Pre-orders, dlc en microtransacties
Samengevat
Assassin's Creed: Syndicate brengt op een aantal plaatsen wat vernieuwing, bijvoorbeeld met een tweeling als gedeeld hoofdpersonage, waarbij de speler steeds kan wisselen van personage. Daarbij kent de game een aantal leuke elementen, zoals het veroveren van Londen en daarmee het steeds groter maken van je eigen bende, en het feit dat het verhaal uit twee takken bestaat die elkaar op meerdere momenten even raken. Ook biedt het spel een aantal leuke verrassingen, zowel in de inhoud van missies als in personen en gebeurtenissen in het verhaal. Het valt echter wel op dat Syndicate zwaar leunt op al bekende basisgameplay. Zo zijn er wel nieuwe details in het vechten, maar is er ook weer niet heel veel veranderd. Daar komt nog bij dat de game over het algemeen vrij makkelijk is. Ook komen er grafische bugs voorbij die ietwat slordig aanvoelen. Tot slot valt de aanwezigheid van optionele microtransacties op en de al bij de release beschikbare extra content die tegen betaling kan worden toegevoegd aan het spel. Dat maakt de game zelf niet meteen slecht, maar zorgt wel voor een rare bijsmaak.
Eindoordeel
Is het een spreekwoordelijke hoge boom die veel wind vangt, of is er meer aan de hand? Feit is dat Ubisoft nauwelijks meer een game kan aankondigen zonder dat er bij voorbaat al kritisch op wordt gereageerd. De uitgever die ten tijde van Assassin's Creed: Brotherhood en Far Cry 3 weinig fout leek te kunnen doen bij 'de gamer', is ogenschijnlijk verhuisd naar de hoek waar de klappen vallen. Die verhuizing werd natuurlijk mede mogelijk gemaakt door 'graphicsgate' van Watch Dogs, 'glitch-gate' van Assassin's Creed: Unity en een steeds maar ingewikkelder wordend verdienmodel waarbij het belang van de gamer uit het oog werd verloren. Er verschenen games waarbij het bijvoorbeeld nagenoeg onmogelijk was om alle game-elementen in je spel te hebben, tenzij je meerdere soorten pre-order-pakketten tegelijk zou bestellen. Dat laatste doet natuurlijk helemaal niemand.
Hoewel we in reviews primair de game zelf bespreken, willen we voor we in Assassin's Creed: Syndicate duiken vooral bij dat laatste stilstaan. Uiteraard is de nieuwste actiegame van de Franse uitgever voorzien van constructies met pre-orders en seizoenskaarten voor downloadable content, maar het gaat verder dan dat. Bij de release is namelijk de eerste extra content al beschikbaar. Gratis voor mensen die een pre-order hebben geplaatst, maar niet voor mensen die de game gewoon in de winkel halen. Middels een aparte download zijn deze extra missies aan de 1.0-versie van het spel toe te voegen.
De missies zijn inhoudelijk gekoppeld aan Charles Dickens en Charles Darwin. Aansprekende namen, die iemand die in de setting geïnteresseerd is zeer waarschijnlijk wél in zijn spel zal willen hebben. Zelfs gamers met de grootste afkeer van deze manier van dlc verkopen zal de content stiekem liever wel in bezit hebben. "Alstublieft meneer, hier heeft u uw schoenen van zestig euro, maar de veters kosten nog een tientje extra. Tenzij u de schoenen vooraf heeft besteld, dan zijn de veters gratis."
/i/2000809578.jpeg?f=imagenormal)
Bij Tweakers hebben we een versie ter review gekregen waar deze dlc al in zat verwerkt. Dat is aardig, want zo is er meer content om een mening over te geven. Gevolg is echter wel dat wij in-game niet meer kunnen zien welke missies onderdeel zijn van de normale game, en welke bij de dlc horen. Vast lijkt te staan dat je Dickens en Darwin ook zonder dlc wel tegen het lijf loopt, maar in hoeverre dat missies oplevert blijft voor ons ongewis. Elke Dickens-missie zou immers bij de dlc kunnen horen, al lijkt die te gaan om een specifieke verhaallijn en niet om aparte missies. Toch kunnen wij dat momenteel niet met zekerheid zeggen. Daardoor blijven de lijntjes tussen de 'vanilla'-versie van Assassin's Creed: Syndicate en de extra downloadbare content troebel.
