Elf luxe in-ears Round-up - Noisecancelling en transparantiemodus

We hebben de noisecancelling van deze elf in-ears subjectief getest tijdens het stofzuigen en in de buitenlucht, maar ook met objectieve metingen in onze geluiddichte ruimte. Daarbij gebruikten we ons audiotesthoofd, een luidspreker waarover we witte ruis afspeelden en audiometingssoftware Room EQ Wizard. Eerst maten we het niveau van de ruis via ons kale testhoofd. Dit leverde de zogenoemde baseline op; dit is de rode lijn in de grafieken bij dit onderdeel. Vervolgens hebben we elk model in-ear steeds twee keer doorgemeten via de oren van ons testhoofd: eerst uitgeschakeld om de passieve noisecancelling te meten, en vervolgens ingeschakeld met anc aan om de actieve demping in kaart te brengen. De passieve en actieve ruisdemping hebben respectievelijk een blauwe en een groene lijn in onderstaande grafieken.

Afspeelvolume beteugelen

Onze metingen laten zien dat vrijwel alle geteste modellen het op zijn minst redelijk doen. Maar de Bose QuietComfort Ultra Earbuds steken er toch wel met kop en schouders bovenuit, omdat die zowel in de lagere als in de middenregionen de meeste ruis weten tegen te houden. Ze worden op de voet gevolgd door de WF-1000XM5 van Sony, die een iets betere afsluiting lijkt te hebben. Daardoor scoren de Sony’s een heel klein beetje beter met de passieve onderdrukking van hogere tonen. Dit verschil is echter een stuk kleiner dan de winst die de Boses behalen in het lagere en middenbereik.

De Sennheiser en JBL doen het ook erg goed, al komen daarbij iets meer midden- en hoge tonen door. De overige in-ears presteren onderling vergelijkbaar. Ze weten hoge en middentonen wat minder goed tegen te houden, waardoor je je tijdens het stofzuigen nog behoorlijk kunt storen aan het lawaai van de motor. Toch slagen ze er heel redelijk in om in de openbare ruimte een geluiddichte bubbel te creëren, wat dan weer helpt om het afspeelvolume te beteugelen.

Hekkensluiter is de Fidelio T2 van Philips. Lage tonen worden wel goed weggefilterd, maar hoge tonen lekken nog best hard door. Vervelender is het lage gerommel dat je hoort als je je hoofd licht beweegt bij gebruik van anc. Bovendien slagen Philips’ in-ears er niet goed in om windruis adequaat te dempen. Dit zien we bij wel meer in-ears die wat verder uit het oor steken, zoals de JBL, Nothing en OnePlus. Zelfs de Bose is, ondanks zijn uitstekende noisecancelling, niet ongevoelig voor ruis als de wind vol tegen de oortjes blaast. De Sennheiser-dopjes, die ook aan de forse kant zijn, willen in de normale anc-stand nog weleens wat gerommel laten horen bij stevige wind. Als je in plaats daarvan de anc-instelling tegen windruis activeert, wordt dit effect adequaat tegengegaan, maar in ruil daarvoor komt andere ruis wat luider binnen.

Transparantiemodus

Je kunt de transparantiemodus zien als het tegenovergestelde van noisecancelling. In plaats van omgevingsruis te ‘killen’ met behulp van de ingebouwde microfoons, wordt het geluid om je heen hierbij juist versterkt. Op die manier kun je naar je muziek luisteren zonder je volledig af te sluiten voor het verkeer op straat: wel zo veilig. Of je blijft aanspreekbaar op kantoor, terwijl je favoriete afspeellijst in je oren klinkt.

Hoewel alle elf modellen een transparantiefunctie aan boord hebben, klinkt de mix van omgevingsgeluid en wat je afspeelt bij de ene set natuurlijker dan bij de andere. Zo horen we op de AirPods Pro een vervreemdend tunneleffect in versterkingen van hogere tonen. Ook klinkt het geratel van een scootermotor op zo’n 200m afstand hard door, alsof de tweewieler op 10m afstand staat. Ook de Philips en Samsung klinken wat gekunsteld, terwijl de wind constant te horen is in de vorm van een vervelende gons. Al moet gezegd: zodra je er muziek bij afspeelt, neemt de irritatie wat af.

