The Last of Us Part II Preview

Alvast twee uur op jacht met Ellie

Ellie en Dina op patrouille

Het jagen op de Infected tijdens de patrouillemissie is de eerste kennismaking met de combat in The Last of Us Part II, en daarin is het een en ander veranderd. De game is in enkele opzichten wat meer een actiegame geworden. Vooral de aanwezigheid van een 'dodge-knop' is daarbij belangrijk. Hij maakt confrontaties met Infected en andere vijanden heel anders. Waar je in de vorige game maar beter een goed hand- of vuurwapen kon hebben, kan Ellie heel aardig uit de voeten met alleen haar mes. Het ontwijken van aanvallen is daarbij belangrijk, net als het uit balans brengen van vijanden. Zodra een vijand uit balans is, kan Ellie flink veel schade aanbrengen met haar steekwapen.

Dat is handig, want ook in The Last of Us Part II ligt de munitie niet per definitie voor het oprapen. De makers spoorden ons aan veel te onderzoeken, want de spelwereld verbergt veel plaatsen waar je handige items kunt vinden, en ook munitie. Het geruisloos uitschakelen van vijanden heeft de voorkeur, om zo te voorkomen dat je anderen attendeert op je aanwezigheid, maar dat lukt niet altijd. Als het toch op schieten aankomt, kun je maar beter de nodige kogels achter de hand hebben, anders is het snel afgelopen met Ellie, ook al is ze een stuk dodelijker dan in het eerste deel.

Upgrades

Zo ver komt het in de besneeuwde gebieden rond Jackson niet. De Runners en Clickers laten zich makkelijk genoeg afmaken door de sluipende Ellie en Dina. Tijdens hun onderzoek stuiten ze ook op de nodige handige onderdelen en medicijnen. De onderdelen maken het voor Ellie mogelijk om wapens te upgraden, op speciale werkbanken. Je kunt bijvoorbeeld de stabiliteit van een wapen vergroten, of het aantal kogels per clip verhogen. Je geweer kun je voorzien van een scope, en zo zijn er meer opties. Een leuk detail is dat als je iets verandert aan een wapen, die verandering vanaf dat moment daadwerkelijk zichtbaar is. De medicijnen die je vindt, maken het mogelijk om Ellie zelf te verbeteren. Zo kun je bijvoorbeeld de snelheid verhogen waarmee Ellie kan bewegen terwijl ze de 'Listen'-functie gebruikt.

Die laatstgenoemde functie is bekend uit de eerste game. De werking ervan komt erop neer dat Ellie door extra goed te luisteren de positie van vijanden door muren heen kan zien. Heel handig, want het laatste wat je wilt, is verrast worden door een Clicker die je niet in de gaten had. Bovendien is het vaak slim om een route langs de diverse vijanden uit te stippelen. De beste volgorde leidt er vaak toe dat je ze allemaal te grazen kunt nemen, zonder dat ze het van elkaar door hebben. Dit systeem is niet nieuw voor The Last of Us. Afgaande op de twee levels die we hebben kunnen spelen, blijft het echter een belangrijk hulpmiddel.

Vlinders in de buik

De eerste van die twee missies eindigt als Ellie en Dina een schuilplaats van een van hun metgezellen uit Jackson vinden. De recent overleden Eugene was weliswaar 'nogal een rare', maar wel erg handig. De dames ontdekken dat Eugene een verborgen schuilplaats had, onder een bibliotheek in een naburig stadje. "Wat denk je dat het is?", vraagt Dina zich af. "Een sex-den natuurlijk", grapt Ellie. "Ik hoop het. Voor hem dan. Eugene was altijd zo eenzaam", reageert Dina. De twee openen de deur en zien ineens een groot aantal inmiddels dode wietplanten. Nader onderzoek levert niet alleen een bedenkelijke pornocollectie, maar ook enkele voorgedraaide joints op. Twee tieners zouden geen twee tieners zijn als er daar niet eentje van werd aangestoken. Terwijl Ellie en Dina genieten van de pretsigaret gaat het gesprek terug naar een zoen, waarmee zeer waarschijnlijk de zoen wordt bedoeld die op de E3 van 2018 al door Sony PlayStation werd getoond. "Wat voor cijfer zou je die zoen geven", flirt Dina. "Geen. Je zei namelijk dat een vergissing was ..." In de momenten daarop wordt duidelijk dat dat wel meevalt.

Bovenstaande in het Nederlands uitgeschreven zinnen uit de conversatie tussen Ellie en Dina klinken misschien wat corny, maar geloof ons als deze scène al meteen voor een piekmoment in de beleving zorgt. Het licht ongemakkelijke schouwspel, de voelbare spanning, het over en weer flirten: we kregen zelfs plaatsvervangend vlinders in de buik. Een nagenoeg perfect samenspel van cinematografie, animatie en dialoog is daar uiteraard debet aan. We hebben nog maar twee uur van de game gezien, maar als deze scène een indicatie mag zijn, trekt Part II de lijn van het origineel moeiteloos door en wordt The Last of Us Part II op het gebied van meeslependheid en emotie een van de beste games ooit.

• Volgende pagina 3. Jagen en opgejaagd worden in Seattle