Wie de game inderdaad vooraf heeft besteld, heeft hier wellicht geen boodschap aan. Wij vonden het desondanks iets dat we niet onopgemerkt voorbij wilden laten gaan. De ervaring leert immers dat we te maken hebben met een glijdende schaal. Wie de tijd van gratis add-on's nog heeft meegemaakt, heeft gestructureerde betaalde dlc zien komen, met in het kielzog daarvan tal van andere, nieuwe verdienmodellen. Exclusieve pre-order-bonussen en in-game microtransacties zijn inmiddels ook al gemeengoed en stilzwijgend geaccepteerd door miljoenen gamers. Ook deze game heeft ze weer, de microtransacties. Je kunt met echt geld extra in-game geld en grondstoffen kopen, zodat je sneller alle wapens en andere items hebt. Dat is tot daar aan toe, want dat kun je desgewenst gewoon negeren. Maar misschien moet de streep wél getrokken worden bij downloadable content die op dag één beschikbaar is en dus net zo goed bij het spel zelf had kunnen zitten. Voor iedereen.
Dat gezegd hebbende: de hoeveelheid content in de 'kale' versie Assassin's Creed: Syndicate zelf is prima. Zonder extra content ben je al lang genoeg zoet met het nieuwe avontuur uit de keukens van Ubisoft, dat niet minder dan zes studio's aan deze nieuwste moordenaarsgame heeft laten werken. Daarbij is Assassin's Creed: Unity duidelijk als basis gebruikt. Dat spel nam vorig jaar Ubisofts nieuwe 'next-gen engine' voor het spel in gebruik en op die basis bouwt Syndicate voort. Gelukkig betekent die doorontwikkeling ook dat het geheel stabieler draait en dat veel van de kinderziekten die Unity parten speelden zijn verdwenen. Een prima uitgangspunt dus om aan de hand van Jacob en Evie Frye een nieuw Assassin's Creed-avontuur te beleven.
Eén stad, twee hoofdpersonages, drie verhalen
Met Londen en de Frye-tweeling zijn de belangrijkste onderdelen in de nieuwe setting genoemd. Jacob moet het hebben van zijn vechtkunsten, Evie is wat tactvoller en daarmee ook wat handiger in het ongezien blijven. Beiden hebben eigen missies die verplicht met dat specifieke personage gespeeld moeten worden, maar meestal kun je als speler op elk gewenst moment wisselen, waar je ook bent in Londen. Dat Londen doet in 'grandeur' niet onder voor het Parijs uit Unity, en is, met zijn vele verhalen en bekende personen die er ooit zijn geweest, ook een ideale plek voor een Assassin's Creed-game. Wat dat betreft is de keuze voor die stad niet erg verrassend. Veel verrassender is het dat Ubisoft voor deze game heeft gekozen voor een gedeelde hoofdrol. Jacob Frye en Evie Frye zijn een tweeling die vanaf het begin van het spel deel uitmaken van het Assassin's-gilde. Na de opening van het spel trekken ze naar Londen om daar de jacht in te zetten op de Templars en te speuren naar de Pieces of Eden, die ook in deze Assassin's Creed weer een centrale rol spelen in dat deel van het verhaal.
