Liveservicesucces
Helldivers 2
Laat je niet misleiden door de trailers: Helldivers 2 biedt meer dan schreeuwende soldaten en explosies. Natuurlijk draait dit coöperatieve schietspel óók om hectische veldslagen en alle rondvliegende ledematen die daarmee gepaard gaan, maar met zijn diepgaande teamtactieken en verrassende wapenarsenaal is Helldivers 2 meer dan een domme knalgame. Er zijn bovendien maar weinig games waarin een plan of tactiek zo spontaan kan escaleren als in Helldivers 2. Soms is dat hilarisch, soms zenuwslopend. Wat je aan de frontlinie te wachten staat, is in elk geval altijd een verrassing. Helldivers 2 is daarom maar moeilijk weg te leggen, maar dat gegeven zorgt óók voor overvolle servers. Dat is op dit moment een gigantisch probleem. Plots progressieverlies en ellenlange wachttijden zijn aan de orde van de dag. Tijdens drukke momenten start de game niet eens op of is het schier onmogelijk om voorbij het startmenu te komen.
PlayStation-fabrikant Sony gaat inzetten op liveservicegames. Dat zijn online multiplayergames die ‘oneindig’ worden ondersteund met nieuwe content om je aan het spelen te houden. Het verdienmodel van dat soort spellen leunt meestal op microtransacties of abonnementen in de vorm van ‘season passes’. Sony is van plan om tot en met maart 2026 zes liveservicegames uit te brengen. Het zouden er eigenlijk twaalf zijn, maar dat aantal werd eind vorig jaar gehalveerd. Helldivers 2 is de eerste liveservicegame van Sony sinds het bedrijf die strategie aankondigde, maar deze game zal absoluut niet de laatste zijn.
Het waarom laat zich raden. Liveservicegames zoals Fortnite, Genshin Impact, Roblox en Sea of Thieves zijn een groot succes, maar bedrijven kennen ook de gevaren van het liveservicemodel. Een heleboel liveservicegames halen de gewenste - lees: rendabele - spelersaantallen niet. Als gevolg daarvan wordt het stapeltje met doodgebloede liveservicegames hoger en hoger. Voor Sony zijn liveservicegames bovendien onontgonnen terrein. Zulke spellen zijn nooit een steunpilaar van Sony’s eigen gameaanbod geweest. De succesvolste games uit de stal van Sony zijn verhalende singleplayeravonturen.
Gamers hebben daarom verdeelde meningen over Sony’s interesse in liveservicegames. ‘Weer een uitgever die snel probeert te cashen op het succes van Fortnite’, is vaak het sentiment. Toch kun je dat over Helldivers 2 niet zeggen. Sony heeft Arrowhead Game Studios maar liefst acht jaar de tijd gegeven om deze game te ontwikkelen. Daarnaast leunt Helldivers 2 op een relatief gezond verdienmodel. Er zijn geen microtransacties die je opeens sterker maken dan niet-betalende spelers. De ontwikkelaar heeft al meermaals aangegeven dat zo te willen houden.
Ongeacht in welk kamp je als gamer zit: Helldivers 2 zorgt voor geweldige pr voor Sony’s nieuwe liveservicestrategie. Het spel is een schot in de roos en geniet zowel op de pc als de PlayStation 5 een vlammende start. Sterker, nog nooit is een PlayStation-game op Steam door zoveel mensen tegelijkertijd gespeeld. Eerder deze week had Helldivers 2 meer dan 400.000 gelijktijdige spelers op Valve’s platform. Dat zijn er pakweg 270.000 meer dan Sony’s vorige recordhouder, het verhalende singleplayeravontuur God of War.
