Inleiding
Nintendo Switch 2
De Nintendo Switch 2 is een volwaardige opvolger van de Nintendo Switch en brengt Nintendo dichter bij de huidige audiovisuele standaarden die gelden voor consolegames. Hoewel het apparaat krachtiger is dan zijn voorganger, blijft hij in capaciteit achter bij de concurrenten van Xbox en PlayStation. Dat is prima, want dat is ook helemaal niet waar Nintendo op inzet. De Switch 2 behoudt de unieke meerwaarde van het kunnen kiezen tussen Handheld- en Docked-modus en voegt daar nieuwe features aan toe, zoals de optie om de Joy-Cons als muis te gebruiken. Wel is het jammer dat het scherm tegenvalt en hadden we graag verbeteringen aan de thumbsticks gezien. Met Mario Kart World heeft de Switch 2 een prima launchgame in huis, terwijl de overige titels op verschillende manieren de potentie van het apparaat aantonen. Hoe ver die potentie reikt, zal de komende jaren blijken als er meer games verschijnen die specifiek voor de Switch 2 zijn ontwikkeld.
De komst van een nieuwe spelcomputer is altijd speciaal. Het brengt nieuwe mogelijkheden, nieuwe games en trekt vaak ook wel wat hype aan. De Nintendo Switch 2 is daarop geen uitzondering. Miljoenen gamers kijken al tijden uit naar de opvolger van de in 2017 uitgebrachte Nintendo Switch. Dat zeker-voor-zijn-tijd-unieke apparaat staat nog steeds zijn mannetje, maar is op diverse manieren ook sterk verouderd. Bedenk bijvoorbeeld dat de oude Switch in Docked Mode niet meer dan 1080p ondersteunt. Met de introductie van de Switch 2 hopen Nintendo-gamers op audiovisueel vlak een sprongetje richting het huidige gamingtijdperk te maken, waarin gamen in 4k meer en meer de standaard is geworden.
Een console, en zeker eentje van Nintendo, draait echter om zo veel meer dan alleen een grafische upgrade. Nintendo’s succesvolste spelcomputers brachten iets unieks, zoals de Wii met zijn bewegingsbesturing en de Switch, die het concept van een hybride thuisconsole en tablet, dat de Wii U introduceerde, dusdanig sterk perfectioneerde dat het een doorslaand succes werd. Of datzelfde van de Switch 2 verwacht mag worden, is de vraag. Vaak wordt een zeer succesvolle Nintendo-console gevolgd door een wat minder succesvol exemplaar. Als dat het lot is dat de Switch 2 beschoren is, dan lijkt het voor de hand liggend dat dat komt door een combinatie van de prijs en van hoezeer het apparaat op zijn voorganger lijkt. Ziet een niet al te goed ingelezen consument een nieuwe console, of simpelweg een net wat grotere Nintendo Switch?
Op dit vlak maakt de Nintendo Switch 2 het zichzelf best moeilijk. Hij is groter, maar oogt niet rigoureus anders dan zijn voorganger. Hij is krachtiger, maar de userinterface lijkt erg op die van de vorige Switch. Hij heeft in Mario Kart World een uitstekende launchgame, eentje waar veel fans lang op hebben gewacht, maar dat is een spel dat in veel opzichten aanvoelt als Mario Kart 8 Deluxe op de Nintendo Switch. Kortom: als je ermee speelt en je merkt op dat het meer aanvoelt als een Switch 1.5 dan een Switch 2, heb je dan echt ongelijk?
Ja, dan heb je ongelijk. Want zoals gezegd: een Nintendo-console heeft vaak meer wapens dan simpelweg rekenkracht en sterke graphics, al is zelfs dat bij de Switch 2 best goed. De Switch 2 brengt echter nog allerlei andere verbeteringen en vernieuwingen, die er samen voor zorgen dat de Switch 2 in alle opzichten een mooie stap vooruit zet ten opzichte van de vorige Switch. Niet elke innovatie is meteen een voltreffer en zoals bij elke nieuwe console moeten we nog even wachten op meer originele games specifiek voor dat platform, maar de Switch 2 kent alvast een prima start.
Vanaf 470 euro
Voor we de console, de accessoires en de games echter nader gaan bekijken, eerst even het minst leuke deel: de prijs. Daar is al veel over gezegd, dus ik houd het kort. De Nintendo Switch 2 kost los 470 euro. Voor dat geld krijg je de console met twee Joy-Cons, het dock en de benodigde kabels. Kies je voor de bundel met Mario Kart World daarbij, dan betaal je 510 euro. Tenminste, in theorie, want de console is momenteel op veel plaatsen uitverkocht, of wordt voor meer geld aangeboden. Los kost Mario Kart World trouwens 80 euro digitaal of 90 euro in de winkel. De Nintendo Switch 2 Camera kost 60 euro, voor de Switch 2 Pro Controller betaal je 90 euro.
