Het was met Android 3.0 Honeycomb in 2011 dat Google begon Android geschikt te maken voor tablets en nu, anno 2018, heeft het bedrijf zijn besturingssysteem voor Chromebooks tabletvriendelijk gemaakt. Dat dit eraan zat te komen was al duidelijk toen de Play Store zijn intrede deed bij Chrome OS, maar de metamorfose en de manier waarop Google het nu doorzet, zijn toch opvallend.
Het heeft Chrome OS in ieder geval veelzijdiger gemaakt. De grote hoeveelheid Android-apps is een enorme aanvulling op het spartaanse browser-OS en de nieuwe tabletinterface maakt dat het besturingssysteem bruikbaar is op tablets zonder toetsenbord. Gebruikers die al bekend zijn met Android, zullen snel overweg kunnen met Chrome OS op een tablet, gezien de nadruk op de Play Store en de aanwezigheid van veel ontwerpelementen van Android.
Duidelijk is dat de werkelijke kracht van de combinatie van tablet en toetsenbord moet komen en dat is wellicht ook de reden waarom Chrome OS volgens Google op tablets moet komen. De tablet is een productcategorie die over zijn hoogtepunt is en alleen tablets die voor contentproductie zijn in te zetten, lijken nog levensvatbaar. De grote smartphones hebben tablets voor contentconsumptie van de markt gedrukt. Daarom doen de Surface Pro en de iPad Pro het nog redelijk, terwijl Android-tablets een kwijnend bestaan lijden.
De huidige combinatie van Chrome OS met eigenschappen van Android doet nog wat geforceerd aan. In vergelijking met Android werkt de software nog lang niet zo fijn op een tablet. Het appoverzicht en Split Screen reageren haperend, er zijn geen widgets, je moet diep in het menu om de Android-instellingen, zoals die voor app-permissies te vinden enzovoort. Een ander belangrijk nadeel van Android-apps op tablets blijft aanwezig; er zijn er nog niet zoveel geschikt voor tabletweergave.
Een fundamenteler probleem is dat de kracht van Chrome OS bij de eenvoud en de beperking lag. De Chrome Web Store voor webapps is sterk verouderd en de Play Store staat standaard prominent op de taakbalk. Het draait dus steeds meer om Android en steeds minder om het web. Dat heeft gevolgen voor de opslag, hoeveelheid instellingen en permissies, hoeveelheid notificaties, beveiliging en snelheid. Dat zijn net de zaken waarmee Chrome OS zich moest onderscheiden. Zo wint Chrome OS aan veelzijdigheid, maar verliest het aan eenvoud, wat met de komst van Linux-programma's alleen maar zal toenemen.