Zijn ze weer: de Pieces of Eden
Wat dat aspect betreft zijn we postief en negatief gestemd. Aan de ene kant zijn we blij met de terugkeer. De Pieces of Eden houden immers verband met elk tijdperk. Zij zijn een deel van de reden waarom de Templars in het heden via het bedrijf Abstergo steeds in het verleden duiken, en waarom de Assassin's op particuliere basis hetzelfde doen. Assassin's Creed: Syndicate biedt in het verhaal weer wat meer raakvlakken tussen het verhaal in het spel zelf en het overkoepelende verhaal in de serie. Tegelijkertijd zijn het dezelfde elementen die een beetje 'been there, done that' aanvoelen. Zoeken naar Pieces of Eden is iets dat we inmiddels al bijna tien jaar doen. Ook de Assassin's in het heden zien we al een groot deel van het laatste decennium rondrennen in hun strijd tegen Abstergo. Het punt dat het samen één verhaal vormt is een beetje voorbij; de vraag rijst of er überhaupt nog wel een einde aan zit te komen.
/i/2000809585.jpeg?f=imagenormal)
Zo hebben we in feite te maken met drie verhalen: het overkoepelende verhaal van Abstergo tegen de sluipmoordenaars in het heden, de zoektocht van de sluipmoordenaars met Jacob en Evie in het Londen van de negentiende eeuw, en de strijd die diezelfde assassins in datzelfde Londen aangaan met de zittende macht. Die tweedeling in Londen correspondeert trouwens op een leuke manier met de twee hoofdrollen. Al snel blijkt dat de prioriteiten van Jacob en Evie van elkaar verschillen. Jacob trekt zich het lot van de mensen in Londen aan en zet zijn zinnen op het uitschakelen van Crawford Starrick, die de stad volledig in zijn grip heeft. Starrick is trouwens, niet geheel toevallig, ook de Grand Master van de Templars. Evie is ondertussen meer bezig met de jacht op de Pieces of Eden, voordat diezelfde Templars ze te pakken kunnen krijgen. Jacob vergezelt haar af en toe wel op haar missies, maar de twee hebben voornamelijk een eigen voortgang binnen de missies.
Verrassing
Aangezien de grote vijand aan beide kanten hetzelfde is, laat het zich raden welke kant het verhaal op gaat. De weg daar naartoe biedt echter genoeg verrassingen om ervoor te zorgen dat het plot nooit te voorspelbaar aan gaat voelen. Daar helpen plotwendingen aan mee, maar ook de manier waarop Jacobs verhaal invloed heeft op dat van Evie - en omgekeerd. Daarnaast pakt het spel uit met een aantal leuke, verrassende missies. De grootste verrassing hangt samen met een bepaalde 'Animus glitch' die ongeveer halverwege het spel verschijnt. Die glitch is vergelijkbaar met de 'Rift'-scenes uit Unity, waarbij je in een andere tijd terechtkwam. Meer dan dat zeggen we er niet over - het zorgde in elk geval voor een stuk gameplay waar we erg van hebben genoten, zowel wat het verhaal betreft als van de gameplay die erbij hoort.
Een laatste factor die invloed heeft op het verhaal is de aanwezigheid van bekende namen uit de geschiedenis. Vroeg in het spel werken Evie en Jacob bijvoorbeeld al samen met Graham Bell. Niet veel later spreek je een zeker individu dat de hulp van Jacob en Evie inroept om te proberen meer macht te krijgen voor vakbonden. Niet geheel toevallig hebben we het hier over Karl Marx. Samen met Charles Dickens onderzoek je allerlei vreemde verhalen, en de zuster die in het ziekenhuis een bijrolletje vervult en zo kort in aanraking komt met Jacob is ene Florence Nightingale. Dan nog hebben we een van de belangrijkste bekende personen die je tegenkomt niet eens genoemd, maar zoals gezegd: we willen niet alles verklappen en het punt is duidelijk. Assassin's Creed: Syndicate biedt veel inhoud op het gebied van het verhaal, met een tweezijdige missie-opbouw voor Jacob en Evie en een wagonlading aan bekende personen die voor extra missies zorgen.
