Talion en Celebrimbor
Samengevat
Middle-Earth: Shadow of Mordor zou omschreven kunnen worden als een soort Assassin's Creed-game, maar dan binnen het Midden-Aarde van Tolkien. Het spel draait om de ranger Talion, die verbonden is aan de ziel van de oude Celebrimbor, en daar ook enkele handige vaardigheden vandaan haalt. Terwijl Talion uit is op wraak, is Celebrimbor vooral op zoek naar antwoorden over zijn verleden. Op hun pad moeten Talion en Celebrimbor grote groepen orks verslaan, waaronder een verzameling kapiteins en Warchiefs die onderdeel uitmaken van het Nemesis-systeem van Shadow of Mordor. Dit systeem zorgt samen met het vechtsysteem voor het succes dat het spel uiteindelijk heeft.
Eindoordeel
Het is alweer even geleden dat Middle-Earth: Shadow of Mordor voor het eerst aan de buitenwereld werd getoond, maar fans van de Tolkien-lore zullen zich dat moment misschien nog wel kunnen herinneren. Het was het eerste teken dat er eindelijk weer eens een echt goede Lord of the Rings-game in aantocht was. Ooit werden we zo ongeveer doodgegooid met LOTR-games, maar zelfs nu The Hobbit-films miljoenen binnenhalen in de bioscopen is de spoeling qua games dun. Shadow of Mordor doorbreekt de stilte, en doet dat in stijl.
Getest op: PlayStation 4
Ook verkrijgbaar voor: Xbox One, pc
Middle-Earth: Shadow of Mordor draait om de ranger Talion en de geheimzinnige Celebrimbor, die met zijn ziel verbonden is aan Talion. Als een twee-eenheid beginnen ze aan een avontuur in en om Mordor, beide met een eigen doel. Talion is uit op wraak op de Black Hand, die hem beroofde van zijn vrouw en zoon. Celebrimbor is vooral op zoek naar informatie over zijn verleden. Als speler beleef je dus eigenlijk twee avonturen tegelijk. Het leuke aan het avontuur van Celebrimbor is trouwens wel dat een kenner van de Lord of the Rings-verhalen al vrij snel door heeft hoe de vork in de steel zit en wat Celebrimbors connectie met de duisternis precies is.
De weg van Celebrimbor in Shadow of Mordor is verbonden met het wel en wee van een van de bekendere personages uit het Lord of the Rings-universum, namelijk Gollum. Het door de krachten van de Ring mismaakte wezen blijkt een bepaalde loyaliteit aan Celebrimbor te hebben en leidt hem naar diverse schatten, die elke keer een stukje van het geheugen van de oude elf terugbrengen. Dit gaat gepaard met korte tussenscènes waarin je steeds meer te weten komt over Celebrimbor, en dat maakt het volgen van deze questlijn interessant.
Tegenover het ontdekken van Celebrimbors verleden staat de route die Talion moet volgen om wraak te nemen voor zijn dode vrouw en zoon. Dat pad bevat een aantal interessante elementen, zeker wat betreft de gameplay. We missen hier echter wel een zeker verhalend element. Je begrijpt waarom Talion wraak wil nemen, maar de motivatie om hem daarbij te helpen ontbreekt een beetje. Een wat verder uitgediept verhaal, voorzien van meer tussenscènes, had hierbij kunnen helpen. Ook had Talion als hoofdpersonage meer achtergrond kunnen hebben. Nu is de beste man wat inwisselbaar, zeker in vergelijking met de voor de hele Lord of the Rings-lore zo belangrijke Celebrimbor.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Spelen als mens en wraith
Een verhaal en achtergrond zijn belangrijk. Het zorgt voor de motivatie die je nodig hebt om door te spelen, ook als het spel zelf even niet zo verschrikkelijk boeiend is. Zonder die achtergrond - en nogmaals, die missen we in het geval van Talion dus een beetje - komt er ook wel erg veel druk te staan op de gameplay. Zakt die in, dan is er weinig meer dat het spel op dat moment overeind houdt. Laten we het in dat kader maar als erg goed nieuws zien dat weinig onderdelen van Middle-Earth: Shadow of Mordor zo sterk zijn als de gameplay.
