Geen originaliteitsprijs
Samengevat
Far Cry 4 is op zichzelf een prima spel, maar het gebruikt zo veel elementen die ook in Far Cry 3 zaten dat de gelijkenissen erg opvallen. Opnieuw moeten spelers torens beklimmen om een map te openen en Outposts innemen, en dat valt op. Desalniettemin is Far Cry 4 de moeite waard. De game ziet er prachtig en sfeervol uit, biedt spelers een leuk verhaal met kleurrijke personages en een grote, open wereld om te verkennen. Daar komt nog bij dat je dat verkennen samen met een vriend kunt doen, en dan is er ook nog de verrassend leuke multiplayer-modus. Geen verkeerde game dus, maar door het gebrek aan originaliteit geen echte topper.
Eindoordeel
In 2012 bracht Ubisoft Far Cry 3 uit. Het spel speelde zich af op een tropisch eiland en scoorde vooral dankzij de prachtige graphics en sterke personages. Nu, twee jaar later, is het tijd voor de opvolger, en als iets duidelijk is dan is het wel dat Ubisoft niet van plan is de succesvolle formule los te laten. Far Cry 4 lijkt in veel opzichten op Far Cry 3. Natuurlijk is de setting en de bijbehorende omgeving anders, en er is een aantal nieuwe elementen toegevoegd aan het spel, maar gamers die beide games gespeeld hebben zullen totaal geen moeite hebben de overeenkomende elementen te spotten.
Getest op: PlayStation 4
Ook verkrijgbaar voor: pc, Xbox One
Afwijkende versies: Xbox 360, PlayStation 3
In zekere zin begint dat al bij de nieuwe setting. Hoewel het fictieve koninkrijk Kyrat weinig te maken heeft met het eiland uit Far Cry 3, gaat het opnieuw om een exotische, door veel dieren bevolkte locatie. Ook de antagonisten in beide games hebben wel iets van elkaar weg. Dictator Pagan Min is een wat beschaafder luxediertje dan Vaas dat was in Far Cry 3, maar dat ze allebei zo gek als een deur zijn, daar valt weinig op af te dingen. Het hoofdpersonage, dit keer luisterend naar de naam Ajay Ghale, raakt bovendien, net als Jason uit het vorige spel, min of meer toevallig betrokken bij de problematiek in de spelwereld.
Het is een beetje lullig om de vergelijking tussen Far Cry 3 en Far Cry 4 continu aan te halen, en dat gaan we dan ook niet de hele review blijven doen. Het is echter wel een feit waar gamers en Ubisoft zelf niet omheen kunnen. De setting en ook diverse elementen in de gameplay tonen gelijkenissen met of zijn zelfs letterlijk één op één overgeheveld vanuit Far Cry 3. Dat betekent niet dat Far Cry 4 automatisch geen goede game kan zijn, integendeel. Maar of Ubisoft met Far Cry 4 veel punten gaat scoren op het gebied van originaliteit, dat valt te betwijfelen.
Nieuw verhaal, bekende elementen
Er zitten meerdere kanten aan Far Cry 4, maar de kant die de meeste gamers het meest en ook het eerst zullen spelen is zeer waarschijnlijk de campagnemodus. De singleplayer-campaign kun je zowel online als offline starten, met als enig verschil dat je wel of niet af en toe samen met andere gamers kunt spelen, en dat van zijmissies waarin scores worden bijgehouden je score in online leaderboards geplaatst wordt. Buiten dat zul je weinig verschil merken.
Golden Path versus Pagan Min
Het verhaal begint wanneer Ajay Ghale in Kyrat aankomt om de as van zijn moeder uit te strooien op een door haar aangewezen plek. Ajay is een Amerikaan, maar zijn ouders hebben hun wortels in Kyrat. Dat blijkt ook wel: bij gesprekken met andere personages in het spel worden Ajay's vader en moeder regelmatig aangehaald. Al snel blijkt dat vooral zijn vader een belangrijke rol heeft gespeeld in het verleden, en dat hij daardoor nog steeds veel betekent voor de mannen en vrouwen van rebellenorganisatie The Golden Path. Die organisatie heeft als doel Kyrat te bevrijden van het juk van dictator Pagan Min, waar Ajay na zijn kennismaking met beide kanten natuurlijk een belangrijke rol bij zal spelen.
