Inleiding
Samengevat
De Corsair MP700 PRO XT is hardwarematig vrijwel identiek aan het referentiemodel van de E28-drive die we van Phison ontvingen en in juni testten. De Corsair-drive is echter de eerste PCIe Gen5-ssd op basis van Phisons E28-controller die daadwerkelijk te koop is. De E28-controller is de opvolger van de E26-controller en Phisons antwoord op de Silicon Motion SM2508-controller, die de E26 links en rechts inhaalde. Hoewel de hardware nauwelijks veranderd is, zijn de prestaties een stuk verbeterd en dat terwijl het referentiemodel al de snelste door ons geteste ssd was. De Corsair E28-drive is een stuk sneller, een beetje zuiniger en ook nog iets koeler dan de Phison-drive, waarmee de MP700 PRO XT zonder twijfel een Ultimate-award verdient. De (advies)prijs is pittig, maar de snelheid rechtvaardigt die.
In juni, net na Computex, hebben we de eerste PCIe Gen5-ssd met Phisons nieuwe E28-controller getest. Dat was een referentiemodel van Phison, maar inmiddels zijn we aanbeland bij de retailintroductie van E28-drives. De eerste daarvan, in ieder geval de eerste die door ons testlab ging, is Corsairs MP700 PRO XT. We hebben deze drive getest in de populairste capaciteit van 2TB.
Ik doe hier net of het gaat om een ander product dan de referentiedrive van Phison die we destijds testten, maar dat klopt maar ten dele. Ik heb letterlijk met een vergrootglas (zo mag ik de macrolens toch wel noemen?) de pcb's van de MP700 PRO XT en de Phison-drive zitten vergelijken en die zijn identiek. Elke weerstand, condensator en spanningsregulator is hetzelfde. Ik kan maar een paar minieme verschillen ontdekken: in de markeringen op de chips. De Phison E28-controller op de Corsair-ssd is meer 'retail', met de gebruikelijkere markering PS5028-E28(-86), terwijl op het engineeringsample van Phison nog 'PS5028AA1' staat.
:strip_exif()/i/2007860874.jpeg?f=imagenormal)
Verpakking
Corsair levert de MP700 PRO in een kartonnen doosje, maar dat doosje is wel volledig in kleur bedrukt en heeft een plastic haakje om in een winkelrek te hangen. De insert waarin de ssd in de doos zit, is een tweedelig stuk plastic. De handleiding en garantieverklaring zijn wel weer van papier gemaakt.
Ook het nand heeft iets andere markeringen, maar in beide gevallen is dat BiCS8-flash van Kioxia met de markeringen T8BIGB5A2V erop (de secundaire markeringen verschillen wél iets). Het gaat dus om 8Tbit-chips, ofwel 1TB per chip, en er zitten op ons 2TB-model twee van die chips. Destijds, bij de preview van de referentie-Phison-drive, schreef ik dat de E28-controller acht flashkanalen met ondersteuning voor 2400MT/s-nand heeft (die gegevens kwamen uit de reviewguide van Phison), maar dat moet 4200MT/s zijn; het BiCS8-flash is 3600MT/s.
Er is nog een verschil tussen het Phison-sample van juni en de Corsair-drive: de connectors voor debugkabels zijn uiteraard verdwenen. Het laatste verschil lijkt misschien cosmetisch, maar heeft wel degelijk invloed, zoals je verderop zult zien: de Corsair-drive heeft een sticker over het nand en de controller. De sticker is van dun metaal en dient dus als heatsink dan wel heatspreader.
Corsair heeft adviesprijzen van de MP700 PRO XT gedeeld, al lijken die weinig zinvol om te vermelden. Bovendien stond er een fout in de communicatie en bij navraag kreeg ik te horen dat ik die prijzen kon negeren, aangezien ze nog aangepast zouden worden. Voor de vorm: de 1TB-drive zou 240 euro kosten en de 2TB-drive 550 euro (en de 4TB zou ook 550 euro kosten), dus die prijzen kun je net als ik gevoeglijk negeren. Een prijs in de buurt van 150 euro per TB zou realistischer zijn. Edit: Corsair heeft inmiddels adviesprijzen van respectievelijk 185 euro, 300 euro en 615 euro genoemd.
