Kingdoms of Amalur: Reckoning

Honkbal

Met wat fantasie zou je kunnen bedenken dat we Kingdoms of Amalur: Reckoning hebben te danken aan de torenhoge salarissen in het Amerikaanse honkbal. Werper Curt Schilling - hier vrij onbekend, maar in de VS een grootheid - besteedde de tijdens zijn honkbalcarrière verdiende dollars aan de oprichting van 38 Studios, een ontwikkelstudio die is vernoemd naar het rugnummer waarmee Schilling furore maakte. De zakken van Schilling waren zelfs diep genoeg om in 2009 de collega's van Big Huge Games op te kopen, dat ooit de prima rts Rise of Nations afleverde. Uit die aankoop is Reckoning voortgekomen. Bij 38 Studios werkte men aan een mmog waarvoor schrijver R.A. Salvatore de Amalur-spelwereld verzon. Ten tijde van de overname werkte Big Huge Games onder leiding van Ken Rolston aan een singleplayer-rpg. Rolston is de man die ooit de gameplay bedacht van The Elder Scrolls: Morrowind en Oblivion. Na de overname zijn die twee plannen samengevoegd tot wat nu in de winkel ligt als Kingdoms of Amalur: Reckoning.

Gespeeld op: Xbox 360 en pc
Ook beschikbaar voor: PlayStation 3

De twee delen van de game zijn nog duidelijk herkenbaar. Zo heeft Reckoning alles van een mmog. Amalur is een enorme spelwereld, opgehakt in diverse zones die een lekker afwisselend uiterlijk hebben. Er zijn tientallen dungeons waarin je onder kunt duiken, er zijn beroepen die je kunt leren, verschillende facties waar je vriendjes mee kunt worden en honderden quests die je kunt uitvoeren. Die volgen niet alleen een centrale verhaallijn, want er is ook een flinke hoeveelheid quests die zijpaden inslaan. Wat dat betreft had Reckoning nog gewoon als online game door het leven gekund. Maar de makers wijken op één essentieel punt af van de blauwdruk van de klassieke mmog; het vechten is anders. Behoorlijk anders zelfs. Voor de combat in de game keken de makers naar actiegames als God of War, waarmee ze dus breken met de timer-rotatie waarop het vechten in de meeste mmog's is gebaseerd. Een gewaagde, maar ook spannende keuze, die in Reckoning gelukkig goed uitpakt.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Overzicht van de wereld Amalur.

Onveranderbaar lot

Eerst even terug naar de basis van de game. Die ligt in de spelwereld die Salvatore voor de mmog van Schilling heeft verzonnen. De basis wordt gevormd door het idee dat elk verstandig wezen een onveranderbaar en vooraf bepaald lot heeft, waar niet aan valt te ontsnappen. In Amalur lopen bovendien types rond die dat lot voor je kunnen achterhalen en je dus kunnen waarschuwen voor wat de toekomst voor je in petto heeft. Die toekomstkijkers zien bijvoorbeeld dat de Tuatha Deohn, onder leiding van de kwaadaardige Gadflow, de macht in Amalur over willen nemen. Die voorspelling is ook niet zo moeilijk, want de troepen van Gadflow maaien al jaren iedereen neer die ze voor de voeten loopt. Grote delen van Amalur zijn al in hun handen, al is het in het zuiden nog relatief rustig.

Probleempje

Dat is de achtergrond waartegen jij je intrede doet. Er is daarbij sprake van een klein probleempje, je bent namelijk dood als het spel begint. Dat had het lot kennelijk voor je bepaald. Daarmee begint echter ook de verandering waar Reckoning om draait. Zodra je door twee Gnomes op een stapel lijken met gevallen strijders wordt gedumpt, blijk je helemaal niet dood. Of, beter gezegd, je blijkt weer tot leven te zijn gekomen. Na wat inleidende schermutselingen kom je erachter dat je door je dood niet alleen je geheugen kwijt bent, maar ook je lot. Dat lot is door je dood op het slagveld immers al vervuld. Dat gegeven vormt de basis van het verhaal. Doordat je - als enige - geen lot meer hebt, blijk je in staat om het lot van anderen te veranderen. Je kunt handelingen verrichten die in strijd zijn met het lot. Zo kun je anderen over de kling jagen terwijl hun dood nog niet was voorzien. In de strijd met Gadflow en zijn Tuath Deohn is daar veel behoefte aan en zo word je de klassieke eenzame underdog in een strijd tegen het oprukkende kwaad.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Skills en crafting.

Classes mixen

Voor je aan de game begint, kun je kiezen uit vijf verschillende rassen, met de gangbare kleine verschillen in eigenschappen. Er zijn ook drie classes. Je hoeft niet meteen te kiezen met welke van die drie je wilt spelen. Dat bepaal je gaandeweg en je kunt bovendien gemakkelijk wisselen, mocht je dat willen. De drie classes zijn de klassieke warrior, rogue en mage. Je kunt ook een keuze achterwege laten en neutraal blijven. Met je handelingen in het spel verdien je xp waarmee je in level stijgt, en bij elk gestegen level krijg je extra mogelijkheden. Er valt heel wat te kiezen als je een level stijgt. Zo kun je drie punten verdelen over de talent trees van het spel. Daar zijn er drie van, voor elke class één. Je kunt de punten vrij verdelen. Het is dus mogelijk om al je punten aan één class toe te wijzen, maar je kunt ook van alle walletjes proberen te eten en zo je eigen mix samenstellen.

Naast talent is er een tweede lijst met eigenschappen die je op kunt waarderen. Het zijn secundaire eigenschappen, zoals de beroepen die je kunt leren en aanvullende skills als lockpicking, stealth en persuasion. De beroepen die je kunt kiezen zijn alchemy, blacksmithing en sagecrafting. Vooral blacksmithing is erg nuttig, omdat je daarmee spullen kunt maken voor elke class. Gelukkig kun je alle drie de beroepen leren, want ook alchemy is handig. Je kunt er drankjes in verschillende soorten en maten mee maken, waarbij alleen de health potions al nuttig, zo niet noodzakelijk zijn. Gelukkig kun je die health potions ook vinden en kopen, mocht je geen zin hebben om de bloemetjes te plukken die je nodig hebt voor het brouwen van de diverse drankjes. Er zit een erg goed systeem in het spel om diverse drankjes tijdens het vechten te kunnen nuttigen, en ze werken ook lekker snel. Met name bij de health potions is dat laatste uiteraard erg handig.

Recepten ontdekken

Overigens krijg je geen recepten voor het brouwen van drankjes. Die moet je zelf ontdekken door te experimenteren met het mengen van verschillende planten die je onderweg tegenkomt. Een beetje irritant is dat wel, want het resultaat is in het overgrote deel van de combi's een nutteloos brouwsel. Wat meer aanwijzingen had op dit terrein geen kwaad gekund. Helaas is sagecrafting een wat minder nuttig beroep. Je kunt er gems mee maken die je in voorwerpen kunt proppen. Alleen zijn er niet zoveel voorwerpen met slots voor gems. De edelstenen zelf zijn prima, je kunt er alleen niet zoveel mee. Later in het spel, zo rond level 20, wordt dat gelukkig beter. Ook de gems, of de shards waaruit die gems zijn samengesteld, kun je langs de kant van de weg vinden, al zul je ze veel vaker aantreffen tussen de spullen die je slachtoffers voor je achterlaten, of in de vele kisten die je kunt plunderen.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

De makers geven uitleg over de combat.