Zelfde basis met enkele vernieuwingen
Nu is het aantal missies nooit een zwak punt van een Assassin's Creed-game geweest. Een vaker gehoord verwijt is dat de speler, ongeacht de missie, steeds weer moet terugvallen op dezelfde basisgameplay. In zekere zin is dat in Syndicate niet anders, en zelfs de basis is daarbij zo herkenbaar dat je niet van grote veranderingen kunt spreken. Nog steeds deel je op de PlayStation 4 klappen uit met vierkantje, counter je met rondje, doorbreek je een defensieve houding van een vijand met kruisje, en kun je wapens gebruiken met driehoekje. Daar is niets aan veranderd, en ook het feit dat vooral goed counteren belangrijk is in de gevechten is ongewijzigd gebleven.
/i/2000627892.jpeg?f=imagenormal)
De veranderingen zitten hem vooral in de details. Nieuw is bijvoorbeeld dat je vijanden, voor je ze doodt, in een 'near-death'-status brengt. Op dat moment zijn ze vatbaar voor een genadeklap, maar die hoef je niet meteen toe te brengen. Door eerst meerdere vijanden in diezelfde status te brengen, open je de mogelijkheid om een multi-kill uit te voeren. Het spel neemt de actie dan even van je over en brengt op een mooie manier een spectaculaire 'finishing move' in beeld. Ook leuk is dat je kunt variëren in hoe je vijanden afmaakt. Een genadeklap kan en is effectief, maar je leert op een gegeven moment ook een zogenaamde executie toe te passen. Dan breng je de genadeklap toe met een schot door het hoofd, als je tenminste nog kogels had. Er is zelfs een skill vrij te spelen die ervoor zorgt dat vijanden in de buurt schrikken en mogelijk wegrennen als ze jou die actie zien maken. Zo is er dus best wat vernieuwing in het knokken voor gamers die er naar op zoek zijn, maar ...
Makkelijk
... wie er niet specifiek naar op zoek gaat, kan het makkelijk redden met de bekende basis. En daar ligt een beetje een achilleshiel voor de gameplay. Overeind blijven in een vechtparij is, als je vijanden tenminste niet twee of meer levels hoger zijn dan jij, betrekkelijk eenvoudig. Goed opletten op de 'cue' die je krijgt om een counter in te zetten en efficiënt omgaan met multi-kills stelt je in staat om eenvoudig grote groepen vijanden af te weren. Het helpt dat vijanden je ook niet meer kunnen raken als jij een finishing move inzet, of dat nu een multi-kill is of niet. Dat maakt Assassin's Creed: Syndicate al met al een beetje aan de makkelijke kant. Wij kozen er soms zelfs voor om ons gewoon een weg door vijanden heen te meppen, omdat het vinden van een route om ongezien ergens te komen gevoelsmatig nodeloos moeilijk was; je haalt het vechtend ook makkelijk, en regelmatig zelfs sneller.
/i/2000809582.jpeg?f=imagenormal)
Dat is wellicht een verkeerd voorbeeld van het versnellen van de gameplay, maar gelukkig zijn er ook goede voorbeelden. Eentje is van het begin af aan duidelijk zichtbaar: de voertuigen. Er rijden in Londen treinen die je kunt gebruiken - je hebt er zelfs al snel eentje als mobiel hoofdkwartier - en op straat rijden allerlei wagens, uiteraard voortgedreven door het paard dat ervoor loopt. Vooral deze voertuigen zul je veelvuldig gebruiken, zowel in missies als gewoon voor jezelf om snel grote stukken af te leggen. Het rijden is trouwens de laatste maanden echt enorm verbeterd. Wat op de E3 nog ongelooflijk houterig en lastig aanvoelde, laat zich nu ineens een stuk soepeler spelen.
