Een nieuwe generatie
Samengevat
Bij Wolfenstein Youngblood is de omschakeling van solo naar co-op niet geheel vlekkeloos verlopen. De meeste vijanden zijn wat saaie sponzen die wel erg veel kogels nodig hebben om neer te gaan. Verder wordt de game soms eentonig doordat je bepaalde sectoren steeds opnieuw doorkruist. Nieuwe opties als een double jump en tijdelijke onzichtbaarheid passen goed bij de twee nieuwe hoofdrolspelers, en ook bij het leveldesign. De stad is niet alleen mooi, maar biedt ook meer vrijheid dan voorheen. Er ligt helaas wat minder nadruk op het verhaal, waardoor personages wat minder gaan leven. Voor liefhebbers van co-op valt er echter genoeg te beleven in de game. Dat tegenstanders wat saai zijn doet niets af aan de uitdaging die ze bieden. Het vergt een goede samenwerking om de vaak drukke en hectische gevechten te overleven. Youngblood is al met al een game waar meer in had gezeten.
Eindoordeel
Gespeeld op: Windows (Steam)
Ook verkrijgbaar voor: PlayStation 4, Xbox One, Switch
Uitgever Bethesda gooit hoge ogen met de nieuwe serie Wolfenstein-games die in 2014 begon met Wolfenstein: The New Order. Maar waar wij nog zeer onder de indruk waren van Wolfenstein II: The New Colossus, het laatste deel van de serie uit 2017, klonk hier en daar ook wat kritiek. De nieuwe reeks zou alweer wat sleets zijn geworden en de gameplay die nog zo sterk was in de reboot uit 2014, zou zijn verwaterd doordat er te veel rpg-elementen in werden opgenomen. Bovendien was niet iedereen fan van de personages en het verhaal, twee onderdelen waar wij overigens juist wel zeer over waren te spreken. Na die kritiek is het tijd voor enige vernieuwing. Vandaar dat ontwikkelaar MachineGames het met Wolfenstein Youngblood over een andere boeg gooit. Youngblood is het experiment dat de serie van vers bloed moet voorzien. Een interessant experiment dat niet op alle fronten is geslaagd.
Het experiment is simpel samen te vatten: Youngblood is gemaakt als co-opgame voor twee spelers. Je kunt de game solo spelen, maar dan wel met een virtueel maatje aan je zijde. Een tweede, minstens net zo grote vernieuwing is dat good old B.J. Blazkowicz op een zijspoor is gezet. Zoals de titel aangeeft, komt in Youngblood een nieuwe generatie aan bod. Hoewel B.J. nog een zeer belangrijke bijrol speelt in het verhaal, staan zijn twee dochters centraal. De tweelingen Soph en Jess zijn door vader B.J. en moeder Anya Oliwa flink gedrild en op hun twintigste zijn het al volleerde guerrillastrijders. Althans, het zijn strijders zonder praktijkervaring, want de dochters zijn enkel getraind op het platteland van Texas, waar sinds het einde van The New Colossus geen nazi meer is te bekennen. Maar waar B.J. in The New Colossus Noord-Amerika heeft bevrijd, zucht Europa nog steeds onder het juk van de nazi's.
/i/2002964264.jpeg?f=imagenormal)
Op avontuur in Parijs
Het verhaal, dat in een mooi intro uiteen wordt gezet, maakt duidelijk waarom de tweeling naar Parijs trekt, en wat daar op het spel staat. Hoe goed het intro ook is, in de rest van de game is er eigenlijk niet zo heel veel aandacht meer voor het verhaal. De verschillende personages die de twee tegenkomen, zowel aan de kant van het verzet als aan de kant van de nazi's, passen in het plaatje, maar er zit niet zo heel veel ontwikkeling in de verhaallijn. Eigenlijk is bij de start al duidelijk wat de finale gaat worden, en onderweg zijn er geen plotwendingen die het verhaal interessant houden. Dat maakt dat de personages die je onderweg tegenkomt, wat minder gaan leven. Het uiterlijk, het karakter en de teksten van de verschillende personages steken op zich prima in elkaar, maar er gebeurt niet zoveel met de personages. Ze worden daardoor nooit echt memorabel. Hier dus geen Fergus Reid of Frau Engel die je over een paar jaar nog moeiteloos voor de geest kunt halen. Van het verhaal moet de game het simpelweg niet hebben.