Wat dat betreft heeft Reckoning wel iets weg van Diablo. Net als die game is Reckoning een waar loot-feest. Overal zijn kisten en vazen te slopen, waar soms wat in verscholen zit - meestal geld. Daarnaast zijn er erg veel gesloten kisten te vinden die je kunt openen middels lockpicking, een skill die uiteraard kan worden getraind, net als de beroepen die je kunt leren. Het openen van gesloten kisten verloopt via een minigame waarbij je moet rommelen met een soort schroevendraaier in een slot. Er is nog een tweede minigame, waarin je betoverde behuizingen kunt openen. Daarbij dien je wat punten op een cirkel te raken. Bij de moeilijkere games heb je meer punten die je moet raken. Beide zijn er enkel ter aanvulling. Je hebt de skills niet nodig om verder te komen in het verhaal, al kunnen ze goede spullen opleveren. De beste spullen zijn overigens opgeborgen achter de moeilijkste sloten.

Voorbeelden

Er zijn meer games die als voorbeeld hebben gediend voor Reckoning. Net als in The Elder Scrolls V: Skyrim zijn er verschillende facties in het spel en elke factie heeft een flink uitgebreide verhaallijn, met een stevig aantal bijbehorende quests. Het is in Reckoning, net als in Skyrim, bovendien verdacht eenvoudig om ruzie te krijgen met een factie. Het is daarmee ook simpel om flink je eigen glazen in te gooien. Zo word je regelmatig in de verleiding gebracht om spullen te stelen. Je komt nu eenmaal heel wat gesloten kisten tegen die staan te wachten op je lockpicking skills. Op neutraal of bevriend terrein vind je die kisten ook, alleen zijn ze dan van iemand waarbij je niet geacht wordt hem over de kling te jagen.

Jezelf vrijkopen

Als je de inhoud van dergelijke kisten ongezien weet te bemachtigen, is er niets aan de hand. Als je gesnapt wordt tijdens het openbreken, zal de hele gemeenschap zich echter tegen je keren. Dat kan diverse gevolgen hebben. Je kunt bijvoorbeeld het leven laten, als je besluit om je te verzetten tegen je arrestatie. Na je arrestatie kun je alsnog proberen om jezelf vrij te krijgen door iemand om te kopen. Mocht je direct al ruzie zoeken, als je nog geen cent hebt verdiend, dan ben je de klos en zul je de tijd uit moeten zitten in het cachot. Je kunt uiteraard investeren in ongezien blijven, zodat je gemakkelijker van bekenden kunt stelen. Tegelijkertijd hoef je natuurlijk helemaal niet te stelen van je vrienden, ook al word je daar soms toe aangezet. Vriendjes blijven levert namelijk meestal de nodige quests op en daarmee de xp en loot.

Razendsnel wisselen

Tot zover is het allemaal nog redelijk standaard. Een flinke spelwereld, de ogenschijnlijk ongelijke strijd tussen goed en kwaad, rassen, classes, beroepen, talents, diverse facties, loot en een overdaad aan quests die gedeeltelijk in dungeons verscholen gaan. De grote meerwaarde van Reckoning zit echter in het vechten. Het principe daarvan is simpel. Je hebt een primair en een secundair wapen waar je razendsnel tussen kunt wisselen. Ter aanvulling heb je ook nog magische krachten. Dat zijn een soort superpowers die mana verbruiken. Die superpowers leer je gaandeweg bij en speel je vrij via de talent tree. Je kunt dus kiezen voor powers uit één bepaalde tree, waarbij je tot aan de krachtigste gaat, of je kunt powers uit de drie trees combineren, met als nadeel dat je de top van de trees niet weet te bereiken. Het verbruik van mana moet ervoor zorgen dat je de powers niet oneindig kunt spammen.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

A Hero's Guide.

Het leuke van Reckoning is dat je wapens en powers lekker snel kunt afwisselen. De wapens bouwen bovendien kracht op door ze achter elkaar te gebruiken. De derde keer achter elkaar levert flinke extra schade op. Verder kun je een schild gebruiken en opzij duiken. Dat levert ook de vergelijking met God of War op. Je kunt hakken met wapens, zoals zwaarden, bijlen, hamers en dolken. Je kunt ook toverstafjes gebruiken. Het leukste zijn de Chakrams. Dat zijn een soort frisbees met een vlijmscherpe rand waarvan je er twee tegelijk naar je tegenstanders kunt gooien. Ze komen keurig netjes terug in je hand. Zo kun je ook de afstand bepalen waarop je wilt vechten. Pijl en boog en magische staven zijn er voor de lange afstand, chakrams voor de middellange afstand en zwaarden, hamers, dolken en dergelijke voor de korte afstand. Dolken zijn er voor het sluipen en ze zijn verder vooral snel. Enkelhandige zwaarden zijn wat trager en dubbelhandige zwaarden en hamers zijn zelfs nog langzamer.

Snel handelen

Het is echter vooral de combi van wapens, superpowers, schild en wegduiken die het vechten veel dynamischer maken dan je gewend bent in een rpg of mmog. Het gaat om de snelheid van handelen. De meeste aanvallen stunnen je tegenstander kortstondig, dus als je ervoor zorgt dat je het tempo er een beetje in houdt, geef je je tegenstander geen kans. En waar je een opening laat voor een tegenaanval, is het zaak om je schild te gebruiken of weg te duiken. Ook sommige superpowers zijn gericht op het verstoren van de aanval van je tegenstander. Zo heeft de warrior een power die tegenstanders in de lucht gooit, waarbij ze weerloos zijn zolang ze zweven. Zelf kun je zwevende tegenstanders wel blijven aanvallen. Het is dus zaak zo vaak mogelijk superpowers te gebruiken en het tempo erin te houden door tussendoor je wapens te gebruiken, en te blokkeren of weg te duiken als je te veel belaagd wordt.

Pauze inlassen

Juist doordat de makers bij het vechten zo inzetten op actie, is het opvallend dat je gevechten kunt pauzeren. Je kunt in zo'n pauze drankjes drinken en zelfs van wapen en kleding wisselen, waardoor je halverwege over kunt stappen op een heel andere stijl. Dat wisselen is misschien niet zo consistent. Het is wel gemakkelijk, vooral omdat de diverse tegenstanders verschillende gevoeligheden hebben. Het spel kent de gebruikelijke soorten magie - ijs, vuur, enzovoort - en dat levert de bijbehorende eigenschappen op voor wapens en uitrusting. Je kunt dus halverwege een gevecht wisselen als blijkt dat de troll die je moet bestrijden immuun is voor het vuur dat uit je toverstaf komt.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Uitleg over de facties in het spel.

Vechten is daarmee het sterkste punt van het spel. Het is het onderdeel waarmee de game zich onderscheidt van de concurrentie. En concurrentie, die is er. Veel rpg-liefhebbers dolen nog rond in Skyrim en wachten met smart op Mass Effect 3 en Diablo III. Mass Effect is een beduidend andere game en misschien geen concurrent, maar Reckoning heeft wel veel overeenkomsten met Skyrim en Diablo III. Met het combat system onderscheidt het spel zich echter en dat is goed. Je zou het spel ook kunnen zien als een heel uitgebreide God of War, in een variant die zich afspeelt in een klassieke fantasy setting met feeën, gnomes, trollen, zwaarden en toverstafjes.