Combinatie van eigenschappen
Vanaf het eerste moment in de game wandel je met Talion rond in het Mordor van Sauron, en daarmee het Mordor van duizenden orks en Uruk-Hai. Voordat we hun wel en wee bespreken, bekijken we echter eerst de mogelijkheden die Talion zelf heeft, want zoals gezegd is Talion niet alleen Talion, maar ook Celebrimbor. Het geeft de speler een combinatie van de eigenschappen van de ranger en de wraith-elf. Op elk moment van het spel kan gewisseld worden tussen een normaal aangezicht en 'wraith vision'. Dat is hoe de wereld er zo'n beetje uitzag toen Frodo de Ring om zijn vingers schoof, en ook hoe de Ringwraiths de wereld zien.
/i/2000553612.jpeg?f=imagenormal)
Wie de wereld als wraith aanschouwt, ziet allerlei dingen die normale stervelingen niet zien, wat in Shadow of Mordor betekent dat je diverse handige voorwerpen makkelijker vindt door wraith vision in te schakelen. Daarnaast wisselen Talion en Celebrimbor ook van plek als Talion een duik van een hoge toren neemt. Celebrimbor is niet gevoelig voor vallen van grote hoogte en vangt op dat moment de klap op. Een goed voorbeeld van hoe het zijn van een mens, een wraith en dan weer een mens naadloos in elkaar over gaan.
Nieuwe combo's en trucs leren
De samenwerking tussen beide kanten van het hoofdpersonage heeft ook een rol in het vechtsysteem, dat gedurende vrij lange tijd steeds uitgebreid wordt met nieuwe mogelijkheden en combinaties. Aanvankelijk kan Talion namelijk alleen simpelweg hakken en, als Celebrimbor, elven arrows afschieten. Al snel leert hij echter handige combo's en, afhankelijk van welke upgrades je vrijspeelt, allerlei nieuwe trucjes. Denk bijvoorbeeld aan de mogelijkheid om een vijand vast te zetten op een plek, door hem met een pijl aan de grond vast te pinnen: dit is een optioneel vrij te spelen extra vaardigheid.
/i/1403269928.jpeg?f=imagenormal)
Al die extra opties vinden hun rol in een in de basis zeer overzichtelijk vechtsysteem. Al vroeg in het spel raak je er aan gewend om omringd te zijn door orks, en die vallen jou natuurlijk maar al te graag aan. Op dat moment draait de gameplay eigenlijk vooral om één handeling: counteren. Klinkt bekend? Inderdaad, dit is een van de punten waar de in previews vaak aangehaalde vergelijking tussen Assassin's Creed en Shadow of Mordor zeker op gaat. In enkele van de vorige Assassin's Creed-games was je, als je de counter-mechaniek eenmaal door had, vrijwel onverslaanbaar in de gevechten, en dat geldt voor Shadow of Mordor ook een beetje.
Veel mogelijkheden
Dat betekent echter niet dat het spel direct saai is. Counteren is dan wel je belangrijkste vaardigheid, maar er is nog veel meer. Zo kan Talion, als je een bescheiden hitstreak bij elkaar mept, de meest gruwelijke finisher moves tevoorschijn halen. Ook op de grond liggende vijanden kunnen, mits Talion genoeg tijd krijgt om de beweging uit te voeren, rekenen op een bloederig einde. Zo ben je binnen de kortste keren allerlei verschillende aanvallen, combo's en finishers aan elkaar aan het rijgen, terwijl je hordes orks achter elkaar over de kling jaagt.
