Reboot
Samengevat
God of War toont een kwetsbare Kratos die zorg moet dragen voor zijn schriele en wat ziekige zoontje. De band die tussen de twee ontstaat vormt de ruggengraat van de game. Niet alleen van het uitstekende verhaal, maar ook van de gameplay. De game is daarmee veel diepgaander dan je van de serie gewend bent. Het gaat niet alleen maar om knokken, er is ook ruimte voor emotie. En minstens zo belangrijk: je kunt verkennen en zo hier en daar een beetje puzzelen. De wereld is mooi en groot, en de campagne lekker lang. Tijdens je avonturen krijg je bovendien van alles mee over de Noorse mythologie.
Eindoordeel
Gespeeld op: PlayStation 4 (enig platform)
Elke serie die wat afleveringen heeft gehad, krijgt vroeg of laat een reboot. Als de rek er een beetje uit is, geeft een reboot de makers de kans om eens af te wijken van het vaste stramien. Dat moet ook de overweging zijn geweest bij deze nieuwe God of War die, zoals dat hoort bij een reboot, weer dezelfde naam heeft als het eerste deel. We volgen Kratos al sinds 2005, en de God of War heeft zijn heil al die tijd gezocht in de Griekse mythologie. Die is rijk genoeg om flink wat games op te baseren, maar de rek was er met God of War: Ascension uit 2013 wel enigszins uit. We hadden alle Griekse goden en helden zo'n beetje gehad, en de belangrijkste goden waren zelfs al verschillende keren voorbijgekomen. Tijd voor iets anders.
Om die reden heeft de Santa Monica Studio van Sony de tijd genomen voor een vervolg. Hierdoor kon men eens goed nadenken over de koers die men wil varen met de serie, en elementaire zaken zoals het verhaal en de gameplay onder de loep nemen. Precies op die twee vlakken is er dan ook het nodige veranderd.
Noorse mythologie
Vooral wat het verhaal betreft heeft de serie met deze nieuwe editie een flinke schop onder de kont gekregen. Kratos heeft Griekenland achter zich gelaten. Kennelijk werd de eeuwige strijd daar niet alleen de fans van de serie een beetje teveel, ook hijzelf was het daar wel zat. Hij heeft de wijk genomen naar ijzige streken, naar de wereld van de Noorse mythologie. Daar probeert hij vooral een rustig leven te leiden, ver weg van de strijd die hij als God of War gewend is. Dat lukt uiteraard niet, anders hadden we nu geen nieuwe game gehad.
Het is echter wel een goed uitgangspunt, want het gaf de makers de kans om Kratos van een menselijker kant te laten zien. De stoere God of War heeft in het koude noorden rust gevonden bij zijn vrouw en kind, waarmee hij in een eenvoudig houten huis in het bos woont. Daar is het leven simpel. Zorgen voor het dagelijkse eten is al een hele opgave, jagen lijkt dan ook zijn voornaamste bezigheid.
/i/2001937503.jpeg?f=imagenormal)
Kratos heeft een gezin
Daarmee is meteen de grootste verandering in de game aangekaart, want het gezin staat centraal. Moeder speelt een rol op de achtergrond, maar ze is wel de aanleiding voor de tocht die vader en zoon in de game maken. Vader en zoon zijn gedurende de hele game samen, want Kratos heeft steeds zijn zoontje Atreus op sleeptouw. Atreus is een schriel en wat ziekelijk jongetje van een jaar of tien, en hij lijkt behoorlijk beschermd opgevoed. Dat laatste komt mooi uit, want dat maakt dat je hem in de game nog volledig kunt vormen. Kratos leert zijn zoon allerlei vaardigheden. Met lichte tegenzin, want de God of War wil eigenlijk niet vechten. In een mythologische wereld is dat echter een illusie, dus zal Atreus voor zichzelf op moeten leren komen.
