Verhaal
Het was om moe van te worden: de ene na de andere ontwikkelaar kondigde aan dat zijn shooter toch echt bedoeld was als trilogie. Inmiddels hebben we de meeste drieluiken voltooid zien worden: eerder beleefden de verhalen van Halo en Killzone al hun climax en anderhalve week geleden maakten we het einde van de Resistance-trilogie mee. Vandaag start de wereldwijde verkoop van Gears of War 3, dat vertelt hoe de strijd van de mensheid tegen de Locust-monsters afloopt.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Gears of War 3 betekent het einde van het verhaal van Marcus Fenix, maar de schrijvers moeten in dit laatste deel van de Gears-trilogie nog een hoop eindjes aan elkaar knopen. Deel twee eindigde nadat de Coalition of Ordered Governments, kortweg de COG, de stad Jacinto liet wegzinken om de grotten van de ondergronds levende Locust Horde te laten vollopen met zeewater. Op deze manier hoopte de COG met de Locust af te rekenen.
De problemen met de Locust waren daar echter niet mee van de baan. In Gears of War 2 werd al duidelijker dat de Lambent, een door de stof 'Imulsion' gemuteerde vorm van Locust, een grote bedreiging vormde voor de planeet Sera. In Gears of War 3 is de mensheid nog steeds op de vlucht voor het steeds sterkere Lambent-ras. Langzamerhand wordt duidelijk dat de aanwezigheid van Imulsion een grotere bedreiging is dan de Gears aanvankelijk dachten.
Te veel kleine verhaaltjes
Het verhaal richt zich in het derde deel van Gears of War niet alleen op de strijd van de COG tegen de diverse monsters; er is ook ruimte voor de persoonlijke noot. In de circa acht speluren die je nodig hebt om Marcus Fenix en zijn team naar het einde te leiden, krijgen diverse personages wat persoonlijke aandacht. Je krijgt daarbij wel het gevoel dat Epic net iets te veel kleine verhaaltjes een einde wil geven. De passages waarin deze verhalen naar de voorgrond worden getrokken, zijn niet de interessantste onderdelen van het spel - ondanks een mooi vormgegeven scène in het stadion waar 'Cole Train' ooit Trashball speelde.
De vraag rijst of Gears of War 3 niet zonder deze zijstapjes had gekund. Los van het feit dat met name het segment van Cole al snel anderhalf uur extra gameplay oplevert, voelt het alsof de schrijvers het verhaal meer cachet wilden geven, maar diverse elementen zijn er zowat aan de haren bijgesleept. Wel zorgen deze passages er mede voor dat de personages in Gears of War 3 meer dan voorheen een menselijke kant hebben. Dat zorgt weliswaar voor wat saaie stukjes in de singleplayer, maar ook voor een verhaal met meer emotie dan de voorgaande twee games.
Grotendeels hetzelfde
Alle emotie in het verhaal ten spijt is Gears of War 3 een game die het van de actie moet hebben. Hoewel dit deel minder een aaneenschakeling van hoogtepunten is dan Gears of War 2 en meer rustmomenten kent, stelen de actiescènes van het spel nog steeds de show. Al in het eerste level van het spel bevechten Fenix, Dom en andere COG-soldaten een immense Leviathan, een soort Lambent-zeemonster.
Ups en downs
Vanaf dat moment beleeft de actie in de gameplay dezelfde ups en downs als het verhaal, en dan doelen we niet zozeer op de kwaliteit als wel op de intensiteit. Gears of War 3 schotelt de spelers zelfs enkele passages voor waarin een 'stealth'-benadering wordt gevraagd, al is die niet verplicht. De aanwezigheid van zulke stijlbreuken is verklaarbaar. De rest van de game is namelijk, afgezien van wat losstaande elementen als het gebruik van 'Silverback'-mechs, een kopie van de gameplay van Gears of War 2. Dat maakt deel drie niet slecht, maar - als we alleen naar de basisgameplay kijken - ook niet anders of beter.
/i/1316164256.jpeg?f=imagenormal)
Op de momenten dat je meer ontdekt over het hoofdverhaal, een gigantisch monster bestrijdt of een episch gevecht voert om een van de laatste COG-bases te behouden, sta je geen seconde stil bij het gebrek aan innovatie, of welk ander minpunt dan ook. Zolang de intensiteit hoog is, is Gears of War 3 ijzersterk. Het zijn de tragere momenten die het spel punten kosten. Er is weliswaar geen specifiek element aan te wijzen dat heel slecht is, het is meer een collectie van onderdelen waar wel íets op aan te merken is.