Rope-launcher: snel het dak op
De snelheid komt ook op een andere manier op de hoek kijken. Parcours, de manier van voortbewegen waarbij rennen en over/onder objecten springen en klimmen hand in hand gaan, speelt uiteraard weer een grote rol in Assassin's Creed: Syndicate. Daarbij is het systeem dat in Unity werd geïntroduceerd in stand gehouden, wat betekent dat je weer aparte knoppen hebt om aan te geven dat je een pad naar boven of naar beneden wil volgen. Er is echter nog een shortcut die alles nog verder versnelt. Met de nieuwe 'Rope Launcher', die Jacob en Evie na enkele uren in Londen krijgen, kun je direct een kabel richting de dakrand spannen. Zo ben je vanaf de straat in een paar tellen boven. Ook een kabel naar beneden, om er vervolgens vanaf te glijden, behoort tot de mogelijkheden. Vooral het beklimmen van gebouwen gaat zo een stuk sneller. Daarnaast is het in de gameplay ook handig om snel te ontkomen aan een grote goep vijanden als je ontdekt bent en snel een gebied moet verlaten. Een zeer nuttige toevoeging dus, aan een systeem dat toch al aardig goed werkte.
Londen veroveren
Al die gameplay-elementen gebruiken Jacob en Evie natuurlijk bij de verschillende missies, die behoorlijk uiteenlopend zijn van geest. De ene keer begeleid je Karl Marx terwijl hij wordt achtervolgd door kwaadwillende spionnen en een andere keer verdedig je een gatling gun terwijl hordes vijanden jouw kant op rennen. Dat past allemaal in de hoofd- en zijmissies die Assassin's Creed: Syndicate te bieden heeft, maar er is meer. Zo zijn er ook optionele bezigheden die vooral goed zijn voor wat extra geld in het laatje. Je kunt bijvoorbeeld races rijden met paard-en-wagen, je kunt meedoen aan Fight Clubs waar je meer geld verdient als je meer rondes overleeft, en je kunt de detective in je weer wakker maken als je onderzoek gaat doen naar een van de vele moordzaken die Londen rijk is. En dat alles terwijl je ook Londen nog moet veroveren.
Rooks versus Blighters
Samen met de beide takken van het hoofdverhaal vormt je kruistocht om Londen te veroveren de rode draad in het spel. In den beginne is heel Londen eigendom van de Blighters, de gang die via via onder bevel staat van Crawford Starrick. Jacob en Evie richten aan het begin van het spel een eigen bende op, genaamd The Rooks. De bedoeling is natuurlijk dat de Rooks steeds meer grondgebied overnemen van de Blighters, en Jacob en Evie zijn uiteraard de aangewezen personen om het initiatief te nemen. Dat doen ze middels allerlei activiteiten, die elk verband hebben met een bepaald deel van een wijk.
/i/2000809581.jpeg?f=imagenormal)
Die activiteiten variëren van het bevrijden van kinderen die als arbeiders worden misbruikt tot het ontvoeren van invloedrijke personen en het uitschakelen van Templars. Deze activiteiten leveren trouwens ook steelds geld en ervaringspunten op, en die ervaringspunten leveren je per duizend punten een nieuw skill point op. Per zoveel aangekochte skillpoints stijgen Jacob en Evie in level. Het is dus handig om je voortgang in Londen af te wisselen met de missies uit het verhaal, zodat je snel genoeg blijft groeien. Het spel geeft trouwens bij elke missie, elke bezigheid en per buurt aan wat het aanbevolen niveau is dat je zou moeten hebben om er aan het 'werk' te gaan. Gezien de lage moeilijkheidsgraad is het prima te doen om er steeds een level onder te zitten, maar in de praktijk loop je aardig gelijk met de indicaties als je de diverse onderdelen van het spel een beetje afwisselt.