/i/2000561132.jpeg?f=imagenormal)
Het verhaal wordt na de openingsscènes in korte cut-scenes aan de speler overgebracht. Het audiovisuele niveau ligt hier hoog. Prima acteurs en goede animaties maken het geheel leuk om naar te kijken. Het verhaal zelf heeft niet heel veel om het lijf, maar is leuk genoeg om te volgen. Toch zijn het niet de vraagtekens rond het plot die je spelende houden, het is vooral de vraag wat voor vreemde vogels Far Cry 4 nu weer op je pad zal brengen. Ubisoft heeft weer een aantal zeer kleurrijke figuren tevoorschijn getoverd. Daarbij ook oude bekende Hurk, die je wellicht kent uit de dlc voor Far Cry 3, maar verder louter nieuwe personages.
Die personages spelen logischerwijs een belangrijke rol in de voortgang van het spel, want zij zijn het die Ajay van zijn missies voorzien. Icoontjes op de minimap geven aan waar een volgende missie kan worden uitgevoerd. Missies die Ajay krijgt van belangrijke personen, of die rechtstreeks samenhangen met The Golden Path, drijven het verhaal voort. Heb je zin om meer zijtakken van het verhaal te verkennen of gewoon om nog meer geld te verdienen of bepaalde skills vrij te spelen, dan kun je wat meer missies meepakken: niet elke grote missie is meteen noodzakelijk voor je algehele voortgang.
Opnieuw torens en outposts
Met grote missies bedoelen we de missies die je krijgt van een specifiek persoon, wiens voorletter dan aangeduid staat op de minimap. Volg je louter die lijn, dan kom je alle belangrijke zaken van Far Cry 4 wel tegen, zonder al te veel tijd kwijt te zijn aan de bakken vol zijmissies die het spel ook nog bevat. Die kom je tegen door eerst Bell Towers en Outposts in te nemen. De Bell Towers openen stukken van de map, terwijl je nieuwe zijmissies kunt vinden in Outposts die je hebt ingenomen. Klinkt bekend? Inderdaad: dit is misschien wel het beste voorbeeld van een gameplay-element dat we in exact dezelfde vorm in Far Cry 3 hebben gezien, terwijl vrijwel elke andere Ubisoft-game eenzelfde systeem hanteert. Denk maar eens aan de ctOS-centra in Watch Dogs en de Synchronization Points in Assassin's Creed.
/i/2000561135.jpeg?f=imagenormal)
Ook inhoudelijk wordt er bij de zijmissies behoorlijk uit dezelfde vaatjes getapt. Je kunt speciale jachtmissies doen, commandanten uitschakelen, gijzelaars redden, races rijden, en meer van dat soort dingen. Best leuk om te doen en ook nuttig: je verdient er goed geld mee, en sommige dieren kun je alleen vinden via jachtmissies, terwijl je hun huid nodig hebt om bepaalde items te craften. En toch, hoe leuk het ook is: het 'been there, done that'-gevoel komt hier iets te snel om te hoek kijken. Dat maakt dat je waarschijnlijk lang niet alle zijmissies daadwerkelijk zult oppakken. Je spelervaring wordt daar niet minder om, maar het maakt de flinke lading content die in het spel zit er wel een stuk minder indrukwekkend op.
Sterke basis, aardige vernieuwingen
Voor gamers die Far Cry 3 geweldig vonden, zal de herhaling die optreedt in de gameplay wellicht geen probleem zijn. Meer van hetzelfde van iets dat je oprecht fantastisch vindt is immers meestal meer dan welkom. Toch zullen zij ook op zoek zijn naar redenen om Far Cry 4 als nieuwe game te kunnen zien, en gelukkig zijn die er uiteindelijk ook. Voordat we die uitlichten, staan we echter nog even stil bij de basis. We geven namelijk veel kritiek op het feit dat er zo veel is overgeheveld van deel drie naar deel vier, maar gaan ondertussen voorbij aan het feit dat Far Cry 4 daarmee wel snoeihard profiteert van de meer dan solide basis die die aanpak oplevert.