Hetzelfde als voorgaande jaren
We zijn bijvoorbeeld niet erg enthousiast over de passages waarin de COG's met elkaar of via de radio babbelen, terwijl de gameplay gewoon doorgaat. Op die momenten word je verplicht om een stukje rustig te lopen, en dat past niet echt bij een uptempo spel als Gears of War 3. Daarbij komt een 'been there, done that'-gevoel over de minder spectaculaire en minder intense actiemomenten. Als je de game op moeilijkheidsgraad 'Hardcore' speelt, zijn die momenten natuurlijk wat schaarser omdat de 'standaard' shootouts dan extra intens aanvoelen - maar ook dan doe je grotendeels hetzelfde als in de vorige delen.
De singleplayer-campagne valt ook over het bekende struikelblok van de voorspelbaarheid. Je kunt je afvragen of het nog wel fair is om originele gameplay te verwachten in een shooter, als zelfs games als Killzone 3, Call of Duty en Resistance 3 voorspelbaar zijn. Bij het zien van een open gebied weten we al exact waar de vijanden vandaan zullen komen en wat er gaat gebeuren. Zwakke plekken van tussen- en eindbazen worden wel érg expliciet aangegeven ('shoot here!'), en wat te denken van het schema waarbij je een eindbaas aanvalt, dan wat andere vijanden moet verslaan, dan weer de baas mag aanvallen, dan weer andere vijanden, om pas daarna de baas definitief te verslaan?
Kleine vernieuwingen
Hoe eerlijk het is om een game hierop af te rekenen, laten we in het midden; dat deze elementen ons tijdens het spelen opvielen, maakt dat we ze niet kunnen negeren. Wie nu denkt dat we ons niet met de singleplayer-mode vermaakt hebben, zit er echter naast. Zoals gezegd houden de actiescènes de overhand, en die worden geholpen door de paar vernieuwingen die er wel zijn, zoals de introductie van Silverback-mechs. Deze mechs stellen je in staat grote groepen vijanden in een keer neer te maaien. Dat geeft een machtig gevoel, zonder dat ze te krachtig zijn: een mech kan kapot, en je kunt ze niet overal mee naartoe nemen.
Orkaan van geweld
Dat de rest veelal gesneden koek is, hoeft ook niet negatief te zijn. Alle 'fan favourite'-wapens kom je in het spel tegen, inclusief de Retro Lancer, de Boomshot en de allesvernietigende Hammer of Dawn, en daarnaast zijn er enkele aardige nieuwe wapens. Fijn is bijvoorbeeld de Digger, die granaten in de grond schiet, waarna ze twintig meter verderop, bijvoorbeeld achter een muurtje, weer boven de grond komen om daar je vijand te verrassen. Op diverse momenten weet het spel je mee te slepen in een orkaan van geweld en actie, en die momenten zijn uiteindelijk talrijk genoeg om van de singleplayer een vermakelijke ervaring te maken.
/i/1316164257.jpeg?f=imagenormal)
Daarnaast werkt de setting ook prima voor het spel. In Gears of War 3 is er, zoals we al zeiden, meer ruimte voor het menselijke aspect. Als speler wordt je geconfronteerd met de gevolgen van de in de de eerste twee games genomen beslissingen. Om de Locust te stoppen zijn er immers drastische maatregelen genomen, waarbij veel burgerlevens zijn opgeofferd. 'Het grotere geheel' is echter alleen een goed excuus als je op afstand staat - niet wanneer je door de getroffen straten loopt en geconfronteerd wordt met de gruwelijke gevolgen voor de bewoners van Sera. Dat levert enkele interessante ontmoetingen op met de 'Stranded'-burgers die de massamoord hebben overleefd, maar die niet meer welwillend tegenover de COG staan.
Bekend leveldesign
Het design van dat level, en enkele andere levels, kwam ons wel wat bekend voor. Zo kom je op een gegeven moment op een scheepswerf terecht, waarvan je het design al talloze keren in andere games hebt gezien. Ook in stedelijke gebieden hadden we het gevoel dat we er al eerder waren geweest. Die momenten staan in schril contrast met enkele prachtig vormgegeven en aangeklede omgevingen, waarbij de omgeving van het laatste gedeelte van het spel het mooist is.
