Een bijna normaal leven
Titel |
The Last of Us Part II |
 |
Platform |
PlayStation 4 |
Ontwikkelaar |
Naughty Dog |
Uitgever |
Sony PlayStation |
Releasedatum |
21 Februari 2020 |
Op de E3 van 2018 pakte Sony PlayStation groots uit met de eerste beelden van The Last of Us Part II. Staand in een op de game gebaseerde feestzaal zag het publiek hoe een jongvolwassen Ellie een innige kus deelde met een ander meisje. De scène was prachtig en doorspekt met emotie. Hij herinnerde iedereen aan de reden waarom The Last of Us zo'n fantastische game was, en maakte de honger naar het tweede deel alleen maar groter. Alleen ... toen bleef het stil. Liefst zestien maanden lang liet Naughty Dog niets van zich horen. Tot deze week. De releasedatum werd bevestigd, er werd een nieuwe trailer uitgebracht, en in Los Angeles mocht een selecte groep media, waaronder Tweakers, alvast twee uur aan de slag met de nieuwe game.
"The Last of Us was een game die ging over de relatie tussen ouder en kind, en over hoe ver een mens gaat om zijn kind te beschermen", schetst regisseur Neil Druckmann van Naughty Dog. "Part II is gebouwd op dezelfde pijlers als het eerste deel, wat betekent dat emotie en de ontwikkeling van de personages centrale elementen zijn. Iedereen is ooit in zijn leven weleens woedend geweest. The Last of Us Part II gaat in op de vraag hoe ver je zou gaan om die woede te vertalen naar actie. Hoe ver zou je gaan om gerechtigheid te krijgen voor onrecht dat jou of een van je geliefden is aangedaan?" Met deze vage omschrijving worden we richting de consoles gestuurd.
De eerste game vertelde het verhaal van hoe de twee hoofdpersonages van de game, Joël en Ellie, elkaar ontmoetten en samen door de Verenigde Staten trokken. Aan het einde van de game nam Joël een beslissing met vergaande gevolgen, maar aan het begin van The Last of Us Part II blijkt die keuze niet per se nadelig uit te pakken. Joël en Ellie zijn in Jackson gaan wonen, een goed beveiligde en dus veilige plek om te verblijven. In Jackson blijkt het leven bijna normaal. Mensen hebben werk en onderhouden een sociaal leven. Er lijkt sprake te zijn van enige wederopbouw.
Dat geldt ook voor Ellie. De nu 19 jaar oude jongedame heeft hobby's, vrienden en een meer dan vriendelijke interesse in Dina, met wie ze in de openingsfase van de game op patrouille gaat. Jackson heeft rondom de nederzetting verschillende 'lookouts' opgezet, waar via een logboek wordt bijgehouden hoe het is gesteld met de veiligheid. In zo'n logboek lezen we wie de patrouilles uitvoerden en wat de bijzonderheden in de omgeving waren. We lezen hoe Joël niet al te lang geleden een paar Clickers heeft uitgeschakeld, maar op de meeste dagen is er sprake van een 'All Clear'.
Dat lijkt ook nu het geval, maar de schijn bedriegt. Een ogenschijnlijk rustgevend ritje te paard door een idyllisch ogende omgeving wordt verstoord door onheil. Een aangevreten karkas van een eland brengt Ellie en Dina op het spoor van een groep Infected. Net als in het vorige deel heb je daar allerlei varianten van. In de supermarkt die Ellie en Dina onderzoeken, blijkt een aardig aantal 'Runners' te zitten, alsmede een paar 'Clickers'. Heb je The Last of Us gespeeld, dan weet je absoluut nog wat Clickers zijn, want hun geluid gaat je niet in de koude kleren zitten. We waren dan ook niet heel blij met ons weerzien met deze monsterlijke wezens. Toch is er wel iets veranderd. Waar Joël en Ellie in het eerste deel vooral vluchtten voor de Infected, zijn Ellie en Dina er nu juist naar op zoek.
Ellie en Dina op patrouille
Het jagen op de Infected tijdens de patrouillemissie is de eerste kennismaking met de combat in The Last of Us Part II, en daarin is het een en ander veranderd. De game is in enkele opzichten wat meer een actiegame geworden. Vooral de aanwezigheid van een 'dodge-knop' is daarbij belangrijk. Hij maakt confrontaties met Infected en andere vijanden heel anders. Waar je in de vorige game maar beter een goed hand- of vuurwapen kon hebben, kan Ellie heel aardig uit de voeten met alleen haar mes. Het ontwijken van aanvallen is daarbij belangrijk, net als het uit balans brengen van vijanden. Zodra een vijand uit balans is, kan Ellie flink veel schade aanbrengen met haar steekwapen.