Striptekenaar

Daar sluit ook het uiterlijk van het spel op aan. Technisch gezien is Reckoning niet hoogstaand, al proberen de makers dat te verbloemen met een stijl die afkomstig is van een striptekenaar. De makers huurden daar Todd McFarlane voor in, bekend van zijn werk aan de Spawn-boeken. Hij ontwierp een stijl die wat weg heeft van games als World of Warcraft, ook een game die het gebrek aan polygonen verhult met een overdreven stijl en kleurrijke textures. De stijl lijkt ook op die van Darksiders, ook al zo'n actiegame waarvoor een striptekenaar het uiterlijk verzon. Niet alleen het uiterlijk, maar ook de gameplay kan worden samengevat als een combinatie van die twee games. De opzet van World of Warcraft, met het vechten van Darksiders, en dat dan aangevuld met de loot van Diablo III. Het uiterlijk van Reckoning zal een stevige scherprechter zijn. Wie liever een realistischer stijl heeft, zal wellicht Skyrim blijven spelen en op Mass Effect 3 wachten. Wie van een stripstijl houdt en niet wil wachten op Diablo III kan zich in Reckoning heerlijk uitleven met de vele soepel lopende gevechten die je krijgt voorgeschoteld.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

GamesCom-trailer met een overzicht van de wereld.

Waar speel je op?

Dan nog de vraag op welk platform je de game wilt spelen. We hebben Reckoning zowel op de pc als op de Xbox 360 gespeeld. Grafisch levert dat niet het verschil op waar pc-liefhebbers op hopen. Verwacht geen The Witcher 2: Assassins of Kings, met een overdaad aan grafische instellingsmogelijkheden waarmee je je pc tot het uiterste kunt drijven. Toch heeft de pc-versie een groot voordeel, want op de consoleversie heb je last van lange laadtijden voor savegames en op de pc gaat dat juist heerlijk snel. Verder is de besturing aardig vertaald naar de pc, maar blijft het toch een beetje aanvoelen als een consolegame waarbij men gepoogd heeft de besturing om te zetten. Er is mee te werken, maar de besturing voelt niet zo natuurlijk als op console en ook niet zo natuurlijk als bijvoorbeeld de besturing van Skyrim op de pc. Die laatste vergelijking gaat wellicht wat mank omdat Skyrim wat combat betreft veel meer een traditionele rpg is en Reckoning de combat heeft geleend van actiegames als God of War. Hetzelfde geldt eigenlijk voor de interface en vooral ook voor de menu's. Die zijn in de pc-versie wat karig afgewerkt en saai.

Wat de besturing betreft gaat vooral het variëren tussen je verschillende mogelijkheden op de console wat soepeler dan op de pc. Het afwisselend gebruik van je primaire en secundaire wapen en vooral het door elkaar gebruiken van de superpowers die je via de talent tree krijgt, loopt net wat gemakkelijker en vooral sneller op console. De makers hebben op zich best een goede vertaling gevonden van de console-controls naar de pc - dat is bijvoorbeeld beter gelukt dan bij de pc-versie van Darksiders - maar met een controller werkt het toch net wat prettiger.

Conclusie

Big Huge Games en 38 Studios hebben met Kindoms of Amalur: Reckoning een game afgeleverd met een wat onhandige titel, die het spelen echter meer dan waard is. Het verhaal is afwisselend, onderhoudend en divers en dat geldt ook voor de dialogen. De makers hebben bovendien rond de diverse facties in het spel prima zijlijnen ingebouwd. Het is echt leuk om je in de verschillende facties te verdiepen. Het is ook leuk dat je veel vrijheid hebt in het kiezen van je speelwijze en dat je je eigen mix kunt samenstellen uit warrior, rogue en mage, maar het is vooral erg goed dat de makers voor een lekker actieve manier van vechten hebben gekozen. Het is opeens veel leuker om al die duistere ridders, ondoden, trollen, spinnen en fantasiebeesten over de magische dan wel stalen kling te jagen.

Er is bovendien zoveel loot te bemachtigen dat de makers van Diablo III er jaloers op zouden worden. De spullen die je vindt zijn ook vaak erg nuttig. Het is vrij eenvoudig om aan goede uitrustingsstukken te komen, en waar dat niet lukt kun je ook erg goed spul maken als je je een beetje verdiept in blacksmithing. Zijn er dan geen minpunten? Toch wel. Zo is het vreemd dat je niet kunt springen en vooral hinderlijk dat je om die reden de laagste hindernissen niet kunt nemen. De lichtste verhoging in het landschap moet je al omzeilen door er omheen te lopen. Je kunt bovendien nergens vanaf springen, tenzij de makers een speciaal houten platform hebben geplaatst. In een open-wereldgame als Reckoning, waarbij de diverse quests van je vragen dat je van hot naar her loopt, is dat vervelend. Je moet zo opeens verdacht vaak hele stukken omlopen. Er is gelukkig wel de optie om via de ingebouwde kaart te reizen naar nederzettingen die je al eerder hebt bezocht, al levert dat op console verdacht lange laadtijden op.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Uitleg over het geluid in de game.

Besturing

Dan is er nog de besturing. Op de console is die uitstekend. Het is erg gemakkelijk om te wisselen tussen je primaire en secundaire wapen en om je superpowers in de strijd te gooien. Ook blokkeren en wegduiken verloopt soepel, wat lekker snelle actie oplevert. Het hele spel is daarbij wel wat aan de gemakkelijke kant. Dat moet het gevolg van een aanpassing zijn die de makers laat in het ontwikkelproces hebben doorgevoerd, want tijdens eerdere speelsessies was Reckoning juist aan de moeilijke kant. Gelukkig kun je de moeilijkheidsgraad tussentijds aanpassen. Op de pc is de besturing adequaat, maar toch niet zo soepel als op de console. Vooral het snel afwisselen van je superpowers is niet zo gemakkelijk. Dat maakt dat de game - ondanks de langere laadtijden - toch beter tot zijn recht komt op de PlayStation 3 en Xbox 360.

Grafisch is de game geen hoogstandje. Op technisch vlak in ieder geval niet. Artistiek is het beter verzorgd, en we moeten toegeven dat we erg gecharmeerd zijn van de tekenfilmstijl die Todd McFarlane voor het spel heeft gekozen. We kunnen ons echter voorstellen dat anderen het af en toe wel heel kiddy vinden. Vooral de intro, waarin je lijk door twee Gnomes op een handkar voort wordt geduwd, kan afschrikken. Dat wordt beter als je door de intro heen bent. Wat heel goed tot uiting komt is de uiterlijke verandering die je ondergaat als je sterkere spullen krijgt. De verandering verloopt traag, maar is wel degelijk goed waarneembaar. Het vechten is echter de sterkste kant van het spel. Lekker snel en dynamischer dan je van rpg's gewend bent. Het is in ieder geval heerlijk om bad guys over de kling te jagen in Reckoning. Het is daarmee een rpg die fans van actiegames aan zou moeten spreken, want eigenlijk is de game een soort God of War met een heel uitgebreid verhaal.

Pluspunten:

- Lekker snelle actie
- Goede quests en verhaal
- Lekkere consolebesturing

Minpunten:

- Technisch niet hoogstaand
- Springen niet mogelijk
- Uiterlijk wat kiddy

Eindcijfer: 8,5

Titel	Kingdoms of Amalur: Reckoning
Platform	Xbox 360, PlayStation 3, pc
Ontwikkelaar	Big Huge Games en 38 Studios
Uitgever	Electronic Arts
Releasedatum	reeds verschenen

Laagste prijzen voor: Kingdoms of Amalur: Reckoning, Windows

Winkel	Beoordeling	​	Prijs	Totaal	​
bol Plaza	2.5 van 5 sterren (10 shopreviews) (10)		€ 13,99	€ 13,99	Bekijk
Amazon.nl Marketplace	3 van 5 sterren (7 shopreviews) (7)		€ 16,71	€ 19,70	Bekijk

Laagste prijzen voor: Kingdoms of Amalur: Reckoning, PS3

Winkel	Beoordeling	​	Prijs	Totaal	​
bol Plaza	2.5 van 5 sterren (10 shopreviews) (10)		€ 23,99	€ 23,99	Bekijk

Reacties (121)

[sparkle]

Wellicht het noemen waard: deze soundtrack is gecomponeerd door Grant Kirkhope. Die mede verantwoordelijk was voor de soundtrack van Banjo-Kazooie, Goldeneye, Perfect Dark en Viva Pinata.

