Item: Tony Hawk's Pro Skater 1+2, PS4
Rating: 9
Author: Jurian Ubachs

Tony Hawk's Pro Skater 1+2

Tony Hawk's Pro Skater 1+2 is een schoolvoorbeeld van hoe een remake zou moeten uitpakken. Vicarious Visions is erin geslaagd het oude gevoel van de gameplay te behouden, maar heeft er ondertussen wel een vrijwel nieuwe game omheen gebouwd. Dat is vooral goed te zien aan de lichteffecten in de omgevingen en aan de verschillende skaters, terwijl de resolutie (max 1440p op consoles) uiteraard ook meehelpt. De oude basis staat nog steeds als een huis, al is het natuurlijk wel zo dat je, als je al bekend bent met de levels, vrij snel door de Skate Tours van THPS 1 en 2 heen zult spelen. Dan nog is de game de moeite waard. Er zijn niet veel remakes die je echt het gevoel teruggeven dat je had toen je het origineel voor het eerst speelde. Rollend door de Hangar of over Venice Beach, met Bad Religion of Goldfinger op de achtergrond, lukt dat Tony Hawk's Pro Skater zeer zeker wél.

Pluspunten

Minpunten

Eindoordeel

Getest

Tony Hawk's Pro Skater 1+2, PS4

Prijs bij publicatie: € 44,99

Vanaf € 24,09

Vergelijk prijzen

Bekijk alle uitvoeringen (5)

Bij veel gamers die inmiddels de dertig gepasseerd zijn, zal Tony Hawk’s Pro Skater een speciaal plekje hebben. De game veroverde eind jaren 90 niet alleen de harten van gamende skateboardfans, maar ook van veel gamers die tot dan toe nog helemaal niet bezig waren met de extreme sport. De game van Neversoft maakte onder meer Tony Hawk, Bob Bunrquist en Chad Muska tot beroemdheden. Dat niet alleen, hij zorgde ervoor dat de bijpassende muziekstroming over de hele wereld werd beluisterd. In een tijdperk dat nummers van bands niet zomaar overal te horen waren, zorgde ‘THPS’ voor een unieke kans op dat vlak. Bovendien was de game ook een van de eerste titels die een dergelijke volwaardige soundtrack bevatte, al werden de nummers vaak ingekort om ruimte te besparen op de cd-rom. Wie meer wil weten over de rol die Tony Hawk’s Pro Skater heeft gespeeld in de ontwikkeling van de skateboardsport en in de verspreiding van punkrock eind jaren negentig, doet er goed aan de documentaire Pretending I’m a Superman: The Tony Hawk Video Game Story te bekijken. Wij gaan hier ondertussen verder met de reden waarom dit artikel nu verschijnt: Tony Hawk’s Pro Skater 1+2, de remake die onlangs verscheen voor pc, PlayStation 4 en Xbox One.

Het is anno 2020 absoluut niet meer opvallend als een oude, succesvolle game nogmaals wordt uitgegeven in een nieuw jasje. Oude fans hebben er mooie herinneringen aan en kunnen die herinneringen deels herbeleven, terwijl een jongere groep gamers een mooie kans krijgt om een oude klassieker alsnog te spelen, op een wat minder ouderwetse manier. Alleen: dat heeft Activision al eens geprobeerd met Tony Hawk’s Pro Skater 1 en 2. In 2012 verscheen immers al Tony Hawk’s Pro Skater HD. Dat spel had ook een opgepoetst uiterlijk aangemeten gekregen, maar gebruikte hetzelfde bronmateriaal en dezelfde soundtrack. Een recept, zou je zeggen, zeker als je al gespiekt hebt naar het eindcijfer van deze nieuwe ‘THPS’. Toch liep dat in 2012 allemaal anders. De game bracht op diverse manieren te weinig nieuws. Logisch, want het is toch een remake? Nou, ja en nee. De levels en uitdagingen mogen bekend zijn, maar het is wel de bedoeling dat dat ‘HD’ ook echt iets toevoegt én de besturing moet goed zijn. De game uit 2012 faalde op beide vlakken. Het poetswerk was evident maar zorgde voor een te kleine stap, en de besturing voelde net niet helemaal zoals hij ooit eerder voelde.

