in de reactie van Smuey
[Reactie gewijzigd door Melkunie op 22 juli 2024 15:40]
Vind het een gemis dat de opslag nog steeds maar 64GB is. Veel mensen kopen enkel games in de store, en met een SD-kaart lever je toch flink in qua performance. Zo duur zijn die chips niet lijkt me.
Ik snap je sentiment, maar ik zie het persoonlijk precies andersom. Geef dat ding 16GB (of wat ook de goedkoopste beschikbare snelle) opslag voor puur en alleen 'instellingen'/savegames/enz/enz. en laat de gebruikers gewoon zelf (goede) SD-kaartjes kopen om de prijs van het apparaat verder te drukken. Ik heb persoonlijk twee swtiches (achteraf spijt van de tweede, omdat ik me onvoldoende had ingelezen op de (on)mogelijkheden voor gezins-gebruik). Beide hebben een snelle 512GB sd-kaart er in en loop in de praktijk nergens tegen aan (allicht ook gewenning).
Echter: Als je het volledig gaat vergelijken: https://www.youtube.com/watch?v=vbItTEmozxw
In het filmpje is de lokale opslag inderdaad significant sneller (Zelda laadt in 30 seconden op interne opslag en 34 seconden op een Sandisk Extreme langenaamblablabla.) Maar het is niet zo dat die externe opslag in de praktijk onwerkbaar veel trager is. (als het eenmaal draait dan draait het). Uiteraard is het ongeveer 14% verschil (wat best een boel is natuurlijk), maar het is in de praktijk 4 seconden op 30 seconden (Het sd-kaartje is zelfs 1 seconde sneller dan het fysieke kaartje van het spel) en dat is natuurlijk prima te overzien.
Andere filmpjes laten zien dat er effectief geen verschil is tussen een UHS-1 of UHS-2 zit. (dus waarschijnlijk is de Switch z'n controller effectief niet sneller is dan de USH-1 snelheden)
Hmm goede uitleg!
30 of 34 seconden maakt mij dan ook niks uit. Vind het wel lang voor een spel om te laden, of is dat alleen eerste launch? Dacht ook dat maximale grootte 64 gb was, maar er is geen maximale grootte, dat scheelt ook.
De 30 of 34 seconden is het 'laden van een save game' (dus vanaf 'het menu van het spel' naar het moment dat je 'daadwerkelijk kan gaan spelen'). Ik schrok er eigenlijk ook wel van hoe lang dat eigenlijk was Nooit bewust bij stilgestaan dat je gewoon een halve minuut naar een laadscherm zit te staren. (Voetnoot: De data van de savegames zelf staan altijd op lokale opslag volgens de maker van het filmpje. Ik heb geen idee hoeveel data één savegame is (in kBs of MBs) maar dat maakt op zich ook niet zoveel uit natuurlijk als je een praktijktest doet. (De laadtijd van een spel in dit geval)
In het geval van Zelda moet/kan je ook teleporteren naar De 'Great Plateau Tower' (een soort basis-station). Hier is het verschil ongeveer even groot volgens het filmje (27seconden vs 31 seconden). Van de 'Great Plateau Tower' naar een andere 'basisplaats' duurde voor het gemak 18 en 20 seconden)
Het maximale formaat SD-kaart dat de Switch accepteert is volgens de specificaties 2TB. Nou weet ik niet of die ook bestaan (2TB micro-SD-kaartjes op UHS-1 of sneller). Volgens de pricewatch in elk geval niet, maar mocht dat niet zo zijn, dan zijn ze wel future-proof
Tijdens het spelen zelf (dus rondlopen/vechten/enz) merk ik zelf helemaal niks van vertraging e.d.
Zelda BOTW heeft een relatief lange laadtijd; meeste games zijn echt korter. Heb me daar bij BOTW ook wel wat aan geërgerd. Na het initiëel laden kom je het laadscherm enkel nog tegen bij fast travel.
Alleen zou het voor Nintendo toch veel logischer zijn om gamers te lokken naar digitale aankopen? Tegenover retail houdt Nintendo per saldo meer over aan digitale aankopen. Met 64GB wordt de drempel om volledig digitaal te gaan toch enigzins belemmerd. Ja, je kan zelf uitbreiden, maar de gemiddelde consument is lui en kijkt niet verder dan zijn neus lang is.