[rickyy]

Elke soundtrack zou gecomponeerd moeten worden door deze baas of Hans Zimmer. Maakt elke game het kopen waard.

[Wolfos]

Nou nou, Jeremy Soule kan er ook wat van hoor.

[g0ulash]

Of Bill Brown en Inon Zur (beide hebben voor Lineage II gecomponeerd en vele andere games ofcourse.

[Anoniem: 91397]

Of Trent Reznor die de Quake soundtrack gemaakt heeft.... Zo kunnen we nog even doorgaan haha.

[Anoniem: 238079]

Ojojoj. Dat zijn de voornaamste en bekende gamecomponisten. Dat wil echter nog niet zeggen dat alles zomaar super is. Zeker Jeremy Soule heeft na Morrowind en Total Annihilation werkelijk niets meer klaargespeeld. Ik heb tal van games gespeeld met zijn muziek, die 100% inwisselbaar en inhoudsloos was.

Daarnaast lijkt de rest van alle gamecomponisten alleen maar Zimmer na te willen doen. Inclusief Zimmer zelf. En dat niveau is niet best. Zijn muziek is werkelijk niets meer dan een klompendansje. Denk maar eens aan dat Pirates liedje, maar dan zonder het geweld van trombones, hoorns en de rest van het orkest; het is praktisch Vader Jacob.
Hiermee zaag ik wel een beetje de poten onder mijn stoel vandaan, want Vader Jacob is briljant in zijn eenvoud. Maar het zit dan ook niet in werkelijk iedere game.

Deze componist van Kingdoms of Amalur maakt het ook niet beter, met zijn stapeling op stapeling van tertsverwantschappen. Klinkt interessant, maar als we deze discussie zouden kunnen vertalen naar grafische eigenschappen zouden wij ons nu vergapen aan halo's en DOF's of cell shading. Uiteraard nuttige effecten, maar niet de moeite waard om zo onvoorwaardelijk te lauweren.


Toevoeging: Mass Effect 1 heeft m.i. een duidelijk verschil gemaakt voor gamemuziek. Het heeft een behoorlijk nieuwe, moderne vibe dankzij die synthesizer geluiden. Hoewel het hele orkestthema wel weer 'veel te Zimmer' is.

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 238079 op 23 juli 2024 17:58]

[evonck]

Hans Zimmer?

Ow kom op. Sinds 'The Rock' heeft hij dezelfde formule of compositie met een paar aanpassingen in tempo en sommige noten gebruikt voor elke film. Voor games doet hij wat mij betreft hetzelfde. (voorbeeldje, luiter maar eens naar de soundtracks van de rock en de man in de iron mask)
Hans is sinds zijn successen wat je noemt 'een luie' componist. Easy money...
Hetzelfde doet hij min of meer voor elke soundtrack

Vroeger was hij veel en veel beter.

[Anoniem: 146875]

De muziek is ook erg goed, wat mij betreft een pluspunt. Het spel jengelt niet de hele tijd deuntjes uit je speakers maar af en toe tijdens het lopen en altijd tijdens de combat wordt de juiste muziek gekozen.

[DarthDavy]

Wat blijkbaar niemand lijkt te snappen is dat deze game bonuspunten krijgt om een standaard RPG af te leveren met het combat systeem van de betere action games zoals God of War.

Kingdoms of Amalur: Reckoning is geen action game met wat RPG-invloeden (zoals bvb God of War), maar wel een rasechte RPG met de gestroomlijnde combat van een action game.

Dit is nog nooit eerder gedaan en daarom is dit een verdienstelijke game.

Dat de game nogal standaard is op RPG-vlak en technisch niet perfect is, kan je ook uit de review afleiden.

Een score is altijd een subjectief gegeven. Als de reviewer plezier beleeft aan een game, dan mag hij dat ook in de score laten blijken. Deze game met een 6 of een 7 scoren maakt daarom deze score er niet objectiever op.

[Giku]

Een reviewer hoort dan ook niet te kijken naar hoeveel plezier hij beleeft aan een game, maar aan hoe objectief goed alles in elkaar zit, en de mogelijkheid dat andere mensen een spel leuk vinden.
Ik vind X-genre niet leuk, ik ga een x-game reviewen, altijd onvoldoendes dus?

Dit spel lijkt me 't toch net niet waard en alles wat ik heb gezien onder een loep, lijkt een 8.5 me toch echt belachelijk. Zeker als je bedenkt dat andere games met een 8.5 hier soms van een totaal ander kaliber zijn

[rickjehh]

Sorry hoor, maar heb jij ooit een review gezien waarbij de reviewer in kwestie geheel objectief een oordeel velt? Een review is per definitie subjectief, dat voorkom je nou eenmaal niet omdat het mensen zijn en geen robots.

Dit spel lijkt me 't toch net niet waard en alles wat ik heb gezien onder een loep, lijkt een 8.5 me toch echt belachelijk. Zeker als je bedenkt dat andere games met een 8.5 hier soms van een totaal ander kaliber zijn

Dit slaat natuurlijk helemaal nergens op. Het feit dat ze de combat van een goeie actiegame combineren met het verhaal van een standaard RPG wil toch niet zeggen dat het een matige game is? Juist de combinatie van beiden maakt dit tot een erg vermakelijke game die uiteraard lang niet iedereen zal aanspreken maar er zullen genoeg mensen zijn (waaronder ik) die er veel plezier aan beleven. Daarbij hoeft een game niet nagenoeg perfect te zijn om een 8,5 te kunnen scoren. Niet alle aspecten van een game hoeven perfect te zijn om een vermakelijke game af te leveren.

[Reactie gewijzigd door rickjehh op 23 juli 2024 17:58]

[Giku]

Natuurlijk is een review subjectief, maar zo objectief mogelijk. Je kijkt naar alle objectieve kanten, dat moet het gros van een review zijn. Ik hoop toch dat je het daar mee eens bent, anders kun je wel stoppen met het lezen van reviews. (Een auto kan mooi/lelijk zijn, maar de motor, rijgemak etc zijn objectief te beoordelen)

Weet je hoe hoog overigens een 8.5 is? Ik vind sowieso dat de cijfers in gameland altijd buiten proporties zijn. Spellen met een 10? Hell, zelfs uitzonderlijke spellen zijn net een 9 waard. Hoe goed moet je essay zijn wil je een 8.5 halen?
Een goede game, die aan alles voldoet, maar niets speciaals is, beetje van beide werelden (wat ik er vooral uit op maak), verdient geen 8.5, maar een ruime voldoende.
Een 7 dus, voeg er wat subjectieve criteria bij, zal jij het een 7.5 vinden.

Maar misschien is dit wel de verkeerde plek om dit te discussiëren

[Ashilh]

Ik heb dit spel over het weekend doorgespeeld, vanuit het perspectief van een 2h Might char ben ik het met een "aantal" van de bevindingen geheel niet eens.

Blacksmithing+ Sagecrafting is een must, de groene/blauwe gear die je zelf maakt steekt met kop en schouders uit boven alle paarse/Set items die je kunt verkrijgen in dit spel. Lockpicking/Dispelling op 4 zijn goed genoeg om alle containers in geheel het spel te openen, combineer dit met een evenhoge find hidden en je zal omkomen in de loot.