Met behulp van Arkane
De setting maakt echter veel goed. Youngblood speelt zich volledig af in Parijs, en die stad ziet er prachtig uit. De spelwereld in The New Colossus was al behoorlijk gedetailleerd, maar Youngblood is beduidend mooier. Dat is niet zozeer een technische kwestie - beide games zijn met dezelfde engine gemaakt - maar vooral te danken aan de hulp die MachineGames kreeg. Waar MachineGames voor de gameplay, wapens, personages en het verhaal verantwoordelijk was, werd een groot deel van de spelwereld gemaakt door Arkane Studios, de Franse ontwikkelaar die we kennen van de Dishonored-games. Nu er even geen nieuwe Dishonored op stapel staat, had men in Lyon tijd om de collega's uit Uppsala te hulp te schieten. De Franse studio mocht dus de Parijse bovenwereld vormgeven.
Dat is duidelijk zichtbaar. In het virtuele Parijs is het 1980, maar de stad heeft dezelfde mix van een ouderwetse stijl en futuristische gadgets die DIshonored kent. Hier zie je dus dezelfde metalen blokkades, controleposten en wegversperringen als in Dishonored, tussen dezelfde hoge, chique huizenblokken. Gelukkig is ook dat andere kenmerk aanwezig, namelijk dat al die blokkades zijn te omzeilen. Niet op zoveel verschillende manieren als in Dishonored, maar bij gebrek aan magische gaven is dat ook logisch. Toch is er juist op dit vlak veel meer mogelijk dan je van Wolfenstein gewend bent. Waar je in de verschillende eerdere delen uit de Wolfenstein-serie vooral de confrontatie moest aangaan, kun je die in Youngblood vaak vermijden, om later in de game terug te keren naar de betreffende locatie en het karwei af te maken.
/i/2002964266.jpeg?f=imagenormal)
Stijlvol
Stijl is altijd het voornaamste handelsmerk van Arkane geweest, en dat is hier opnieuw het geval. De ouderwetse panden, maar zeker ook de futuristische en wat megalomane constructies van de nazi's, zien er prachtig uit. Het beeld wordt versterkt doordat Arkane voor mooie belichting heeft gezorgd en hier en daar sfeervolle effecten als rook en mist heeft toegevoegd. Niet alles is overigens even mooi. Zo zien de inslagen van kogels op muren en gordijnen er wat knullig uit. Door de Parijse setting is de game eenzijdiger dan de voorgaande delen, waarin je vaker van locatie wisselde. Toch is er hier wel degelijk meer dan alleen de straten van Parijs. Zo is er een uitgebreide onderwereld.
Die onderwereld is alleen niet het spannendste deel van de game, en vooral ook wat minder leuk doordat je in het grootste gedeelte ervan een zaklamp nodig hebt om je vijanden te kunnen zien. Je tegenstanders lijken jou in het donker moeiteloos te kunnen vinden, maar zelf zul je een lamp in één hand en een wapen in je andere hand moeten houden om je vijanden te kunnen beschieten. Dat beperkt je mogelijkheden nogal, zeker in een game die van dual wielding zijn handelsmerk heeft gemaakt. Die optie is er hier ook weer, maar dus niet als je de duistere gangen van de Parijse riolen betreedt. Overigens moet daarbij de kanttekening worden gemaakt dat je sommige wapens zo op kunt waarderen dat ze van een zaklamp worden voorzien.
Geest en spieren
Nu we het toch over wapens en opwaarderen hebben: Youngblood heeft twee gescheiden opwaardeertrajecten. Er zijn de eigenschappen van jezelf en die van je wapens. Je eigen opwaardeertraject verloopt op basis van levellen. Er zijn elf onderdelen die je op kunt waarderen, verdeeld over Mind, Muscle en Power. Het zijn de bekende zaken als meer Health, meer Armor, meer Ammo. Interessanter zijn de al genoemde optie om twee wapens tegelijk te kunnen hanteren, en de optie om grotere wapens te kunnen dragen. Daarmee kun je de sterkere wapens van de nazi's gebruiken, als ze op het slagveld achterblijven. Die wapens heb je hard nodig als de game vordert.