Oh, oh, geen oled
We beginnen natuurlijk met het apparaat zelf. De afgelopen maanden hebben we veel van die details al uitgebreid kunnen zien, aanraken en bevestigd gekregen. In de basis is de Switch 2 een spelcomputer die leunt op hetzelfde concept als zijn voorganger. Het is dus een apparaat dat als handheld te gebruiken is, maar ook via een dock aan je televisie te koppelen is. Dat gaat soepel: als je op je tv aan het spelen bent en je pakt de Switch 2 uit het dock, kun je direct in Handheld Mode verder spelen. Uiteraard verandert dat wel wat grafische functies in games, maar het werkt uitstekend, net zoals dat bij de oude Switch goed werkte.
Groter, scherper, maar geen oled
Wat direct opvalt als je de twee consoles met elkaar vergelijkt, is dat de Switch 2 een stuk groter is. Hij is breder en hoger en dat heeft natuurlijk alles te maken met het nieuwe scherm, dat met 7,9 inch een stukje groter is dan het 6,2 inch scherm van de oude Switch. Het nieuwe scherm draait ook een hogere resolutie, namelijk 1080p, waar de oude Switch maximaal 720p op het schermpje toverde. Daarnaast heeft het nieuwe scherm ook een variabele refreshrate van maximaal 120Hz, wat voor heel soepel lopende beelden moet zorgen. Een minpuntje is wel dat we het hebben over een lcd-scherm, terwijl de meest recente Switch-release natuurlijk een oledscherm had. Dat is opvallend, want de Switch 2 ondersteunt ook hdr, maar op een edgelit-lcd-scherm lijkt het bij voorbaat lastig om sterke hdr-effecten weer te kunnen geven. Oled is daar beter in. Waarschijnlijk zou de keuze voor een oledscherm de console nog een stuk duurder gemaakt hebben. Dat is echter speculatie van onze kant, want Nintendo heeft geen reden gegeven waarom er voor lcd is gekozen in plaats van oled.
Het scherm is dan ook een van de grootste minpunten van de Nintendo Switch 2, zo helder kunnen we dat wel stellen. Helaas hebben we het scherm van de Switch 2 maar beperkt kunnen doormeten. Het is namelijk niet mogelijk om via een externe bron testpatronen op het scherm te tonen. Ook het afspelen van testpatronen via YouTube, een workaround die we gebruikten bij reviews van eerdere versies van de Switch, werkte helaas niet op de Switch 2, omdat er ten tijde van onze test nog geen YouTube-client voor de nieuwe Switch beschikbaar was.
Matige helderheid en contrast
Helderheidsmetingen in hdr-modus hebben we dus gedaan door in games als The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom en Cyberpunk 2077: Ultimate Edition continu metingen uit te voeren met onze C6-HDR-colorimeter, en de hoogste en laagste waarden te noteren. Dat leert ons dat het piekniveau van de Switch 2 op 447cd/m² ligt, en zwart niet donkerder wordt dan 0,36cd/m². Het resultaat is dus een vrij matig contrast van 1242:1. Dat is iets beter dan dat van de Switch 1 met lcd-scherm, maar uiteraard veel minder goed dan het oneindige contrast van de Switch OLED. Het scherm heeft helaas ook geen enkele vorm van (local) dimming aan boord. Vooral in donkere scènes is het matige contrast van het scherm daardoor duidelijk zichtbaar.
Omdat we geen goede manier hebben om testpatronen op het scherm te tonen, is het ook lastig om iets te zeggen over het grijsverloop en de kleurweergave van de Switch 2. Via een enigszins lachwekkende omweg is het toch gelukt om wat inzicht te krijgen: we hebben in de Nintendo eShop verschillende teken- en kleurplaatapps gedownload, waarmee we grijstinten en vlakken met primaire kleuren hebben gemaakt om iets te zeggen over de witbalans en het kleurbereik van het lcd-scherm. Metingen aan verschillende grijstinten laten zien dat het scherm, vooral bij lichte grijstinten, relatief gezien iets te weinig rood in de kleurmix heeft, waardoor de kleurtemperatuur van het witpunt net als bij de vorige Switch-consoles tussen 7000 en 7900K ligt, wat aan de 'koude' kant is. Een meting van maximaal verzadigde rode, groene en blauwe kleurvlakken leert dat het scherm wel een groot kleurbereik heeft. De Rec.709-kleurruimte wordt geheel afgedekt en voor P3 en BT.2020 geldt dat respectievelijk 93,6 en 67,7 procent van de CIE 1993 xy-kleurruimte getoond kan worden.