Bende-oorlog
Als Jacob en Evie alle aan gebieden gekoppelde activiteiten hebben uitgevoerd en dus alle gebieden in een buurt hebben 'geopend', kan er een 'gang-war' worden aangegaan. Deze bende-oorlog bepaalt dan welke bende de controle krijgt over de hele buurt. Het is een spectaculair schouwspel, de grote groepen Blighters en Rooks tegenover elkaar, maar de praktische uitwerking valt wat tegen. Zeker als je in een eerder stadium de plaatselijke gang-leader al hebt uitgeschakeld, is het allesbeslissende gevecht misschien wel het makkelijkste gevecht dat je tegenkomt in Assassin's Creed: Syndicate. Enfin: uiteindelijk is het de bedoeling om heel Londen op deze manier over te nemen. Daarbij is de iconische buurt Westminster waarschijnlijk het laatst aan de beurt, want daar is het level van de tegenstanders het hoogst.
/i/2000809579.jpeg?f=imagenormal)
Terwijl je meer gebieden inneemt, vergroot je automatisch ook de macht van je eigen gang, de Rooks. Dat vertaalt zich naar meer aanwezigheid van groene jasjes op straat - in plaats van de rode van de Blighters. Jacob en Evie kunnen hun Rooks verder versterken door Gang Upgrades te kopen. Zo kunnen ze het niveau van de Rooks verhogen, de wapens verbeteren, zorgen dat er meer koetsen rondrijden met Rooks erin, et cetera. Uiteindelijk kan de tweeling zelfs een wagen vol Rooks op afroep laten komen. Dat mondt regelmatig uit in wilde gevechten op straat, soms zelfs terwijl er nog gereden wordt met die koetsen. Met een druk op de knop stap je van de plek van de bestuurder naar het dak en kun je snel naar een andere koets springen. Het laat zich raden dat dit voor spectaculaire stukjes gameplay zorgt.
Goede graphics, niet bugvrij
Zelfs de meest spectaculaire stukjes gameplay zouden niet zo sterk zijn geweest als ze niet hand in hand gingen met goede graphics, en meer specifiek: goede animaties. Het valt niet te ontkennen dat Ubisoft duidelijk een aantal animaties van Assassin's Creed: Unity heeft hergebruikt. Neem bijvoorbeeld de 'double assassination' move: die hebben we Arno Dorian vorig jaar vaak genoeg zien uitvoeren om de beweging nu makkelijk te herkennen. Het zou echter pas een probleem zijn als de bestaande animatieset niet was uitgebreid, en gelukkig is dat zeker wel gebeurd. Dat heeft deels betrekking op de koetsscènes die we op de vorige pagina al even beschreven, maar ook gewoon op het vechten. Jacob en Evie rijgen bewegingen in zo'n hoog tempo aan elkaar dat je af en toe het idee hebt dat je naar een scène uit The Matrix zit te kijken, maar dan meer dan een eeuw geleden.
/i/2000809562.jpeg?f=imagenormal)
Die setting - het Londen van de industriële revolutie - leent zich trouwens ook voor een paar prachtige plaatjes. Vanaf het puntje van St. Paul's Cathedral rondturen over Londen, waarbij je dan in de verte de Big Ben en het parlementsgebouw zit liggen, is prachtig. Desondanks wordt het uitzicht gedomineerd door de industrie en de vele rokende schoorstenen. De periode waarin Syndicate zich afspeelt was in Londen niet bepaald de meest vrolijke, kleurrijke tijd, en die sfeer is door de makers uitstekend neergezet. Datzelfde geldt trouwens voor een ander kenmerk uit die tijd, namelijk het grote verschil tussen rijk en arm. Ga vanuit Whitechapel richting de Thames en volg de oever richting Westminster, en het verschil is al snel heel duidelijk. Binnen een paar minuten verruil je bedelende moeders met kinderen voor keurige geklede, netjes pratende gezinnetjes.