Dat was slecht nieuws toen, maar goed nieuws nu. Het gevoel dat er ruimte lag voor een remake was met de game uit 2012 immers niet verdwenen. Activision haakte Vicarious Visions aan voor een nieuwe poging. Die studio ken je waarschijnlijk niet, maar hij is ouder dan Tony Hawk’s Pro Skater zelf. De in Albany, New York gevestigde studio geldt niet per se als een topontwikkelaar. Het bedrijf maakte vooral naam door allerhande ports te maken voor diverse Nintendo-platformen, en het laatste decennium was Vicarious Visions vooral bezig met de Skylanders-franchise. Dat klinkt wellicht niet meteen als een logische match, maar het resultaat mag er zijn. Nu staat de kwaliteit van de game er los van, maar de hype die op gang kwam na de aankondiging van het spel zal Activision en Vicarious Visions ook geen windeieren leggen. Een handige trailer liet levels in hun oude vorm zien en liet ze (bijna) naadloos overgaan in hoe ze er in deze nieuwe game uitzien. Dat geeft uiteraard een leuk effect. Ook waren de bekende skaters in het spel nooit mooier en duidelijker herkenbaar dan in Tony Hawk’s Pro Skater 1+2. De game leek bij voorbaat dus in staat de belofte in te lossen en een écht moderne versie van de aloude klassieker te kunnen zijn.

Als we het hebben over een remake, dan weet je dat er een al bekende basis is. Dat geldt absoluut ook voor Tony Hawk’s Pro Skater 1+2. Het eerste en tweede spel zitten beide apart in de game. Je kiest vanuit het hoofdmenu welke van de twee games je wil spelen en start dan een ‘Skate Tour’ zoals je dat vroeger ook zou hebben gedaan. Dat houdt in dat je bij het eerste level begint en daar opdrachten moet zien te voltooien om nieuwe levels vrij te spelen. Daarbij geldt dat de lay-out van de levels gelijk is gebleven, net als de opdrachten die je er moet uitvoeren. We moeten toegeven dat de locaties van sommige opdrachten wat ver was weggezakt, maar over het algemeen wisten we van veel uitdagingen nog wel hoe we ze te lijf moesten gaan. Dat voelt deels als thuiskomen, maar ook als iets dat je eigenlijk al een beetje té goed kunt. Wie ooit goed was in Tony Hawk’s Pro Skater 1 en/of 2 zal niet lang nodig hebben om ook in THPS 1+2 weer met flinke combo’s te smijten.

Net zo soepel als in je tienerjaren

Dat brengt een risico met zich mee. Het is best mogelijk dat je al na enkele uren spelen je interesse in de game een beetje begint te verliezen. Echt veel uitdaging bieden de Skate Tours natuurlijk niet meer als je de game vroeger al grijs hebt gespeeld. Tegelijkertijd kunnen we Vicarious Visions geen groter compliment maken dan te stellen dat de game inderdaad aanvoelt zoals vroeger. En als het je verder niet stoort dat je de opdrachten al kent, maar gewoon lekker wil skaten in een game die er modern uitziet en die net zo soepel speelt als de klassieker die je speelde in je tienerjaren, dan is THPS 1+2 precies wat je zoekt. Voor nieuwe spelers ligt het natuurlijk helemáál anders: zij krijgen in een klap twee gave skategames met uitgebreide social features die er vroeger niet waren.

THPS 1+2

Voor die laatste groep is het wellicht handig nog even stil te staan bij hoe de Skate Tours, de hoofdmodus van beide spellen, werkt. Je start in het eerste level, wat in game 1 het Warehouse is en in game 2 de Hangar. Daar liggen tien opdrachten op je te wachten. Vier ervan gaan altijd over punten. Je dient een High Score, Pro Score en Sick Score te halen en ook een combo met een bepaalde waarde. Daarnaast die je altijd wat objecten te vinden of kapot te maken, of je moet een bepaalde truc op een bepaalde locatie uitvoeren. Heb je genoeg doelen bereikt, dan open je een volgend level, waar eenzelfde lijstje ligt te wachten met daarop steeds hogere scores. Uitzondering hierop zijn de levels waarin je meedoet aan een competitie. Hier moet je drie runs van één minuut maken en een zo hoog mogelijke juryscore verdienen. Dat doe je door zo veel mogelijk punten te scoren, het liefst zonder daarbij al te vaak te vallen. Uiteindelijk wordt je minste score van drie runs weggestreept en leveren je twee beste runs je eindscore op. Uiteindelijk is die hopelijk goed genoeg voor goud, zilver of brons.

Terwijl je daarmee bezig bent, verdien je ook geld en verzamel je Stat Points. Die laatste zijn belangrijk, want je verbetert er je skaters mee. Door bijvoorbeeld Stat Points uit te geven aan je rail balance of manual balance, kun je makkelijker langer door-grinden en langer balanceren op je skateboard. Zet je in op je Ollie-kwaliteiten, dan kun je hoger springen en je Speed verhogen levert logischerwijs meer snelheid op. Op die manier wordt je skater dus beter en kun je steeds langere combo’s en hogere puntenaantallen halen. Dat is leuk voor als je eenmaal begint aan de multiplayer, maar ook gewoon handig. Er zijn best wat gaps of doelstellingen die je met een nog niet verbeterde skater niet of nauwelijks kunt halen. Het kan dus lonen om eerst wat verder te groeien voor je de allermoeilijkste uitdagingen aangaat en ingewikkelde sprongen probeert te maken. Dat verbeteren kun je overigens doen met een zelfgemaakte skater of met een van de vele pro-skaters in het spel. Daarbij vind je alle bekende namen van de oude games, aangevuld met een aantal skaters die momenteel furore maken, zoals de Japanse Aori Nishimura, de Australiër Shane O’Neill en 2018 Trasher Skater van het jaar Tyshawn Jones. Of zij populaire keuzes zullen zijn naast grote namen als Tony Hawk, Steve Caballero en Bucky Lasek valt af te wachten, maar het is goed dat er wat aandacht aan de nieuwere generatie wordt gegeven.