Testmethode
Testconfiguratie
| Moederbord |
ASRock Z790 Taichi |
| Processor |
Intel Core i7-13700K |
| Geheugen |
4x Kingston Fury Beast 32GB DDR5 @3600MT/s |
| Systeemdrive |
Corsair MP600 500GB |
| Videokaart |
Geen (igp) |
| Koeler |
Scythe Mugen 5 rev C |
| Voeding |
Seasonic Prime Titanium 650W |
| Windows-versie |
Windows 11 |
| Gebruikte software |
AS SSD 2.0.7316.34247 ATTO 4.01.0f1 CDM 8.0.4 PCMark 10 2.1.2177 64 3DMark |
Ons testsysteem bestaat uit een Core i7-13700K die we in een ASRock Z790 Taichi-moederbord plaatsen. We combineren dit met 128GB DDR5-werkgeheugen, bestaande uit twee kitjes Kingston Fury Beast van 64GB. Dat geheugen hebben we nodig om een ramdisk te maken voor alle tests, zodat we geen bottleneck hebben van een systeemschijf. Omdat we alle geheugenslots bezetten met dualrankmodules, kan het geheugen niet meer dan 3600MT/s halen. Om te booten gebruiken we een Corsair MP600-drive, waarop we Windows 11 Pro hebben geïnstalleerd. Het geheel wordt van stroom voorzien door een Seasonic 650W-voeding.
Synthetische tests
Wat benchmarks betreft, hebben we een paar wijzigingen aangebracht. We draaien nog steeds enkele synthetische benchmarks zoals AS SSD en ATTO, en hebben daar CrystalDiskMark aan toegevoegd, met de standaardinstellingen en de tests van de NVMe-benchmark.
Praktijktests
De praktijkbenchmarks bestaan uit PCMark 10, waarvan we de complete Storage-test draaien. Ook de zware Consistency-test is gebleven.
We hebben onze USB-test naar ssd-benchmarks geport, zodat we een realworldtest toevoegen waarmee je kunt zien hoe snel een drive kleinere en grotere bestanden kopieert. Daarnaast testen we hoe snel de (pseudo-)slc-cache van een ssd is en hoelang die bruikbaar is, door er sequentiële data in blokken van 500MB naartoe te schrijven en de snelheid te loggen. Velen van jullie vroegen eerder of we kunnen testen hoe ssd's presteren als ze niet volledig leeg zijn. Dat doen we met deze test, door niet alleen te testen op een lege drive, maar ook op een halfvolle drive en een ssd die voor driekwart vol is. We schrijven in die drie gevallen vanaf een ramdisk naar de drive.
Warmte en energie
Die laatste testmethode gebruiken we ook om de warmtehuishouding in kaart te brengen. Een te hete ssd gaat immers throttelen, waardoor de prestaties teruglopen. We testen ssd's daarom ofwel met hun eigen heatsink als ze daarmee worden geleverd, ofwel met de heatsink van ons Taichi-moederbord, om te zien hoe de temperaturen en snelheden van de drive zich ontwikkelen bij belasting. De overige tests worden met actieve koeling op de ssd's uitgevoerd om de effecten van throttling op de ruwe prestaties te minimaliseren. Uiteraard testen we de drives met de op het moment van testen nieuwste firmware.
Ons testplatform bestaat uit een Z790-moederbord met een Intel Core i7-13700K-processor. Voorheen konden we op dat nieuwe platform het opgenomen vermogen van ssd's nog niet testen. Daar komt nu verandering in, want inmiddels hebben we een manier ontwikkeld om het energiegebruik van ssd's nauwkeurig te meten en te loggen.
Om het vermogen van ssd's te meten, gebruiken we een aangepast riserkaartje van het bedrijf SerialCables. Daarmee kunnen we behalve van Gen3- en Gen4-ssd's ook het vermogen van de snellere Gen5-drives meten.
:strip_exif()/i/2007042778.jpeg?f=imagenormal)
We hebben het pcb aangepast en er een stroommeter op gesoldeerd. Die INA226-meter stuurt data, of eigenlijk weerstandswaarden, naar een Arduino. Die logt tijdens de tests wat de spanning op de 3,3V-lijn is, welke stroomsterkte geleverd wordt en wat het gevraagde vermogen van de drives is. We meten dat in milliwatt en de samplesnelheid is 20ms, waarbij de sensor al acht samples heeft gemiddeld, voor een effectieve samplerate van 400Hz.
