Item: Mario + Rabbids Kingdom Battle, Switch
Rating: 8.5
Author: Paul Hulsebosch

Samengevat

Ubisoft doet in Mario + Rabbids Kingdom Battle erg veel goed. De diepgang van de gameplay is een sterk punt van de titel. Kingdom Battles is erg leuk om te spelen, dankzij de variatie aan wapens, effecten en buffs, en de beweeglijkheid die Jumps en Dashes opleveren. Het spel is uitdagend tegen het einde van de campagne, maar dat hoort zo. Een minpunt is wel dat je richting het einde van de game erg vaak uit de formatie wordt gegooid, wat een beetje tegenstrijdig is met de aard van de gameplay. Ubisoft heeft een prima campagne gemaakt, en de game is ook in coöp speelbaar. Het is alleen jammer dat multiplay niet mogelijk is. De kleine minpunten verhinderen niet dat Mario + Rabbids Kingdom Battle leuk, verrassend en uitdagend is. Het is een aanwinst voor het assortiment van de Switch.

Pluspunten

Minpunten

Eindoordeel

Getest

Mario + Rabbids Kingdom Battle, Switch

Prijs bij publicatie: € 53,75

Vanaf € 24,99

Vergelijk prijzen

Bekijk alle uitvoeringen (4)

Gespeeld op: Nintendo Switch (enig platform)

Op het eerste gezicht is het een vreemde kruisbestuiving, tussen Nintendo's eigen Mario en de Rabbids van Ubisoft. In beide gevallen gaat het om springerige figuren in een kleurrijke spelwereld, maar daarmee houdt de overeenkomst tussen de twee series zo'n beetje op. Verschillen zijn er des te meer. Zo houden de Rabbids van Ubisoft doorgaans van foute humor, terwijl Nintendo het over het algemeen keurig netjes houdt. Mario is bovendien bekend van de lange games, terwijl de Rabbids doorgaans schitteren in een aaneenschakeling van korte minigames. De vraag is dus wat de kruisbestuiving tussen deze twee werelden gaat opleveren.

Mario + Rabbids Kingdom Battle is gemaakt door de studio van Ubisoft in Parijs, die - en dat is een zeldzaamheid - toestemming kreeg om een game te maken met het Nintendo-erfgoed. Om ervoor te zorgen dat het resultaat voldoet aan de maatstaven van Nintendo heeft de Japanse uitgever intensief met de Franse studio samengewerkt. De game is dus van Franse makelij, maar gemaakt onder strenge Japanse supervisie. Bovendien heeft het project de zege van Shigeru Miyamoto, de man die ons ooit Donkey Kong en Mario gaf. Miyamoto maakte onlangs bekend dat hij toejuicht dat er met Mario wordt geëxperimenteerd en dat hij hoopt dat de loodgieter nieuwe soorten gameplay krijgt voorgeschoteld.

Platvloers

Wat dat betreft heeft Miyamoto precies gekregen wat hij wilde. De gameplay van Mario + Rabbids Kingdom Battle doet in weinig denken aan de games die Nintendo rond Mario heeft gemaakt. Hij lijkt overigens ook nauwelijks op wat je gewend bent van de Rabbids-games. Gelukkig is de humor van de konijnen wel behouden gebleven. Als altijd zijn de Rabbids ook dit keer weer behoorlijk platvloers en niet wars van 'analiteiten'. Dat leidt tot een type humor dat Nintendo vreemd is. Ergens aan het begin van de game trekt een Rabbid op het toilet een badeend uit zijn achterwerk, om maar een voorbeeld te noemen. Niet veel later haalt een andere Rabbid een smartphone door zijn eigen bilnaad. Verder is er uiteraard veel leedvermaak, zoals je dat van de Rabbids gewend bent.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Muzikale begeleiding voor Mario en de Rabbids.

Het verhaal stelt in Kingdom Battle niet zo heel veel voor. Het komt erop neer dat door een mislukt technisch experiment de Rabbids terecht zijn gekomen in het universum van Mario. Het draait verder om een bril die ervoor kan zorgen dat elementen uit de Mario-games versmelten met een Rabbid. Zo levert de combinatie van een Piranha Plant en een Rabbid bijvoorbeeld een Pirabbid Plant op die Mario en consorten op vertrouwde wijze lastigvalt. Op die manier ontstaan meer tegenstanders in de game.