Dat is handig, want ook in The Last of Us Part II ligt de munitie niet per definitie voor het oprapen. De makers spoorden ons aan veel te onderzoeken, want de spelwereld verbergt veel plaatsen waar je handige items kunt vinden, en ook munitie. Het geruisloos uitschakelen van vijanden heeft de voorkeur, om zo te voorkomen dat je anderen attendeert op je aanwezigheid, maar dat lukt niet altijd. Als het toch op schieten aankomt, kun je maar beter de nodige kogels achter de hand hebben, anders is het snel afgelopen met Ellie, ook al is ze een stuk dodelijker dan in het eerste deel.
Upgrades
Zo ver komt het in de besneeuwde gebieden rond Jackson niet. De Runners en Clickers laten zich makkelijk genoeg afmaken door de sluipende Ellie en Dina. Tijdens hun onderzoek stuiten ze ook op de nodige handige onderdelen en medicijnen. De onderdelen maken het voor Ellie mogelijk om wapens te upgraden, op speciale werkbanken. Je kunt bijvoorbeeld de stabiliteit van een wapen vergroten, of het aantal kogels per clip verhogen. Je geweer kun je voorzien van een scope, en zo zijn er meer opties. Een leuk detail is dat als je iets verandert aan een wapen, die verandering vanaf dat moment daadwerkelijk zichtbaar is. De medicijnen die je vindt, maken het mogelijk om Ellie zelf te verbeteren. Zo kun je bijvoorbeeld de snelheid verhogen waarmee Ellie kan bewegen terwijl ze de 'Listen'-functie gebruikt.
/i/2003097286.jpeg?f=imagearticlefull)
Die laatstgenoemde functie is bekend uit de eerste game. De werking ervan komt erop neer dat Ellie door extra goed te luisteren de positie van vijanden door muren heen kan zien. Heel handig, want het laatste wat je wilt, is verrast worden door een Clicker die je niet in de gaten had. Bovendien is het vaak slim om een route langs de diverse vijanden uit te stippelen. De beste volgorde leidt er vaak toe dat je ze allemaal te grazen kunt nemen, zonder dat ze het van elkaar door hebben. Dit systeem is niet nieuw voor The Last of Us. Afgaande op de twee levels die we hebben kunnen spelen, blijft het echter een belangrijk hulpmiddel.
Vlinders in de buik
De eerste van die twee missies eindigt als Ellie en Dina een schuilplaats van een van hun metgezellen uit Jackson vinden. De recent overleden Eugene was weliswaar 'nogal een rare', maar wel erg handig. De dames ontdekken dat Eugene een verborgen schuilplaats had, onder een bibliotheek in een naburig stadje. "Wat denk je dat het is?", vraagt Dina zich af. "Een sex-den natuurlijk", grapt Ellie. "Ik hoop het. Voor hem dan. Eugene was altijd zo eenzaam", reageert Dina. De twee openen de deur en zien ineens een groot aantal inmiddels dode wietplanten. Nader onderzoek levert niet alleen een bedenkelijke pornocollectie, maar ook enkele voorgedraaide joints op. Twee tieners zouden geen twee tieners zijn als er daar niet eentje van werd aangestoken. Terwijl Ellie en Dina genieten van de pretsigaret gaat het gesprek terug naar een zoen, waarmee zeer waarschijnlijk de zoen wordt bedoeld die op de E3 van 2018 al door Sony PlayStation werd getoond. "Wat voor cijfer zou je die zoen geven", flirt Dina. "Geen. Je zei namelijk dat een vergissing was ..." In de momenten daarop wordt duidelijk dat dat wel meevalt.
Bovenstaande in het Nederlands uitgeschreven zinnen uit de conversatie tussen Ellie en Dina klinken misschien wat corny, maar geloof ons als deze scène al meteen voor een piekmoment in de beleving zorgt. Het licht ongemakkelijke schouwspel, de voelbare spanning, het over en weer flirten: we kregen zelfs plaatsvervangend vlinders in de buik. Een nagenoeg perfect samenspel van cinematografie, animatie en dialoog is daar uiteraard debet aan. We hebben nog maar twee uur van de game gezien, maar als deze scène een indicatie mag zijn, trekt Part II de lijn van het origineel moeiteloos door en wordt The Last of Us Part II op het gebied van meeslependheid en emotie een van de beste games ooit.