/i/2000561137.jpeg?f=imagenormal)
Veel basiselementen, zoals het lopen, het richten, het schieten en zelfs het rijden werkten in Far Cry 3 al prima en het is geen straf om die elementen terug te zien in Far Cry 4. Dan kunnen we wel lekker recalcitrant willen doen en Ubisoft veroordelen over alles wat niet nieuw is, maar waarom zou je willens en wetens een werkende formule compleet afbreken en opnieuw het wiel proberen uit te vinden? De juiste conclusie: Far Cry 4 speelt lekker dankzij Far Cry 3. Daar komt dan nog bij dat enkele kleine pijnpuntjes uit dat spel zijn aangepakt. Wij schreven over Far Cry 3 bijvoorbeeld dat we de platformelementen niet soepel genoeg vonden, en die werken nu een stuk vloeiender. Hoewel het vervelend kan zijn om weer tientallen torens te moeten beklimmen, gaat dat in elk geval wel iets beter.
Lol op een olifant
Dan zijn er nog de nieuwe elementen, met als meest in het oog springende vernieuwing de coöp, waarover je op de volgende pagina meer kunt lezen. Spelend in je eentje maak je ook een aantal noemenswaardige nieuwe dingen mee. Het leukste daarvan vonden we de mogelijkheid om op een olifant te rijden. Het klinkt misschien stom en het lijkt wellicht een klein, onbenullig stukje gameplay, maar er is weinig leuker dan zittend op een olifant een Outposts in de pan te hakken. Je beukt elke soldaat en zelfs elke auto die in de buurt durft te komen met het grootste gemak opzij. Daarbij komt nog dat de olifant aardig wat kan hebben, en dus hebben we het hier over een soort tank van moeder natuur. Op een gegeven moment trokken we zelfs met een en dezelfde olifant van Outpost naar Outpost als een soort tweemansleger. Geloof ons: auto's de lucht in flippen gaat nooit vervelen.
/i/2000538146.jpeg?f=imagenormal)
Het is een prima voorbeeld van hoe Far Cry 4 zich ook prima leent om gewoon 'lekker te klooien' zonder dat je direct met een missie bezig bent. Speel je liever wel echt missies, dan zijn de nieuwe Shangri-La-missies waarschijnlijk meer jouw stijl. Hier verplaatst Ajay zich in een herinnering van de oude strijder Kalinag. Gewapend met alleen een mes en een boog, en met een tijger aan je zijde, moet je het mythische paradijs Shanri-La ontdoen van de demonische Rakshasa die er bezit van hebben genomen. Het vechten met een boog blijft leuk, maar vooral het gevoel een tijger op vijanden af te kunnen sturen is cool. Het helpt dat het ook nog eens de mooiste tijger is die je ooit in een game hebt gezien.
Prachtig
Mooi is Far Cry 4 trouwens sowieso. De besneeuwde bergtoppen van de Himalaya liggen er altijd prachtig bij en zorgen er voor dat je zelfs na twintig uur spelen nog af en toe even stilstaat om van het uitzicht te genieten. De grafische pracht gaat niet altijd gepaard met heel veel geloofwaardigheid, maar dat is ook niet het belangrijkste. We hebben sprongen op een quad overleefd waar zelfs de beste extreme sporters ter wereld niet aan zouden beginnen. We zijn, glijdend met een wingsuit, naar vliegtuigen toe gevlogen om er vervolgens een granaat in te gooien en zelf weer weg te zweven terwijl het toestel achter ons explodeert. Geloofwaardig? Nee. Leuk? Absoluut.