Overvolle servers
Helaas heeft die populariteit ook nadelen. De servers kunnen het hoge spelersaantal amper aan. Wie Helldivers 2 speelt, heeft systematisch last van lange wachttijden, het verliezen van ervaringspunten of het niet kunnen vinden van potjes en andere spelers. Ontwikkelaar Arrowhead zegt druk bezig te zijn om die problemen op te lossen, maar op het moment van schrijven merkten we daar weinig van. Afgelopen weekend konden veel spelers de game niet eens opstarten vanwege de overvolle servers. Ze kregen louter een zwart scherm te zien. Zonde, want als Helldivers 2 werkt, biedt het een multiplayerervaring die je bij weinig andere games zult treffen.
Simpele structuur
In Helldivers 2 speel je een Helldiver, een soldaat van de ‘laatst overgebleven aanvalslinie’ in het sterrenstelsel. Je thuisplaneet Superaarde wordt bedreigd door robots en insectachtige aliens. Het is aan jou om het universum te onderwerpen aan vrede en democratie. Dat doe je schietend, scheldend en zonder moeilijke vragen over ethiek te stellen. Mocht de bijtende spot je ontgaan: Helldivers 2 is zo goed als een kopie van Starship Troopers uit 1997, de satirische oorlogsfilm van Paul Verhoeven.
Cynische oneliners
Sommige vijanden in Helldivers 2 lijken zo uit de film te zijn weggelopen. Daarnaast zit de game bomvol cynische oneliners over de ronkende Amerikaanse oorlogsmachine, zoals ‘How about a nice cup of Liber-tea? Democracy baby!’ De game windt geen doekjes om zijn inspiratiebron, maar verwacht er niet te veel van. Zo zit er amper verhaal in Helldivers 2. De game legt niets uit over de setting, spelwereld en de verschillende vijanden en planeten.
/i/2006468050.png?f=imagearticlefull)
Een kniesoor die daar wat om geeft. Helldivers 2 is immers een actiegame pur sang. Coöperatieve knalgameplay, samenspel met maximaal drie anderen, lichte rpg-mechanieken: de gehele game staat in dienst van kogelregens en artillerie. Het startpunt van al dat geweld is je eigen ruimteschip. Daar koop je upgrades, kies je speciale krachten, kun je vrienden uitnodigen, kies je een wapenarsenaal en bepaal je het uiterlijk van je Helldiver. Daarnaast kies je in het ruimteschip de missie die je wilt spelen en op welke van de tien moeilijkheidsgraden je dat wilt doen.
Niet leuk in je eentje
Die missies kun je samen met maximaal drie anderen spelen. Je kunt er ook in je eentje op uit, maar dat raden we af; de moeilijkheidsgraad wordt namelijk niet afgestemd op het spelersaantal. Als je zonder teamgenoten speelt, word je min of meer gedwongen om op de laagste moeilijkheidsgraden te spelen. Dat leidt tot trage progressie. Eigenlijk is het opvallend dat de game überhaupt de optie biedt om solo te spelen. De chaotische en onvoorspelbare momenten die Helldivers 2 zo leuk maken, blijven daarbij immers uit.
Helldivers 2 is dus op z’n best als je met anderen speelt. Het liefst speel je deze game met vrienden, maar hij biedt ook meer dan genoeg plezier als je je teamgenoten niet kent. Via een radiaal menu kun je teamgenoten uitgebreide commando’s of aanwijzingen geven. Dat maakt communicatie zonder microfoon ontzettend makkelijk, bijvoorbeeld als je bij je teamgenoten wilt aangeven welke vijanden moeten worden aangevallen of waar jij naartoe wilt in het level. Of je teamgenoten daadwerkelijk naar je luisteren, is natuurlijk een ander verhaal.
Enerverende chaos
Helldivers 2’s grootste charme is dat de actie op ieder moment kan escaleren. De chaos is even zenuwslopend als hilarisch. Het ene moment hoor je je teamgenoten gillen omdat er hordes robots op ze afstormen, een moment later regent het ledematen omdat diezelfde teamgenoten per ongeluk artillerie op zichzelf hebben ingeroepen. In deze game zit een foutje in een klein hoekje, zeker omdat friendly fire niet kan worden uitgeschakeld. Zelfs een gecoördineerd plan kan daardoor uitlopen in een pandemonium.
