Al met al zijn de webwinkels redelijk eenstemmig over de wet. Geen enkele webwinkel wil er volledig vanaf en de bedrijven vinden het over het algemeen goed dat consumenten een zekere extra bescherming krijgen bij een op afstand gesloten overeenkomst. De webwinkels zijn echter ook vrij eensgezind in hun oordeel dat de wet op bepaalde punten te ruimhartig is ten aanzien van de rechten die aan consumenten worden toegekend. Het moeten terugbetalen van de verzendkosten is veel webwinkels een doorn in het oog en de onduidelijkheid over hoe ver het probeerrecht gaat en wanneer dat overgaat in een daadwerkelijke ingebruikname, is een ander voornaam punt van kritiek.
De Wet koop op afstand heeft zijn zestiende verjaardag al gevierd en was er in 2001 vrij vroeg bij, toen het aantal internetverkopen in de detailhandel nog geen enorme vlucht had genomen. Nederlandse consumenten besteedden in dat jaar naar schatting in totaal een half miljard gulden, of minder dan 250 miljoen euro, aan online aankopen. In de loop van de jaren is dit bedrag toegenomen tot meer dan 20 miljard euro in 2016. De Europese wetgever heeft ervoor gezorgd dat consumenten in de jaren sinds 2001 hun via internet gekochte producten zorgeloos hebben kunnen proberen.
Goed voor de consument en uiteindelijk ook voor de webwinkels, want de rechten uit de Wet koop op afstand hebben consumenten zeker niet afgeschrikt om online aankopen te doen. Het blijft wel een wet met rafelrandjes, die op bepaalde vlakken onduidelijk is, veel verplichtingen voor webwinkels met zich meebrengt en volgens sommigen iets te ver is doorgeschoten in het versterken van de rechtspositie van de koper. De winkelier die een blender krijgt teruggestuurd met de aangekoekte resten van een smoothie erin, zal de Europese wetgever niet al te dankbaar zijn.