Wat de makers heel goed hebben aangepakt, is dat de vaardigheden van Atreus niet alleen gaandeweg worden uitgebreid, maar dat die ontwikkeling ook is ingebed in een erg goed verhaal. Dat verhaal gaat over de geestelijke ontwikkeling van het jonge kind, dat gedurende de game van alles leert over de mythologische wereld en vooral over zijn eigen afkomst. Mooi zijn de soms ronduit puberale trekken van Atreus, die overenthousiast, vrolijk, verlegen, triest en ronduit irritant kan zijn. Mooi is dat zowel Kratos als Atreus voor herkenbare emoties zorgt. Dat het de norse en zwijgzame Kratos maar niet lukt om zijn zoon wat liefde te tonen, is nuttig als er dreiging heerst, maar pijnlijk op andere momenten. En de zoon vliegt met zijn emoties alle kanten op, wat hem soms dus ronduit onuitstaanbaar maakt. Dat wordt door de makers erg goed uitgewerkt. De emoties die daarbij om de hoek komen, worden haast voelbaar. De onhandige maar zorgzame vader is een grote stap vooruit ten opzichte van het platte personage uit de voorgaande games.
/i/2001937533.jpeg?f=imagenormal)
Mooie bijrollen
Daarnaast zijn er nog prachtige bijrollen. De dwergen Brok en Sindri, die zich als wapensmeden ontfermen over de uitrusting van Kratos en Atreus, vormen een heerlijk stel met lekker gekke trekjes. Ook Mimir, een pratend hoofd dat Kratos en Atreus terzijde staat, is af en toe erg grappig. Het heeft echter ook goede serieuze teksten. Dat geldt ook voor de belangrijkste tegenstander van Kratos, die hij in de game verschillende keren tegen zal komen. De teksten zijn niet alleen goed geschreven en erg goed ingesproken, ze zijn nog leerzaam ook. Kratos en Atreus verplaatsen zich vaak per kano en tijdens die tochtjes kan Mimir het niet nalaten om de complete Noorse mythologie in leuke en hapklare brokken op te dissen. Dan blijkt ook dat Santa Monica Studio de oude legendes goed heeft gelezen, want erg veel van wat je in de game krijgt voorgeschoteld, komt rechtstreeks uit de oude verhalen of is er van afgeleid: van Mimir zelf tot Brok en Sindri, Valkyries en de Giganten, en de vele locaties die je bezoekt. Yggdrasil en alle negen werelden komen in de game terug en zijn te bezoeken. Ook als je de verhalen niet hebt gelezen maar wel de recente Thor-fims hebt gezien, zul je veel namen herkennen.
Tijdens het spelen van de game valt het niet op, maar de makers hebben zich eigenlijk nog behoorlijk ingehouden. Er komen veel kleinere figuren uit de Noorse mythologie in de game voor, maar Santa Monica Studio is behoorlijk zuinig voor wat het aantal hoofdrolspelers uit de klassieke verhalen betreft. Er is dus genoeg ruimte voor een vervolg, en ook het einde van de game houdt die mogelijkheid open.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Uiterlijk en gameplay
Het geheel is bovendien gehuld in een mooi jasje. Vooral aan Kratos is veel aandacht besteed. De God of War is duidelijk een dagje ouder geworden. Hij heeft een volle baard, groeven in zijn gezicht en een stuurse en wat bezorgde blik. Niet alleen zijn hoofd is mooi vormgegeven. Het geldt ook voor de delen van zijn uitrusting die over elkaar schuiven, de korte haartjes van zijn baard, de in de wind wapperende stukjes bont in zijn uitrusting, het licht dat enigszins reflecteert op zijn huid, en de vele subtiele veranderingen die zichtbaar zijn in zijn uitrusting als je hem opwaardeert. Bij Atreus komen de vele emoties op zijn gezicht wat minder uit de verf, maar bij een prominent personage als de Witch from the Wood lukt dat wel weer prima.