Onzichtbaar
Verder is er de optie om tijdelijk onzichtbaar te worden, een functie die misschien niet zo bij de klassieke Wolfenstein past, maar in Youngblood niet eens zo gek is. De toch wat fragiele dochters van B.J. zijn verbaal heel stoer, maar fysiek toch echt minder indrukwekkend dan hun vader. Het is inmiddels echter 1980, en dus beschikken de dames ieder over een Power Suit dat een aantal opties geeft. Zo hebben de vrouwen nu een Double Jump die erg handig is bij het ontlopen van tegenstanders. Verder geeft het pak de dames een korte sprint naar voren, waarmee ze door bepaalde obstakels heen kunnen beuken. En er is dus een zeer gelimiteerde onzichtbaarheid. Bij B.J. hadden de eigenschappen wellicht niet gepast, bij zijn dochters misstaan ze eigenlijk niet. De game wordt er iets anders door, maar de eigenschappen passen bij de levels die Arkane heeft gebouwd. Zo krijgt niet alleen het uiterlijk, maar ook de gameplay een snufje Dishonored.
Overigens verloopt het opwaarderen van deze eigenschappen in stappen. De eerste versie is direct beschikbaar, elke volgende stap bij level 10, 20 en 30. Dat maakt dat je op level 30 wel zo'n beetje bent uitontwikkeld. Je wordt gedurende de game dus sterker, maar dat geldt ook voor je tegenstanders. Die groeien netjes mee. Als jij level 15 bent, kun je er donder op zeggen dat je tegenstanders dat ook zijn, ook in delen van de game waar je al eerder bent geweest. Dat maakt dat de game nooit echt gemakkelijk wordt. Ondanks dat je herhaaldelijk terug zult keren in sommige delen van de stad, loop je er elke keer weer tegen een uitdaging aan. Tegenstanders zien er doorgaans hetzelfde uit maar stijgen in level, en dus in armor en schotkracht, met je mee.
/i/2002964276.jpeg?f=imagenormal)
Opwaarderen
Los van persoonlijke eigenschappen kun je de eigenschappen van je wapens opwaarderen. Daar heb je geld voor nodig, dat je kunt verzamelen door missies uit te voeren en door een beetje te zoeken tijdens je avonturen in Parijs. Of je nu door de chique bovenwereld of in de gevaarlijke onderwereld rond struint, overal slingeren munten die je op kunt pikken. Elk wapen in je arsenaal is vervolgens flink op te waarderen. Je kent het wel: een andere loop, een ander handvat, een scoop, een groter magazijn. Daarmee kun je zaken als precisie, afstand, herlaadtijd en schotkracht naar smaak opwaarderen. Omdat je tegenstanders met je meegroeien, heb je de opgewaardeerde wapens hard nodig. Ze maken het verschil, vooral de wapens die je later in de game van je tegenstanders af kunt pakken. Zware wapens als de Überhammer, Laserhammer en Laserkrwaftwerk, met hun zeer beperkte hoeveelheid munitie, maken het verschil tegen de verschillende mini-bosses op je pad.
Toch is je wapenarsenaal minder goed gebalanceerd dan voorheen. De wapens aan het einde van het spectrum zijn prima, maar die aan het begin niet. Waar een simpel wapens als de Pistole in voorgaande games nog uit kon groeien tot een zeer nuttig wapen, heb je er nu weinig aan. Daar staat tegenover dat Melee-aanvallen met wapens als een bijl of mes juist erg krachtig zijn, vooral in combinatie met de korte sprint voorwaarts. Waar je mes dus eerder te krachtig is, zijn eenvoudiger wapens als Pistole en Maschinenpistole niet zo nuttig als we hadden gehoopt. Het feit dat munitie schaars kan zijn, versterkt dat nog. En er is ook nog een kleine onhebbelijkheid. Als je bukt, treedt automatisch je tijdelijke onzichtbaarheid in werking en wordt je mes geselecteerd als wapen. Die onzichtbaarheid en dat mes zijn in dit situatie echter lang niet altijd gewenst. Ook irritant is dat je mes geselecteerd blijft als je weer opstaat, dit in plaats van het wapen dat je daarvoor gebruikte.