/i/2003097292.jpeg?f=imagearticlefull)
Jagen en opgejaagd worden in Seattle
Met de intieme momenten tussen Ellie en Dina eindigt de eerste speelbare missie van deze previewsessie. Duidelijk is, zo verklapt Naughty Dog, dat er daarna in Jackson iets gebeurt. Wat, en wie erbij betrokken is, krijgen we uiteraard niet te horen. Als we de game echter hervatten, is er behoorlijk wat tijd verstreken en is Ellie niet meer in de buurt van Jackson, maar in de buitengebieden van de Amerikaanse stad Seattle. Het spoor van de personen die verantwoordelijk zijn voor de gebeurtenissen in Jackson leidt hier naartoe. Dat is onfortuinlijk, want Seattle is in handen van de 'WLF', een groepering die elke buitenstaander zonder pardon aanvalt.
Dit keer heeft Ellie niemand bij zich, dus staat ze er alleen voor. Het goede nieuws is dat ze, wat verder in de game dus, een aantal nieuwe wapens en mogelijkheden tot haar beschikking krijgt. Denk daarbij aan een mijn die ze kan plaatsen en die explodeert als er vijanden in de buurt komen. Belangrijker is echter de vondst van een boog. Samen met silencers op pistolen stelt de boog je in staat vijanden in stilte neer te schieten. Dat is verdomd handig, zo leren we al snel, want in open gevechten terechtkomen wil je voorkomen, zeker in deze fase van het spel.
/i/2003097282.jpeg?f=imagearticlefull)
Dat heeft alles te maken met de menselijke vijanden die in Seattle rondlopen. Deze lieden zijn stukken gevaarlijker dan de Runners en Clickers rond Jackson. Ze zijn bewapend, schieten vrij vaak raak en doen hun uiterste best om Ellie in te sluiten als ze eenmaal met haar in een vuurgevecht zijn. Dat kan Ellie aardig goed voorkomen, door gebruik te maken van haar Listen-vaardigheid en te zorgen dat ze uit het zicht blijft. Maar dat is soms niet genoeg. De vijanden hebben namelijk honden bij zich, en zodra die honden aanslaan, laten hun baasjes ze los. Je kunt dan wel wegsneaken, maar de honden blijven Ellies spoor volgen. Pas als zij hun aandacht afleidt door een fles of steen ergens naartoe te gooien, raken zij het spoor bijster.
Uitdagend
Dat is echter makkelijker gezegd dan gedaan. Helemaal ongezien langs alle vijanden komen, is uitdagend. Ze tactisch uitschakelen kan wel, maar het is moeilijk. Zodra je een schot lost dat niet is gedempt, komen meteen meerdere vijanden jouw kant op. Zien zij een lijk liggen, dan zijn ze ook meteen in opperste staat van paraatheid. En zelfs als je denkt 'nu heb ik ze allemaal' kan er zomaar een volgende patrouille langskomen met weer een paar extra vijanden en honden. Het betekent dat de speler in deze fase van het spel continu scherp moet blijven. Het is echter ook een fase waarin je leert dat alle tegenstanders uitschakelen niet realistisch is. Met een beperkt aantal pijlen en een silencer op je pistool die na drie of vier schoten stuk is, kun je zonder stille wapens komen te zitten. Zeker dan is ontwijken een betere strategie dan schieten.
/i/2003097298.jpeg?f=imagearticlefull)
Kom je alsnog in een vuurgevecht terecht, dan valt op hoe pittig het spel daarbij wordt, door de al genoemde redenen. "Als we je een tip mogen geven: wegrennen is vaak de beste strategie", gaf Druckmann ons nog mee bij de introductie. Daar hadden we wellicht iets beter naar moeten luisteren. Een voordelige bijkomstigheid is dat je, als je onverhoopt toch dood gaat, haast nooit veel opnieuw hoeft te doen. De game zet je steeds terug naar een punt waar je je kort voor je dood bevond, en in sommige gevallen blijven vijanden die je al had uitgeschakeld gewoon liggen.
Moeilijke keuzes
Wie geen trek heeft in de uitdaging van deze passages, kan een lagere moeilijkheidsgraad kiezen, maar ook dan blijft er een bepaalde uitdaging aanwezig. Dat heeft een reden, zo legt schrijfster Halley Gross ons uit. "Gamers krijgen in het spel te maken met lastige keuzes die Ellie moet maken. Een hond doden is niet leuk, maar zo'n beest levert veel problemen op in gevechten, dus het is wel slim. Dat is een voorbeeld van een keuze die je moet maken."
Meer vrijheid, nog steeds veel detail
Op basis van twee speelbare hoofdstukken is het lastig om in te schatten of The Last of Us Part II meer of minder actie zal bevatten dan het eerste deel, maar we schatten dat het laatste het geval is. In algemene zin valt op dat de game soepeler en sneller verloopt. De eerste game legde meer gewicht in alle handelingen, met een lager tempo tot gevolg. Dat kwam vooral tot uiting in de stukken waarin Joël de ene na de andere ladder moest verplaatsen. Wellicht ten overvloede: we hebben dat tot op heden nog geen enkele keer hoeven doen in The Last of Us Part II. De meeste obstakels die te maken hebben met klimmen kan Ellie zelf overwinnen, al dan niet met behulp van een touw.