Mooi licht
Of je nu in de betere of mindere buurten van Londen loopt, alles ziet er prachtig uit. Natuurlijk heeft de Big Ben of Buckingham Palace meer uitstraling als je er toevallig bij goed weer even langsloopt, maar wie aandacht heeft voor detail kan ook in de mindere buurten genoeg zien. Daarbij verdienen bijvoorbeeld de steentjes in de straat aandacht, maar zeker ook de lichteffecten zien er prachtig uit. Syndicate betekent visueel dan ook stap omhoog ten opzichte van Unity. Of de soundtrack daarin mee gaat moet eenieder voor zich bepalen. De vaak aanzwellende klassieke muziek beviel ons over het algemeen prima, maar af en toe kwamen er ook wel wat irritante deuntjes voorbij. Daardoor zijn we wat het geluid betreft een beetje gematigd, al willen we nog wel een positieve notitie plaatsen voor het schitterende, platte Engels dat af en toe voorbij komt. Het spel speelt zich af in Londen, en dat zal je weten ook.
/i/2000809587.jpeg?f=imagenormal)
Of je nu in de Franse of de Engelse hoofdstad bent: mensen kunnen in allebei niet vliegen. Of, in dit geval: in allebei wél. Dat is inderdaad een wat flauwe manier om aan te geven dat Assassin's Creed: Syndicate niet helemaal vrij is van bugs, en Unity was dat destijds natuurlijk ook niet. Zo zagen we dit keer een tussenscène waarin de character models van de hoofdpersonages ontbraken en zagen we een aantal keer een iets of iemand zweven, waaronder een meneer die zo'n drie meter boven de rest van de mensen op straat stond. Al met al is het een stuk minder heftig dan in Unity. De game draait ook gewoon stabiel en lijkt, buiten de genoemde voorbeelden van grafische foutjes, niet over al te hevige bugs te beschikken. We weten in elk geval nog niet hoe het er ónder de map van Syndicate uitziet.
Framerate
Ook flink beter dan bij Unity is de framerate. Ubisoft streeft bij de consoleversies van de Assassin's Creed-games altijd naar een strakke 30 fps die onder geen beding naar beneden dipt, maar bij Unity werd dat helaas niet gehaald. Framedrops naar 25 of zelfs 20 fps waren zeker niet ongewoon en dat zorgde ervoor dat de game op momenten wat stroperig en schokkerig aan kon voelen. Gezien het enorme detail van de spelwereld viel dat enigszins te begrijpen, maar het is niet lekker voor je game-ervaring.
Bij de ontwikkeling van Syndicate is duidelijk meer aandacht besteed aan het optimaliseren van de engine en die begeerde 30 fps wordt nu wél vrijwel constant aangehouden. Dat maakt de gameplay net wat soepeler. Om dat verschil duidelijk te maken, hebben we een stukje software laten ontwikkelen dat opgenomen beeld van consolesgames kan analyseren en via een grafiek en fps-counter weergeeft hoe vloeiend alles gerenderd wordt. Onderstaande video laat het verschil duidelijk zien. In de toekomst kun je meer van dit soort video's van ons verwachten als het om consolegames gaat.
Conclusie
Assassin's Creed: Syndicate brengt op verschillende manieren vernieuwingen in de serie. Het kunnen wisselen tussen Jacob en Evie Frye werkt verfrissend, vooral ook omdat de twee een net iets andere stijl hebben. Ook lag het tempo in de gameplay nog nooit hoger, en dat wordt mede mogelijk gemaakt dankzij de nieuwe Rope Launcher en de aanwezigheid van koetsen en treinen. Hoewel er aan de basisgameplay weinig is veranderd, is er extra spektakel als je leert omgaan met de kleine veranderingen in de details op dat gebied, bijvoorbeeld door meer toe te werken naar multi-kills. Het verhaal kent meerdere kanten en dat is goed, zeker wat betreft de manier waarop ze elkaar af en toe raken en dan weer een eigen pad kiezen. De aanwezigheid van veel bekende personen uit de historie en een aantal leuke verrassingen versterkt dat alleen maar, evenals het stukje bij beetje veroveren van Londen, waarbij je en passent je eigen bende machtiger en machtiger maakt.