Opvallend aan Mario + Rabbids Kingdom Battle is vooral de gameplay. Ubisoft heeft van de game een turnbased strategisch geheel gemaakt dat sterk doet denken aan de meest recente Xcom-games. Dat is niet bepaald de gameplay die je verwacht van Rabbids of Mario. Xcom is vrij hardcore, een tactisch steekspel van zetten en tegenzetten, waarbij je ruim de tijd hebt om na te denken. Dat is heel wat anders dan de op reflexen gebaseerde gameplay die Miyamoto en consorten doorgaans voor Mario verzinnen, om over de Rabbids nog maar te zwijgen. Opvallend genoeg werkt de nieuwe gameplay-insteek echter uitstekend.

Je bestuurt een team van drie personages waarmee je het slagveld betreedt. Daarmee neem je het op tegen Rabbids die doorgaans in overtal zijn. Elk gevecht vindt plaats in een afgesloten arena, waarbij het speelveld verdeeld is in vierkante vakjes. Dat laatste is belangrijk, want elke pion in het gevecht kan zich een bepaald aantal vakken verplaatsen. De ene pion kan in een beurt wat verder komen dan de andere, wat één van de vele factoren is die een rol spelen in het tactische steekspel.

Alles door elkaar

De drie helden in je team hebben per beurt twee acties. Ze kunnen zich verplaatsen en schieten. Elk van je pionnen heeft bovendien een passieve optie, een buff voor zichzelf of voor het team, of juist een debuff voor de tegenstanders. Je hebt hier veel meer vrijheid bij dan in Xcom. Je kunt je drie opties in willekeurige volgorde inzetten. Eerst bewegen, dan schieten en dan de buff inzetten lijkt logisch. Het is in ieder geval hoe de game het aanreikt, maar het kan ook andersom. Je kunt zelfs eerst één teamlid bewegen, dan met een ander lid schieten, bij een derde lid de buff inzetten, waarna je het eerste lid laat schieten onder invloed van de buff van het derde. Weten wanneer je welke actie in moet zetten, vormt de kern van de gameplay van Kingdom Battle. Al die vrijheid heeft ook een keerzijde. Je drie teamleden zijn gevoelig voor friendly fire en je hebt de nodige teamleden die wapens met een area of effect hebben. Het risico dat je je eigen personages beschadigt is dus niet denkbeeldig.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Aankondiging van Mario + Rabbids Kingdom Battle.

De mogelijkheid om te springen is niet helemaal verdwenen. De grootste verandering die Ubisoft heeft doorgevoerd ten opzichte van de Xcom-formule is dat de leden van je miniteam elkaar als springplank kunnen gebruiken. Als je een teamlid vooruitgeschoven hebt en een tweede lid kan met zijn verplaatsing de vooruitgeschoven post bereiken, kan hij die als springplank gebruiken om zo een stuk verder of hoger te komen. Dat zorgt voor veel tactische opties. Je teamleden hebben bovendien Dash, de optie om een vijand omver te schoffelen. Na een Dash kun je weer flink wat velden bewegen. Zo kun je de Dash gebruiken als een extra aanval, waarna je weer terug kunt keren naar een plekje waar je dekking hebt. Een Dash veroorzaakt aanzienlijke schade, het is dus een prettige optie. Hij maakt de game veel dynamischer dan Xcom. Je bent veel beweeglijker, zeker omdat je een Dash en Jump aaneen kunt rijgen.

Ubisoft heeft goed gekeken naar het voorbeeld en de juiste ingrediënten overgenomen. Er zijn veel dekkingsmogelijkheden die hoog of half hoog zijn, en in veel gevallen kunnen ze kapot worden geschoten. Hoogte speelt daarbij een rol: van bovenaf richt je meer schade aan dan van onderaf. De van Mario bekende buizen spelen daar een rol bij, net als het elkaar gebruiken als springplank. Er zijn bovendien obstakels die kunnen exploderen of die vergelijkbare effecten bewerkstelligen, wat vaak pas blijkt als je er in de buurt komt. Veel schade heeft een direct karakter, maar er zijn ook wat opties om binnen een area of effect schade aan te richten.