Als we de kosten breakdown mogen geloven, dan kost een 64GB opslagmodule slechts $3,50 meer dan de 32GB module. Dat verdien je al dubbel terug met een enkele first party game terug als de consument kiest voor digitaal i.p.v. retail.
Ja, je kan zelf uitbreiden, maar de gemiddelde consument is lui en kijkt niet verder dan zijn neus lang is.
Flauw gezegd. Heb je hier een bron van dat Nintendo-Switch-eigenaren zo redeneren? Het is niet dat ik het niet geloof, maar mij 'lijkt' mij dat als je ervoor kiest om überhaupt digitale aankopen te willen doen, dat je wel een sd-kaartje ergens besteld? Je kan in Europa en Noord-Amerika (en ik verwacht Azië ook wel) makkelijk aan SD-kaartjes komen. Webwinkels in overvloed en anders is er altijd wel een primera of telefoonwinkeltje dat ze desnoods verkoopt.
Als het om marges gaat. Die zijn op de hardware echt superklein. https://www.technobuffalo...tendo-switch-cost-to-make
Volgens bovenstaande link kostte het 257 dollar om een Switch te maken (komen dus nog transport en packaging enz. enz. enz. bij, wat altijd vergeten wordt met dit soort zaken. Dat kan ook makkelijk een paar dollar zijn).
Hij werd met een adviesprijs van 299 dollar verkocht. Dan is die 3,50 dollar/euro extra dus best een flink deel van je winst. (38,5 dollar, ipv 42 dollar, dat is ruim 8% (effectief iets minder vanwege packaging/transport uiteraard))
Echter. Bovenstaande gaat er vanuit dat de tussenpersonen (winkeliers, importeurs, enz. enz. enz.) geen marge maken. Er is denk ik zelfs een goede kans dat Nintendo te tegen kostprijs of misschien zelfs onder kostprijs verkoopt?
Daarnaast werken er ongetwijfeld hele slimme mensen bij Nintendo die redelijk precies kunnen bepalen hoe zij winst kunnen maximaliseren. (Zo kan het verkopen kosten als het apparaat voor 302,50 op de markt wordt gezet, omdat hij dan boven de 300 kost (stukje emotie))
Ik merk anders totaal geen verschil tussen het laden van spellen van de SD kaart of van de interne storage. Je moet natuurlijk geen merkloze prut kopen, maar met een standaard Samsung of Sandisk kaartje is er niks mis met de performance.
Het performance verschil tussen een SD-kaartje en het interne geheugen is niet dramatisch groot, zolang je een degelijke kaart koopt. Switch ondersteunt UHS-I snelheden, dus een kaartje zoals de Sandisk Ultra of de Samsung Evo (Plus) is normaal voldoende. Gewoon namaak vermijden.
[Reactie gewijzigd door JackAvery op 22 juli 2024 15:40]
Bedankt voor de review. Ik heb zelf de 2017 versie van de switch nog en ben wel blij dat alle accessoires nog gewoon blijven werken op alle modellen. Upgraden gaan we helaas niet doen omdat we bijna alleen docked spelen.
Wat ik overigens wel mis in de review zijn beelden van het verschil in schermpjes in plaats van statistieken en grafieken. Aangezien dat nou echt de upgrade was zou dat me een zetje kunnen geven om de nieuwe versie te gaan kopen. Grafiekjes zeggen een hoop maar in dit geval, voor mij in ieder geval, zouden foto's veel meer zeggen.
Het is sowieso een beetje een vreemd artikel, er is namelijk helemaal geen conclusie over de switch... Het is wat random informatie en dan gaat het over naar de game die wel de normale review behandeling krijgt. Wel welkome informatie, maar toch een beetje vreemd zo.
De Nintendo Switch OLED heeft een glazen scherm; echter heeft Nintendo besloten om een "anti-shatter film" er bovenop te zetten van plastic. Het wordt niet aangeraden om de plastic film te verwijderen; een glazen screenprotector is nog steeds handig.
Ik ben wel benieuwd hoe goed/slecht dit is voor kinderoogjes tov de andere varianten.
Onze kinderen 7,5,3 mogen elke dag even tv zien tijdens koken, maar verder houden wij ze bij schermen weg omdat ik het niet nodig vind voor hun ontwikkeling maar ook vanwege het fysieke gedeelte in de breedste zit.
