Victoriaans Londen
Assassin's Creed: Unity lag afgelopen jaar nog maar net in de schappen, of de komst van de volgende Assassin's Creed-game lekte al uit. De timing kon niet slechter. Unity bleek een onvolledige release, wat gamers wereldwijd veel problemen met de game opleverde. Het duurde weken, in sommige gevallen zelfs maanden, voordat de game naar behoren draaide. Ubisoft compenseerde gedupeerde gamers weliswaar met gratis dlc en gratis games, maar het kwaad was al geschied. Ubisofts reputatie, die na het 'graphics-gate' rond Watch Dogs toch al een knauw had gehad, kreeg een volgende mokerslag te verwerken. En dan hoor je als gedupeerde gamer dat er binnen twaalf maanden weer een geheel nieuw spel op je ligt te wachten.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Heel veel goodwill zal het Ubisoft niet opleveren. Toen we onlangs Assassin's Creed: Chronicles meenamen, bleek al hoe veel gamers denken over de franchise. Chronicles, een game die in niets lijkt op Unity, Rogue of welke andere AC-game dan ook, werd als uitmelkproduct gezien. Menig analist zou dan ook best eens kunnen concluderen dat een rustpauze voor de inmiddels langlopende franchise een goed idee zou zijn geweest. Geef de 'Assassins-moeheid' de kans om een beetje weg te trekken, en geef je ontwikkelteams een jaar extra om de volgende game te maken: het klinkt zo gek nog niet. Niets van dat, echter: Assassin's Creed: Syndicate verschijnt gewoon dit najaar, en dus begint de hele molen van voor af aan, met om te beginnen een preview op basis van een eerste hands-on-sessie op de E3-beursvloer.
Assassin's Creed: Syndicate speelt zich af in het Londen van 1868, dat midden in de industriële revolutie zit. Dat zorgt voor een verandering in de machtssituatie. Niet langer heeft alleen de traditionele aristocratie de touwtjes in handen; geld bepaalt voor een groot deel wie de macht heeft. Dat zorgt voor een grote kloof tussen arm en rijk, want de rijken trekken al het geld naar zich toe, daarbij een groot deel van de bevolking straatarm achterlatend. Die sociale lagen raken in de ban van de onderwereld, want waar geld en autoriteit ontbreekt, geldt het recht van de sterkste en de brutaalste. In die situatie staan Assassin Jacob Frye en zijn tweelingzus Evie op. Door een flink deel van de armen te verenigen in hun eigen bende genaamd The Rooks hopen ze de scheve machtssituatie en bijbehorende verdeling van de welvaart recht te trekken.
De achtergrond voor dit alles is het sterk herkenbare Londen. Net als Parijs geldt de stad als een makkelijk herkenbare stad voor inwoners van de Benelux. De invloeden van schrijvers als Charles Dickens hoeven daarbij niet genegeerd te worden. Op momenten is Assassin's Creed: Syndicate welhaast een karikatuur van het Londen van die tijd. Of het nu de typische Engelse humor of de sterk aangedikte accenten zijn: het is allemaal even herkenbaar, en soms net een tikje 'over the top'.
Vernieuwingen gemixt met herkenbaarheid
De stad Londen is natuurlijk niet de enige verandering aan de setting van Assassin's Creed ten opzichte van Unity. Nieuw is ook dat er met Evie Frye een vrouwelijk hoofdpersonage is. Toeval of niet: Ubisoft kreeg het afgelopen jaar zwaar te verduren doordat er in Unity geen vrouwelijk speelbaar personage zat, en dus is het niet al te verbazingwekkend dat er dit keer wél een vrouwelijk personage is. Je gaat je toch afvragen of dit altijd al het plan was, of dat Evie er de laatste twaalf maanden nog even bij verzonnen is. Het is ons trouwens nog niet helemaal duidelijk op welke manier de speler wisselt tussen Jacob en Evie. Wij speelden op de E3 een stukje met Jacob, maar hadden niet het idee dat we op elk moment hadden kunnen wisselen naar Evie. Wellicht dat de twee elkaar in het verhaal beurtelings opvolgen, of dat je bepaalde missies op twee manieren kunt aanpakken, wat staat voor een keuze voor Jacob of Evie.
Rooks opbouwen
In de gameplay vind je natuurlijk veel elementen die herkenbaar zijn uit de Assassin's-serie, maar ook een aantal nieuwe dingen. Het interessantste aspect daarvan vinden we het opbouwen van je eigen 'gang'. Zoals gezegd voeren Jacob en Evie de 'Rooks' aan. In een filmpje zagen we al hoe Jacob de stamkroeg van een rivaliserende bende binnenloopt en een baas van de bende en een paar anderen in elkaar mept, om vervolgens weg te lopen met een groep bendeleden die zich na dit vertoon van macht en kracht liever willen aansluiten bij de Rooks.
/i/2000627892.jpeg?f=imagenormal)
Het bendesysteem laat je steeds een stukje van Londen innemen. Af en toe kun je dan ook de strijd aan gaan om een hele 'borough' over te nemen. Op dat moment krijg je een confrontatie met een van de zeven Templar Gang Leaders, en ontstaat er een Gang War tussen jouw gang en die van hen. Dat gaat gepaard met een scène die lijkt op wat je wellicht in een film als The Gangs of New York hebt gezien: twee grote groepen ontmoeten elkaar op straat en de winnaar van het gevecht verbetert zijn machtspositie in Londen. Vermoedelijk zul je je gang sterk genoeg moeten maken voor je bepaalde confrontaties aan kunt gaan. Het opbouwen van eigen bende, alsmede het overnemen van de 'slums' die gecontroleerd worden door andere bendes, is een territoriumspelletje, zoals er in Assassin's Creed altijd wel een territoriumspelletje verwerkt zit, maar het sausje dat er overheen gegoten is spreekt ons wel aan.
