Een recente update voor de Switch 2 veroorzaakte problemen met thirdpartydocks. Sommige gebruikers zien hierin een moedwillige actie van Nintendo. Terwijl dockmakers met eigen firmware-updates komen, leggen juristen aan Tweakers uit dat consumenten geen fix van Nintendo hoeven te verwachten.
"Het is eigenlijk heel simpel", begint jurist Charlotte Meindersma haar uitleg. De regel is dat fabrikanten niet mogen verbieden dat andere bedrijven compatibele producten uitbrengen, vertelt zij. Als praktijkvoorbeeld noemt ze Nespresso-koffiemachines en koffiecups daarvoor van derde partijen. In principe mag dat, ook als er daardoor risico zou zijn dat de werking van een apparaat wordt aangetast. "Het risico ligt bij jou als consument."
Risico ligt bij de koper
De fabrikant van het apparaat valt dan door de gebruiker niet aan te spreken op eventuele schade of disfunctioneren. Een consument kan niet bij die leverancier terecht voor een fix of schadevergoeding, ook niet als er sprake is van problemen na een verandering door de fabrikant. Zoals de firmware-update voor de Switch 2 in het recente geval van thirdpartydocks, die problemen kregen na installatie van de door Nintendo uitgebrachte update voor zijn gameconsole.
Ict-jurist Arnoud Engelfriet beaamt dat een gebruiker geen verhaal kan halen bij Nintendo. Hij stelt dat er juridisch niets onrechtmatigs is aan een update die de werking van thirdpartydocks hindert of verstoort. Als het tenminste 'gaat om een 'gewone' upgrade door Nintendo en inderdaad geen bewuste poging om compatibele producten de pas af te snijden'.
Volgens hem is 'zonder nader inzicht in het hoe en waarom' het zetten van juridische stappen 'vrijwel onmogelijk'. "De kern is dat je iemand iets moet verwijten, en dat het niet werkt is daarvoor te weinig." De jurist legt uit dat Nintendo niet groot genoeg is om onder de Europese Digitaledienstenverordening (DSA) aangemerkt te worden als zeer groot online platform. Zo'n classificatie zou extra eisen stellen aan transparantie en openheid van het platform.
Doordat Nintendo niet groot genoeg is, valt het bedrijf dus onder reguliere regels. Engelfriet vertelt dat je als consument niet kunt verwachten dat Nintendo bij upgrades 'rekening houdt met hoe jouw thirdpartyproduct werkt, tenzij de fabrikant daarvan expliciet heeft gemeld van wel'.
Niet in de kleine lettertjes
Meindersma stipt dit expliciete noemen ook aan en betrekt het op de makers van docks. Zo'n derde partij kan van het eigen product aangeven dat het compatibel is met het hoofdproduct in een bepaalde toestand, zoals een revisie van de hardware of een specifieke firmwareversie. Als daar niet of niet meer aan wordt voldaan, bijvoorbeeld door een nieuwere versie van de firmware, zou de werking niet meer gegarandeerd zijn.
Zulke informatie over compatibiliteit mag niet ergens in de kleine lettertjes van een gebruiksovereenkomst staan, zegt Meindersma. Dit is namelijk informatie die van belang is voor een aankoopbeslissing en daarmee een zogeheten kernbeding. Dus tenzij een fabrikant van een dock duidelijk aangeeft dat dat product werkt met een Switch 2 op versie x of y van de firmware, kan de koper ervan uitgaan dat het product compatibel is.
Een firmware-update van Nintendo kan die compatibiliteit dus aantasten. Consumenten kunnen de fabrikant van de gameconsole daar niet op aanspreken. Het bedrijf heeft formeel geen uitspraken gedaan over gegarandeerde werking of compatibiliteit van derde producten. Engelfriet zegt dit ook in zijn uitleg aan Tweakers: "Ook Nintendo zul je als koper van een Switch 2 niet kunnen aanspreken, zij hebben niet beloofd dat deze zal werken met de thirdpartycomponenten."
Eerste aanspreekpunt
Meindersma noemt nog de hypothetische uitzondering als Nintendo consumenten zou hebben gewezen op bepaalde docks. Daarmee zou het bedrijf impliciet een belofte van compatibiliteit doen, wat consumenten dan wat meer rechten zou geven bij die fabrikant van het hoofdproduct.
Dan nog is het eerste aanspreekpunt bij problemen de derde partij; de makers van docks voor de Switch 2. Vervolgens kan dat bedrijf in overleg gaan met Nintendo om het ontstane probleem op te lossen. Wanneer dat geen oplossing oplevert, zou een consument alsnog bij Nintendo kunnen aankloppen. Dat speelt pas in een heel laat stadium van een probleemsituatie, aldus Meindersma.
Aanspraak kunnen maken op een fix stuit nog wel op de beperkende factor van de leeftijd van het product in kwestie en de omloopsnelheid van de technologie. Als er sprake is van snelle opeenvolging van techproducten, dus nieuwe consolegeneraties in dit geval, kan de tijd beperkt zijn waarin een consument aanspraak kan maken op fixes voor problemen. Voor een te oud product zijn geen oplossingen meer te verwachten voor ontstane problemen.
De criteria voor omloopsnelheid en daarvan afgeleide leeftijd zijn niet vastgelegd en ook niet echt hard te bepalen. Meindersma stelt dat 'redelijkheid' een rol speelt voor de periode waarin problemen opgelost horen te worden. Ze spreekt voorzichtig van 'een paar jaar'. Daarna moet een consument 'niet meer zeuren'.
Redelijkerwijs valt er wel wat overlap qua tijd te verwachten tussen oude en nieuwere techproducten, vult ze aan. Na de release van een nieuwe generatie mag de consument zeker nog goede werking van producten van de voorgaande generatie verwachten. Dat omvat dus ook het oplossen van problemen, ook als die later pas ontstaan. Voorlopig is deze beperkende factor niet aan de orde voor de Switch 2; die kwam in juni dit jaar uit.
Fix, geld terug, of vervanging?
Resteert nog de vraag waar een consument precies aanspraak op kan maken bij problemen, binnen de redelijke periode op basis van productleeftijd en omloopsnelheid van technologie. Een update voor de disfunctionerende dock die de problemen corrigeert? Of het geld van die aankoop terug? Of een vervangend, eventueel nieuwer product?
Het belangrijkste is volgens Meindersma dat het weer gaat werken, waarmee ze doelt op een fix. Een fabrikant van een thirdpartyproduct hoeft zo'n corrigerende update niet stante pede aan te bieden. Ook hier geldt 'redelijkheid', legt de jurist uit. Een fix moet 'binnen een redelijke termijn, bijvoorbeeld een maand' beschikbaar komen. Die volgens haar 'ook arbitraire' periode is mede in verband met de benodigde ontwikkel- en testtijd voor een update.
Daarbij moeten derde partijen, zoals in dit geval fabrikanten van thirdpartydocks, wel transparantie betrachten. Zij hebben niet alleen de verplichting om binnen een redelijke termijn met een fix te komen, vertelt Meindersma, maar ze moeten consumenten daar ook over informeren. 'In ieder geval niet stilzitten', maar aan een eigen update werken en aangeven dat ze daaraan werken.
Redactie: Jasper Bakker • Eindredactie: Monique van den Boomen
:strip_exif()/i/2007839818.jpeg?f=imagenormal)