/i/2005822522.png?f=imagenormal)
We gebruiken CrystalDiskMark om het opgenomen vermogen tijdens lezen en schrijven te meten. Om het vermogen in idle te meten, zetten we het Windows-energieprofiel op Power Saver en wachten we tot ASPT de drive in Deep Sleep op PS4 zet. Dat idle- of slaapverbruik is vooral relevant voor laptopgebruikers, maar let op: een drive die niet correct in slaapstand gaat, verbruikt al snel ongeveer 1W. Dat klinkt niet als veel, maar bij acht uur per dag is het 3kWh per jaar. Als je pc constant aan staat, is het 9kWh: toch goed voor een paar euro extra op je energierekening.
:strip_exif()/i/2005670190.jpeg?f=imagenormal)
Synthetische tests: ATTO en CrystalDiskMark
Met ATTO testen we comprimeerbare data in steeds verder oplopende transfersizes. We lichten de 4kB-, 64kB- en 1MB-transfersizes uit. De kleinere zijn relevant voor de randomread- en writeprestaties, terwijl de 1MB-bestanden een beeld van de sequentiële overdrachten geven. ATTO gaat tot transfersizes van 64MB, maar na 1MB lopen de snelheden doorgaans niet meer op.
- ATTO - Read - QD 4 - 1MB
- Read - QD 4 - 64 kB
- Read - QD 4 - 4 kB
- Write - QD 4 - 1MB
- Write - QD 4 - 64 kB
- Write - QD 4 - 4 kB
De sequentiële lees- en schrijfsnelheid zijn hetzelfde als bij de overige (snelle) Gen5-drives. Het lezen van kleinere bestandjes, en dan vooral de 64k-transfers, is sneller dan de overige drives; het schrijven daarvan is redelijk vergelijkbaar met de andere drives. Die hoge snelheden van de 64k-transfers (en in iets mindere mate de 4kB) viel bij de referencedrive ook al op.
CrystalDiskMark
We splitsen de resultaten van CDM in sequentiële en random groepen. We draaien CDM twee keer: één keer met de standaardinstellingen en de tweede keer met het NVMe-profiel. Tussen beide tests zit wat overlap, maar we hebben de NVMe-specifieke tests als zodanig aangegeven.
Sequentieel lezen en schrijven met QD8 is in CDM ongeveer even snel als in ATTO en de Gen5-drives scoren onderling redelijk vergelijkbaar. De snelheid zakt met QD1 wat terug, maar dan is de Corsair E28-drive met lezen ruimschoots sneller dan de rest; de schrijfsnelheid is vergelijkbaar. Met iets kleinere 128kB-overdrachten en diepe queues is de Corsair MP700 PRO XT even snel als de rest met lezen en zien we een kleine voorsprong met schrijven. Met de echt random overdrachten van 4kB is de WD SN8100 heer en meester zolang er een enkele thread draait, maar met meer parallellisme is de Corsair-drive de snelste.
- Sequential 1MB - Q8T1 - Read
- 1MB - Q8T1 - Write
- 1MB - Q1T1 - Read
- 1MB - Q1T1 - Write
- 128kB - Q32T1 - Read
- 128kB - Q32T1 - Write
- Random 4KB - Q32T1 - Read
- 4KB - Q32T1 - Write
- 4KB - Q1T1 - Read
- 4KB - Q1T1 - Write
- 4KB - Q32T16 - Read
- 4KB - Q32T16 - Write
Synthetische tests: AS SSD
- AS SSD - Read - Sequential
- Write - Sequential
- Read - 4K blokken
- Write - 4K blokken
- Read - 4K blokken - 64 Threads
- Write - 4K blokken - 64 Threads
De prestaties van het referentiemodel worden door de Corsair-drive nauwgezet gevolgd, inclusief de relatief lage score voor 4k-reads met 64 threads. De paar maanden tussen de referentiedrive en deze introductie waren blijkbaar te weinig om dat in firmware op te lossen.
Iops
Hoge iops zijn een direct gevolg van hoge doorvoersnelheden, maar voor het gemak voegen we ze voortaan toe aan de benchmarkresultaten.
- Read - 512B
- Write - 512B
- Read - 4K
- Write - 4K
- Read - 4k-64 Threads
- Write - 4k-64 Threads
- Read - 16MB
- Write - 16MB
Praktijktests: filecopy en duurtest
In deze kopieertest lezen en schrijven we kleine en grote bestanden van en naar de ssd. Om een bottleneck met de systeemopslag te voorkomen, draaien we de test vanaf een ramdisk.