/i/2002964274.jpeg?f=imagenormal)
Spons
Toch zijn we over de meeste wapens best tevreden. We kunnen ons echter minder vinden in de tegenstanders die MachineGames voorschotelt. Het zijn veel bekende namen, zoals de Panzerhund en Laser-Supesoldaten. Toch is er verschil met de voorgaande delen, en dat heeft te maken met het co-opkarakter van de game. Omdat je nu samenspeelt, kun je dus ook met twee spelers tegelijk op een tegenstander mikken. Vandaar dat MachineGames alle tegenstanders flink wat hitpoints heeft gegeven.
Dat maakt echter dat vooral de sterkere tegenstanders aanvoelen als een spons waar je grote hoeveelheden lood in moet pompen. Dat hoeft niet zo erg te zijn, als dat gecompenseerd wordt door interessante moves van de betreffende vijanden, zodat je er een tactiek voor uit kunt stippelen. Dat is echter niet het geval. Hoe sterker de tegenstander, hoe onbeweeglijker hij over het algemeen is. Op een enkele uitzondering na zijn tegenstanders groot, log en traag, wat het vechten er niet interessanter op maakt. 'Buiten schot blijven en pompen maar', is het motto, zolang je munitievoorraad strekt. Uitzondering vormen de snelle Robot-Supersoldaten en een enkele mini-boss. Er is een mechanisme dat ervoor zorgt dat sommige tegenstanders gevoeliger zijn voor bepaalde soorten munitie, maar dat is niet genoeg om het gevoel dat je op een spons aan het schieten bent te voorkomen. Op zich is het logisch dat MachineGames tegenstanders van meer hitpoints heeft voorzien, maar de studio maakt zich er in dit geval wel erg makkelijk van af. En waar dat in het begin van de game hooguit saai is, wordt dat tegen het einde ronduit frustrerend.
Co-op
Het komt vooral naar voren als je met een 'echte' partner speelt. Als je de rol van je zus over laat nemen door de kunstmatige intelligentie, dan redt die zich aardig, hoewel je je virtuele zus regelmatig uit de brand zult moeten helpen. Speel je met een partner van vlees en bloed, dan gaat het lang niet altijd goed. Dat verschil wordt veroorzaakt doordat je virtuele zus doorgaans dichtbij je blijft, zodat ze je makkelijk weer tot leven kan wekken als je gevloerd bent. Dat kan ongelimiteerd, al zijn er wel degelijk restricties. De game heeft een systeem van Shared Lives. Daar kun je er maximaal drie van verzamelen. Als het zover komt dat zowel jij als je zus zwaargewond op de grond ligt, kun je een Shared Live inzetten, waardoor een van tweeën ter plekke weer tot leven komt en vervolgens de ander kan reanimeren. Mocht je alle drie de Shared Lives hebben verspeeld, dan zul je het betreffende level vanaf het begin weer opnieuw moeten spelen.
Pep Signals
Daar sluit het systeem van Pep Signals op aan. Beide spelers kunnen elkaar Pep geven, een soort taunt die de ander een boost naar keuze geeft. Er zijn een stuk of tien verschillende Pep Signals, maar beide spelers kunnen er elk slechts één van kiezen. Je kunt bij de ander een flink deel van het harnas of de gezondheid herstellen, wat van levensbelang kan zijn tijdens gevechten. Je kunt Pep uiteraard niet ongelimiteerd inzetten: als je een Pep hebt uitgedeeld, verdien je een nieuwe door nazi's te killen.