De oude soundtrack en meer

Dat is niet alleen bij de skaters zo, maar ook waar het de muziek betreft. Natuurlijk zijn alle nummers die je kent van de oude soundtrack weer van de partij. ‘You’ van Bad Religion, ‘Superman’ van Goldfinger en ‘When Worlds Collide’ van Powerman 5000 zijn voorbeelden van nummers die in ons geheugen gegrift staan en die in deze game ook weer zijn te horen. De aanvullende nummers hebben uiteraard niet dezelfde impact, maar sluiten over het algemeen goed aan op wat er al was, en het aanbod wordt ermee verbreed met wat meer hip-hop-invloeden. Vind je dat niks? In de menu’s kun je aan- en uitzetten welke nummers je wel en niet wil horen. Het is dus mogelijk om alleen de oude soundtrack in de rotatie te gooien.

Met een gekozen of gemaakt personage en de juiste soundtrack op repeat is het hoog tijd voor het echte werk. Althans, het echte werk … een ander element dat een-op-een is gekopieerd, is dat Tony Hawk’s Pro Skater 1+2 nu niet bepaald een geloofwaardige skategame is. Niet voor niets oogste EA’s Skate jaren na THPS 1 en 2 succes met zijn wat realistischer aanpak. Tony Hawk’s Pro Skater 1+2 blijft echter draaien om tricks en ellenlange combo’s die in het echt niet mogelijk zijn. Je zou kunnen zeggen dat THPS de arcadeversie van een skategame is, waar Skate en het recentelijk uitgekomen Session meer aan de simulatiekant willen zitten. Het is in elk geval goed voor de gameplay: je maakt prachtige sprongen op of van daken, doet ‘The 900’ op een quarter pipe alsof het niks is en rijgt deze met een revert en een manual aan een combo met nog allerlei andere trucs. Alsof Tony Hawks ‘signature move’ nog niet moeilijk genoeg zou zijn.

Onmogelijke tricks

Dat zou het in het echt dus zijn, maar in Tony Hawk’s Pro Skater niet per se. Je vult je ‘Special-meter’ door trucs te doen en daarna kun je The 900 met een simpele knoppencombinatie uitvoeren. Zo simpel als dat klinkt, is het ook, als je de game een beetje kent. Moet je de basics nog leren, dan is het handig om eerst de tutorial te doen. Best leuk, want in die tutorial legt Tony Hawk himself uit hoe een en ander werkt. Zo leer je hoe je moet sturen en hoe je snelheid maakt, maar ook hoe je een grind, spin op fliptrick maakt. Mocht het allemaal te ingewikkeld zijn en blijven, dan biedt de game een aardig aantal mods die je kunt gebruiken. Je kunt bijvoorbeeld aanzetten dat je altijd perfecte balans houdt tijdens een grind, of dat je Special-meter gewoon altijd vol is. Niet echt de meest uitdagende manier om de game te spelen, maar op zich wel handig als je gewoon veel trucs wil uitproberen zonder op je bek te gaan.

THPS 1+2

Zit je aan de andere kant van het spectrum, dan bieden andere delen van de game meer uitdaging dan de Skate Tours. Zo kun je losse sessies doen waarin je simpelweg een zo hoog mogelijke score moet neerzetten. Deze score wordt bijgehouden in online leaderboards. Aardig, maar niet heel erg boeiend. Gelukkig is de meer directe vorm van multiplayer een stuk leuker. Dat kan gewoon samen op de bank, maar ook online. Hier kom je in een server terecht met een stuk of tien andere skaters met wie je allerlei spelletjes kunt gaan doen. De ene keer is het een wedstrijd om wie de beste combo kan maken, een andere keer speel je een potje ‘tag’ waarbij elke speler een kleur krijgt en alle objecten in de spelwereld jouw kleur krijgen als jij degene bent die er de best scorende truc op heeft uitgevoerd. De winnaar is degene die de meeste objecten heeft veroverd als de tijd is verstreken. Het zijn voor THPS-veteranen bekende spelletjes, maar ze blijven leuk om af en toe eens te spelen, al houden ze je ook geen uren van de straat.

