Wooting two HE-toetsenbord: analoge evolutie met magneten

De Wooting two HE maakt gebruik van de Lekker-switch. Zoals we al aanhaalden, is de Lekker-switch ook gebruikt in de Wooting two Lekker Edition, die een beperkte oplage van duizend stuks had. Het keyboard telt, net als de andere fullsize-Wootings, 108 switches. Daarvan zijn 104 switches bestemd voor de standaard ANSI-lay-out, en vier om te switchen tussen de drie analoge en de reguliere digitale presets. Als je een ISO-lay-out koopt, heb je in totaal 109 switches.

De bovenste aluminium plate schroef je los met vijftien (Phillips-)schroefjes. De plate zit niet vast met tabjes of andere clips die stuk kunnen gaan, zodat je eenvoudig je keyboard kunt openen. Alle switches verwijder je met de plate, waardoor alleen het pcb overblijft in de bodem van de behuizing. Op het pcb tref je alle elektrische componenten op de onderzijde aan, waaronder de Hall-effect-sensors, de rgb-verlichting en de controllers. Het pcb zit weer met vijftien schroefjes vast in de behuizing, en aan de onderkant vind je een ontkoppelbare USB-C-connector.

Het pcb bevat niet alleen de Hall-effect-sensors, die door het Taiwanese mPower worden gemaakt, maar ook de smd-leds voor rgb-verlichting, de aanstuurlogica voor die leds en natuurlijk de keyboard-controller. Die is, net als bij de eerdere analoge toetsenborden van Wooting, opgedeeld in de microcontroller die de signalen verwerkt en doorstuurt aan de USB-poort, en multiplexers. De Wootin two HE heeft namelijk zeven multiplexers aan boord, die voor het daadwerkelijk uitlezen van de Lekker-switches verantwoordelijk zijn.

Wooting maakt geen gebruik van een traditionele matrix-structuur voor zijn switches. Bij de meeste (digitale) keyboards zijn alle switches aangesloten op een matrix van rijen en kolommen, waarbij de complete matrix gescand wordt op keypresses. Elke kolom wordt achter elkaar uitgelezen en als een rij en kolom contact maken, kan gedecodeerd worden welke toets werd ingedrukt. Wooting probeert elke toets afzonderlijk uit te lezen door elke schakelaar aan de microcontroller te verbinden. De gebruikte microcontroller, de Atmel XMega 128A4U-H, heeft natuurlijk geen 108 of 109 ingangen, dus worden multiplexers gebruikt, net als bij de voorganger.

De zeven multiplexers staan ieder met maximaal zestien switches in contact. Net als bij de Wooting two gebruikt Wooting voor de HE de HP4067-multiplexers. De controller heeft vier adc-ingangen, dus niet alle multiplexers kunnen gelijktijdig worden uitgelezen. Zo is er toch nog sprake van een vorm van scanning, hoewel het toetsenbord standaard een responstijd van 3,4ms heeft. Overigens is dat in 'Tachyon'-modus te verlagen naar 1,4ms. In dat geval worden extra's als rgb-verlichting uitgeschakeld om cpu-cycles te conserveren. Die leds worden aangestuurd door drie led-drivers van het type T4537; ook dit zijn dezelfde als bij de Wooting two.

Onder het pcb zit, anders dan bij de Wooting two, een foam-matje om het geluid van het toetsenbord wat te dempen. Dat matje is vier millimeter dik.