De oortjes van Google, Jabra en OnePlus doen het iets beter. Bij de laatste twee veroorzaakt windgeruis ook een lichte gons in de oren, maar klinkt het overige omgevingsgeluid een stuk natuurlijker. Bij de Google Pixel Buds Pro horen we geen storende gons, maar klinkt motorgeluid van voorbijrijdend verkeer iets te hard door in de mix. Nothing, Sennheiser en Sony hebben hun transparantiemodus prima voor elkaar. Daar horen we een zeer natuurgetrouw omgevingsgeluid doorsijpelen. Bij de Sennheisers kun je bovendien kiezen uit drie intensiteitsinstellingen voor de transparantiemodus en bij de Sony’s zelfs uit twintig. In de hoogste stand begint het omgevingsgeluid wat minder natuurlijk te klinken, maar in combinatie met luide muziek blijf je je hiermee wel goed bewust van je omgeving.

De JBL’s presteren het best op dit onderdeel. Hun transparantiemodus kent zeven verschillende niveaus, waarbij de mix op elk niveau natuurlijk blijft klinken. Op standje zeven klinkt het omgevingsgeluid zo neutraal dat het echt lijkt alsof je de oortjes niet inhebt, afgezien van een heel lichte ruis door de wind. Die hoge ruistoon door wind hoor je eigenlijk bij alle oortjes terug, maar dit geluid went snel. De lagere gons die we hoorden bij onder meer de Fidelio T2 en Galaxy Buds2 Pro, is een stuk storender.

De Bose QuietComfort Ultra Earbuds vallen een beetje uit de toon. Hun transparantiemodus is immers geen optie die je aan of uit kunt zetten, maar onderdeel van specifieke gebruiksmodi. Door een modus aan te maken of aan te passen, kun je het niveau van noisecancelling instellen. Bij niveau 0 is er sprake van maximale transparantie. Hoewel dit een beetje omslachtig werkt, heeft deze omgevingsmodus wel een zeer natuurlijke klank.

De Apple AirPods Pro, Sennheiser Momentum True Wireless 3 en Sony WF-1000XM5 hebben alle drie ook een automatische omgevingsstand, waarbij de dopjes op eigen kracht schakelen tussen noisecancelling en de transparantiemodus. Bij de Apple werkt deze functie echt volautomatisch. Je hoeft feitelijk alleen de functie in te schakelen en de oortjes doen de rest. Ze meten het niveau en de aard van het omgevingsgeluid, en besluiten op basis daarvan welke instelling nodig is. Zo kun je gesprekken wel horen, maar bijvoorbeeld het geluid van een boor of bladblazer niet. Ook kunnen ze harde geluiden tijdens bijvoorbeeld concerten tegenhouden, zodat je wel de muziek hoort, maar niet je oren beschadigt.

De Sennheisers kunnen gps benutten om 'sound zones' in te stellen met hun eigen omgevingsinstelling. Zo kun je regelen dat vanzelf de transparantiemodus aanspringt als je op kantoor aan het werk bent, om later bij thuiskomst over te schakelen op noisecancelling. De Sony's gebruiken een mix van gps-gegevens en activiteitsmeting. Standaard wordt bijvoorbeeld de transparantiemodus geactiveerd als je aan het lopen bent, maar dit kun je overrulen door een lawaaiige omgeving als locatie te registreren en die in te stellen op noisecancelling.

Hoewel je de automatische stand op deze manier meer naar je eigen hand kunt zetten met de Sennheisers en Sony's, hebben de bijbehorende apps constant toegang nodig tot je locatiegegevens om de functie goed te laten werken. Dat trekt een flinke wissel op je telefoonaccu. Om die reden ben ik persoonlijk meer fan van de oplossing die Apple heeft gekozen. En ja, af en toe maakt de AI een inschattingsfoutje, maar dan hoef je maar in je oorsteeltje te knijpen om alsnog de juiste modus op te roepen.