Pep en reanimeren werken alleen als je vlak bij elkaar staat. Niet onlogisch, maar het maakt het wat lastig om één van tweeën een omtrekkende beweging te laten maken, wat in een co-opgame toch best een handige tactiek is. Waar een virtuele partner op de een of andere manier altijd verdacht snel bij je weet te komen, is dat voor een partner van vlees en bloed wat lastiger. Het maakt dat je veel sneller door je Shared Lives heen bent als je in co-op speelt. Op zich niet erg, het vergt alleen wat meer overleg met je partner.
/i/2002964272.jpeg?f=imagenormal)
Samenwerken
Het is jammer dat MachineGames zo weinig opties heeft ingebouwd om samen te werken. Naast de Shared Lives is er eigenlijk alleen de optie om een tegenstander aan te wijzen, die dan een markering boven zijn hoofd krijgt. Dat is wat mager. Overigens missen we daarin ook wel wat opties als je solo speelt. Zo kun je bijvoorbeeld geen speelstijl kiezen voor je virtuele partner. Je kunt dus niet kiezen of je zus vooral moet sluipen of juist voorop moet gaan in de strijd.
Desondanks is co-op wel degelijk leuk om te spelen. Zo is er het leveldesign, waarin Arkane je doorgaans door lange corridors stuurt waarin je voldoende ruimte hebt om dekking te zoeken en dus de nodige omwegen kunt nemen. De studio maakt daarbij goed gebruik van hoogte, wat niet alleen wil zeggen dat je af en toe vanuit de hoogte bestookt wordt, maar ook dat je zelf de mogelijkheid hebt om je tegenstanders vanaf veilige hoogte onder vuur te nemen. De combi van je standaard wapenarsenaal met de sterkere wapens die je op de nazi's buitmaakt is ook goed, aangevuld met de optie om tegenstanders te besluipen en van achter neer te steken.
/i/2002964270.jpeg?f=imagenormal)
Heel nuttig is de optie om tijdelijk onzichtbaar te worden en zo sommige vijanden te passeren. Het maakt dat je bijvoorbeeld eerst de Kommander uit kunt schakelen, zodat er geen versterkingen blijven komen. Gevechten zijn intens en het is zaak om goed op je partner te letten. Pep Signals en Shared Lives zijn van levensbelang, waarbij de Signals ervoor kunnen zorgen dat je de Lives zo min mogelijk hoeft in te zetten. Als je met een partner van vlees en bloed speelt, vergt dat overleg en coördinatie, zoals je van een co-opgame mag verwachten. Met wat dynamischer tegenstanders had het echter nog spannender kunnen zijn.
Buddy
Het is erg sympathiek dat Bethesda een Buddy Pass aan de game heeft toegevoegd. Als je de Deluxe Edition van de game koopt, krijg je een dergelijke code, die maakt dat je ook samen kunt spelen met iemand die de game niet heeft. Voor zowel Windows, PlayStation 4, Xbox One als Switch is er een demo van de game verkrijgbaar die iemand in staat stelt om met je mee te spelen. Je kunt zoveel verschillende mensen uitnodigen als je wilt, al is er uiteraard de restrictie dat er maar één tegelijk mee op pad kan. De game is tenslotte voor slechts twee spelers gemaakt.
Op herhaling
Tot slot is er nog de opzet van de stad. De game speelt zich voor het grootste gedeelte af in een half open spelwereld. Daarvoor heeft Arkane een flink deel van een fictief Parijs gebouwd, dat is opgedeeld in een handvol sectoren. Die bereik je vanuit de ondergrondse basis van het Franse verzet. Het maakt dat je herhaaldelijk via dezelfde metro-uitgang bovengronds komt en dus steeds hetzelfde stukje Parijs door moet voor je bij het deel komt waar je missie zich afspeelt. Op zich is dat niet erg, maar de makers hebben ervoor gekozen om delen van de stad die je al bezocht hebt te laten herbevolken, en bovendien om het niveau van je tegenstanders mee te laten groeien met dat van jou. Dat zorgt ervoor dat er elke keer een flinke uitdaging op je wacht als je een metro-uitgang neemt.
