Wat spelervaring betreft biedt Youngblood een mix van 'bekend' en 'nieuw'. De manier waarop je met wapens om moet gaan is erg 'des Wolfensteins'. De wapens zijn net als in de voorgaande delen lekker vormgegeven en onderling goed verschillend. Niets spectaculairs, maar wel degelijk schiettuig, met hier en daar een wapen dat je slechts tijdelijk kunt dragen. Dual wield blijft erg prettig, en het hoort ook gewoon bij een Wolfenstein-game.
Je eigen positie bepalen in een gevecht is nu belangrijker dan ooit, vooral omdat je een partner hebt. Bij de wat omvangrijkere gevechten is het belangrijk om te weten waar je partner is, en liefst vooraf een plan van aanpak te verzinnen. Bij dergelijke confrontaties krijg je meestal wat voetvolk voor je neus, met een veel sterkere nazi als middelpunt. Daarbij wordt dat geheel dan aangestuurd wordt door een of twee Kommanders. Juist bij die sterkere nazi's is het zaak om een aanpak te verzinnen, waarbij de omgeving een grotere rol speelt dan ooit. De ene speler links en de andere rechts lijkt een logische keuze, maar de ene onder en de andere boven - of een heel andere positionering - is ook vaak mogelijk. Al is het wel zaak om rekening te houden met het reviven van de ander. Je wilt dus geen posities kiezen die al te ver uit elkaar liggen, want veel tijd om de ander weer op te lappen heb je niet. De Pep Signals kunnen daarbij flink helpen.
Verder hebben de makers voor een klein beetje puzzelwerk gezorgd. Zo zijn er wat deuren waar je een code voor nodig hebt, en die is meestal in de omgeving te vinden. En er zijn zo hier en daar deuren die pas open gaan als de twee zussen tegelijk een knop indrukken of hendel overhalen. Wat best logisch is, bij een coöp-game voor twee spelers.
Voorlopige conclusie
Wolfenstein Youngblood is een verrassend deel van de serie, want volledig gericht op twee spelers. Je kunt ook solo spelen, bijgestaan door een computergestuurde compagnon. Het maakt dat de tegenstand heftiger is dan je gewend bent. Niet alleen omdat hij is afgestemd op twee spelers, maar ook omdat we bijna 20 jaar verder zijn in de tijd en de nazi's dus een betere uitrusting hebben. Gelukkig heb je een skill tree die maakt dat je vaardigheden zijn op te waarderen. En aan te passen aan je speelstijl, waarbij stealth meer dan ooit een valide optie is. Voor B.J. zou dat uit den boze zijn, bij zijn twee dochters past het echter prima. Minstens zo opvallend is het ontwerp van de stad waarin je vecht. Onder invloed van Dishonored kun je nu veel meer gebruikmaken van de omgeving, wat de game naar onze smaak alleen maar ten goede komt.
:strip_exif()/i/2002820448.jpeg?f=imagearticlefull)