Meer aandacht voor Act V?
De vijfde en laatste 'Act' is veruit het mooiste deel van de singleplayer en zorgt ervoor dat we nog iets positiever over de grafische kant van Gears of War 3 zijn dan op basis van de eerste vier Acts. Die zijn, op een enkele uitzondering na, niet lelijk, maar maken ook niet echt indruk. Dat doet Act V met soms oogverblindende lichteffecten wel. Daarnaast kunnen we globaal stellen dat levels die zich buiten afspelen, er beter uitzien dan indoor-levels. Datzelfde geldt ook voor de multiplayermodi.
Ouderdom
Ondanks het hoge grafische niveau zijn er toch elementen die laten zien dat Unreal Engine 3 op leeftijd raakt. Denk daarbij aan probleempjes met clipping, de framerate die op chaotische momenten onder druk komt te staan, en low-res textures die pas na een aantal seconden in high-res textures veranderen. Die hogeresolutietextures zien er goed uit, maar de tijd die het spel nodig heeft om ze te laden verraadt eens te meer dat de engine op zijn maximum zit.
/i/1316164263.jpeg?f=imagenormal)
Een positief puntje is de vormgeving van de personages. Die zien er naar behoren uit, zowel in de realtime actie als in de tussenfilmpjes. De lipsync is in orde, wat helpt om de personages - ondanks hun iets te anabole voorkomen - geloofwaardig te maken. Toch zal het je ook hier opvallen dat je naar dezelfde animaties zit te kijken die je ook al in Gears of War 1 en 2 zag. Ook hier geldt: het is niet slecht, maar het is ook niet beter dan het al was.
One-liners
Het geluid in Gears of War 3 doet zijn werk zeer behoorlijk. 'Zijn werk' is bijdragen aan de sfeer in het spel, eventueel zo goed dat het in positieve zin opvalt, maar in elk geval niet zo slecht dat het in negatieve zin opvalt. Het enige wat als negatief zou kunnen worden opgevat, zijn de enigszins banale one-liners van de COG's, die hun slachtpartijen vaak begeleiden met grappig bedoelde opmerkingen. Wat dat betreft zouden de COG's maar zo het kroost van Duke Nukem himself kunnen zijn.
Veelzijdige multiplayer
De singleplayer-mode van Gears of War 3 is niet slecht, maar geen spelervaring die je nooit meer zult vergeten. Het is dan ook fijn voor Epic Games en voor ons gamers dat de shooter veel meer te bieden heeft. Allereerst kun je het avontuur nogmaals spelen, maar dan in Arcade-mode. Hierbij worden allerlei scores en stats bijgehouden, wat voor een vermakelijk extraatje zorgt, vooral als je de game samen met anderen speelt.
Alles kan samen
Co-op speelt in Gears of War 3 toch al een grote rol. Zodra je het spel binnenkomt, zie je rechtsboven je actieve party staan, en standaard is die uiteraard leeg. Of je nou wel of niet van online gaming houdt: het verdient een compliment dat letterlijk elk onderdeel van Gears of War 3 - en dat zijn er meer dan we tot nu toe hebben genoemd - met meerdere spelers te spelen is. Daar vallen dus de Standard- en Arcade-campagnemodi onder, maar ook de spelmodi die op coöperatieve gameplay gericht zijn.
/i/1299080216.jpeg?f=imagenormal)
De co-op-spelmodi zijn onder te verdelen in de Horde- en Beast-modi. Die twee zijn ongeveer hetzelfde, alleen speel je in de ene spelmode met de COG, terwijl je in de andere spelmode als Locust-monster rondloopt. Horde is vooral gericht op het zo lang mogelijk overleven. Je verdient per ronde geld, en kunt daarmee allerhande obstakels en wapens kopen om de Locust zo lang mogelijk op afstand te houden. Voor een uitgebreidere toelichting van de Horde-mode kan je onze hands-on nog eens doorlezen.