Ook de omgevingen zijn mooi. De Noorse mythologie laat veel ruimte voor variatie, en die is er dan ook genoeg. Uiteraard zijn er veel besneeuwde streken, maar je loopt net zo goed door zonnige bossen en vooral ook over mooi kronkelende bergpaadjes en door enorme bouwwerken, die variëren van kale stenen tempels tot rijk gedecoreerde metalen constructies. De makers weten je daarbij goed te begrenzen. Kratos kan nog steeds niet springen, waardoor zijn bewegingsvrijheid behoorlijk wordt beperkt. Je mag nog steeds enkel gaan en staan waar de makers dat willen, maar de wereld zit zo in elkaar dat het zelden opvalt. Waar je niet mag gaan, staan zichtbare obstakels die goed in de omgeving passen. Je loopt vrijwel nergens tegen onzichtbare muren aan, wat veel bijdraagt aan de sfeer in de game. De game draait daarbij over het algemeen soepel op de PS4 Pro waar wij hem op speelden. Er zijn hier en daar wat drops in de framerate, maar het komt niet vaak voor en is zeker niet storend.
/i/2001937493.jpeg?f=imagenormal)
Gameplay
Dat Kratos een zoontje heeft dat hij mee op avontuur neemt, heeft flinke gevolgen voor de gameplay. Het joch is kwetsbaar en heeft dus bescherming nodig. In het verhaal klopt dat, in de praktijk valt het reuze mee. Sterker nog, Atreus kan al vroeg in de game behoorlijk goed voor zichzelf zorgen, al komt dat ook doordat hij zich al snel toelegt op het werken met pijl en boog, en dus enigszins uit het strijdgewoel kan blijven. Hij beschikt ook over een kleine dolk en heeft de neiging om daarmee tegenstanders te lijf te gaan. Niet heel verstandig, maar hij komt er eigenlijk altijd mee weg. Je hoeft je tijdens gevechten geen zorgen te maken over Arteus. Hij redt zich wel. Je kunt hem zelfs opdrachten geven. Eigenlijk gaat het daarbij maar om een opdracht: schiet een pijl. Da's handig, want daarmee kun je zorgen dat vijanden bestookt worden die net buiten bereik van Kratos' wapens zijn. Buiten het vechten om bewijst Atreus zijn nut doordat hij allerlei talen spreekt en je hem de vele opschriften en aanwijzingen kunt laten lezen die je onderweg tegenkomen.
Verder is er niet zo heel veel veranderd aan de gameplay. Kratos kan hard en langzaam slaan, of snel maar wat zachter. Hij kan blokkeren met een schild, zijn wapen naar een tegenstander gooien en opzij rollen om een aanval te blokkeren. Dat is het wel zo'n beetje. Leuk is dat je tegenstanders tijdelijk kunt verdoven en daarna een soort finishing move uit kunt voeren. Uiteraard kun je van alles opwaarderen en zo krachtiger varianten en combinaties van bestaande handelingen aanleren. Heel spectaculair en verrassend is het niet, maar wel effectief. Bovendien loopt het allemaal vloeiend. Het voelt ook beter dan voorheen, wat ook komt doordat de camera een iets andere positie heeft gekregen. Je kijkt nu meer over de schouder van Kratos, wat je meer bij de actie betrekt.
De bijdrage van Atreus is prettig omdat je daarmee hardnekkige tegenstanders even uit balans kunt brengen, wat je net genoeg tijd geeft om een aanval te plaatsen. Zo valt er tijdens gevechten toch genoeg te managen, want met aanvallen, ontwijken, blokkeren, je Spartan Rage op tijd inschakelen en Atreus opdrachten geven, is er genoeg om je bezig te houden.