/i/2002964262.jpeg?f=imagenormal)
Veel te doen
De game bevat een serie missies die de basis vormen, maar er zijn ook behoorlijk wat side missions. Het is erg zinvol om die te spelen, omdat je zo de broodnodige xp en munten kunt scoren die je nodig hebt om je personage klaar te stomen voor de latere missies van het verhaal. Bovendien krijg je nog Actions voorgeschoteld als je op een bovengronds avontuur bent. Dat zijn optionele doelen die je tijdens een missie voorgeschoteld krijgt. Zo van: 'nu je toch in de buurt bent: er staat vlakbij een auto van een hooggeplaatste officier, plaats daar even een bom in'. Het is alleen maar leuk dat je op die manier verrast wordt tijdens een missie, maar het kan zomaar betekenen dat je terug moet naar een deel van de stad waar je net geweest bent, om er daar achter te komen dat de straat opnieuw bevolkt is met nietsvermoedende nazi's.
De snelheid waarmee dat gebeurt is hoog. Als je tijdens een missie even oversteekt naar een aangrenzende sector, wat gelukkig kan zonder laadtijd, dan is een straat waar je net geweest bent weer bevolkt en kun je weer aan de bak. Met de hoeveelheid missies en side missions in de game zorgt dat ervoor dat je bepaalde gevechten wel erg vaak voert. En ze zijn steeds weer pittig, omdat de game het niveau van je tegenstanders aanpast. Het maakt dat de game wat repetitief wordt.
Conclusie
Youngblood is een verfrissende game binnen het Wolfenstein-universum, en is het goed dat uitgever Bethesda durft te experimenteren met een klassieke serie als deze. Maar bij experimenteren gaat niet altijd direct alles goed. Dat geldt ook voor Youngblood. Dat de game in co-op wordt gespeeld, is prima, maar de omschakeling van solo naar co-op is niet geheel vlekkeloos verlopen. Zo is bij de meeste vijanden enkel het aantal hitpoints opgeschroefd, wat ervoor zorgt dat het wat saaie sponzen worden die wel erg veel kogels nodig hebben om neer te gaan. Gelukkig is er genoeg te doen in de verschillende sectoren van de stad, wat maakt dat je in de meeste sectoren regelmatig terug zult keren. Die zijn echter elke keer opnieuw bevolkt door dezelfde tegenstanders. Je hebt er wel een andere opdracht, maar dat maakt de schietpartij er niet anders op. De game wordt daardoor zo hier en daar wat eentonig.
Dat je nu wat extra opties hebt als een double jump en tijdelijke onzichtbaarheid klinkt misschien wat vreemd, maar het past goed bij de twee nieuwe hoofdrolspelers, en ook bij het leveldesign dat je veel meer vrijheid geeft dan voorheen. Dat leveldesign is een van de sterkste kanten van de game. De stad is niet alleen mooi, maar biedt je ook tal van mogelijkheden. Er zijn genoeg opties om te schuilen, de hoogte te kiezen of gevechten te omzeilen. Bovendien heb je met de Pep Signals en Shared Lives prima hulpmiddelen om elkaar in leven te houden, al zorgen ze er wel voor dat het beter is om bij elkaar in de buurt te blijven.
Dat je jezelf en je wapens los van elkaar op kunt waarderen, is prima en dat het opwaarderen van jezelf gekoppeld is aan het halen van een bepaald level ook. Alleen zijn de wapens dit keer niet allemaal even nuttig. Waar in voorgaande games elk wapen de hele game nuttig bleef, heb je aan de eerste wapens die je bemachtigt al snel niets meer, en dat is jammer. Gelukkig zijn er weer de nazi-superwapens die je gedurende de game buit kunt maken. Die maken veel goed. Ze zijn leuk en heerlijk over de top, maar door de schaarse munitie ben je nooit overpowered.
Dan is er nog het ontbreken van de vaste hoofdrolspeler. Dochters Jess en Soph doen het op het slagveld prima. Daarbuiten missen we vader B.J. echter wel een beetje, al komt dat vooral doordat er nu minder verhaal in de game zit, en minder afwisseling in de omgeving. Dat maakt dat de tweeling, maar ook de vele personages om hen heen, nooit helemaal gaan leven. Dat is jammer, want juist daarin school een flink deel van de charme van de recente serie games. De co-op-opzet en de verhalende kant van de game zitten elkaar een beetje in de weg.