De besturing op de pc is in tegenstelling tot wat vermeld werd geheel geen probleem, er is geen enkele vertraging met het selecteren van verschillende spreuken en of het gebruiken van potions, druk op de hotkey en presto. De combinaties van de verschillende aanvallen + magie zijn zo ingesteld dat je altijd 1 stap hoger in "rang" kan gaan vanuit non defensieve toestand, waar de magische aanvallen altijd het einde van de chain zijn. Je chaint dus geen magische moves, zelfs niet als magier.

Je hebt op elke move die tegenstanders doen in dit spel een adequate manier van handelen die de tegenstanders aanvallen compleet teniet doet.Iets wat de game zelfs op hard compleet triviaal maakt met een beetje reactie vermogen, iets wat met 10 minuten spelen pijnlijk duidelijk wordt en zeker als het daadwerkelijke min punt qua besturing had moeten terugkomen.

Zoals de laatste jaren gewoonlijk is ook in deze "RPG" de balancing totaal niet aanwezig, zodra je begint je char te min/max'en is het einde oefening qua moeilijkheids graad. De status veranderingen in dit spel zijn absoluut belachelijk overpowered. Ze verzorgen belachelijk veel extra schade of maken tegenstanders het blocken onmogelijk. Mits je niet teveel moeite wilt steken in het spelen van dit spel,-> Relentless assault + bleed/fire over time 2h sword + rammen op muis 1 zal je door geheel het spel krijgen zonder 1 ons moeite.

Ik maak me sterk dat de reviewer amper tijd heeft besteed aan het daadwerkelijk spelen van dit spel, ik zie nergens de dramatische camera als punt tegenkomen. Als er iets is waar je geheel niet omheen kunt in dit spel, is het wel de extreem irritante camera bediening en brakke schouder follow optie.

Dit spel is een prima verzetje voor een weekend, het speelt leuk weg en de combat ziet er flitsend uit, en in tegenstelling tot de meeste andere RPG achtige spellen zien de wapens er cool uit en heb je vrij snel bruut eruit ziende gear. Iets wat ik een enorme opsteker vond, de afwijking dat lage level gear er altijd prut uit moet zien is iets wat ik geheel nooit begrepen heb.

Hier een 8.5 voor geven is geheel los van de realiteit alleen, een ruime 6 a een 7 is veel reëler.

[Reactie gewijzigd door Ashilh op 23 juli 2024 17:58]

[Seroth]

Ik vind er tot nu toe helaas niet zoveel aan. De trailers zagen er veelbelovend uit, en R.A. Salvatore staat meestal ook garant voor een leuk verhaal, maar helaas valt het eindproduct toch wat tegen. Misschien ben ik verpest door andere action-oriented RPG's zoals Dragon Age, Mass Effect, Oblivion, Skyrim, en dergelijke, maar ik heb niet het idee dat ik hier iets zie of meemaak wat ik nog niet eerder heb ervaren.

Het verhaal is, qua proloog in ieder geval, erg generiek. Jij bent natuurlijk de 'chosen one', bijkans opnieuw tot leven gebracht door de "Soul Well" (een niet bijster origineel concept), en jij bent vogelvrij, "unbound by fate", dus niet gebonden aan de lotsbestemming die ieder ander binnen die wereld klaarblijkelijk bindt aan een bepaald noodlot. Daarom ben jij precies de juiste man/vrouw om de huidige plaag tegen te houden.

De combat is in het begin vrij repetitief. Weinig spells en moves heb je initieel tot je beschikking, en de weinige variatie die je teweeg kan brengen met timed or charged presses nodigt niet uit tot het verder 'ontdekken' van het spel puur en alleen omdat de combat zo leuk of vernieuwend is.

En dan de eerste quests. "Ren even het bos in en vind een paar [item X] voor me". "Kun je niet even naar dat huisje op die heuvel nabij het volgende dorp, om te praten met [Person Y]?". "En als je toch bezig bent, vernietig even 20 van [Enemy Z]". *Gaap*

Ik snap dat sowieso niet zo in RPG's en/of MMO's. Ik begrijp dat men de game invulling moet geven, maar waarom met zulke generieke taken? Jij bent de eerste (en met alle waarschijnlijkheid de enige) persoon ooit gerevived door de Soul Well, met een 'carte blanche' om je eigen lotsbestemming naar gelieve in te vullen. Helaas ontkom je er zelfs dan nog niet aan om als eenieder's "errand boy" te werk te gaan. Jammer, jammer, jammer. Ongerelateerde quests achtereenvolgend uitwerken doe ik al genoeg in daadwerkelijke MMO's, ik hoef dit niet te 'emuleren' in een offline RPG.

Grafisch gezien is de game niet érg slecht, maar toch best wel een tegenvallertje. Misschien dat ik wederom verpest ben door andere moderne RPG's zoals de voorgenoemde spellen, maar dit moet toch beter kunnen. Ik heb het dan niet over het cartoon/comic achtige 'sausje', wat ik wel kan waarderen, maar echt over de grafische pracht en praal (models, maps, lighting, shaders, ander detailwerk) van het spel zelf. Drie a vier jaar geleden was ik hier flink van onder de indruk geweest, maar tussen alle huidige grafische pracht en praal, valt deze game op generlei wijze op.

Dit had een topper kunnen zijn, maar mij heeft de game tot dusver nog niet overtuigd. Ik blijf hem nog heel even verder spelen in de hoop dat het verhaal me toch vastpakt en niet meer loslaat, of dat de combat zich met het vergaren van de skills toch ontpopt tot een waar genot, maar ik betwijfel het.

Budget-bak materiaal met potentie maar helaas toch niet helemaal goed uitgewerkt. Misschien dat een toekomstige opvolger al het generieke gedoe achter zich laat, en zich kan laten gelden als een nieuwe gigant tussen de gevestigde orde, maar helaas is dat nu nog lang niet het geval.

[Reactie gewijzigd door Seroth op 23 juli 2024 17:58]

[Kinnie]

Voor de mensen die het nog niet weten je kan een/de demo spelen. Je begint gewoon met het spel en op een gegeven moment krijg je te lezen dat je nog X minuten mag rondhobbelen.

Linkje Demo

[TheNephilim]

Als ik zo alle comments lees, moet er misschien een onderscheid komen tussen Hardcore games en de casual games. Het word de laatste tijd inderdaad erger, games worden simpeler en ook hier op tweakers worden games gereviewed die meer voor de casual gamer zijn.
Dat vind ik overigens heel goed, maar een soort classificatie in deze zin is misschien wel een goed idee!

[Oyxl]

Mee eens. Alhoewel ik in dat geval graag een onderscheid maak.

Hardcore wordt vaak gezien als een groep spelers met skills, en er wordt vaak neergekeken op casual, maar het onderscheid ligt veel genuanceerder.

Hardcore en Casual ligt puur en alleen in het grensgebied TIJD. Zonder tijd ben je casual, met veel tijd, die je ook spendeert in-game, ben je een hardcore.

Hardcore of softcore hebben niets te maken met het hebben van skills, of het wenselijk achten van een hogere moeilijkheidsgraad. Het echte onderscheid ligt heel ergens anders.

Naast de twee type gamers die iedereen kent (hardcore/softcore) en waarvan de types vaak verkeerd worden gebruikt, is er pas echt een onderscheid tussen de types Gamer en Consumer.

Sinds tien jaar maakt technologie een opmars. Mobiele telefoons draaien apps, gamen is veel breder geaccepteerd, PC's zijn in elk huishouden te vinden. Dit heeft als gevolg, dat van een ~10% van de westerse wereld die actief gebruik maakt van computers, we inmiddels rond de 80% zweven.