/i/2001937527.jpeg?f=imagenormal)
Tegenstanders
Wat tegenstanders betreft heeft Santa Monica Studio zich er wat gemakkelijk vanaf gemaakt. De traditionele boss fights uit de voorgaande delen zijn grotendeels verdwenen. Verwacht hier dus geen enorme monsters meer die zich in traag tempo vastbijten op de rand van een kleine arena, waarbij je in moet hakken op hun klauwen. Dat komt hier nog een enkele keer terug, maar gelukkig lang niet zo vaak als in sommige voorgaande games. In plaats daarvan is er veel voetvolk en kom je veel tegenstanders in menselijke vorm en met menselijke maat tegen, die geschoold zijn in elementen als ijs en vuur. Als de game vordert, kunnen ze iets gooien, krijgen ze schilden en kunnen ze zich razendsnel verplaatsen. Dat patroon herhaalt zich. In alle gevallen is de gameplay eigenlijk een beetje voorspelbaar. Tussendoor word je getrakteerd op mythische wezens zoals trollen en tot leven gewekte stenen reuzen die wat meer moeite kosten om te verslaan. Daarmee is niet gezegd dat God of War gemakkelijk is. Dat is het niet, zeker tegenstanders met schilden kunnen een pittige klus vormen, maar verrassend is het op dit vlak toch ook niet. Desalniettemin zien we liever dit dan de herhaling van boss fights uit de vorige delen.
/i/2001937501.jpeg?f=imagenormal)
Opwaarderen
Wat ook helpt om het vechten spannend te houden, is dat er een uitgebreid systeem is om de opties van Kratos en Arteus op te waarderen. Je kunt wapens en uitrustingsstukken opwaarderen, maar ook voorzien van Runes die er in allerlei soorten en maten zijn. Het draait daarbij uiteindelijk allemaal om eigenschappen als Strength, Defence, Vitality en minder voor de hand liggende eigenschappen als Runic, Luck en Cooldown. De makers hebben het daarbij prettig bescheiden gehouden. Kratos en zijn tegenstanders hebben een level, maar als je tijdens de campagne door weet te groeien tot level 5 is dat al een aardige stap. Tegenstanders tref je tijdens de campagne aan tot level 7. Ook de getallen van de zes eigenschappen blijven bescheiden. Een voorwerp dat +10 aan Strength toevoegt is al heel wat. Waardes reiken tijdens de campagne tot ongeveer 150, wat het prettig overzichtelijk houdt.
Juist daardoor zijn de verschillen goed merkbaar. Je kunt in de game hier en daar een afslag nemen die je tegenover tegenstanders plaatst die net iets te sterk voor je zijn. Juist bij die lieden is goed merkbaar dat die ene upgrade, die specifieke Rune of dat ene level net het verschil kan maken. Er is bovendien ruimte voor het ontwikkelen van een eigen speelstijl. Je kunt grofweg kiezen uit meer focus op hard slaan, op het opvangen van klappen, of op de inzet van Rage. Alleen Luck komt wat ons betreft niet zo uit de verf, maar dat mag de pret niet drukken.
/i/2001937509.jpeg?f=imagenormal)
Erg veel te doen
Naast het verhaal is de grootste kracht van God of War de variatie die je voorgeschoteld krijgt. Wat vijanden betreft valt dat dus een klein beetje tegen, maar wat missies en avonturen betreft, is de game heerlijk uitgebreid. De campagne is goed voor zo'n 30 uur gameplay, maar er valt nog veel meer in de game te beleven, ook als je de campagne hebt uitgespeeld. En wat je buiten de campagne om kunt beleven, is ook zeer de moeite waard. De campagne is een vrij lineair verhaal over een tocht die Kratos en Atreus samen ondernemen. Die tocht voert door een aantal van de negen werelden uit de Noorse mythologie. Daarbij worden ze niet allemaal aangedaan, maar je kunt ze wel allemaal bezoeken als je van het pad afwijkt. Daar is ook regelmatig gelegenheid voor. Er is een centrale hub van waaruit je naar de verschillende werelden kunt gaan, en vanuit die hub heb je de vrijheid om te gaan en staan waar je wilt. Niet elk pad is direct open, maar gedurende je avonturen opent zich steeds meer. Niet alleen in de negen werelden, ook rond de hub zelf valt veel te beleven. Bovendien zie je net als in series als Zelda, Tomb Raider en Darksiders door de hele game heen barrières voorbijkomen die je nog niet kunt neerhalen, maar waarvoor je later de middelen krijgt.