Is Youngblood daarmee af te raden? Nee, zeker niet. Voor liefhebbers van co-op valt er genoeg lol te halen uit de game. De levels zijn mooi en goed gemaakt, en de actie is over het algemeen prima, op wat minder bruikbare wapens na. Dat de tegenstanders wat saai zijn doet niets af aan de uitdaging die ze bieden. Het vergt een goede samenwerking om de vaak drukke en hectische gevechten te overleven, waarbij de inzet van Pep Signals en Shared Lives essentieel is. Bovendien valt er met de vele side missions en actions genoeg te beleven in de game, die voor een co-opgame ook een goede lengte heeft en waarbij de toenemende moeilijkheidsgraad goed is opgebouwd. Het is een lekker hectische game, met genoeg intense gevechten om uren lol mee te hebben. Youngblood is dus zeker geen slechte game, maar er had meer in gezeten.
Eindoordeel
:fill(white):strip_exif()/i/2002718794.jpeg?f=thumblarge)
/i/2002964264.jpeg?f=imagegallery)
/i/2002964266.jpeg?f=imagegallery)
/i/2002964276.jpeg?f=imagegallery)
/i/2002964274.jpeg?f=imagegallery)
/i/2002964272.jpeg?f=imagegallery)
/i/2002964270.jpeg?f=imagegallery)
/i/2002964262.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2002964260.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2002964262.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2002964264.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2002964266.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2002964268.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2002964270.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2002964272.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2002964274.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2002964276.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white):strip_exif()/i/2002902404.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2002718356.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2002820460.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/2001699917.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/2001583271.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/2001533707.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_exif()/i/2002603264.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/1312549273.jpeg?f=fpa)
/i/1272615381.png?f=fpa)
:strip_exif()/i/1369731770.jpeg?f=fpa)
/u/331213/crop56ef13408ff38_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/26605/crop5c026d4b4eb7c_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/294814/crop5dfccf4b6dfb6_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/990411/crop5bc04095902b6_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/481280/Foto%2520van%2520mij%25204.jpg?f=community){kind=small}
/u/333842/crop63b1606966cba_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/415078/crop6403e11f7ad60_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/292867/crop5630e1f334453_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/9179/crop586dff9d475a6_cropped.gif?f=community){kind=small}
Anders is het bij mij ook bitter weinig ook
:strip_icc():strip_exif()/u/413995/crop5daf4ad59bbb8.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/69716/disgaea2_thief.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/226826/aardblij-60.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/352364/crop5ec2a09430148_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/247148/WhatPulse.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/325860/crop5b068fd2e3dd8.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/42138/IpodFoetusAvatar.gif?f=community){kind=avatar}
:strip_icc():strip_exif()/u/270766/crop64b5330f7523f_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/473283/crop5f75dd3322e33_cropped.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/181585/crop6808fc982fb9f_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/21712/crop668d500bcc980_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/222579/crop58e660ba93218_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/116283/crop5814e3224425d_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/210110/crop5cb20f9251261_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/366141/lawrence.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/373500/Concept%2520Icon.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/79795/crop5ccff73b8d1c6_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/472627/crop5c83fe498b36e_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/338396/crop5aded93867e7a_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/27216/bosmonster_dropdown.gif?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/31861/gc2.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/452253/crop6432e4afa5c59_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/777/pennywise.gif?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/165291/Beholder60.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/134224/crop565f06e682bb1_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/297932/Untitled.jpg?f=community){kind=small}
/u/829403/crop604a206c8a01a_cropped.png?f=community){kind=small}
)
:strip_icc():strip_exif()/u/187763/crop60f56b0420357.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/44705/crop5fadbbf94db28_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/319678/Battlecruiser_SC2_Head1.jpg?f=community){kind=small}
/u/45657/crop620e37530e1f1_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/233767/crop5db03cbc075aa.jpeg?f=community){kind=small}
/u/1067215/crop5d7a4cdca81a1_cropped.png?f=community){kind=small}