Ik ben wel benieuwd hoe goed/slecht dit is voor kinderoogjes tov de andere varianten.
Net zo erg als kinderen excessief boeken laten lezen in plaats van buiten laten spelen.
Let op het woord 'excessief'. Een kind dat gewoon geïnteresseerd is in lezen moet niet ontmoedigd worden. Hetzelfde als een kind dat een paar uurtjes een computerspel speelt.
Vaak is het een reflectie van beperkingen van de ouders wanneer kinderen iets dat op zich onschuldig is totaal niet mogen doen, of wanneer ze juist excessief wel iets mogen doen (en doen!).
Zover ik weet is er geen verschil tussen LCD of OLED qua 'gevaar' voor ogen. Het voornaamste probleem met schermen is dat je er vaak 'dicht op zit', waardoor je ogen teveel moeten focussen op 'dichtbij'-zaken. Hetzelfde probleem ontstaat als je erg veel boeken leest of veel handwerkt. Hetzelfde probleem (maar dan precies andersom natuurlijk) kan ook onstaan als je alleen maar 'ver' kijkt. Idealiter wissel je regelmatig 'dichtbij kijken' en 'veraf kijken'.
Een mogelijk generiek probleem met beeldeschermen zijn eventueel ook de blauw-tinten (die dus ook in 'wit' zitten). Onze hersens zijn daar hyper-gevoelig op en kan het dus vermoeiend zijn voor ons. Dit komt vooral omdat blauw vrijwel niet voorkomt in de natuur (op de 'lucht' na, zijn er vrijwel geen (hard)blauwe bloemen/planten/dieren) die niet door mensen zijn gekweekt, maar ook dit geldt weer 'ook' voor (strip)boeken of zaken als handwerken. Beeldschermen hebben natuurlijk relatief vaak 'blauw'.
Versimpeld uitgelegd: Onze hersens zijn getrainend om dingen te negeren/filteren (als je in een bos loopt, zie je niet 'alle individuele blaadjes, tenzij je er op focussed bent' anders zou je helemaal gek worden). Maar aangezien 'blauw' altijd 'vreemd' is, hebben je hersens moeite om dat te negeren.
(sommige studies laten ook zien blauw-tinten een negatieve invloed op je ogen zelf hebben en mogelijk permanente schade kan veroorzaken, maar zover bij mij bekend is daar nog geen definitief resultaat van)
Conclusie: Alles met mate en gevarieerd (wat redelijk generiek is)
Dit klopt helemaal, genoeg buiten laten spelen (dwz in daglicht verder van je af kijken) en niet teveel achter schermen (meestal binnen dichtbij kijken) is beter voor de ontwikkeling van de ogen van kinderen. Geen idee waarom je daarvoor een -1 zou krijgen, want het is letterlijk waar.
Mijn neefje van 7 heeft namelijk sindskort een bril nodig. Zat ook te vaak achter de tablet en switch. Oogarts had het heel mooi uitgelegd. Dat kinderen geboren worden met +2 en de ogen in de groei langzaam naar de 0 grens gaan. 20 20 2 regel moet hij zich nu aan houden. 2x 20 minuten schermtijd per dag. 2 uur minimaal naar buiten.
[Reactie gewijzigd door MissMe NL op 22 juli 2024 15:40]
Maar het is ook weer niet zo dat iemand die veel buitenspeeld geen bizar slechte ogen kan krijgen.. zie mij. En dan nog te lang geprobeerd zonder bril... En nee, niet eens een dingetje in de familie.
De iphone 13 is zo'n 5~6 keer sneller en ~14x beter in performance per watt.
We vergelijken hier natuurlijk een €350 nintendo console met scherm en controllers die nintendo games kan spelen met een €1150 smartphone. Gamen gaat veel prettiger op de switch. Bellen en browsen gaat beter op de iphone 😅
Thanks ik wacht dan wel op een upgrade versie. Bizar trouwens mijn vraag was een oprechte vraag en word als een gek gemind. Heb namelijk geen enkel ander referentie kader voor handheld gamen dan een iPhone.