Het regent op sociale media gifjes van de onvoorspelbaarste scenario’s. Vijanden die granaten terugslaan, gigantische insecten die elkaar onderkotsen met gif, nucleaire explosies die niet bepaald gepland zijn: Helldivers 2 is een aaneenrijging van onverwachte situaties. Dat is geen toeval; de game is ontworpen met die chaos in het achterhoofd. Het is in principe de bedoeling dat er af en toe teamgenoten sneuvelen door een van de tientallen airstrikes, automatische drones en andere raketten.
/i/2006468070.png?f=imagearticlefull)
Balans tussen hectiek en diepgang
Helldivers 2 is wellicht chaotisch, maar de actie vindt een goede balans tussen die hectiek en diepgang. Je ziet online bijvoorbeeld al ongeschreven regels ontstaan, zoals het samen afstemmen van artillerie en het plaatsen van geautomatiseerde kanonnen buiten de looplijnen. Wanneer je als team een tactiek smeedt die werkt, bijvoorbeeld door op hetzelfde moment een aanval in te zetten, is de bevrediging gigantisch. Zeker op hogere moeilijkheidsgraden loont het dus niet om als een Rambo rond te rennen.
Ook het schieten heeft verrassend veel diepgang. Zo kun je op ieder willekeurig moment wisselen tussen een derdepersoonsperspectief en het eerstepersoonszicht door je vizier. Er zijn ook veel leuke wapensoorten om uit te kiezen, zoals shotguns, sluipschuttersgeweren en submachinegeweren. Er zijn zelfs wapens die je alleen kunt bedienen als een teamgenoot je bijstaat. De weerstand en terugslag van de wapens is overigens redelijk mild, maar geweren hebben alsnog een zware militaire feel. Zelfs pistolen voelen krachtig aan.
Het is moeilijk in woorden te vatten, maar je voelt bij alle wapens de impact van je kogels. Wat ook meehelpt aan dat 'goede gevoel' is dat doodgeschoten vijanden uiteenspatten als een soort ballon van vuur of bloed. Zeker als je tegen gigantische insecten vecht, zit je aan het einde van een missie van top tot teen onder de groene lichaamssappen. Goor? Absoluut. Maar zeker ook bevredigend.
Techniek en herspeelbaarheid
Op de presentatie van al dat geweld valt weinig aan te merken. Hoogstwaarschijnlijk draait Helldivers 2 op Arrowheads eigen versie van de inmiddels opgeheven Autodesk Stingray-engine. Hoe dat precies zit, laat de studio een beetje in het midden.
De pc-versie is degelijk geoptimaliseerd, maar wees er wel van bewust dat DLSS, de slimme upscalingtechniek van Nvidia, niet wordt ondersteund. Dat geldt ook voor AMD’s FSR2. Vermoedelijk zit FSR1 ingebakken in Helldivers 2, maar de ontwikkelaar doet daar geheimzinnig over. Op de PlayStation 5 kun je kiezen tussen de inmiddels welbekende performance- en kwaliteitsmodi. In de kwaliteitsmodus draait de game zonder opvallende haperingen in een hoge resolutie met dertig frames per seconde. In ‘performance’ wordt de resolutie merkbaar teruggeschroefd. Daar krijg je een redelijk stabiele zestig frames per seconde voor terug.
Explosies en bombardementen maken indruk
Technisch biedt Helldivers 2 eigenlijk maar weinig om over naar huis te schrijven, zeker in vergelijking met met veel andere games uit Sony’s stal. Dat wil niet zeggen dat de game visueel geen indruk maakt; in het heetst van de strijd schittert hij. Opspattend zand, de vele particles na explosies, de opvallend realistische belichting na een bombardement: het zijn momenten waarop Helldivers 2 even mooi als beangstigend kan zijn. Deze multiplayergame brengt de intensiteit van het slagveld overtuigend naar je beeldscherm, een beetje zoals het veel realistischere Hell Let Loose.