En dat is alleen nog maar het gedeelte waarbij je inderdaad in een massaal open gevecht bent beland. Dat gaat vaak genoeg gebeuren, maar je kunt er over twisten of dat de hoofdmoot van de gameplay is. Minstens zo vaak sneakt Talion rond door Mordor, terwijl hij vijanden op zijn pad op allerlei stealthy manieren uitschakelt. Pijl en boog zijn daar uitermate geschikt voor, maar Talion kan zich ook op zijn vijanden storten, ze van ledges af trekken of ze in hun rug verrassen. Inderdaad: net als een Assassin.
Nemesis-systeem
Hoog tijd voor wat differentiatie, want anders kunnen we Shadow of Mordor inderdaad beter Assassin's Creed: Mordor gaan noemen. Die differentiatie vindt het spel natuurlijk al in de rijke LOTR-achtergrond. Die spreekt bijvoorbeeld uit de manier waarop je je eigen wapens langzaam opwerkt tot legendarische wapens, zoals de wereld van Tolkien zoveel wapens van naam kent. Zo zijn er ook meer zijmissies waar de diepgang van Middle-Earth duidelijk uit blijkt. Het heeft zo zijn voordelen om je game in zo'n rijke spelwereld neer te zetten.
Speciale band met je vijanden
Meer differentiatie is te vinden in het systeem dat alle vijanden in het spel aanstuurt. We hebben er op de E3 al eens aandacht besteed, maar het Nemesis-systeem is zeer terecht een van de belangrijkste pijlers onder Middle-Earth: Shadow of Mordor. Dankzij het Nemesis-systeem krijg je als speler een band met de diverse orks die je onderweg tegenkomt en die je nooit eerder in een spel hebt gezien.
Het Nemesis-systeem is eigenlijk een grote database van alle orks. Elke ork heeft een identiteit en een persoonlijkheid, en allemaal vallen ze in een bepaalde hiërarchie. Die is al aan het begin van het spel bepaald, maar kan gedurende het verloop ervan flink veranderen. Vast gegeven is dat er altijd vijf Warchiefs zijn, en een vijftiental kapiteins. De kapiteins hebben zo hun functies, maar de Warchiefs zijn het belangrijkst. Zij zijn de vijf voornaamste adjudanten van de Black Hand, die op zijn beurt een belangrijke luitenant van Sauron himself is, en trouwens ook de persoon waar Talion wraak op wil nemen.
/i/1403269922.jpeg?f=imagenormal)
Warchiefs uitschakelen is dus op voorhand een taak van Talion, maar dat is nog niet zo eenvoudig. Ze worden vaak goed beschermd, door een of enkele kapiteins. Door orks te 'domineren' en informatie uit ze te trekken, leert Talion steeds meer over wie wie is in Sauron's Army. Ook leert hij over de sterke en zwakke punten van die kapiteins en Warchiefs. Deze informatie is cruciaal. We vochten op een gegeven moment tegen een redelijk krachtige ork, die het tot twee keer toe van ons won. Deze ork bleek echter doodsbang te zijn voor Caragors, een wild dier dat Talion met de hulp van Celebrimbor kan domineren en berijden. Zittend op zo'n beest bleek hetzelfde gevecht ineens een koud kunstje, al was het maar omdat de ork in kwestie direct op de vlucht sloeg en niet eens meer terug vocht.
Verschuiving in Sauron's Army
Op het moment dat er een kapitein of Warchief wegvalt, vindt er een verschuiving plaats in Sauron's Army. Een sterke kapitein neemt bijvoorbeeld de plek in van de gevallen Warchief, en een normale ork die sterker is dan zijn vriendjes wordt kapitein. Vaak zal dat een ork zijn die jou op een ongezien moment een keer een genadeklap heeft gegeven, wat zijn aanzien en macht in het leger van Sauron heeft laten groeien. Misschien is dat nog wel de grootste charme van het Nemesis-systeen: letterlijk elke ork kan zich opwerken van een naamloos vechtersbaasje naar een kapitein of zelfs Warchief binnen het leger.