Er is een reden dat er zo veel gemind word. Staar je niet blind op specs, een Nintendo console gaat puur en enkel en alleen om het spelen. Games zijn voor de Switch, en slechts zelden cross-platform; je zult weinig games die op de Switch uitkomen ook vinden op een iPhone, en dat is goed. Een iPhone is, niet oneerbiedig, bedoeld om even snel op de WC wat bejeweled te spelen, en een Switch is iets om:
- Een zaterdag mee weg te spelen
- Een avondje met vrienden op de bank samen op hetzelfde scherm te spelen
Een game als Zelda, Mario Oddysey, Mario Kart/Party, Metroid: Dread, Fire Emblem etc; zul je nooit voor de Switch zien.
De Switch heeft bijvoorbeeld wel een touch screen bijvoorbeeld, maar dat wordt zelden gebruikt terwijl het op een iOS device vaak de enige manier is. En is je iOS device leeg-gegamed (naast dat je er geen cartridges in kan doen), dan kan je ook niet meer bellen. Met een Switch kan je uberhaupt niet bellen. Het is dus niet een "OF" vraag.
Laat ik eerlijk zijn: handheld gamen en handheld gamen zijn twee verschillende dingen. De Switch is een game console. Die overigens ook NIET-handheld werkt (aan de TV). Games zijn er voor gemaakt en draaien veelal 60fps/30fps (afhankelijk van de game) en de ervaring is identiek. Een iOS device doet er veel meer naast, en afhankelijk van welke je hebt wisselt de ervaring maar het voelt altijd "net niet" in vergelijking met een Switch. De vergelijking kun je gewoon niet maken. Een Switch voelt "natuurlijk". Altijd.
Ook een toekomstige upgrade zal minder krachtig worden dan een iPhone, puur al vanwege de prijs. Maar de kwaliteit van de games en ook de algehele ervaring bij gamen zijn veel beter op de Switch. Daarnaast heeft de Switch een heel aantal features die specifiek op gaming gericht zijn die een smartphone niet heeft. Voor het doen van typische smartphone-dingen, zoals foto's maken, browsen en sociale media, is de Switch veel minder geschikt.
Ik vraag me af wat precies de reden van dit vergelijk is?
Je koopt een Nintendo Switch zodat je daar de Nintendo Games op komt spelen welke veelal niet op iOS te vinden zijn?
Daarnaast is er wel een heel groot budget verschil tussen die twee en kun je met een iPhone bellen en niet met de Switch.
Maar je bent letterlijk appels met peren aan het vergelijken. Het zijn 2 devices die je voor 2 totaal andere toepassingen gebruikt.
De games die erop draaien, draaien allemaal redelijk soepel. De spellen zijn namelijk ontwikkeld voor het platform.
Als je een smart TV koopt, ga je die CPU toch ook niet vergelijken met die van je iPhone?
Gaat erom of hij waarvoor hij gemaakt is, goed kan doen. Dat kan de Switch.
De iPhone 13 Pro is in principe iets sneller en ook veel duurder. De gameplay en speelervaring van de games op de Switch is echter vele malen beter. De Switch is gemaakt om langdurig op te gamen een telefoon niet. De games op de Switch zijn gemaakt voor de Switch en de games op de iPhone 13 Pro zijn over het algemeen slappe aftreksels van pc en console games ... waar vaak veel te veel nadruk op in-app aankopen gelegd wordt.
[Reactie gewijzigd door HerrPino op 22 juli 2024 15:40]
Het is ook het grote verschil uiteindelijk tussen een console of met name mobiele games. Op je console betaal je 30/40 euro voor een spelletje (rete goedkoop heden ten dagen vergeleken met 20 jaar terug) en dan kun je gamen. Terwijl mobiel games veelal gratis zijn maar hun verdien model is in game purchases.
Ik heb met beide geen moeite, waar ik wel moeite mee heb als ik al betaald heb voor een game dat ik dan alsnog ingame purchases kan/moet doen.
Met betrekking tot mobiel gamen, hoewel ik het met je eens ben dat een console of zeker handheld een veel betere ervaring geeft, is mobiel gamen toch ook heel erg groot. Ik zie mezelf daarintegen niet op een mobieltje langdurig spelen, ik krijg heel snel last van m'n vingers terwijl de Switch na 20 jaar weinig gegamed te hebben toch wel heel leuk is zeker met de kids.