Twee varianten

Wat Ubisoft bovendien goed begrepen heeft, is dat er verschil moet zijn tussen de leden in je team, en dat het prettig is als je kunt wisselen. Je start uiteraard met Mario himself, begeleid door twee Rabbids. Door een twist in het verhaal behoren vrijwel alle Rabbids in de game tot de tegenstanders, maar een handvol staat aan jouw kant, aan de kant die de orde in de wereld van Mario en Princess Peach probeert te herstellen. Dat zijn allemaal Rabbids die iets hebben van de helden in de Mario-serie. Je start dus met Rabbid Luigi en Rabbid Peach. Zo is er van de meeste bekende personages een gewone en een Rabbid-versie.

De rolverdeling is vrij traditioneel. Mario is de held die de meeste schade aanricht, Rabbid Luigi is meer verdedigend ingesteld en Rabbid Peach heeft als groot voordeel dat ze kan genezen. De personages die je later in de game vrij speelt zijn wat excentrieker. Luigi is er voor gevechten op de lange afstand, Rabbid Mario juist voor knokken op korte afstand, en Yoshi is handig vanwege zijn rocket launcher. Elk teamlid heeft bovendien een tweede wapen op zak. Rabbid en gewone Mario hebben beide een hamer, Rabbid Peach en Luigi beide een Sentry, een autonoom rijdende bom.

Toch zijn er meer factoren op basis waarvan je de drie leden van je team zult kiezen. De buffs zijn namelijk minstens zo belangrijk. Elk potentieel teamlid heeft een individuele techniek en een aura-techniek. Mario beschikt over Hero Sight, wat hem een extra schot oplevert tijdens de beurt van de tegenstander. Het is het bekende Overwatch uit de recente Xcom-games. Hij kan bovendien een boost geven aan de schotkracht van teamleden in zijn buurt. Rabbid Mario heeft de optie om tegenstanders uit hun dekking te dwingen. Juist dergelijke passieve skills worden steeds belangrijker naarmate de campagne vordert. Het geeft heerlijke diepgang aan de game, zeker omdat elk van je personages een skill tree heeft waarin je bepaalde eigenschappen kunt versterken.

Dat is nog niet alles. Met de vele gouden munten die je in de game kunt verzamelen - het is immers een Mario-game - kun je nieuwe wapens kopen. De Blaster en de Melee Hammer van Mario kennen beide een stuk of tien varianten die je gedurende de game vrij speelt. Als je voldoende munten hebt verzameld, kun je een betere variant van de wapens kopen. De duurdere versies geven een bepaald effect mee aan de Criticals die je weet te scoren. Je kunt dus een wapen kiezen met het effect van je keuze. Burn zorgt ervoor dat je slachtoffer in brand vliegt en gaat rennen. Dat kan heel handig zijn, want daarmee komt hij, zij of het uit dekking. Er zijn een stuk of tien effecten waar je uit kunt kiezen. Met Bounce stuiteren slachtoffers van je weg, met Honey lijm je ze een beurt lang op hun plek en met Vampire steel je wat gezondheid.

Bounce en Honey

Het leuke aan dit alles is dat je tegenstanders over exact dezelfde opties beschikken. Ook zij kunnen elkaar gebruiken om verder te springen, ook zij kunnen een Dash uitvoeren, en ook hun Criticals hebben Bounce, Honey en al die andere effecten. Ook zij kunnen zichzelf genezen, en ook zij hebben wapens voor dichtbij en veraf. Ze hebben zelfs meer opties dan jij. Neem de Smasher, een tegenstander die net als Obelix een enorme steen op z'n rug draagt en je daarmee van dichtbij op je kop kan rammen. Dat levert pijnlijk harde klappen op. Of de Hopper die niet sterk is, maar wel verrassend mobiel. Het zijn slechts wat tegenstanders uit het begin van de game, als de strijd nog makkelijk is. Naarmate de campagne vordert, krijg je steeds meer koekjes van eigen deeg en heb je dus steeds vaker last van de effecten van Bounce en vooral Burn. Bovendien krijg je verschillende bosses voor je kiezen, en ook nog wat 'midbosses' zoals de game ze noemt. Het maakt van Kingdom Battle een game die verrassend veel diepgang heeft.