Locustje spelen
De Beast-mode verschilt niet heel veel van dat concept, maar kent een ander verloop. Het geld dat je verdient kun je namelijk uitgeven aan nieuwe monsters. Je begint bijvoorbeeld als simpele Ticker, maar uiteindelijk kan je genoeg cash verzamelen om een Berserker vrij te spelen. Elke beest heeft eigen kwaliteiten en eigenschappen. Een Ticker is bijvoorbeeld niet al te sterk, maar wel heel snel, wendbaar en explosief. Een Berserker is daarentegen juist ongelooflijk sterk, maar heeft maar beperkt zicht op wat er gebeurt en is niet erg wendbaar.
/i/1316164249.jpeg?f=imagenormal)
Ten slotte is er nog de 'Versus'-mode. Hiervoor geldt eigenlijk hetzelfde als voor grote delen van de singleplayer: hoewel de mode best getuigt van kwaliteit, is er weinig veranderd ten opzichte van de multiplayermode van de vorige game. Het systeem met het 'downen' van een vijand en hem afmaken, en het opraken van respawns: alles is zoals je het al kende. Wel komt er een nieuwe spelmode bij in de vorm van 'Capture the Leader'. Bij deze spelmode kan één speler de positie van de tegenstanders zien. Het is dus wel zo handig als hij dat doorgeeft aan zijn teamgenoten. Omdat we de game reviewden toen de servers nog dunbevolkt waren, liet de communicatie te wensen over. Veel plezier hebben we dus nog niet aan deze mode kunnen beleven, maar dat ligt meer aan de spelers dan aan het spel.
Minst boeiend?
De Versus-mode kent wel elementen als beloningen in de vorm van badges en een level-systeem waarmee je meer mogelijkheden kunt vrijspelen op het gebied van wapens, maar wij hadden liever wat innovatievere gameplay gezien. Dat betekent niet dat we Versus niet leuk vonden, maar spelers die rondspringen en rollen met een shotgun of een Lancer en die dan, eenmaal dichtbij, je kapot zagen of schieten, kennen we maar al te goed uit de multiplayer van de vorige Gears of War-games. De kleine vernieuwingen zorgen niet voor andere gameplay, en dat zorgt ervoor dat de Versus-multiplayermode te veel hetzelfde aanvoelt als die van Gears of War 2.
Conclusie
Gears of War 3 is de afsluiting van een van de belangrijkste Xbox 360-franchises, maar we durven niet te beweren dat het spel ook het beste deel van de serie is. Op punten - denk aan de verbeterde Horde-mode en de nieuwe Beast-mode, en ook aan de wat langere campaign - zal deel drie het wellicht net winnen van deel twee. Het verschil is echter niet zo groot dat Gears of War 3 wel eventjes de vloer met het vorige deel aanveegt.
De singleplayer van het spel kent meer rustige en soms zelfs saaie momenten dan je van Gears of War gewend bent. Op diverse punten in de singleplayer laat Epic ook kleine steekjes vallen, met name op het gebied van te voorspelbare gameplay en uitgekauwde bossfights. Dat mag de pret echter niet drukken als je de campaign met vier man tegelijk in co-op speelt, en al helemaal niet als je er de competitiegerichte Arcade-mode voor gebruikt.
Gears of War 3 ziet er doorgaans mooi uit, al zijn er op het gebied van leveldesign en kleurgebruik wat negatieve uitzonderingen te vinden. Er zijn ook positieve uitschieters, en dan denken we met name aan Act V uit de singleplayercampaign. Multiplayer-liefhebbers kunnen hun hart ophalen met de twee co-op modi en de Versus-mode. Daarmee is het verhaal compleet, maar het krakende fundament zorgt ervoor dat deze potentiële topgame zijn glans onderweg een beetje verliest. Dan nog is Gears of War 3 echter een zeer vermakelijke en volledige game, maar hij valt niet in dezelfde categorie als destijds zijn voorgangers.
Pluspunten
+ Betere intense hoogtepunten vind je niet
+ Meer menselijkheid in verhaal
+ Veelzijdinge multiplayer met Horde, Beast en Versus
+ Vermakelijke Arcade-modus, vooral leuk in Co-op
+ Grafisch algemeen sterk, met enkele positieve uitschieters
Minpunten
- Saaie passages in singleplayer
- Kleine minpuntjes verraden ouderdom engine
- Gameplay in singleplayer en Versus modus nauwelijks veranderd
Cijfer: 8,5
Titel |
Gears of War 3 |
 |
Platform |
Xbox 360 |
Ontwikkelaar |
Epic Games |
Uitgever |
Microsoft |
Releasedatum |
20 september 2011 |