Dat het lcd-scherm matig scoort qua helderheid en contrast klinkt als een tegenvaller en dat is het ook wel. Tenminste, op papier. Tijdens het spelen heb ik nauwelijks last gehad van een te lage helderheid, niet helemaal juist weergegeven kleuren of een tegenvallende kijkhoek. De kleuren zien er in Mario Kart World prachtig uit en ik zie aan Cyberpunk 2077 niets dat ik opvallend zou vinden ten opzichte van de andere versies. Dat het hdr-effect op het schermpje weinig toevoegt, is misschien jammer, maar ik mis het ook niet echt. De kijkhoek speelt amper een rol, want als ik in Handheld Mode game, heb ik het apparaat recht voor me. Als je vaak de kickstand gebruikt, het scherm op tafel zet en samen met anderen speelt, wordt dat wellicht een ander verhaal, maar het is niet zo dat je niet meer kunt zien wat er op het scherm gebeurt.
/i/2007544502.png?f=imagearticlefull)
Joy-Con 2: betere rumble en muisfunctie
Aan de buitenkanten van de console vind je de Joy-Cons. Deze zijn een slag groter dan die van de oude Switch en laten zich op een andere manier bevestigen. Moest je de oude Joy-Cons nog via een sleuf in de Switch schuiven, deze nieuwe modellen klik je vast met magneetjes. Dat werkt uitstekend: je klikt ze er met gemak op en weer af. Voor dat laatste moet je een knop indrukken, dus het is zeker niet zo dat ze makkelijk loslaten als je aan het spelen bent.
Doorontwikkelde versie van HD Rumble
De Joy-Cons zijn voorzien van HD Rumble 2, een doorontwikkelde versie van de rumble die in de vorige Joy-Cons zat. Dat verschil is voelbaar. De Joy-Cons zijn in staat heel gedetailleerde feedback te geven. In de Nintendo Switch 2 Welcome Tour krijg je diverse minigames en techdemo’s te spelen die dat hoge detailniveau op een leuke manier inzichtelijk maken. Ook handig is dat je niet per se meer een opzetstukje nodig hebt om ze als losse controllers te gebruiken. Dat was bij de oude versies technisch gezien niet nodig, maar in de praktijk kon je dan de SL- en SR-knoppen amper goed indrukken. Dat probleem hebben deze nieuwe Joy-Cons niet, al zou ik wel aanraden om het opzetstukje alsnog te gebruiken, want dat maakt het makkelijker de Joy-Cons als muis te gebruiken.
:strip_exif()/i/2007544346.jpeg?f=imagearticlefull)
Joy-Con als muis
Muis? Ja, muis. Beide Joy-Cons hebben een muissensor aan boord. Door de controller een kwartslag te draaien, heb je dus ineens een muis voor de Switch 2. De opzetstukjes hebben boven en onder ‘glijvoetjes’, die zorgen dat je soepeler kunt bewegen. Het resultaat is indrukwekkend. Het is vooral dat de vorm anders is dan een normale muis en daar moet je misschien even aan wennen, maar verder werkt het ‘muizen’ met de Joy-Cons uitstekend. Bovendien maakt de ondergrond weinig uit. Een muismat of tafel is ideaal, maar de bank of zelfs een broek werkt ook prima.
De meerwaarde van deze feature verschilt natuurlijk per game. In de Nintendo Switch 2 Welcome Tour zitten allerlei spelletjes die goed duidelijk maken hoe nauwkeurig deze vorm van besturing kan zijn, maar ook in Cyberpunk 2077: Ultimate Edition vond ik het van toegevoegde waarde. Het mikken met de thumbsticks voelde daar namelijk net niet helemaal lekker, dus ik besloot de rechter Joy-Con als muis te gaan gebruiken. Dat maakte de vuurgevechten meteen een stuk beter speelbaar. Dit zal waarschijnlijk voor meer games gaan gelden waarin schieten een rol speelt, maar denk ook aan strategiespellen. Voorheen moest je maar hopen dat een toffe rts goed genoeg te besturen was met een controller, maar de muisoptie van de Joy-Cons elimineert die noodzaak voor een deel.
:strip_exif()/i/2007544316.jpeg?f=imagearticlefull)
Thumbsticks zijn een puntje van zorg
Een minpuntje aan de Joy-Cons is dat de thumbsticks niet wezenlijk anders zijn dan die van de vorige Switch. Die thumbsticks gaven regelmatig problemen, zoals stick drift. Dat is een probleem waarbij de thumbstick input geeft terwijl de speler de stick niet aanraakt en hij dus gewoon neutraal in het midden zou moeten staan. De Switch 2 lijkt vatbaar voor dezelfde problematiek. Daarnaast merkte ik dat bij onze Switch 2 de thumbstick op de linker Joy-Con soms al een beetje kraakt. Dat geeft nog geen merkbaar gevolg bij het spelen, maar het voorspelt niet veel goeds.