/i/2006468062.png?f=imagearticlefull)
Ook de audio draagt bij aan die intensiteit. De bas rommelt lekker lang door na een flink bombardement en de hoge tonen van voorbij suizende kogels blijven continu dreigend. Wel is het soms moeilijk om te horen waar al dat geluid precies vandaan komt, ook als je de juiste output - surround, stereo, headset, et cetera - hebt geselecteerd in de instellingen. Dat komt natuurlijk ook omdat Helldivers 2 steeds weer iets nieuws op je afvuurt, letterlijk.
Herspeelbaarheid
De vraag die resteert lijkt simpel: hoelang blijft zoveel chaos echt leuk? Na ongeveer dertig uur spelen zijn we de omgevingen, vijanden en missies in elk geval nog niet moe. Er is er meer dan genoeg variatie op het strijdtoneel. Op sommige planeten vecht je tegen gigantisch ongedierte in de sneeuw, terwijl je het aan de andere kant van het sterrenstelsel opneemt tegen Terminator-achtige robots in een Vietnam-achtige junglesetting.
De missies zijn een ander verhaal. Ze komen er eigenlijk altijd op neer dat je op robotten of buitenaards ongedierte moet schieten. Soms moet je een bom laten ontploffen of een nestje met eieren uitschakelen, maar in de kern draait alles om 'schieten op alles wat beweegt'. Is dat erg? Op dit moment niet. De onvoorspelbare actie vangt veel van die herhaling tijdens de missies op. Maar de vraag blijft hoe lang het allemaal leuk blijft.
De fundering van Helldivers 2 is weliswaar fantastisch, maar de game is meer dan zijn fundering. Helldivers 2 is een liveservicegame. En liveservicegames moeten zich over een langere periode bewijzen. De levensvatbaarheid van Helldivers 2 valt of staat bij de aanvoer van nieuwe content. Ontwikkelaar Arrowhead Game Studios belooft snel duidelijkheid te scheppen over het toekomstige liveservicetraject van de game. In de tussentijd is Helldivers 2 een van de leukste, uniekste multiplayershooters die we in lange tijd voorbij zagen komen. Om hem te spelen, moet je door de volle servers echter wel eerst voorbij het hoofdmenu zien te komen.
Conclusie
In de kern is deze coöperatieve online multiplayershooter vrij simpel opgezet. Wat je in trailers ziet, is wat je krijgt: een chaotische teamgame die je met drie vrienden kunt spelen en waarin je je magazijnen leegt op tegenstanders. Wat je niet in die trailers ziet, is hoe onvoorspelbaar die gevechten zijn. Helldivers 2 weet je ieder potje weer op de een of andere manier te verrassen. Geen enkel doordacht plan in deze game is waterdicht, mede door je teamgenoten. Op die plotse momenten van onverwachte chaos schittert Helldivers 2. Werkt je zorgvuldig uitgestippelde tactiek wel? Dan is de voldoening grandioos.
Zeker op hogere moeilijkheidsgraden is Helldivers 2 behoorlijk diepgaand als het op het afstemmen van elkaars speciale krachten en bombardementen aankomt. Ook het schieten leent zich voor genoeg mechanische diepgang. Op het moment van schrijven valt er over de hoeveelheid content en afwisseling nog niet te klagen, maar hoelang nog? Helldivers 2 is een liveservicegame en moet zich op dat vlak nog bewijzen. Bovendien kleeft er op dit moment een nadeel aan de ‘altijd online’-structuur van deze game. Door de drukte valt de connectie met servers soms weg. Sterker nog, soms is het niet eens mogelijk om de game op te starten.
Daarnaast is het enorm frustrerend dat de game af en toe je voortgang niet opslaat. Hopelijk wordt dat kritiekpunt snel opgelost. Want als Helldivers 2 werkt, is het een van de leukste online games in lange tijd. Wel een kleine kanttekening: als je van plan bent om deze game solerend te spelen, zonder teamgenoten, dan raden we hem af. Bij die manier van spelen is Helldivers 2 namelijk veel minder leuk.