- 1000x 5MB-bestand lezen
- 1000x 5MB-bestand schrijven
- 10GB-bestand lezen
- 10GB-bestand schrijven
- 50GB-bestand lezen
- 50GB-bestand schrijven
Het schrijven verloopt met een redelijk gemiddelde snelheid, meestal pakweg 200MB minder snel dan de allersnelste ssd's. Met lezen is de MP700 PRO XT echter met afstand de allersnelste ssd: we noteren zelfs ruim 12GB/s, waar de concurrentie de 11GB/s nog niet kan aantikken.
Cachetest
We testen de snelheid van de cache, met actieve koeling op de drives om throttling te voorkomen, door op een lege drive, een halfvolle drive en een driekwart volle ssd een testbestand te schrijven. De lege drive is een bestcasescenario, maar de halfvolle en driekwart volle drives zul je vaker in de praktijk tegenkomen. We meten de overdrachtssnelheid van elk bestand − een bestand van 500MB dat in een 329MB grote zip is verpakt − en geven die snelheid in de grafiek weer. We schrijven tot de helft van de vrije ruimte gevuld is.
:strip_exif()/i/2007854172.jpeg?f=imagenormal)
Corsair – of Phison, of samen – heeft flink gesleuteld aan de firmware voor caching, zo lijkt het. De cache is niet zo enorm groot, met iets meer dan tien procent op de volle en halfvolle drive, maar de drive is ook in onze cachetest bloedsnel. We noteren ruim 8GB/s, ook op de driekwart volle drive: veel sneller dan op de Phison-drive. De cache is wel kleiner als de drive bijna vol is, maar ook daar wijkt de Corsair-drive af van het referentiemodel: de cache is bijna verdubbeld. Als de cache vol is, blijft de MP700 PRO XT bij de lege drive nog steeds erg snel met 3,7GB/s. Als de drive voller is, zakt de snelheid iets verder, maar blijft dan nog op een prima 2GB/s steken.
| Drive |
Cache leeg |
Cache halfvol |
Cache driekwart vol |
Snelheid |
| Corsair MP700 Pro XT 2TB |
218GB |
216GB |
53GB |
8,1GB/s |
| Phison E28 2TB |
614GB |
24GB |
28GB |
6,3GB/s |
| Corsair MP700 Pro 2TB |
214GB |
215GB |
54GB |
6,0GB/s |
| Kingston Fury Renegade G5 2TB |
659GB |
324GB |
40GB |
5,6GB/s |
| Kioxia Exceria Plus G4 2TB |
420GB |
372GB |
215GB |
6,0GB/s |
| Lexar NM1090 PRO 2TB |
393GB |
358GB |
219GB |
5,7GB/s |
| Samsung 9100 PRO 2TB |
494GB |
384GB |
222GB |
5,9GB/s |
| WD_Black SN8100 2TB |
648GB |
328GB |
160GB |
5,8GB/s |
PCMark Storage
De Storage-test van PCMark geeft een totaalbeeld van een combinatie van allerlei activiteiten die van je opslag gebruikmaken. De totaalscore en -bandbreedte geven een algemene indruk, terwijl de deelresultaten inzoomen op specifieke toepassingen.
De Phison referencedrive was destijds al de snelste in de PCMark-test, maar onze MP700 PRO XT doet er nog een (klein) schepje bovenop. Voor normaal gebruik zou de drive de rapste drive die je kunt kopen zijn, aangezien deze test traces van echt gebruik inzet.