Krachtig, maar accu staat onder druk
Een ander belangrijk onderdeel van een handheld is de vraag hoe lang je ermee kunt spelen voordat hij weer aan de lader moet. De eerste Nintendo Switch was daar vrij matig in, maar optimalisaties in latere modellen verbeterden dat wel. De Switch 2 doet op dit vlak waarschijnlijk een stapje terug. ‘Waarschijnlijk’, omdat omstandigheden verschillen, maar waar de Switch OLED het tot vijf uur volhield, trek je de accu van de Switch 2 in ongeveer 2,5 uur leeg als je Mario Kart World speelt. Hoe helder je het scherm hebt staan, maakt daarbij wel iets uit, maar het zegt niet alles. Nintendo Switch 2 Welcome Tour is met de helderheid vol open nog steeds een zuinigere game dan Mario Kart World op lage helderheid. De accuduur van de Switch 2 is al met al geen probleem, maar maakt ook niet echt indruk. Mogelijk zal dit punt in toekomstige modellen van de console nog verbeteren, zoals we dat ook gezien hebben bij de oude Switch.
Sterker, maar verouderd
Via de accu van de Switch 2 zijn we aan de binnenkant van het apparaat beland en daar gaat de aandacht vooral uit naar de op maat gemaakte Nvidia Tegra T239-chip. Deze soc wordt geproduceerd op Samsungs 8nm-proces en bevat twee keer zoveel cpu-cores als de oude Switch, al zijn de acht Arm Cortex-A78C-cores wel net iets lager geklokt dan de vier Arm Cortex-A57-cores die in de originele Switch zaten.
De gpu heeft 1536 CUDA-cores op basis van Ampere, de architectuur van de RTX 30-serie. Desktopvideokaarten op basis daarvan kwamen al in 2020 uit. Bij voorbaat gaat het dus om sterk verouderde techniek; de 2 à 3 Tflops aan rekenkracht, afhankelijk van of je de Switch 2 in Handheld Mode of Docked Mode gebruikt, stellen weinig voor in vergelijking met bijvoorbeeld de 10 Tflops van de PlayStation 5. Toch betekent de nieuwe chip alsnog een enorme stap vooruit in vergelijking met de originele Switch. Ook die had bij release al een verouderde gpu aan boord; die kwam met 256 CUDA-cores op basis van de Maxwell-architectuur (2014) niet verder dan 0,4 Tflops. Puur op basis van het aantal cores zou de gpu in de Switch 2 dus al zes keer zo snel moeten zijn, en omdat er natuurlijk meer verbeteringen zijn, ligt het theoretische prestatieverschil nog hoger.
Opvallend is verder dat van de acht cpu-cores er twee voorbehouden zijn aan het systeem. Van de 12GB aan gedeeld werkgeheugen, wat overigens drie keer zoveel is als in de eerste Switch, is ook 3GB voorbehouden aan systeemtaken. Gameontwikkelaars kunnen dus zes cpu-cores en 9GB aan werkgeheugen gebruiken voor hun games.
De hardware van de Switch 2 zou niet half zo effectief zijn als het apparaat niet in staat zou zijn om upscaling toe te passen. Hiervoor gebruikt Nintendo Nvidia's DLSS. De fabrikant heeft niet benoemd welke versie van de upscalingtechniek wordt toegepast. Het bij DLSS 4 geïntroduceerde transformermodel zou moeten kunnen werken op de hardware van de Switch 2, zij het zonder Frame Generation, want ondersteuning daarvoor werd pas bij de RTX 40-serie toegevoegd. Daarnaast zou het, net als bij pc-games, van game tot game kunnen verschillen welke upscalingtechnieken een ontwikkelaar exact toepast.
:strip_exif()/i/2007544332.jpeg?f=imagearticlefull)
Op papier maakt dat van de Switch 2 zeker een ruime upgrade ten opzichte van zijn voorganger, maar het is ook niet meteen een krachtpatser. De PlayStation 5 Pro en de Xbox Series X hebben meer rekenkracht aan boord. Toch stelt het Nintendo’s nieuwste console in staat om mooie beelden tevoorschijn te toveren, met nu dus ook 4k-beelden, wanneer je de console in zijn dock steekt en op een tv speelt. Daarnaast laten games als Mario Kart World en Cyberpunk 2077 goed zien wat er grafisch mogelijk is met de Switch 2.