Deze 80% is ook gaan gamen en de industrie is zich hier op gaan richten. Er is echter een essentieel verschil tussen de eerste generatie gamers en de tweede generatie gamers. De eerste generatie speelt games voor de uitdaging, geeft feedback aan de developer en hoopt dat men er wat mee doet. De eerste generatie is een echte gamer, die geeft om de ziel van een spel en niet alleen om de fast-food value. De gamer houdt rekening met randvoorwaarden en collega gamers.

De huidige, tweede generatie, gamers zijn consumers. Consumers hebben rechten. Op het moment dat iets te moeilijk wordt, eist de consumer dat de game wordt aangepast, omdat de consumer heeft betaald voor het spel en dus ook het recht heeft om het uit te spelen. De consumer komt niet met feedback, maar eist verandering. De consumer acht zichzelf belangrijker dan de rest van de populatie en neemt aan dat het hardst schreeuwen ook betekent dat je gelijk hebt.

Het gevolg van deze ontwikkeling, is dat de huidige generatie een sterke invloed heeft op ontwikkelaars, omdat dit nu eenmaal grofweg 65% van de total gamer populatie is geworden. De consumer vormt hiermee het gros van de inkomsten en is dus een waardevol publiek om aan tegemoet te komen. Helaas betekent dit dat al onze games zich langzaam als fastfood ontwikkelen en alleen nog maar bedoeld zijn als snelle hap tussendoor, gericht op de "casual gamer", wat dus eigenlijk foutief gebruik is van de term.

Edit- Pft...wat is hier nu ongewenst aan...

[Reactie gewijzigd door Oyxl op 23 juli 2024 05:31]

[Paul Hulsebosch]

Terechte bespiegelingen (van zowel TheNephilim en Oxyl).

Reckoning neigt inderdaad sterk naar casual (of consumer in Oxyls terminologie).

Persoonlijk kan ik daar niet mee zitten. 'Ondanks' dat heb ik er veel lol mee.

Uiteraard zou het leuk zijn als er zo af en toe eens een ouderwetse hardcore game verschijnt. De praktijk leert echter dat als het gebeurt, ze slecht verkopen. Zie Dark Souls. Lekker moeilijk. Moeilijker nog dan de voorganger (wat ontwikkelaars zelden aandurven). Veelgeprezen door fans. Probleem is alleen dat er niet zoveel fans zijn die hun game graag zo diepgaand hebben als dat. En daar houden ontwikkelaars inderdaad rekening mee.

Reckoning was voor release veel moeilijker (bleek uit eerdere speelsessies). De moeilijkheidsgraad is laat in het ontwikkelproces (waarschijnlijk naar aanleiding van speelsessies door testpanels) aangepast. Het is nu makkelijk, al dien je - zie review - nog steeds wel voor een goede timing te zorgen en dat is precies de lol van een dergelijk vechtsysteem.

Wat mij een beetje opvalt in de comments met betrekking tot de moeilijkheidsgraad. Als ik de vele nog actieve Skyrim-fans spreek, hoor ik ze allemaal over hoe bruut ze inmiddels zijn en hoe makkelijk het inmiddels is om tegenstanders om te leggen. Je hebt al snel een build bij elkaar waarmee de game eigenlijk heel makkelijk wordt. Dat is in Reckoning ook het geval. Bij Skyrim hoor ik daar zelden kritiek op. Waarom bij Reckoning dan wel?

[Oyxl]

We gaan hierdoor wel enigszins off-topic, maargoed:

Skyrim is inderdaad volstrekt belachelijk makkelijk. Ik vind dat persoonlijk zeker een puntje van kritiek waard. Ik heb het spel rond 42 uitgespeeld als conjurer met twee daedra lords als companions en ik heb eigenlijk vanaf het moment dat ik er één kon summonen al geen enkel probleem meer gehad met welke tegenstander dan ook. Ik heb de big bad guy op het eind niet eens persoonlijk aangeraakt en heb slechts één opnieuw moeten summonen.

Ik heb eigenlijk nog veel meer op te merken op Skyrim, maar wat ik bij Skyrim dus wel significant beter vind dan in koar, is het feit dat ik de ziel van het spel zie. Ik zie dat er is nagedacht over de context van quests, de characters zijn ondanks hun beperkingen (door de engine) goed vormgegeven en het intro geeft je een duidelijk doel, waarbij je daadwerkelijk een wereld hebt die je toe staat om er vrij in rond t lopen, zonder onzichtbare muren die je constant tegen werken.

Zo zijn er eigenlijk nog legio andere verschillen die juist duidelijk maken waarom Skyrim wel als een AAA titel moet worden gezien en KOAR niet (terwijl het wel de prijs draagt van een AAA titel).

[Reactie gewijzigd door Oyxl op 23 juli 2024 17:58]

[ArgantosNL]

Skyrim kan ook moeilijk zijn, met skyrim kun je jezelf overpowered maken of juist niet. Het is jou keuze, wil je het makkelijk hebben enchant je sterke equipment enz. wil je het moeilijk hebben doe je dat niet. Het is allemaal maar een keuze die je maakt. En ik zie aan jou build dat je jezelf OP hebt gemaakt, dan moet je niet klagen dat het zo makkelijk is want het is een bewuste keuze geweest, je kan ook solo lopen zonder pets of followers als je dan een melee poppetje hebt dan is het toch een heel stuk moeilijker om het spel uit te spelen.

dus samengevat: bij spelen zoals skyrim en meerder RPGs ligt het aan je speel stijl of het makkelijk of moeilijk is en hangt af van wat voor equipment je gebruikt en hoeveel je je poppetje traind

[Oyxl]

Mezelf OP heb gemaakt

Ik liep rond in drie random gearpieces met een staff die ik gewoon heb gevonden op mobs van de main questline, heb niets enchant, liep rond met een conjured bow die ik uberhaupt niet kan enchanten, dus /whatever

[Dwarrelegel]

Wat voor mij voor de moeilijkheid enorm uitmaakt is dat skyrim mods heeft. Skyrim is ook erg makkelijk als je het vanille speelt, maar omdat er mod mogelijkheden zijn kan je het jezelf veel moeilijker maken.
Tuurlijk is dit vreemd om te zeggen want het orginele spel speel je dan eigenlijk niet meer maar consumenten deze mod mogelijkheid geven zorgt voor veel minder kritiek.

[Ge0force]

Wat me vooral stoort in dit verhaal is dat de devs geen enkele moeite meer doen om verschillende moeilijkheidsgraden te voorzien, zoals vroeger standaard was bij elke pc-game. Zorg er voor dat de casual gamer bijna nooit sterft op "easy", maar voorzie dan tenminste ook een "hard" mode zodat de ervaren gamer er een stevige uitdaging aan heeft.

[Verderf]

Snap niet waarom die gedownmod is, Oyxl heeft compleet gelijk hier.

[Oyxl]

thx :-)

[Reactie gewijzigd door Oyxl op 23 juli 2024 17:58]

[Grozno]

Ik ben tot nu toe nog geen enkele kritische review van deze game tegengekomen, terwijl er zo veel op aan te merken is...
Het is een MMO die geen MMO kon zijn, daar houd je een zeer matige RPG aan over.
Kent niemand Planescape:Torment of Baldur's Gate? Daar kunnen ze veel van leren.

* Grozno krijgt bijna het idee dat er geld klaar ligt na een 'goede' review.

[Reactie gewijzigd door Grozno op 23 juli 2024 17:58]

[Remy!!!!]