- PCMark 10 - Storage - Totaalscore - Bandbreedte
- PCMark 10 - Storage - Totaalscore
- PCMark 10 - Storage - Totaalscore - Toegangstijd
PCMark 10 deelresultaten: starten en gebruik software
- PCMark 10 - Starten Adobe Acrobat
- Starten Adobe Photoshop
- Starten Adobe Lightroom
- Starten Adobe Premiere_Pro
- Starten Adobe Illustrator
- Starten Adobe After Effects
- PCMark 10 - Starten Windows 10
- Gebruiken PowerPoint
- Gebruiken Excel
- Gebruiken Photoshop Heavy
- Gebruiken InDesign
- Gebruiken Illustrator
- Gebruiken After Effects
Gaming
- PCMark 10 - Starten Overwatch
- Starten Call of Duty: Black Ops 4
- Starten Battlefield V
Bestandsmanipulatie
- PCMark 10 - 2.37GB_(399_JPEGs)_leestest
- 2.37GB_(399_JPEGs)_kopieertest
- 2.37GB_(399_JPEGs)_schrijftest
- 20GB_(4_ISOs)_leestest
- 20GB_(4_ISOs)_kopieertest
- 20GB_(4_ISOs)_schrijftest
PCMark 10 Consistency
De Consistency-test is de zwaarste test waaraan we de drives onderwerpen. In acht degradatiefases wordt de ssd eerst tweemaal volgeschreven met data en draait PCMark de Storage-test, met tussentijds steeds langer durende randomwriteworkloads. Vervolgens wordt in de drie steadystatefases de Storage-test gedraaid, voorafgegaan door driekwartier lange randomwriteworkloads. De ssd zou tijdens die fase zijn 'slechtste' prestaties moeten geven. Tijdens de vijf recoveryfases kan de drive zich herstellen. Tussen de Storage-benchmarks door is de drive steeds vijf minuten idle om ruimte te bieden voor interne optimalisaties zoals garbagecollection.
- PCMark 10 Consistency - Steady state bandwidth
- Steady state read latency
- Steady state write latency
Net als bij de referentiedrive is het wat opmerkelijk dat ook de Corsair E28-drive veel minder goed scoort in de Consistency-test dan we zouden verwachten op basis van de gewone 'losse' PCMark-test. Dat was met de Phison referencedrive al het geval en daarvan heeft de Corsair-drive nog steeds last. Vergeleken met ons vroege engineeringsample is de MP700 PRO XT weliswaar een stuk sneller geworden, maar vergeleken met de andere Gen5-drives blijft hij nog wel behoorlijk achter. Het herstel is daarentegen wél indrukwekkend: na de steadystatefases herstelt de MP700 PRO XT snel en dan is hij bovendien de snelste drive.
In de onderstaande grafiek zie je het verloop van de bandbreedte tijdens zestien fases van de Consistency-test.
- Degradefase
- Steady state en recovery
Warmtetest en vermogen
- Opgenomen vermogen - Idle
- Opgenomen vermogen - 1MB Lezen
- Opgenomen vermogen - 4KB Lezen
De Corsair-drive heeft hetzelfde idleverbruik als de Phison-drive van een enkele maanden geleden, maar het actieve energiegebruik is wel iets teruggedrongen. De instapcontroller van de Exceria Plus G4 is iets zuiniger, maar van de 'echte' Gen5-drives is de Corsair E28-ssd de zuinigste. Er is zelfs nog een paar procent van het vermogen van de referentiedrive afgeschraapt.
Warmtetest
In onze warmtetest laten we de drive gedurende een kwartier volschrijven en meten daarbij de temperatuur van de ssd en de snelheid waarmee de drive volgeschreven wordt. Zo hebben we direct een indicatie van de afmetingen van de (pseudo-)slc-cache. In onderstaande grafieken zie je het verloop van de test en in de tabel hebben we enkele gemiddelden op een rijtje gezet. We kijken daarbij naar de gemiddelde snelheid die gehaald wordt bij het schrijven naar de cache en hoe groot die is, of in ieder geval hoeveel data je op volle snelheid kunt wegschrijven. Ook loggen we de maximale temperatuur en de gemiddelde ssd-temperatuur tijdens de test.
Hoewel de E28-Corsair lekker zuinig is, gaat het met de temperaturen iets minder goed. Van de echte ssd's die daadwerkelijk te koop zijn, is de MP700 PRO XT de warmste, al is het verschil ook weer niet gigantisch. Weet je die extra sticker nog op de Corsair-drive, die de Phison-drive niet had? Dat stukje plakmetaal lijkt toch effect te hebben, want onze Corsair-drive blijft net een paar graden koeler dan de drive zonder die sticker.
De temperatuur is één kant van de medaille en de andere kant, de snelheid, maakt die wat hogere temperatuur meer dan goed. We noteren een bizar snelle 6,8GB/s voor de schrijftest zonder koeling en bovendien zakt de snelheid als de cache vol is maar tot 3,4GB/s, ook stukken sneller dan de concurrentie. Hier lijkt flink gesleuteld te zijn aan de prestaties, want de Phison-referentiedrive zakte nog in tot slechts 1,2GB/s. Dat korte hikje van amper 500MB/s na ruim zeven minuten vergeven we de drive maar: daar werd wellicht iets te agressief ingegrepen om thermal throttling tegen te gaan.