Dat een relatief groot deel van de beschikbare rekenkracht wordt voorbehouden aan de Switch 2 zelf, zou te maken kunnen hebben met enkele nieuwe features die de console rijk is: GameShare en GameChat. Die laatste hangt samen met de los verkrijgbare Nintendo Switch 2 Camera en laat je voicechatten en beeldbellen met mensen in je vriendenlijst. Dit werkt echt alleen met mensen in je vriendenlijst en je bepaalt ook vooraf welke vrienden je wel en niet mogen uitnodigen voor GameChat. Je kunt met maximaal twaalf mensen babbelen en maximaal vier mensen kunnen hun scherm met elkaar delen. Die schermen zie je dan onderin beeld tijdens het gamen, terwijl je babbelt via de ingebouwde microfoon, wat trouwens prima werkt. Nintendo beloofde vooraf al dat die mic alleen je stemgeluid oppikt en niet het geluid dat de game maakt via je tv-speakers en dat klopt.
GameChat en GameShare
GameChat is makkelijk genoeg in te stellen en te starten en lijkt ook te werken met diverse thirdparty camera’s. We hebben geen uitgebreide cameratest gedaan, maar enkele Logitech-webcams werken sowieso. Ben je eenmaal bezig, dan zie je onderin dus beelden van je vrienden. Dat kan alleen iemands gedeelde scherm zijn, of een shot van die persoon zelf, of een combinatie van beide. Leuk idee, maar de kwaliteit laat zeer te wensen over. Je kunt de camera de omgeving laten wegfilteren, zoals je dat misschien ook wel eens doet in een videovergadering, maar dat ziet er vrij belabberd uit. Tijdens het spelen kun je meekijken met het beeld van je vrienden, via kleine schermpjes onderin beeld. Klinkt leuk, maar de beeldkwaliteit is laag en de framerate is dat ook, dus het is soms amper goed te zien wat daar nou eigenlijk gebeurt.
Met dank aan collega-gamejournalist Bastiaan Vroegop
Hoewel het grappig is om even mee te spelen en je er best even mee kunt lachen, voelt GameChat voor mij te veel als een gimmick, die ook nog eens ouderwets en onhandig aanvoelt. Wanneer je met een groepje in een kamer zit, maar je wilt iemand toevoegen, moet je een nieuwe kamer starten. Ook ontbreekt de optie om met een GameChat-kamer een spel te starten, wat vanuit een party op Xbox of PlayStation wel allang kan. Het voelt daardoor vrij beperkt en ouderwets. Online spelende Nintendo-gamers zullen hun voicechats waarschijnlijk gewoon op Discord houden.
Games delen met vrienden
GameShare is in potentie een stuk interessanter. GameShare laat je als Switch 2-eigenaar games delen met andere Switch 2- en zelfs Switch 1-gamers. Een van de games die dat nu al doet is Split Fiction, maar het lijstje is verder nog vrij kort, met daarop de al wat oudere Super Mario 3D World + Bowser’s Fury en Super Mario Odyssey. Eind juli verschijnt Super Mario Party Jamboree Nintendo Switch 2 Edition + Jamboree TV. Dat lijkt mij bij uitstek een game die hier uitstekend voor is, maar dat duurt dus nog even. Mario Kart World had me trouwens ook echt heel fijn geleken, want dan kun je bijvoorbeeld allebei met een eigen Switch in Handheld Mode spelen als je dan samen speelt, maar die game ondersteunt GameShare niet.
Split Fiction doet dat dus wel en zelfs op de uitgebreidste manier. De andere speler heeft namelijk niet eens een Switch 2 nodig, want het werkt ook met een oude Nintendo Switch. Nintendo heeft de techniek hierachter niet uit de doeken gedaan, maar het lijkt erop dat de host Switch 2 de game naar de andere Switch streamt. Dat moet haast wel, want de oude Switch is zelf niet krachtig genoeg om Split Fiction lokaal te draaien. De game speelt niet anders dan wanneer je op een andere manier samenspeelt. Wel is het zo dat Split Fiction deze feature zelf al had op andere platformen, dus voor de game zelf is deze feature niet nieuw, maar het illustreert wel de potentie van GameShare.
Online lidmaatschap nodig
Let er trouwens op dat je normaal gesproken voor zowel GameChat als GameShare een Nintendo Online Membership nodig hebt. Op dit moment geldt er nog een uitzondering, want GameChat is tot eind maart 2026 gratis beschikbaar en vereist dus nog geen lidmaatschap, maar na die tijd verandert dat.
Mario Kart World en oudere games
Een nieuwe spelcomputer kan nog zo veel leuke, nieuwe features in huis hebben, maar is tegelijkertijd ook nog maar zo goed als de games die er op te spelen zijn. Die zijn er voor de Switch 2 in drie verschillende smaken. In de eerste plaats heb je games die nieuw en exclusief zijn voor de Switch 2, zoals Mario Kart World. Dan heb je een groep games die speciaal is aangepast voor de Switch 2. The Legend of Zelda: Breath of the Wild en Tears of the Kingdom hebben een upgrade gekregen, maar ook multiplatformgames als Hogwarts Legacy, Cyberpunk 2077 en Split Fiction zijn dus beschikbaar, terwijl ze dat niet waren voor de oude Switch. En dan zijn er nog gewone Switch-games die door backwards compatibility speelbaar zijn op de Nintendo Switch 2.