Het is gewoon een simpele maar erg vermakelijke RPG.
Ik speel em nu ongeveer een weekje op m'n pc met controller op m'n TV aangesloten, en vind de graphics erg goed te doen, en het spel speelt fijn weg.
Ik vind het trouwens hier en daar erg veel op Fable lijken.

RPG's zoals PS:T (wat mij betreft qua verhaal 1 van de betere RPG's ooit) zullen waarschijnlijk nooit meer komen

[Robbels]

Ik ben het hier mee eens.
Graphics vind ik op de pc prima, geen laadtijden hele grote plus, de inventory zo klein is een ergernis. Maar verder vind ik het spel heerlijk rondrennen knallen vooral met de chakrams vind ik het erg leuk.. Speeltijd vanaf zaterdag en cant wait to continue wanneer ik thuis kom om verder te gaan..

Voor de duidelijkheid ik ben 27 en Fulltime Netwerk Systeembeheerder die thuis lekker casual no nonsense wil rondhobbelen. Skyrim heb ik ook zeker 170, 180 uur in zitten ondertussen en vind dit ook heerlijk.
Kortom misschien snel tevreden of jullie negatievelingen zijn te kritisch ;-) (dikke knipoog).

[skoozie]

Dat mis ik een beetje in de review. Wanneer er met de controller op de PC gespeeld wordt. Wordt de speelstijl net zo vloeiend als op de consoles?
Als dat zo is heb je een win-win situatie (en voor mij toch de situatie die ik zou kiezen).
Goede kritieken. toch maar eens de demo proberen!

[Remy!!!!]

Met een controller op de pc speelt het heel vloeiend.

[Anoniem: 38033]

Speel em zelf al een tijdje met een xbox controller op de PC en dat werkt echt perfect!
Gelijk aan de xbox 360 versie, inclusief de juiste buttons in beeld

[Oyxl]

Inderdaad. De game is TE slecht om zulke cijfers te kunnen krijgen. Elke review site blaast hoog van de toren over de pracht en praal, maar het is niets meer dan een gemiddelde single player game, met gemiddelde graphics, een gemiddelde storyline, een standaard talent tree en een lullige reden om rond te rennen en beestjes dood te maken, wat overigens VEEL te makkelijk is.

[Anoniem: 332746]

Misschien wil een gemiddelde persoon ook maar een gemiddelde game spelen en kan deze persoon deze game dus ook al entertainend (waar het toch voor gemaakt is?) vinden...

Ik beschouw iedereen die nu rond de 25 is en 10 jaar geleden neer keek op "nerds", zoals elke gast die zich interesseerde voor IT werd genoemd, en nu opeens ook apps gebruikt en gamet, als een onderdeel van die categorie.

Heb je een slechte jeugd gehad ofz? Je bent wel heel veralgemenend en zeker niet rechtvaardig...

Ik vind je kritieken op de game (de kritieken op de review kan ik enigszins nog inkomen) een beetje bekrompen... Wat met de generatie die nu 12-13-14jaar is? Dit zijn ook gamers, zij kopen ook games, en zij hebben heel andere noden dan mensen die de evolutie van de games van een core-groep tot een commerciële melkkoe hebben meegemaakt. Ik vind niet dat je hun (en zoveeeele andere gamers) aan de kant kan schuiven en enkel tweakers-waardige games kan/moet maken. Daarbij heb je dan nog de groep gamers die op een low-budget non-gaming systeem spellen moeten spelen en daar zijn games als dit misschien ook interessanter voor dan bvb Skyrim...

Het zijn de simpele games die het meeste aanspreken als je het gemiddelde gamers-publiek bekijkt, dus lijkt het me ook logisch dat niet elke game een hoogstandje kan zijn en dat er tweakers-elementen (ik noem ze maar even zo om niet een hele opsomming et moeten maken) moeten inboeten voor de fun in een game. Die fun is voor iedereen anders, en voor iedereen die deze game niet fun en niet game-waardig vind, is er waarschijnlijk iemand die zich rot amuseert met deze game.

On-topic: ik heb de game niet gespeeld en kan dus daarover geen uitspraak doen, maar deze review heeft zeker wel interesse opgewekt en dit lijkt me zeker wel een entertainende game!

offtopic:
PS Oyxl: je verwijt de generatie uit begin jaren 80 (waar ik zelf ook bijhoor trouwens) het neerkijken op nerds, maar je kijkt zelf neer op de generatie die misschien niet meer geïnteresseerd is in de games die jij beschrijft en die gewoon een game willen die entertainend is, los van alle technische prietpraat die erbij komt kijken.

[Oyxl]

Hm, eigenlijk zou je post een antwoord moeten zijn op een stuk van mij enige meters verder naar beneden.

Zoals ik daar al aangeef zijn de huidige generatie gamers geen gamers, maar consumers en consumers zijn nu weliswaar de hoofdgroep gebruikers, maar zien gamen voornamelijk als fastfood, met alle gevolgen van dien.

Oyxl in 'reviews: Kingdoms of Amalur: Reckoning'

Mocht je daaruit de suggestie opmaken dat jullie niets te zoeken hebben in "onze" wereld, dan heb je inderdaad volkomen gelijk. Ik minacht jullie groep op precies dezelfde wijze als de minachting die ik jaren lang heb ontvangen.

Dat klinkt getraumatiseerder dan het is en is ook slechts de oorsprong Die minachting had verder nooit plaats gevonden als jullie groep niet dit verschrikkelijke effect zouden hebben op de kwaliteit van games. Wat dus wel zo is.

Overigens verwijt ik geen jaren 80 generatie, want daar hoor ik zelf ook bij, maar puur de mensen die uit de jaren 80 komen en jaren lang hebben neergekeken op IT, die nu elkaar op de rug slaan met opmerkingen als "heb je m'n nieuwe app al gezien?".

Gisteren zag ik een Internet Security specialist van GData in de Telegraaf vermelden dat door toedoen van hackers mensen het idee kregen dat het internet onveilig is en dat mensen nu het internet gaan wantrouwen. Gaat alstublieft terug naar uw grot mijnheer de specialist, want het internet is niet veilig. Nooit geweest. Het is een grote zandbak en de zandbak is praktisch het domein van hackers (ook wel mensen die wel weten wat ze doen genoemd). Het internet opgaan is ongeveer hetzelfde als met een hawaii shirt tussen de Taliban strijders je tent opzetten. Maar nee hoor, het internet is hartstikke veilig, het zijn die slechte hackers die gebruikers misplaatst het idee geven dat het niet veilig zou zijn *roll eyes*

Waarom dit voorbeeld? Omdat bovenstaande duidelijk maakt waarom eigenlijk zo weinig mogelijk mensen überhaupt iets met IT zouden moeten doen. Helaas is het belang van commerciële bedrijven zodanig groot, dat men elke doelgroep die geld heeft opzoekt, met als gevolg de huidige malaise van slecht geïnformeerde anti-piracy en soms zelfs anti-internet voorstanders, domme gebruikers en dumbed down games.

EDit: P.S. Ik weet niet wie de helft van al mijn berichten heeft zitten downgraden, maar ik zou het appreciëren als diegene wel even onderscheid maakt tussen antwoorden op anderen die volledig inhoudelijk zijn en die niet inhoudelijk zijn, want een aantal -1tjes is wel inhoudelijk.

[Reactie gewijzigd door Oyxl op 23 juli 2024 05:31]

[Anoniem: 332746]

Ik kan niet beginnen te beschrijven op hoeveel vlakken ik je vergelijkingen onjuist vind...