Het is jammer dat Syndicate toch ook wat steekjes laat vallen. De moeilijkheidsgraad ligt bijvoorbeeld behoorlijk laag, wat ertoe leidt dat je vaker dan nodig kiest voor een knokpartij, en dat maakt dat aspect van de gameplay dan onnodig repetitief. In dat knokken valt het spel terug op gameplay die behoorlijk hetzelfde aanvoelt als in eerdere Assassin's Creed-games. Daarnaast zijn er nog steeds de nodige grafische bugs, en het feit dat bij de release al meteen dlc klaarstaat strijkt ons een beetje tegen de haren in. Niet dat het Syndicate direct een slechte game maakt, maar het geeft een anders lekker smakende game toch een beetje een vreemde bijsmaak.
Eindoordeel
:fill(white):strip_exif()/i/2002554414.jpeg?f=thumblarge)
/i/2000809578.jpeg?f=imagegallery)
/i/2000809585.jpeg?f=imagegallery)
/i/2000627892.jpeg?f=imagegallery)
/i/2000809582.jpeg?f=imagegallery)
/i/2000809581.jpeg?f=imagegallery)
/i/2000809579.jpeg?f=imagegallery)
/i/2000809562.jpeg?f=imagegallery)
/i/2000809587.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809561.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809562.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809563.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809564.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809565.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809566.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809567.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809568.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809569.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809570.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809571.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809572.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809573.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809574.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809575.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809576.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809577.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809578.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809579.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809580.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809581.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809582.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809583.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809584.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809585.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809586.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809587.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000809588.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white):strip_exif()/i/2000639542.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2002554414.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2000645857.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/2000627887.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_exif()/i/2000620189.png?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2000620186.png?f=thumbmedium)
/i/2000627886.png?f=fpa)
:strip_icc():strip_exif()/u/19641/avatar.jpg?f=community){kind=avatar}
/u/286795/crop5b1a42cd59dfd_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/586775/crop5a89893a4e0f8.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/84191/crop5b47d97fd49ca_cropped.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/460910/crop60266b0756120_cropped.jpg?f=community){kind=small}
/u/319489/crop5632770198b49_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/161314/1285883144966.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/295081/crop643e9f0d388cb_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/137008/fable.jpg?f=community){kind=small}
/u/1983/whiteButton.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/673042/crop56083575b416e_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/250559/crop561e31da23111_cropped.png?f=community){kind=small}
Ga jij met een vergrootglas bij een goochelaar staan om te kijken of hij de balletjes wel echt aanraakt of niet? :strip_icc():strip_exif()/u/164703/images2.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/606666/crop6777bf8f102bb_cropped.jpg?f=community){kind=small}
/u/269449/crop5f3cdfa201d6b_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/39410/isos.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/473081/small.jpg?f=community){kind=small}
/u/286848/crop5893df624a917.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/92368/crop67f122a4021bc.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/562033/AIzDXku.jpg?f=community){kind=small}
/u/338396/crop5aded93867e7a_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/391670/crop61e41b5e44ad9_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/269321/crop60dec0d47c918_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/449263/crop59b00bd24834c_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/551982/crop5a953519a1344_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/691815/crop59d72cba00e5e_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/703074/crop5db1dc81b4758_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/449787/crop5620cdd400f4a_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/443307/Awesomeness%2520seal_very%2520small.jpg?f=community){kind=small}
/u/375226/crop62effc38c6e6e.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/5819/tweakico_curzon.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/343344/159526011770916661_6qPcZlSa_f-KLEIN%2520Tweakers.jpg?f=community){kind=small}
/u/122911/hehe.PNG?f=community){kind=small}
/u/68068/crop561b5c48830ae.png?f=community){kind=small}
ik had het natuurlijk over de grafiek niet zo zeer over de syndicate op zich :strip_exif()/u/412020/Lapras.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/127590/crop5cce81c658561_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/74291/crop5acdd5958c5a1_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/247150/SOnic_ava.jpg?f=community){kind=small}