Coöp en versus-multiplayer
Diezelfde fun-factor is de drijvende kracht achter de multiplayer-modus van Far Cry 4, te beginnen met de coöperatieve spelmodus. Dat is eigenlijk geen afzonderlijke spelmodus, maar meer de optie om samen met iemand anders de spelwereld in te gaan die je anders in je eentje verkend zou hebben. Daarbij zijn alle opties open. Je kunt allerlei zijmissies doen, Outposts innemen of, wellicht handiger: de zwaarbewaakte forten die je her en der in het spel ook vindt. Deze forten zijn, als de eigenaar ervan nog in leven is, lastig in te nemen vestingen die echter, zeker met twee man, prima te veroveren zijn. Het is uitdagend, maar het is te doen.
Weinig nut
De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat we, anders dan bij het innemen van forten, niet echt veel nut zagen in de coöp. Natuurlijk is het leuk om samen met een vriend te gamen, maar het was leuk geweest als Ubisoft voor specifieke coöp-content had gezorgd. Het hoeft geen groot deel van het spel te zijn, maar iets waarbij het spelen met twee spelers daadwerkelijk nut heeft, anders dan 'omdat het zo leuk en gezellig is'. Bovendien reflecteert de voortgang in coöp niet altijd in beide games. Wij waren te gast in een game van een andere reviewer, namen een fort in samen met die speler, maar eenmaal terug in ons eigen spel moesten we dat fort opnieuw innemen. Dat maakt het dus een stuk minder leuk om in het spel van iemand anders te stappen, want je hebt er zelf aanmerkelijk minder aan.
Origineel versus minder origineel
Wat dat betreft is het leuker om te kijken naar de competitieve multiplayer die ook in het spel zit. Deze spelmodus staat helemaal los van het singleplayer-avontuur, los van de omgevingen die er gebruikt worden als maps, en de diverse elementen die uit de singleplayer komen. Het zijn precies die elementen die de multiplayer ook de moeite waard maken. Elke potje gaat tussen vijf soldaten en vijf strijders van de Rakshasa, die vervelende lui waar Kalinag mee te maken krijgt in Shangri-La. De Rakshasa zijn alleen bewapend met een boog en een mes, maar kunnen wel diverse planten eten voor allerlei boosts, op olifanten rijden en diverse dieren inzetten in de strijd. We kunnen je vast verklappen dat dat een stuk origineler aanvoelt dan het spelen als soldaat.
Daar zit meteen het nadeel. In de drie spelmodi die het spel biedt wissel je steeds van kant. De teams zijn immers niet symmetrisch, dus speel je in een potje altijd een keer aan beide kanten. Spelen als soldaat is alleen een stuk minder leuk. Je hebt dan wel serieuzere wapens en dat kan handig zijn, maar het is ook wel heel erg standaard. Gaandeweg kun je wel andere wapens vrijspelen, maar zo leuk en origineel als de Rakshasa gaat het niet worden. Het is helaas niet mogelijk om, bijvoorbeeld in Custom Matches, een keer met twee Rakshasa-teams te spelen. Een gemiste kans, want dat had spectaculaire gameplay op kunnen leveren. Een soort sniper-gevecht, maar dan met bogen, olifanten, tijgers, beren, roofvogels en spelers die even onzichtbaar kunnen worden.
Conclusie
Far Cry 4 is geen toonbeeld van originaliteit, maar wel een enorm leuke game om te spelen. Het is een feit dat de game in heel veel lijkt op Far Cry 3. Wie pertinent geen zin heeft in een herhalingsoefening, doet er wellicht goed aan Far Cry 4 over te slaan. Herhaling betekent in dit geval ook: meer van iets dat erg goed was, bovendien aangevuld met een aantal aardige elementen, zoals een vermakelijke multiplayer-modus, al voegt in coöp spelen eigenlijk weinig toe. Kyrat ziet er verder prachtig uit en deze nieuwe spelwereld verkennen is een belevenis op zich, zeker wanneer je van de hoger gelegen gebieden naar beneden suist in je wingsuit.
Eindoordeel