Hoe zullen we het eens noemen? Een duivels dilemma? Een dodelijke paradox? Hoe dan ook: Middle-Earth: Shadow of War is een van de vermakelijkste games van 2017. De game is gigantisch, beschikt over fijne, diverse actie en het beste vijandensysteem dat we ooit in een game hebben gezien. Daarmee spelen is ongelooflijk leuk. Daarnaast zijn de animaties over het algemeen goed en oogt de game prima, waarbij sfeer opnieuw een ijzersterk punt is. Dan heb je alles om een topgame te kunnen zijn. En dan is er toch die grote 'maar'. De rol die microtransacties innemen in deze game, is te groot en heeft invloed op het spelplezier. Zonder die kleine bedragen te besteden ben je meer tijd kwijt aan het grinden, doordat het net wat moeilijker is je veroverde regio's onder controle en jouw orks in leven te houden, iets wat met aangekochte Epics en Legendaries makkelijker gaat.
Die kennis doet pijn. Het maakt dat je je na verloop van tijd gaat afvragen waarom je voor de zoveelste keer op jacht gaat naar vervangende orks voor in je leger. Het levert ons een zure nasmaak op bij een game die verder op vrijwel elk vlak uitstekend scoort. Dat maakt de eindafrekening lastig, want wat is dan de 'correcte' strafmaat? Gevoelsmatig heeft deze situatie tot gevolg dat Shadow of War niet meer aanvoelt als een topgame, maar de game is ook niet meteen heel slecht. Zouden de microtransacties er niet zijn, dan zou je een game overhouden waarin je na verloop van tijd iets te veel moet grinden, wat de game saaier maakt dan nodig is. We beoordelen Shadow of War dan ook op basis van die wetenschap. Het blijft een goede game, maar met wat andere keuzes had Middle-Earth: Shadow of War een klassieker kunnen zijn.