:strip_exif()/i/2007854174.jpeg?f=imagenormal)
| Drive |
Schrijfsnelheid naar cache |
Capaciteit cache |
Schrijfsnelheid zonder cache |
Maximale temperatuur |
Gemiddelde temperatuur |
| Corsair MP700 Pro XT 2TB |
6,8GB/s |
217GB |
3,4GB/s |
75°C |
67°C |
| Phison E28 2TB |
5,3GB/s |
715GB |
1,2GB/s |
81°C |
70°C |
| Corsair MP700 Pro 2TB |
5,5GB/s |
209GB |
2,9GB/s |
71°C |
63°C |
| Kingston Fury Renegade G5 2TB |
5,1GB/s |
653GB |
1,3GB/s |
71°C |
59°C |
| Kioxia Exceria Plus G4 2TB |
5,0GB/s |
417GB |
1,1GB/s |
80°C |
78°C |
| Lexar NM1090 PRO 2TB |
5,1GB/s |
347GB |
1,5GB/s |
72°C |
65°C |
| Samsung 9100 PRO 2TB |
4,9GB/s |
485GB |
1,3GB/s |
69°C |
62°C |
| WD_Black SN8100 2TB |
5,2GB/s |
1974GB |
1,9GB/s |
68°C |
59°C |
Prestatie-index
Voor onze testsuite hebben we twee prestatie-indices gemaakt. Daarbij maken we onderscheid tussen een index voor licht en een voor zwaar gebruik, met de zware Consistency-test van PCMark als onderscheidende test. De overige benchmarks tellen allemaal even zwaar mee.
- Prestatie-index licht gebruik
- Prestatie-index zwaar gebruik
De referentiedrive van Phison was in juni al de snelste in de normale (lichte) index, maar de Corsair MP700 PRO XT kan daar nog net een schepje bovenop doen. Het verschil met die Phison-drive is niet heel groot, maar vergeleken met de snelste andere Gen5-drives weet de Corsair-drive toch een redelijk gat te slaan. Waar het referentiemodel nog punten liet liggen in de zware index, prijkt de Corsair-drive ook daar nu bovenaan.
Conclusie
Al in juni imponeerde de Phison-drive met zijn uitstekende prestaties, al waren er nog wel wat puntjes die voor verbetering vatbaar waren. Zo viel de Consistency-test nogal tegen, mochten sommige randomprestaties wat beter en werd de drive redelijk warm. Dat leest alsof het een middelmatige ssd is, maar die vroege implementatie van de E28-controller was destijds al bloedsnel. Corsair heeft daar een schepje bovenop gedaan.
Ik schrijf 'Corsair', maar ik vermoed dat Phison de grootste hand gehad heeft in het tweaken van de firmware, temeer omdat de ssd fysiek identiek is aan het referentiemodel van Phison. Corsair heeft vermoedelijk niet heel veel meer in de melk te brokkelen gehad dan het ontwerp van de stickers. Dat doet niets af aan de MP700 PRO XT, want als je dacht dat de Phison-drive snel was, of dat een van de eerder uitgebrachte Gen5-ssd's snel was, dan moet de Corsair-drive een superlatieve benaming krijgen.
De prestaties in de synthetische tests zijn over vrijwel de hele linie verbeterd, maar de grootste verbeteringen zitten in de leessnelheden van grote bestanden in onze cache/duurtest en de schrijfsnelheid naar de ssd. We noteren voor het eerst een snelheid van meer dan 8GB/s, veel hoger dan de pakweg 6GB/s van de runners-up.
Ook op het vlak van warmtehuishouding en energiegebruik heeft de Corsair E28-drive de nodige verbeteringen gekregen. Het metaalstickertje houdt de drive een paar graden koeler dan de kale Phison-drive en bovendien is de Corsair-drive nog iets zuiniger dan de Phison-drive. Die Phison-drive konden we natuurlijk geen award geven (want je kunt hem nooit kopen), maar de Corsair MP700 PRO XT verdient overduidelijk een Ultimate-award. Het is met afstand de snelste ssd die we ooit getest hebben en dan is de adviesprijs van 300 euro niet zo heel gek.
Redactie: Willem de Moor • Testlab: Joost Verhelst • Eindredactie: Marger Verschuur
- Corsair MP700 PRO XT 2TB
- Corsair MP700 PRO XT 1TB
- Corsair MP700 PRO XT 4TB