Over de tactische mogelijkheden die de verschillende teamleden bieden, hebben we niets dan lof. De combi van bewegen, schieten en vooral het opwaarderen van wapens en buffs maakt dat Kingdom Battle veel diepgang heeft, meer dan je van een Rabbids-game en zelfs van een Mario-game verwacht. Wie de recente Xcom-games heeft gespeeld, zal zich hier prima thuis voelen. Toch is er is een duidelijk verschil; de afstanden in Kingdom Battle zijn wat kleiner en de spelers op het slagveld zijn wat beweeglijker door Dash, Team Jump en de verschillende pijpen in de game. Het maakt de gevechten wat sneller en agressiever, maar niet minder tactisch.

Vooral het aaneenrijgen van acties is leuk. Stuur Rabbid Luigi naar voren omdat hij in staat is om onderweg wat gezondheid te pikken van zijn tegenstanders. Laat Mario er vervolgens achteraan gaan en Rabbid Luigi als springkussen gebruiken. Zo kan hij met zijn speciale Stomp Jump op het hoofd van een vijand landen die dacht veilig in dekking te staan, waarna Mario kan afsluiten met een uithaal van zijn krachtige Hammer. Er zijn veel meer van dergelijke combo's denkbaar. Rabbid Mario heeft een Magnet Dance waarmee hij tegenstanders naar zich toe trekt zodat ze uit hun dekking worden gedwongen. Hij kan er daarna met Boom Dash een aantal flink raken. Als je er vervolgens een Sentry op afstuurt, liefst eentje die tegenstanders met Bounce de lucht in slingert, is het feest compleet. Vooral als je Mario's Hero Sight of het vergelijkbare Steely Stare van Luigi hebt ingeschakeld, zodat ze schieten op bewegende tegenstanders.

Juist dit soort combo's maakt de game niet alleen erg leuk, het is ook wat je tegen het einde van de game hard nodig zult hebben. Vooral ook omdat arena's meestal in een serie van twee of drie aan elkaar zijn geknoopt en je tussendoor niet volledig zult herstellen. Als je gehavend uit de eerste battle komt, ben je niet helemaal hersteld als je aan de tweede of derde begint. Dat kan de gevechten flink lastig maken.

Pittig einde

Overigens voert Ubisoft de moeilijkheidsgraad keurig op. De eerste battles zijn behoorlijk simpel, maar de uitdaging neemt gestaag toe. Het einde is zelfs redelijk pittig, en zo hoort het ook, bij een tactische game als Kingdom Battles. Mocht je trio sneuvelen kun je battles makkelijk opnieuw uitvechten, zonder dat het je iets kost. Je kunt dus eenvoudig een nieuwe strategie uitproberen. Bij elke battle kun je bovendien een Easy Mode kiezen, waarbij je team meer gezondheid heeft, maar de uitdaging verder gelijk is.

Hoe enthousiast we ook zijn over Kingdom Battle, er zijn wel wat kleine minpunten. Het overzicht over het slagveld is minder goed dan we zouden willen. Je kunt in veel gevallen niet goed zien waar je tegenstanders zijn of waar het doel zich bevindt waar je naartoe moet werken. Dat is toch belangrijke informatie bij het bepalen van je volgende stappen. Er is een Tacticam waarmee je meer overzicht hebt en waarmee je de camera vrij kunt verplaatsen, maar dat is wat omslachtig. Een iets ander camerastandpunt was makkelijker geweest. Overigens is er tussen de battles door genoeg te doen. Je wordt vooral beziggehouden met kleine puzzels, en met grappen en grollen met de Rabbids. Dat is leuk, maar niet meer dan dat. De game moet het hebben van de battles, en niet van het rondlopen in de spelwereld.