Als je grafische performance heel belangrijk vindt, is de Switch misschien niet de geschikte console voor je. De Switch speel je meer voor de indie games en de klassieke Nintendo titels.
Maar om je vraag te beantwoorden: De grafische rekenkracht van de switch komt niet in de buurt van die van je iPhone.
Ik snap op een zekere mate wel wat je bedoelt. Maar één reden om de Switch te halen is om spellen te kunnen spelen die je op geen enkel ander systeem kan spelen. Of dat Smash, Mario, Zelda, Pokémon, of Fire Emblem is.
Dus het vergelijken van Switch vs. iOS is een beetje lastig want de games die je op de ene speelt, speel je waarschijnlijk niet op de ander (en vice versa). (Er zijn natuurlijk genoeg multi-system games, maar de meesten die een switch hebben, hebben die niet voor games gehaald die ze bijv. op PC ook kunnen spelen)
Dus je kan het beste gewoon even zoeken op YouTube naar de games waar je interesse in hebt, en zelf beslissen of de artstyle/kwaliteit je aanspreekt of niet. En daaruit de keuze maken of de Switch iets is voor jou.
nintendo is erg simpel: Gameplay > graphics.
Je moet niet voor de pracht en praal bij Nintendo zijn maar de geweldige first party titels. Je iPhone is leuk maar die heeft geen Mario Oddessey, Zelda, Metroid en een echte Mario Kart (om er maar een paar te noemen)
Nintendo is erg simpel: zo goedkoop mogelijk maken en voor de hoofdprijs verkopen. De first party titels beginnen zo low-budget als wat te worden, en als ze een keer ergens in investeren worden er gelijk 3 games met die assets gemaakt.
Kocht de console voor Mario Odyssey en Breath of the Wild. Sindsdien is er niks meer van die kwaliteit uitgekomen. Wil best een keer een B-game kopen maar niet voor €60.
[Reactie gewijzigd door Wolfos op 22 juli 2024 15:40]
Deze Switch maakt gebruik van dezelfde al bejaarde maar wel aangepaste CPU: Nvidia Tegra. Mijn vermoeden is dat de CPU van de iPhone 13 pro een stuk beter zal zijn in performance.
Is niet echt te vergelijken, de switch gebruikt nog steeds de nvidia tegra processor van >5 jaar oud, dus in rekenkracht zal de iphone 13 pro een stuk krachtiger zijn. Maar ja, het gaat meer om de ervaring en de spellen die je op de iphone niet zult vinden
Iphone 13 pro is veel krachtiger dan een Switch. Vergelijk het maar met Fortnite. Op de switch speel je op maximaal 30fps met lage resolutie + grafische settings. En op de Iphone 13 pro speel je op 60fps op de hoogst mogelijke mobiele setting (high of ultra). Je kan de Switch vergelijken met de kracht van een Iphone 7.
Ik begrijp de logica niet over specificaties want de Switch heeft spellen die op geen ander platform te vinden zijn of gaat het niet om die spellen en wil jij de standaard spellen spelen ?
Maar ik neem aan dat jij een iPhone hebt omdat het Apple hardware is met Apple software dus ook al zou een ander product meer specificaties hebben dat maakt het nog niet een Apple dus wat maken die specs dan uit.
[Reactie gewijzigd door Tri Force op 22 juli 2024 15:40]
Het draait niet alleen om hardware. Nintendo games vind je uiteraard nooit op je Iphone. Het verschil tussen een game en een "spelletje" uit de appstore.
[Reactie gewijzigd door Enyalios2011 op 22 juli 2024 15:40]
De iPhone 13 kan je beter vergelijken met een Xbox One / PS4 dan een Switch. Qua prestaties dan, want qua games is er haast niks dat er optimaal gebruik van maakt.
[Reactie gewijzigd door Wolfos op 22 juli 2024 15:40]
Misschien moet ik niet zo egocentrisch zijn in mijn gedachten, maar die speaker verbeteringen kunnen me gestolen worden eerlijk gezegd. Als ik onderweg ben (of überhaupt in handheld gebruik) doe ik een koptelefoon op en als ik thuis ben en het op de tv gebruik hoor ik het geluid wel uit mijn soundbar. Ik weet even niet in welke situatie iemand nou echt "geniet" van de speakers in de handheld zelf?