Snel door de Skate Tours heen

Misschien is dat laatste nog wel het grootste punt van kritiek op Tony Hawk’s Pro Skater 1+2. Als iets namelijk opviel tijdens het spelen, dan was het hoe klein games twintig jaar geleden eigenlijk waren. Als je een uur of vier je best doet, heb je er al snel een Skate Tour - en daarmee dus een groot deel van de inhoud van een van beide games - op zitten. Natuurlijk gingen we nu sneller door die Tour heen dan vroeger, maar echt heel veel is het niet. Nu komt er nog wel wat extra inhoud van de afdeling Create-a-Park, die ook in de game is verwerkt. Zelf een park maken is leuk en werkt makkelijk genoeg om eens uit te proberen, maar het leukste zijn de parken die anderen in elkaar hebben gezet. Er is bijvoorbeeld een park waar je op een railing moet springen en vervolgens alleen maar de grind-knop ingedrukt hoeft te houden. Je skater legt dan een soort achtbaanrit af. Met skaten heeft het weinig meer te maken, maar de creatie is indrukwekkend.

THPS 1+2

Door de beide eerste delen van Tony Hawk’s Pro Skater samen te voegen, valt het totale aanbod aan levels overigens ook best aardig uit. Goed om te weten is dat de game weliswaar verschil maakt tussen THPS 1 en 2, maar dit verschil verder niet merkbaar is in de gameplay. Waar de games vroeger nog wel wat van elkaar verschilden in controls en uiterlijk, gebruiken ze nu gewoon dezelfde techniek en dezelfde besturing. Dat is leuk, want het geeft je onder meer de mogelijkheid om reverts te doen. Met die techniek kun je, door een halve draai te maken als je landt op een quarter pipe, je zojuist afgeronde truc koppelen aan een manual, om vervolgens meer tricks toe te voegen aan je combo. Deze functie is een begrip, maar zat nog helemaal niet in de eerste Tony Hawk’s Pro Skater-games. Wie de games trouwens zo authentiek mogelijk wil herbeleven, kan ervoor kiezen om alleen de originele movesets uit THPS 1 en 2 te gebruiken.

Opnieuw opgebouwd met UE4

Hoe authentiek het ook mag zijn, weinig gamers zullen terug willen naar hoe de games er rond de eeuwwisseling uitzagen. Vicarious Visions heeft Tony Hawk’s Pro Skater 1+2 helemaal opnieuw gebouwd, met Unreal Engine 4. Dat is te zien. De game die ooit in 240p draaide op de PlayStation 1, ziet er in een klap uit als een moderne game. Omgevingen zien er geloofwaardig uit en de lichteffecten zijn prachtig. Voor consolegamers is het goed om te weten dat de resolutie waarin de game draait per platform anders is. De Xbox One X en PlayStation 4 Pro draaien de game in 1440p, de overige versies draaien 1080p of zelfs lager dan dat - maar dat mag de pret niet drukken. Belangrijker is namelijk dat ook die versies steady 60fps halen, wat een heerlijk gevoel van soepelheid met zich meebrengt. Die soepelheid is trouwens ook te danken aan het feit dat Vicarious Visions de originele codebase van Neversoft heeft gebruikt om het systeem achter de besturing te perfectioneren. Gameplay is altijd belangrijk, maar als een Tony Hawk’s Pro Skater-game niet precies goed voelt, is de magie weg en verliest de game zijn waarde. Vicarious Visions is erin geslaagd het gevoel van de oude games te vinden en te behouden, zonder concessies te hoeven doen aan wat de studio van plan was op het gebied van modernisering.

THPS 1+2

Tony Hawk’s Pro Skater 1+2 is een geweldige game. Voor de een brengt het een heerlijk gevoel van thuiskomen zodra Warehouse of Hangar in beeld komt en voor de ander is dit een prachtige kans om twee klassiekers alsnog te spelen, in een nieuwe jasje. Vicarious Visions is erin geslaagd het ouderwetse gevoel te behouden en het te combineren met een reeks nieuwe features en een prachtige look. Dat is knap. De oude ziel van een game vasthouden bij een modernisering, waarbij beide kanten - oud en nieuw - even goed uit de verf komen, is lastig. De oude codebase van Neversoft en Unreal Engine 4, aangevuld met een goede dosis nieuwe features, muziek en wat jongere skaters, komen in Tony Hawk’s Pro Skater 1+2 op een prachtige manier samen. Zo goed zelfs, dat het soms aanvoelt als een geheel nieuwe game. Dat is het niet en dat zullen THPS-veteranen ook wel merken aan hoe snel ze er doorheen spelen, maar daarna hebben ze er de nodige heerlijke uurtjes skatevermaak op zitten en liggen eventueel Create-a-Park en de multiplayer te wachten voor nog wat meer spelplezier.