Geralt profiteert mee
Die laatste groep games heeft geen speciale upgrade gehad, maar profiteert alsnog wel van de sterkere hardware. Een goed voorbeeld is The Witcher III: Wild Hunt. Dat spel verscheen in 2019 voor de Switch en die versie kun je ook op de Switch 2 spelen. Het is te zien dat er geen speciale patch overheen is gegaan, want voor een Switch 2-game zou dit er erg matig uitzien. Maar: het is alleen al doordat het beeld op je tv nu upscaled 4k is, ziet het er meteen wat scherper uit dan op de oude Switch, zoals onderstaande clip laat zien. Bovendien had de Switch af en toe moeite om de framerate op peil te houden. In onze testclip is geen verschil in framerate te zien, maar in latere stukken van de game, wanneer Geralt grotere steden bereikt, merk je dat de Switch 2 de framerate stabieler en dichter op de 30fps weet te houden.
Mario Kart World
Dat is fijn, maar niet de reden om een Switch 2 in huis te halen. Voor veel mensen zal die reden op dit moment vooral Mario Kart World zijn. Over die game publiceren we de komende weken nog een aparte review, dus ik houd het hier even kort. De game bewijst namelijk een prima uithangbord voor de Switch 2 te zijn. De grote, open wereld, de mogelijkheid om met 24 spelers te spelen en de prachtige visuele effecten zorgen ervoor dat Nintendo een prima visitekaartje afgeeft. Ik heb er inmiddels vele uren aan Grand Prix, knock-outrally en losse online races op zitten en ik verveel me nog lang niet.
Toch voelt Mario Kart World in eerste instantie wel als Mario Kart 8 Deluxe. De menustructuur, de algemene look van het spel en de manier waarop je de karts bestuurt, lijken veel op hoe dat allemaal in Mario Kart 8 Deluxe al was. En jawel: de mensen op de Tweakers-redactie die het best waren in Mario Kart 8 Deluxe, zijn ook het best in Mario Kart World. Marc van Lom, teamlead bij ons testlab, rijdt over het algemeen nog steeds vooraan. Dus ken je Mario Kart 8 Deluxe goed, dan heb je Mario Kart World vrij snel in de vingers.
Niet alleen 'meer van hetzelfde'
Toch zou ik dit niet willen wegzetten als ‘meer van hetzelfde’. Mario Kart World doet namelijk nog zoveel meer. Dat begint dus al met die grote, open wereld. Je kunt er vrij in rondrijden, alleen of samen met vrienden, en op zoek gaan naar allerlei collectibles, missies en shortcuts die je kunt gebruiken in races. Tijdens Grand Prix-races, maar zeker tijdens de nieuwe knock-outrallies, rijd je niet simpelweg rond op circuits, maar ook door de gebieden die ertussen liggen. Kennis over dat gebied, met dus de shortcuts, kan heel handig zijn. Knock-outrally is een nieuwe spelmodus, die de Mario Kart-actie in een nieuw, spannend vormpje giet. Per checkpoint vallen er vier racers af, tot er op het laatst vier karters strijden voor de winst. De race naar zo’n checkpoint zorgt voor een verhoogde hartslag, zeker als je nét binnen of buiten de limiet zit.
Tijdens het racen zul je ook merken dat er een en ander veranderd is in de gameplay. Sliden blijft zorgen voor boosts, maar je kunt die nu ook op andere manieren opbouwen, zelfs wanneer je rechtdoor gaat. Daarnaast kun je ook wallrides en grinds uitvoeren en daarmee kun je shortcuts bereiken die je op een normale manier niet zou kunnen bereiken. Ik merkte hier dat de normale manier van spelen echt flink ingebakken zit en het met moeite kost om de nieuwe trucs goed toe te passen, maar dat is natuurlijk ook een kwestie van tijd en oefenen.