In de post waar jij naar verwijst spreek je over 1e en 2e generatie gamers, is dit iets wat je zelf hebt uitgevonden? Waar begint die 1e en 2e generatie gamers? Het eerste electronische spel (game) die gekend is dateert van 1947, maakt dat ons dan de 3e of 4e generatie gamers?
Een gamer is een gamer, punt. Het feit is gewoon dat iedere gamer zijn wensen en verwachtingen anders liggen. Een gamer is per definitie ook altijd al een consumer geweest, en dit zal ook altijd zo blijven. Net zo zeer als dat de game-industrie een commerciële industrie is. Het is slechts door de opmars van de industrie en technologie (vooral de betaalbaarheid en mogelijkheden/toepassingen) dat het publiek verbreed is, maar in wezen is er niets veranderd aan de basisidee van 'gamen'.

Consumer is a broad label for any individuals or households that use goods generated within the economy. The concept of a consumer occurs in different contexts, so that the usage and significance of the term may vary.

Als ik een gelijkaardige vergelijking mag maken is volgens jou iemand die met een hybride (of electrische) wagen rijdt, geen automobilist, maar een milieuactivist?

Jouw verwijzing naar 'jullie' is een beetje wazig, maar bon, dit terzijde...

Ik denk serieus dat jij hetzelfde moet doen als IT, namelijk evoluëren. Dit bedoel ik niet aanvallend op jouw persoon, maar ik betwijfel ten zeerste je objectiviteit tov enkele zaken alsook het gegeven waarop al jou uitingen op gebaseerd zijn.
Zo heb je blijkbaar ook hopen minachting voor de situatie en behandeling van IT'ers in de beginjaren (voor zo ver je hiervan kan meespreken als je van mijn generatie bent), maar wat ik opmaak uit je posts is dat je terug wil naar die situatie.

[Oyxl]

Fout, de nieuwe generatie gamer is er één gecreëerd door commerciële bedrijven die net zo lang zijn gaan kloten aan de moeilijkheidsgraad van games totdat de volledige populatie gamen als mainstream heeft geaccepteerd. Aan de ene kant is dat positief, want zoals je al zegt, teruggaan naar de oude situatie is misschien ook niet gewenst, maar aan de andere kant wordt de ene na de andere slechte game voor de volle mep verkocht en het publiek vindt het fantastisch.

Vroeger, sterker nog, 5 jaar geleden, bestond het concept van (betaalde) DLC's helemaal niet. Dat is een uitvinding van de laatste generatie consoles en fans van spellen doen massaal mee met dit principe, maar als je een moment neemt om goed te kijken wat je koopt, dan hebben we het soms slechts over content dat hooguit een patch genoemd zou mogen worden.

Toch wordt er voor betaald en ik ben er van overtuigd dat je dat niet had hoeven flikken bij de eerste generatie gamers. Dat is inderdaad een mening, alhoewel eerder een ervaring, maar het is tenslotte met een reden dat die DLC's nu pas de kop op steken. De consumer, de betalende rechthebbende, accepteert het.

Als Blizzard voor patch 1.11 (Diablo II) geld had gevraagd hadden we er waarschijnlijk hartelijk om gelachen en ze de vinger gegeven. Betalen voor een patch ( 1.11 was eerder uitgebreide overhaul) zou simpelweg niet worden geaccepteerd toentertijd. Nu komt Blizzard met Diablo III en hebben ze een real money auction house. Times change.

Objectiviteit speelt geen spel hierbij. Het is een observatie die wordt ondersteund door velen van mijn collega's en misschien net zo velen niet. That's life. Je hoeft het niet met me eens te zijn, maar veel feiten uit het verleden spreken voor zich.

Waarom bestaat de WII? Om een breder publiek te betrekken bij games. (Huis)vrouwen die graag willen fitnessen krijgen nu ook een controller in handen gedrukt. Als ik op een verjaardag in gesprek raak over games, komt zo'n mevrouw er ook tussen zitten om gezellig over de WII fit te praten. Waar gaat de wereld naar toe.

Edit: En, als groot voorbeeld van de teloorgang van games, we kunnen natuurlijk ook WoW als voorbeeld nemen.

Alles, maar dan ook letterlijk alles, is sinds tBC aangepast door Activision om zo veel mogelijk tegemoet te komen aan de grote schreeuwende menigte die eiste dat elke betalende gebruiker recht heeft op alle end-content. Je hoeft slechts één keer in de maand een blik geworpen te hebben op de game en het forum en je ziet daar een duidelijke trend.

Heroics zijn niet meer heroic, na 2 maanden worden raids generfd zodat ook de idioten epics kunnen farmen, talent trees worden (nog) verder dumbed down. In feite verwacht ik dat WoW over een jaar een 3+ rating heeft.

Edit2: De conclusie dat alle hybride rijders activisten zijn is waarschijnlijk foutief. Toch zou ik willen stellen dat de kans erg hoog is dat alle activisten/extremisten/natuurgekkies hybride rijden.

[Reactie gewijzigd door Oyxl op 23 juli 2024 17:58]

[Anoniem: 332746]

Zoiets noemt evolutie...

Het is doodnormaal dat er een evolutie in de gamersmarkt is en dat het gros van de spellen aangepast wordt aan de vraag van het main-stream (grootste) publiek. (Economie 101)
Zonder dat je het beseft maak je op elk gebied (behalve gamen wss als ik je zo hoor) ook deel uit van dat publiek, tenzij je rondloopt met een mobiele telefoon uit de jaren 50?

De conclusie dat alle hybride rijders activisten zijn is waarschijnlijk foutief. Toch zou ik willen stellen dat de kans erg hoog is dat alle activisten/extremisten/natuurgekkies hybride rijden.

- iemand die met een hybride wagen rijdt (= hersenloze generatie van gamers)
- automobilist (=gamer)
- milieuactivist (=consumer)

Dus in jou vergelijking zijn alle consumers deel van de hersenloze generatie gamers? (Wiskunde 101)

Wat leesvoer:
http://www.theesa.com/gam...atters/transformation.asp

Vooral dit stuk lijkt me interessant voor jou (gezien je volgens mij geen besef hebt van wie er nu eigenlijk gamet...)

The individuals playing video games comprise an increasingly large and definition-defying group. According to the Entertainment Software Association’s (ESA) 2011 Essential Facts About the Computer and Video Game Industry, the average gamer is 37 years old and has been playing for 12 years. Forty-two percent of gamers are women, and women age 18 or older represent more than one-third of the game-playing population. In addition, 82 percent of gamers are adults, and more than a quarter are over age 50. As these statistics show, today’s video game players include students, parents and grandparents.

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 332746 op 23 juli 2024 17:58]

[DarthDavy]

Conclusie: speel de PC versie met een controller

[Ikke_Niels]

Dat dacht ik ook dus ook:

Het pluspunt lekkere console besturing is dus een minpunt voor de PC?

[krazzer]

Ik speel dit spel nu een week en ik ben er al helemaal ingezogen, de combat is echt heel goed uitgewerkt, van mij mogen ze meer RPG's in de toekomst gaan maken met deze manier van vechten. Ik heb ook Skyrim gespeeld, maar ik vind de kleurrijkere stijl van dit spel veel mooier.

Het mist wel de epischheid van Diablo3, maar ik ga me zeker vermaken met deze game tot Diablo 3 & Mass Effect 3 uitkomen

[nozem]

(...)Uiterlijk wat kiddy(...)

Het eerste plaatje dat ik aanklik is een boom waar opgeknoopte mensen aan hangen! Moet kiddy niet cartoony zijn?
edit typo

[Reactie gewijzigd door nozem op 23 juli 2024 17:58]

[ArgantosNL]

Ik denk dat ze bedoelen dat als iemand binnen loopt en snel kijkt naar de teken stijl dat ze het kiddy vinden. Dat het level design niet kiddy is is weer iets anders.