Veel achtergrond
In de omgeving valt verder op dat de speler veel vrijheid heeft om te verkennen. Dat deden we in het level rond Jackson eigenlijk te weinig, maar in Seattle gingen we flink aan de slag. Al snel leerden we dat de omgeving uitkammen zeer handig kan zijn. Zo vonden we in een verborgen achterkamertje een schat aan onderdelen, medicijnen en zelfs health packs. Ook bieden deze verborgen plekken vaak wat extra achtergrondinformatie. We vonden bijvoorbeeld brieven tussen leden van de Wolves, die kritiek hadden op hoe hun soldaten te werk gingen. Het zijn kleine kruimeltjes die je niet per se nodig hebt, maar die de setting net wat meer cachet geven dan het verhaal zelf al doet.
/i/2003097288.jpeg?f=imagearticlefull)
Dat verhaal wordt natuurlijk ook geholpen door de audiovisuele presentatie. Grafisch doet The Last of Us Part II zeker in de tussenscènes mee met de beste games van dit moment. Daarbuiten is de game momenteel nog een beetje wisselvallig. Zo vonden we de gezichten van de personages in de gameplay er af en toe wat simpel of grof uitzien. Datzelfde geldt voor sommige details, maar genoeg aspecten zijn juist wel heel sterk. De manier waarop sneeuw van de takken van bomen valt als Ellie ze schampt met haar paard, is bijvoorbeeld prachtig. Datzelfde geldt voor het detailniveau in de spelwereld. Neem iets simpels als het 'Employee of the Month'-bord in een supermarkt, dat niet meer is bijgewerkt sinds de maand van de uitbraak van het virus, of briefjes van kinderen die de kerstman vragen om een hond omdat papa zich steeds vaker terugtrekt in zijn kamer en het kind behoefte heeft aan gezelschap ... met aandacht voor detail zit het in The Last of Us Part II wel goed.
Acteerprestaties van hoog niveau
Ook het geluid is van een prima niveau. Dat zit natuurlijk in de muziek, die over het algemeen een rustige rol op de achtergrond vertolkt. De hoofdrol is weggelegd voor de personages zelf, die veel praten. Je hoort Ellie praten met Dina, vijanden met elkaar communiceren, en ga zo maar door. Dat is allemaal prima uitgevoerd. Ook de acteerprestaties van de acteurs achter de hoofdpersonages is uitstekend. Ze zijn zelfs zo goed, dat ze het schrijfteam achter de game het verhaal hebben laten veranderen.
"Soms schrijf je een scène en geven de acteurs er een extra dimensie aan. Op die manier leerden Neil Druckmann en ik de personages gaandeweg beter kennen. Dat leidde tot veranderingen. De scène met Ellie en Dina die je in de demo van vandaag en ook in de nieuwe trailer zag, hebben we al vroeg in de productie gemaakt, maar veel later helemaal opnieuw opgebouwd. De stijl van de eerste versie sloot niet meer aan bij hoe we de personages op dat moment zagen. Ook het einde van de game is anders. We hadden bij de start van de ontwikkeling voor ogen hoe The Last of Us Part II moest eindigen, maar dat is ongeveer een jaar geleden ook helemaal herschreven en veranderd," aldus Halley Gross.
Conclusie
The Last of Us Part II hoeft waarschijnlijk weinig te bewijzen om mensen enthousiast te maken en de game te laten kopen. Het is bij voorbaat een van dé games van aankomend jaar, en het weerzien met de nu volwassen Ellie, de nog steeds in leven zijnde Joël en alle andere personages die een rol zullen spelen, belooft nu al memorabel te worden. The Last of Us Part II wordt een game die laat zien waar videogames toe in staat zijn op het gebied van storytelling, maar dat is niet bepaald een verrassing. Wat dat betreft is de meer soepele, actievere gameplay een groter nieuwtje dat we overhouden aan deze previewsessie. Die gameplay blijft verder onveranderd spannend en soms angstaanjagend, met daarbij een belangrijke rol voor zowel menselijke vijanden als de Clickers en andere Infected die Ellie en Joël tegenkomen.
In deze preview waren eerder gameplaybeelden van The Last of Us II te zien. Deze beelden zijn op verzoek van Naughty Dog offline gehaald.
Titel |
The Last of Us Part II |
 |
Platform |
PlayStation 4 |
Ontwikkelaar |
Naughty Dog |
Uitgever |
Sony PlayStation |
Releasedatum |
21 februari 2020 |