/i/2007544440.png?f=imagearticlefull)
Visueel brengt Mario Kart World zeker een stap vooruit ten opzichte van zijn voorganger. Alleen al het feit dat er een grote, open wereld wordt neergezet, maakt indruk, maar tijdens het racen ziet de game er ook een klap beter uit. Logisch natuurlijk: op de handheld draait de game in een hogere resolutie en op een hogere framerate en datzelfde geldt voor de Docked Mode. De scherpere look staat het spel erg goed, maar het zijn de kleuren en de speciale effecten die de show stelen. Er gebeurt tijdens races ontzettend veel tegelijk en dat komt allemaal probleemloos op je scherm of tv. Mijn persoonlijke favoriet is dan ook de erg geslaagde nieuwe versie van de Regenboogbaan, waar het samenspel van speciale effecten en kleuren een hoogtepunt bereikt. Al met al heeft de Switch 2 in Mario Kart World een prima launchgame. Zoals gezegd komen we volgende week uitgebreider terug op Mario Kart World, want de eerste écht nieuwe Mario Kart sinds Mario Kart 8 op de Wii U, verdient natuurlijk zijn eigen review.
Nintendo Switch 2 Welcome Tour
Een andere game die exclusief beschikbaar is voor de Nintendo Switch 2 is, uiteraard, Nintendo Switch 2 Welcome Tour. Dit is een game waarin je over delen van de Switch rondloopt. Je begint op de linker Joy-Con en verplaatst je zo via het scherm en de andere Joy-Con naar het dock, de straps en andere accessoires. Op al die onderdelen vind je quizjes, techdemo’s en minigames die ontworpen zijn om de nieuwe features van de console in de schijnwerpers te zetten. Daar slaagt het spel uitstekend in. Zeker de mogelijkheden van de nieuwe Joy-Cons weten in de Welcome Tour echt indruk te maken. De minigames zijn ook echt leuk om te doen. De game slaagt dus in zijn opzet. Het enige is dat dit een kennismakingsspelletje voor een nieuwe console is. PlayStation stopte zijn versie van zo’n spel, Astro’s Playroom, gratis bij de PlayStation 5. Wellicht dat dat mijn mening hierin nu dan beïnvloedt, maar tien euro vragen voor dit spel voelt een tikkeltje onnodig.
:strip_exif()/i/2007544448.jpeg?f=imagearticlefull)
Cyberpunk 2077, Zelda en meer op Switch 2
Dan zijn er dus nog de games die niet per se exclusief zijn voor de Switch 2, maar die wel een speciaal voor de Switch 2 gemaakte versie hebben. Uit Nintendo’s eigen stal heb je bijvoorbeeld The Legend of Zelda: Breath of the Wild en Tears of the Kingdom, die je in verbeterde vorm op de Switch 2 kunt spelen. Onder meer Hogwarts Legacy en Civilization VII hebben ook zo’n update, terwijl games als Split Fiction en Cyberpunk 2077: Ultimate Edition hun Nintendo-debuut maken op de Switch 2.
Split Fiction blijft visueel achter
Om de mogelijkheden van de Switch 2 een beetje in te kunnen schatten en uit te kunnen proberen, heb ik me vooral op die laatste twee games gericht. In het stuk over GameShare kon je al lezen dat Split Fiction die functie ondersteunt en daardoor dus interessant was. Ik heb echter ook vrij recent de PS5-versie van dat spel gespeeld, wat het voor mij makkelijk maakt om ze te vergelijken. Dat deed wel even pijn, want de Switch 2-versie blijft op audiovisueel vlak behoorlijk ver achter bij de andere versies. De game is ook flink minder scherp en de framerate laat ook te wensen over. Zou dit zijn omdat de game ook op een Switch 1 afgespeeld moet kunnen worden? Geen idee, maar feit is dat dit, puur kijkend naar de graphics en de prestaties dus, voor mij de grootste tegenvaller is van de games die ik tot nu toe gespeeld heb op de Switch 2.
Nee, dan Cyberpunk 2077. Waar Split Fiction even zorgde voor vrees voor wat de Switch 2 nou echt kan, daar wist de game van CD Projekt Red me weer gerust te stellen. De game ziet er op Nintendo’s nieuwe console namelijk prima uit. Zeker wanneer je in Docked Mode speelt en hdr aan hebt staan, oogt Cyberpunk 2077: Ultimate Edition echt prima. Wanneer de snelheid hoger komt te liggen en de hardware harder moet werken, zie je wel dat de game op een veel lagere resolutie wordt gerenderd en er daarna upscaling tegenaan wordt gegooid. Zo af en toe is dat effect net sterker aanwezig dan lekker is, maar over het algemeen stoort het niet.
Speel je op een tv, dan doe je dat standaard in de Quality Mode, die 30 frames per seconde als target heeft en die in grote lijnen ook wel weet vast te houden. De Performance Mode vereist een 120Hz-televisie, anders kun je deze modus niet selecteren. Dat doet vermoeden dat deze modus in 40fps draait. Dit heb ik zelf niet kunnen testen, maar wordt door tests van anderen wel bevestigd. In Handheld Mode profiteert de game van de variabele refreshrate van het scherm, die zorgt dat het beeld vloeiend blijft ogen.