Zoals gezegd levert het de speler een band op met de diverse vijanden in Shadow of Mordor. Dat effect wordt nog eens versterkt door de makers. De orks die jou ooit hebben verslagen, zijn door hen voorzien van een rode markering. Die markering wijst een 'wraak-doelwit' aan. Je kunt het als orksverslindende ranger toch niet op je laten zitten dat een miezerige ork aanzien geniet omdat hij jou de les heeft gelezen? Koppen zullen rollen!
Audiovisueel in orde
Het moge duidelijk zijn dat het Nemesis-systeem een belangrijke rol speelt binnen Shadow of Mordor. We vragen ons zelfs af of Monolith hierin niet een klein beetje is doorgeslagen. We betrapten ons er regelmatig op dat we zin hadden om het verhaal verder te brengen, maar door het spel toch weer richting het jagen op orks uit Sauron's Army werden geduwd. Daar komt nog eens bij dat al die figuren ook gewoon rondlopen in de spelwereld en je ze dus ook stomtoevallig tegen kunt komen, wat gevechten natuurlijk lastiger maakt. We liepen op een gegeven moment zelfs drie kapiteins tegelijk tegen het lijf, terwijl we eigenlijk op weg waren naar het startpunt van een missie. Daar ben je dan wel even zoet mee, en wij hadden na een paar uur niet altijd heel veel zin meer in dit soort confrontaties.
/i/1403269925.jpeg?f=imagenormal)
Op zulke momenten breekt het gemis van een echt goed verhaal in Shadow of Mordor een beetje op. Middle-Earth, Lord of the Rings, Tolkien: het staat allemaal synoniem aan storytelling. Dat juist dat onderdeel er gevoelsmatig het meest bekaaid van af komt in Shadow of Mordor is eeuwig zonde, temeer daar Monolith een aantal andere onderdelen dus wel heel goed voor elkaar heeft. We noemden de basisgameplay en het Nemesis-systeem al, maar reken de audiovisuele presentatie er gerust bij.
Shadow of Mordor is niet het mooiste spel dat we ooit gespeeld hebben. Op sommige punten oogt de game zelfs lelijk, al komt dat ook een beetje door de grijze, grauwe uitstraling die Mordor zelf al heeft. Ook wie daar doorheen kijkt ziet geen parels. Leg Shadow of Mordor, met zijn spelwereld van beperkte grootte, eens naast het volgende maand verschijnende Assassin's Creed: Unity. Dat is een vergelijking die niet positief uitpakt voor Talion en zijn vriendjes. En toch prijzen wij de audiovisuele presentatie. Waarom? Dat ligt meer aan zaken als sfeer en presentatie dan sec aan de kwaliteit van de graphics. De eerste klanken van het spel, de maar al te bekende klanken van de kwaadaardige taal van Mordor, zorgen direct voor kippenvel. Dankzij goed geluid en een aantal puike tussenscènes weet het spel dat nog een aantal keer te herhalen.
Conclusie
Fans van de Lord of the Rings-franchise hadden de titel vast al op hun lijstje staan, maar voor veel gamers zal Middle-Earth: Shadow of Mordor toch een beetje uit het niets komen. De game speelt zonder twijfel flink leentjebuur bij de Assassin's Creed-franchise. Dat kun je bekritiseren, maar tegelijkertijd hanteren wij het motto 'beter goed gejat, dan slecht verzonnen'. Het levert in dit geval namelijk wel een goede game op. Dat dat een game is die je zonder al teveel fantasie Assassin's Creed: Mordor zou kunnen noemen, doet daar niets aan af. In de mix van actie en stealth ligt een prima balans in de gameplay, ondanks dat je uiteindelijk toch vooral heel vaak dezelfde handelingen herhaalt. De gameplay wordt versterkt door het originele Nemesis-systeem, wat het knokken tegen orks nog nooit zoveel betekenis mee gaf. We hadden graag een wat steviger verhaal gehad, zodat Talion niet zo ongelooflijk inwisselbaar zou zijn geweest, maar heel veel meer dan dat valt Shadow of Mordor niet kwalijk te nemen.
Eindoordeel