Jacob of Arno?
Zo zijn er nog wel meer dingen herkenbaar in Syndicate, die allemaal al eens op een bepaalde manier in Assassin's Creed hebben gezeten. Slimme vernieuwingen zijn er ook wel, daar komen we zo nog op, maar de gelijkenissen: dat is precies het punt waarop AC-fans van het eerste uur nu weleens af zouden kunnen haken. Bij veel van de bewegingen in het arsenaal van Jacob zouden we ons prima kunnen voorstellen dat we 'gewoon' weer met Arno Dorian spelen. Aan de basisanimaties is niet overdreven veel veranderd. Dat maakte het mogelijk om al vroeg in onze speelsessie een groep van een man of drie aan te vallen: bijna alles werkt hetzelfde, dus dat ging makkelijk genoeg.
/i/2000627895.jpeg?f=imagenormal)
Zoals gezegd is er ook vernieuwing, en daarbij vinden we dit keer een heel handige tool. Jacobs nieuwe grappling hook stelt hem namelijk in staat om zich vanaf straatniveau direct op daken te laten hijsen. Het is alsof je een Assassin's Creed-stijl-lift hebt, maar dan overal waar je maar wil. Bovendien is de tool ook bruikbaar om gaten tussen daken te overbruggen die met een normale sprong niet haalbaar zouden zijn. Je kunt zodoende bijvoorbeeld ineens wel naar de overkant van een brede straat, waar dat in vorige games nog niet kon. Deze nieuwe tool voegt dan ook behoorlijk wat snelheid en dynamiek toe aan Assassin's Creed. Overigens hebben de ontwikkelaars een deel van de geslaagde features uit Unity, zoals 'controlled descend' wel behouden. Dat werkte immers prima. Behalve dat is de manier waarop de personages al 'free-runnend' over de straten en daken gaan nog iets versoepeld, al levert dat geen baanbrekend grote verschillen op.
Nieuwe trucjes
In de gameplay zijn verder, voor zover we dat nu al zo snel konden zien, nog wat kleine vernieuwingen doorgevoerd. Zo kun je vijanden nu uitschakelen door objecten in de omgeving te gebruiken, en levert een welgemikt schot met een hallucinatiepijl op een vuurkorf een grote wolk op waar alle vijanden in de buurt gek van worden. We gaan ervanuit dat Evie nog wel wat eigen trucjes heeft, maar in grote lijnen lijkt de gameplay van Syndicate dus een mix van bekende elementen en een aantal nieuwe trucjes.
Koetsje rijden
Als we weer wat verder uitzoomen van de details in de gameplay, en andere aspecten van het spel gaan bekijken, komen we wel weer andere elementen tegen. Die hangen voor een groot deel samen met het tijdperk waarin de game zich afspeelt. Zoals gezegd komt de industriële revolutie net lekker op gang. Voor auto's is het nog te vroeg, maar er rijden bijvoorbeeld wel al treinen. We zagen een fragment waarbij Jacob een aantal vijanden moest uitschakelen terwijl hij zich, lopend op een rijdende trein, een weg naar voren baande.
/i/2000627890.jpeg?f=imagenormal)
Dat stuk speelden we niet zelf. Wat we wél zelf uit konden proberen, was een achtervolging met een koets. In dit geval zat Jacob achter een van de zeven Templar Gang Leaders aan, die zich uit de voeten probeerde te maken met paard en wagen. Haar bijhouden bleek makkelijker gezegd dan gedaan. Niet alleen liet de koets zich niet overdreven soepeltjes besturen, handlangers van de bendeleider deden ook hun uiterste best ons van de weg te beuken. Loop je te veel schade op, dan crasht je koets ook en moet je op zoek naar een ander exemplaar. Gelukkig bleek dat niet nodig: na een doldwaze rit, waarbij we half Londen in puin legden, bereikten met een nog nét intact zijnde wagen ons doel.
Audiovisueel geen grote verschillen
Dat racen met zo'n paard en wagen was zowel qua gameplay als audiovisueel niet het meest overtuigende deel van de sessie. De 'gewone' stukken, waarbij we een beeld van Londen kregen en konden zien wat er zoal op straat gebeurde, maakten meer indruk. Dat geldt dan vooral voor de geloofwaardigheid van wat we te zien kregen, niet zozeer voor hoe mooi het er allemaal uit zag. Wat dat betreft is Syndicate redelijk inwisselbaar met Unity. Van een levensgroot verschil tussen die games is op audiovisueel vlak geen sprake, al mag je toch hopen dat Syndicate het in elk geval zonder de technische problemen hoeft te doen die Unity nog wel parten speelden.
Voorlopige conclusie
Assassin's Creed: Syndicate is op diverse punten een game om naar uit te kijken. De bende-oorlogen spreken ons bij voorbaat al enorm aan, en de typische uitstraling van het Londen van rond de industriële revolutie lijkt ook al meteen een meerwaarde. Feit is en blijft echter dat de game, ondanks de nodige bruikbare vernieuwingen, voor een deel een herhaaloefening is. Syndicate bevat elementen die al eerder voorbij zijn gekomen in andere games in de serie, maar dan op een net even andere manier. Een slechte game zal dit vast niet worden, maar wie hoopte op een Assassin's Creed-game die het helemaal anders doet dan voorgaande games, hoeft niet op Syndicate te rekenen. Aan de andere kant: gamers die zich met Unity goed hebben vermaakt, kunnen zonder enige twijfel aan Syndicate beginnen. Al is het wellicht slim om even af te wachten hoe pijnloos de release dit keer zal zijn.