Het maakt dat er flink wat dungeons of andere zijtakken van het centrale deel zijn te verkennen. Die zijn ook allemaal op de een of andere manier zowel met de tocht van Kratos als met de Noorse mythologie verbonden. De afslagen zijn bovendien goed voor de nodige buit, die je kunt gebruiken om je vaardigheden bij te spijkeren. Dat laatste is vooral prettig als je op een hogere moeilijkheidsgraad speelt. Het is dus nuttig, maar vooral ook leuk, want Santa Monica Studio heeft zijn best gedaan op de optionele delen. De verhalen, het uiterlijk, de puzzelelementen, de tegenstanders: het is allemaal net zo goed verzorgd als in de campagne. Dat geldt ook voor de delen die je na afloop van de campagne nog kunt bezoeken. De makers maken je daarbij ook lekker. De game bevat een kaart die in eerste instantie wat nutteloos lijkt, maar zich gaandeweg vult met allerlei plaatsen die je nog kunt bezoeken. De makers hebben er zelfs voor gezorgd dat de hub en de omgeving ervan aan flink wat veranderingen onderhevig is, zodat ook daar steeds opnieuw wat te beleven valt. Om het af te maken, zit de game vol met zaken die je kunt verzamelen.
Het is echter vooral de afwisseling die prettig is. Waar je in de voorgaande games in hoog tempo tegenstanders voorgeschoteld kreeg, zijn er hier delen met intense actie, maar ook delen waarin je rustig kunt verkennen, waarin je een puzzel voorgeschoteld krijgt, waarin je een stuk mythologie te horen krijgt of waarin de band tussen vader en zoon centraal staat. Die afwisseling komt de game zeer ten goede.
/i/2001937513.jpeg?f=imagenormal)
Conclusie
Sony is met deze God of War een flink andere weg ingeslagen, en dat pakt verrassend goed uit. Net als bij de reboot van Tomb Raider is dit nieuwe deel beter dan de voorgaande, op vergelijkbare wijze. Ook hier is de hoofdrolspeler niet nog stoerder en sterker geworden, maar juist menselijker en kwetsbaarder. Kratos is nog steeds de God of War, maar leidt inmiddels liefst een teruggetrokken leven in de bossen van het hoge noorden. Het avontuur dat hij daar beleeft met zijn wat tengere zoontje vormt de hoofdmoot van het verhaal. Centraal daarin staat de ontwikkeling van de band tussen de stuurse vader en zijn schuchtere zoon. Dat verhaal komt in al zijn gevoelige kanten goed uit de verf, en het is bovendien verweven door alle aspecten van de game. De twee beleven van alles en hebben elkaar daarbij meer nodig dan ze vooraf beseffen. Zoon Atreus speelt niet alleen buiten de gevechten een grote rol, maar staat ook al knokkend zijn mannetje. Hij is op dat vlak een prettig hulpmiddel.
God of War is echter veel meer dan een mooie game met een goed verhaal waarin stevig geknokt wordt. Het verhaal is lineair, maar dat geldt niet voor de volgorde waarin je de spelwereld kunt verkennen. Naast de stukken waarin je het verhaal volgt, zijn er veel zijwegen die zeer de moeite waard zijn. De afwisseling tussen verhaal, verkennen, puzzelen en vechten maakt de game veel gevarieerder dan de voorgaande delen. Voeg daarbij het uitgebreide opwaardeersysteem, de vele vele geheimen die zijn te ontdekken en de voorwerpen die je kunt verzamelen, en je hebt een uitstekende game. Een game die goed is voor erg veel spelplezier en die je op speelse wijze ook nog lekker veel Noorse mythologie bijbrengt. De game heeft bovendien een lange campagne en hij is niet afgelopen als je het verhaal hebt afgerond. In tijden waarin vrijwel elke game een online component heeft, is alleen dat al een zegen: een game waarin het geheel draait om een fijne campagne. En dan is het helemaal mooi als die campagne deze kwaliteit heeft.
Eindoordeel