Iemand die op vakantie is en op de kamer wil spelen zonder koptelefoon. Iemand die thuis zit en de vriendin heeft de tv bezet en op de switch wil spelen etc? Genoeg scenario's te bedenken...
Op een of andere manier speelt Metroid in handheld ook fijner dan op het grotere scherm.
Maar toegegeven de speakers zullen waarschijnlijk niet door iedereen vaak gebruikt worden, maar toch fijn dat ze het gedaan hebben. Net dat goede speakers op je telefoon voor dat ene filmpje op de wc erg fijn is.
Ik kan me voorstellen dat dit te maken heeft met de grafische kwaliteit. in de screenshots zie ik al dat bepaalde textures heel erg weinig detail hebben, dit valt minder op op een kleiner scherm. nou weet ik dat veel mensen niet bewust op de grafische kwaliteit letten, maar dit speelt onderbewust ook mee.
in een game als BOTW of Mario Odyssey heb je hier minder last van omdat de grafische stijl van die games beter past bij de limieten van de Switch.
:strip_exif()/i/2004728944.jpeg?f=imagearticlefull)
:strip_exif()/i/2004728986.jpeg?f=imagenormal)
/i/2004728998.png?f=imagegallery)
/i/2004729002.png?f=imagegallery)
/i/2004729000.png?f=imagegallery)
/i/2004729004.png?f=imagegallery)
/i/2004729006.png?f=imagegallery)
/i/2004729010.png?f=imagegallery)
/i/2004729008.png?f=imagegallery)
/i/2004729012.png?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004646334.webp?f=thumblarge)
:strip_exif()/i/2004712434.jpeg?f=imagearticlefull)
:strip_exif()/i/2004712428.jpeg?f=imagearticlefull)
:strip_exif()/i/2004712424.jpeg?f=imagearticlefull)
:strip_exif()/i/2004712430.jpeg?f=imagearticlefull)
:strip_exif()/i/2004712406.jpeg?f=imagearticlefull)
:fill(white):strip_exif()/i/2002174991.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2004464126.webp?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2004648984.jpeg?f=fpa)
/u/1717274/crop61cdd5eb7537a_cropped.png?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/266273/crop5e26d80cce2b0_cropped.jpeg?f=community)
:fill(white):strip_exif()/i/2002919950.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2004634650.jpeg?f=fpa)
/i/2001279943.png?f=fpa)
:strip_exif()/i/2001748081.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/u/339033/crop5db8574ae5d79_cropped.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/131884/crop627114be43b7a_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/277895/crop5eda5f3273e75_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/422157/crop5e31b76d02d1e_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/997585/crop5fa32548d23a3_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/44074/avatar001.gif?f=community){kind=avatar}
/u/1226924/crop5d170fff0c2b3_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/173388/crop5dbbf7660b2c7_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/305320/crop5f76ef32000c2_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/627287/crop5f8ef98351ddc_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/216576/AlfaGT.jpg?f=community){kind=small}
/u/664291/crop55c885bd3122a_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/344640/crop5f2438e65f2fb_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/325860/crop5b068fd2e3dd8.jpeg?f=community){kind=small}
/u/287626/crop62f1188ea6b19_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/396480/crop5652f7c69c9bd.png?f=community){kind=small}
/u/176086/crop5f0823fa5e8d6_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/393857/crop57b583f85c353_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/149760/MG_logo.jpg?f=community){kind=logo}
:strip_icc():strip_exif()/u/5677/crop60a67856c31dd_cropped.jpg?f=community){kind=small}
/u/94596/crop643fb12fd4e6d.png?f=community){kind=small}
/u/226814/crop5b5e5226ad741_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/138191/crop60dc7bf60f619_cropped.jpg?f=community){kind=small}
/u/175440/crop5b5f0d899a5e8_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/78932/Jewel3GoT.png?f=community){kind=small}
/u/381607/have%2520a%2520nice%2520day%2520-%2520small.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/299039/dv3.jpg?f=community){kind=small}
/u/40481/crop63f777c898038_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/386114/crop60abc27cc7afc_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/1335414/crop60057c22cfb7a_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/433115/crop580e01bbe67f9_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/149883/crop57a462252fb63_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/189401/crop5a5e7beb70a42_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/3961/crop5db704370db74.jpeg?f=community){kind=small}