Ons belangrijkste bezwaar is de chaos die Ubisoft heeft ingebouwd. Het is leuk dat er effecten zoals Push, Burn en Bounce zijn, maar naarmate de campagne vordert worden ze wel heel vaak ingezet. Aangezien je doorgaans vecht tegen een overmacht, worden je manschappen in de latere gevechten erg vaak door dergelijke effecten getroffen. Op zich is dat niet erg. Het hoort een beetje bij de uitdaging, maar het gaat ook tegen de geest van de game in. Kingdom Battle is een game waarin je moet plannen. De kern van de gameplay is dat je stappen verzint voor je drie ondergeschikten. Wie stuur ik waar naartoe en in welke volgorde zet ik actieve en passieve wapens in? Die planning wordt tegen het einde van de game door het veelvuldig gebruik van Burn, Bounce en Honey wel erg vaak verstoord, wat maakt dat het lastig plannen is. En dat terwijl de uitdaging flink toeneemt naarmate de campagne vordert, waardoor goede planning steeds essentiëler wordt.

Gekke bekken

Gelukkig hebben we niets dan lof voor het uiterlijk van de game. Het overzicht is misschien af en toe wat zoek, maar los daarvan heeft Ubisoft mooi werk afgeleverd. Het is zo kleurrijk en strak als je van Nintendo gewend bent, en bij de animaties in de vele cutscenes is het resultaat zelfs beter. De Rabbids lenen zich natuurlijk uitstekend voor overdreven gezichtsuitdrukkingen, en dat weet Ubisoft maar al te goed. De sfeer in de game is heel goed getroffen, daarin is de game haast niet van een Nintendo-game te onderscheiden.

Wat ook helpt, is dat Ubisoft een goede interface voor de game heeft ontworpen. Het is altijd duidelijk welke actie je drie teamleden nog kunnen ondernemen. Het is helder wat hele en halve dekking is, en welke dekking in een arena kapot kan en welke niet. Ubisoft ondervangt bovendien de grootste frustratie van Xcom, want hier is direct duidelijk hoe veel kans je schoten maken. De game geeft aan dat je 0, 50 of 100 procent kans hebt, en je ziet bovendien hoeveel hitpoints je vijand nog heeft en hoe veel schade je wapen aanricht. Je kunt dus met behoorlijk veel zekerheid voorspellen of een aanval succesvol zal zijn of niet. Dat kan door het effect van Criticals ook nog verder worden versterkt. Overigens is de interface van de game in de handheld-mode van de Switch erg klein. De game leent zich meer om te worden gespeeld op een tv, zeker als je de leuke coöp-spelvorm uit wilt proberen, waarin beide spelers geen drie, maar twee Rabbids besturen. Helaas is de game alleen in coöp speelbaar, er is geen optie om het tegen andere spelers op te nemen. Zonde, want de gameplay zou zich daar uitstekend voor lenen.

Ubisoft doet in Mario + Rabbids Kingdoms Battle erg veel goed. Wellicht heeft de hulp van Nintendo daarmee te maken. De game heeft in ieder geval de typische Nintendo-feel en -uiterlijk, terwijl het geheel toch ook duidelijk sporen draagt van de vele Rabbids-games. Het is knap dat Ubisoft daarin is geslaagd, met gameplay die voor zowel Mario als de Rabbids vreemd is. Desondanks is juist de diepgang van de gameplay het sterke punt van Kingdom Battle. De variatie aan wapens, effecten en buffs, gecombineerd met de beweeglijkheid die Jumps en Dashes opleveren, maken dat Kingdom Battle erg leuk is om te spelen. Het is wat uitdagend als je verder in de game bent gevorderd, maar dat hoort zo. Enig minpunt is dat je tegen het einde van de game wel erg vaak uit de formatie wordt gegooid, wat een beetje tegenstrijdig is aan de aard van de gameplay.

Ubisoft heeft een prima campagne gemaakt en de game is ook nog in coöp speelbaar, waar hij zich erg goed voor leent. Wat helpt is dat interface en besturing prima zijn, al is de interface wel wat klein voor de handheld-modus van de Switch. De game komt echter prima tot zijn recht op een tv. Het zijn slechts kleine minpunten, die niet verhinderen dat Mario + Rabbids Kingdom Battle leuk, verrassend en uitdagend is. Een aanwinst voor het assortiment van de Switch.