Inputlag lastig bij muisbesturing
Cyberpunk 2077: Ultimate Edition ondersteunt ook de muisfunctie van de Joy-Cons. Je kunt dan bijvoorbeeld de linker Joy-Con gebruiken om rond te lopen, maar dan met de rechter Joy-Con mikken terwijl je hem als muis gebruikt. Dat werkt goed, al zijn er wel wat dingen om je van bewust te zijn. Ik zou het bijvoorbeeld fijn vinden als de controls dan ook veranderen naar een logischere lay-out voor een muis. Je wijsvinger ligt op de ZR-knop, die heel logisch als linkermuisknop voelt, maar ‘A’ blijft de knop om dingen mee te selecteren. Dat kun je vast ergens handmatig aanpassen, maar dat is dan weer onhandig als je terugschakelt naar de normale Handheld Mode. Ook moet je even letten op de inputlag van je tv. Ik speelde even op een tv met heel hoge inputlag en dat voelt met een muis echt niet fijn. Met controller wel dan? Nou ja, ook niet, maar een muis gebruik je meestal in combinatie met relatief snelle monitors. Dan valt het extra op als je cursor ineens heel traag reageert op je input en voelt het een stuk minder fijn.
Hyrule in upscaled 4k en 60fps
Wat de launchline-up laat zien, is dat de Switch 2 behoorlijk wat potentie in huis heeft, die nog niet ten volle benut wordt. Zo laten de Zelda-games bijvoorbeeld zien hoe fijn het is om ineens in upscaled 4k en op 60fps door Hyrule te banjeren, maar laat die game weer te wensen over als het om de hdr-effecten gaat. Die maken een stuk minder indruk dan wat ze doen voor Cyberpunk. Ergens misschien wel logisch: je kunt hdr-effecten er prima later in patchen, maar je kunt je afvragen of dat net zo effectief is als een game maken waarvan je bij voorbaat al weet dat er een hdr-optie in zal zitten. Verder heeft de line-up natuurlijk maar twee games die écht nieuw zijn, dus ik ben ook wel benieuwd wat er mogelijk zal zijn als er meer games verschijnen die specifiek voor de Switch 2-hardware zijn ontwikkeld.
Conclusie
Dat waren best veel woorden om te zeggen: de Nintendo Switch 2 is een typische Nintendo-console en een logische volgende stap voor gamers die graag Nintendo-games spelen. Het is al jaren zo dat je een spelcomputer van Nintendo primair koopt voor de eigen exclusives van Nintendo. Die kun je immers nergens anders op spelen. Dat je een Switch 2 nodig hebt voor Mario Kart World en te zijner tijd ook voor de volgende Mario, de volgende Zelda en de natuurlijk al op de kalender staande komende Donkey Kong- en Metroid-games, is voor veel gamers waarschijnlijk al voldoende motivatie om de console hoe dan ook in huis te willen halen. Dat je er nu dan ook games als Split Fiction en Cyberpunk 2077 op kunt spelen, is daarbij een fijne bonus.
Met de Switch 2 zet Nintendo een stap naar het heden. Het is immers voor het eerst dat een Nintendo-console 4k-output heeft of dat er hdr mogelijk is. Verwacht daar op het scherm van de Switch 2 zelf niet te veel van, want dat edgelit-lcd-scherm is simpelweg niet in staat om dat goed te kunnen doen. Samen met een gebrek aan innovatie bij de thumbsticks vormt dat scherm het grootste minpunt van de Switch 2. Het lijkt logisch dat er op termijn een versie met een oledscherm zal komen, maar dat kan natuurlijk nog jaren duren.
Over de rest van het apparaat ben ik zeer te spreken. De nieuwe Joy-Cons zijn wat groter en liggen, samen met het wat robuuster aanvoelde apparaat zelf, lekker in de hand. De nieuwe rumble geeft meer detail en de muisfunctie is bij diverse games echt een meerwaarde. Voor de toekomst zou het mooi zijn als de hardware nog wat verder doorontwikkeld wordt, vergelijkbaar met hoe dat bij de Switch ging, die daardoor met name flink vooruit ging op het gebied van accuduur. Dat is een verbetering die de Switch 2 nog wel kan gebruiken, want na 2,5 uur Mario Kart World moet je console wel weer aan de lader. Dat is niet meteen een probleem, maar wel iets dat de komende jaren nog best verbeterd zou kunnen worden. Daar zou je op kunnen wachten, ook wetende dat er dan een bredere line-up zal staan met meer exclusieve titels, maar wie de Switch 2 nu al in huis haalt, doet zeker geen miskoop.
Redactie: Jurian Ubachs, Eric van Ballegoie, Tomas Hochstenbach Eindredactie: Monique van den Boomen Video: Mark van der Kruit, Jasper Janssen Foto's: Luke van Drie