In 2013 bracht Elon Musk zijn ideeën over de haalbaarheid van een Hyperloop in een white paper naar buiten. Over de basis van dit conceptvervoermiddel wordt al decennia nagedacht: door een vacuümbuis kun je in theorie met hoge snelheid van plek A naar plek B. De details van de uitwerking van Musk beschreven we destijds in het achtergrondartikel: De Hyperloop: reizen per supersonische buizenpost.
Musk was dan wel overtuigd van de haalbaarheid, maar aan de ontwikkeling zelf wilde hij zijn handen nog niet branden. Daarom gaf hij zijn bedrijf SpaceX in juni 2015 de opdracht om een wedstrijd uit te schrijven. Daardoor kon hij de creativiteit en expertise van deskundigen wereldwijd aanspreken voor de ontwikkeling van een prototype pod. Een van de teams die de uitdaging aangingen, was Delft Hyperloop; de studenten onthulden hun ontwerp begin 2016.
Met dat ontwerp deden ze mee aan de eerste ronde van de SpaceX Hyperloop Pod Competition. Die werd een jaar geleden gehouden bij de Texas A&M University en Delft gooide hoge ogen: de studenten wisten de 'Pod Innovation Award' op hun naam te zetten. Daarmee behoorden ze tot 30 van de 115 teams die naar de volgende ronde mochten en voor de zware opgave stonden daadwerkelijk een pod te bouwen.
Die volgende ronde zou eigenlijk in de zomer van 2016 plaatsvinden en team Delft werkte hard om zijn capsule op tijd gereed te krijgen. Bij de videoreportage Het testen van Delft Hyperloop gingen we een kijkje nemen hoe het eraan toe ging. Helaas ging de competitieronde in de zomer niet door, maar werd deze uitgesteld. Dit weekend is het dan toch zover en strijden 30 teams bij de eerste echte test van hun voertuigen. Ze moeten hun pods daarvoor door een buizensysteem van 1,25 kilometer laten voortbewegen. Dat gebeurt bij het SpaceX-hoofdkantoor en Tesla’s Design Studio in Hawthorne, Los Angeles, Californië.
Wat heeft Delft Hyperloop afgelopen periode gedaan?
Eind juni werd de uiteindelijke pod van het team onthuld. Het gaat om een prototype op halve schaal en bij de wedstrijd zal er dus ook geen mens in vervoerd worden. De Delftse capsule is 1 meter hoog en 4,5 meter lang. Het omhulsel is gemaakt van koolstofvezel en mede hierdoor weegt de pod 149 kilogram. In oktober werd het geheel al in een speciaal daarvoor vervaardigde doos in een vrachtwagen getild, om uiteindelijk per vliegtuig naar Californië vervoerd te worden. De studenten wilden hun prototype al in een vroeg stadium aanwezig hebben, om tests uit te kunnen voeren in Hawthorne en eventueel bepaalde onderdelen te verbeteren. Afgelopen week is de capsule uit Delft geslaagd voor de vacuümtest en de test voor de externe track die buiten de buis ligt. Daarmee is het team klaar voor de test in de buis.
Wat gaat er gebeuren bij Pod Competition I?
De voertuigen van de dertig verschillende teams gaan door een testbuis met een lengte van 1,25 kilometer en een diameter van 1,83 meter. De buis kan voor 99,8 procent vacuüm bereiken en is voorbereid op de verschillende technieken die de teams hanteren voor de voortbeweging. Bijvoorbeeld systemen met compressors en luchtlagers, voertuigen met magnetische levitatie en prototypes met wielen. Team Delft laat weten een snelheid van 200km/u te kunnen behalen in de testtrack van 1,25 kilometer. Die snelheid kan toenemen tot 400km/u bij een lengte van 1,6 kilometer en 1200km/u bij een nog langere buis. De competitie draait echter niet alleen om snelheid.
Hoe wordt de winnaar bepaald?
De teams moeten zoveel mogelijk punten scoren in vier categorieën. Elke categorie is weer onderverdeeld in meerdere subcategorieën voor de puntenverdeling. SpaceX heeft een volledige lijst gepubliceerd met alle onderdelen waarop gescoord kan worden.
- Categorie 1: Ontwerp en constructie (500 punten)
- Categorie 2: Beveiliging en betrouwbaarheid (500 punten)
- Categorie 3: Prestaties bij operations (500 punten)
- Categorie 4: Prestaties bij de race (1000 punten)
Na komend weekend is het echter nog niet gedaan, want er volgt een Pod Competition II. Deze competitie wordt in de zomer van dit jaar gehouden met dezelfde testbuis, maar hierbij draait het maar om een ding: zo snel mogelijk door de buis gaan en gecontroleerd remmen, dus niet crashen.
Wie zijn de grootste concurrenten van Delft Hyperloop?
Zelf zien de studenten het universiteitsteam van het Amerikaanse Massachusetts Institute of Technology als grootste concurrent. Dit MIT Hyperloop Team won vorig jaar de Best Overall Design Award, de hoofdprijs van de Design-competitie. De capsule van MIT is net als die van Team Delft gebaseerd op permanente magnetische levitatie. Hij weegt 250 kilogram en bevat een behuizing van koolstofvezel en polycarbonaat. Twintig neodymiummagneten houden de capsule 15mm boven de track.
Bij de top 5 van het Design-evenement van vorig jaar won de Badgerloop van de University of Wisconsin-Madison de Pod Technical Excellence Award. Deze auto-achtige pod van bijna 4,6 meter heeft traditionele wielen voor makkelijk vervoer. Dankzij magnetische Halbach-wielen, die om een centrale rail komen, kan het voertuig volledig zweven.
Het Vhyper-team van Virginia Tech won eveneens een Pod Technical Excellence Award. De studenten van deze universiteit gebruiken als unieke eigenschap een cold gas-aandrijving, zoals die ook voor raketten wordt gebruikt, om extra snelheid te krijgen.
Ten slotte is er de aerodynamische HyperXite van de University of California Irvine, die zich op een soort 'lucht-ski's' zwevend door de buis kan begeven.
De teams gaan op zaterdag 28 en zondag 29 januari met elkaar de strijd aan. Op moment van schrijven is er geen wedstrijdschema om te zien op welke dag en tijdstip Delft Hyperloop zijn run moet uitvoeren. Wel zijn de vorderingen via de Twitter-accounts van Delft Hyperloop en SpaceX Hyperloop te volgen. Op 29 januari wordt de uitslag bekendgemaakt.