PlayStation VR2 Review

De beste VR-ervaring van dit moment

Vermoeidheid en mura-effect

Hoe overtuigend de PS VR2 ook is, perfect is de bril niet. We noemden al even dat de kabel een klein minpuntje is, maar er zijn zorgelijkere problemen. Een daarvan is dat de bril voor veel gebruikers snel tot vermoeidheid of zelfs misselijkheid leidt. Ook ik had daar bij de PS VR2 bovengemiddeld veel last van. De reden? Het kan toeval zijn, bijvoorbeeld door een verkoudheidje dat impact heeft op hoe je lichaam reageert op VR-effecten, maar het kan ook komen doordat de bril strakker om je hoofd zit dan menig andere bril, waardoor de bril aan de voorkant ook flink op je voorhoofd kan drukken. Ook was voor mij de sweetspot heel dicht bij mijn ogen en ook dat kan natuurlijk een bron van fysiek ongemak zijn.

Dan is er nog de het ‘mura-effect’. Dat is een probleem waar meer VR-brillen met oledschermen last van hebben. Het probleem ontstaat doordat pixels onderling te veel variatie laten zien, terwijl de onderlinge kleurstelling, omdat je ogen zo dicht op het scherm zitten, perfect moet zijn. Zit dat niet helemaal goed, dat ontstaat er een waarneembaar effect dat je kunt omschrijven als een waas of als een soort mist. Dat is mura. Het lullige is dat als je het eenmaal ziet, het lastig is om het te ‘on-zien’. Daarbij is het zo dat de problemen per set verschillend zijn. Bij de ene bril is het duidelijker dan bij de ander. In theorie zou een software-update dit kunnen verbeteren. Tot die tijd kan het helpen om de helderheid te verlagen om het mura-effect te beperken. Ook kan het zijn dat een net andere positie van de bril voor je gezicht nog wat winst oplevert, maar dat zullen de meesten die hiermee te maken krijgen, vast al wel hebben geprobeerd. Het is vervelend, maar ook weer niet het einde van de wereld: ik keek er in VR-games eigenlijk altijd doorheen en zag het effect alleen als ik de bril in de Cinematic-mode gebruikte.

De Cinematic-mode gebruik je voor alles wat niet in VR aangeboden kan worden. Je ziet dan als het ware een virtueel scherm voor je, in de bril. Het voordeel daarvan is dat dat scherm een stuk groter kan lijken dan een gemiddelde televisie. Wil je dus een game spelen of een film kijken op een heel groot scherm, dan kan dat dus daarmee. Kies je voor het grootste formaat, dan kun je rekenen op een beeldscherpte van net iets meer dan 1080p. Toch is dat niet wat wij aan zouden raden. In het grootste formaat merk je dat de randen vager worden en moet je bovendien je hoofd bewegen om delen van het beeld scherp te krijgen. Een formaatje kleiner werkt beter. Collega Eric van Ballegoie, die natuurlijk regelmatig naar schermen tuurt, kon zich prima voorstellen dat hij op deze manier een hele film zou kunnen kijken. Wel wijst hij erop dat het ‘wauweffect’ dat je bij heel goede oledschermen hebt als het bijvoorbeeld gaat om de helderheid, ontbreekt. Wat ook ontbreekt: de mogelijkheid om 3d-blu-rays af te spelen. Dat lijkt vooral een beperking van de PlayStation 5 te zijn. Het afspelen van hdr-content via YouTube en Netflix lukt wel en geeft een prima resultaat.

Dan nog een ander minpuntje, dat niet helemaal bij de review hoort en ook weer wel. De PlayStation VR2 kost 599 euro. Dat is stevig, maar er zijn wel meer brillen duur, zelfs duurder. De combinatie van een PlayStation 5 en deze vr-set is nog steeds goedkoper dan een high-end pc met een high-end vr-bril. Maar dat is niet het minpuntje dat we bedoelen, want dat is dit: de PlayStation VR2 is alleen via Sony te bestellen en de uitleveringen gaan lang niet altijd soepel. Op zichzelf zou dat laatste niet zo erg zijn, als de consument keuze had in waar hij het apparaat zou bestellen. Die keuze is er dus niet. Dat is jammer. Diverse retailers vermelden de PlayStation VR2 wel op hun sites, dus het lijkt erop dat de bril later alsnog door andere partijen verkocht zal worden, maar voorlopig kun je hem dus alleen bij PlayStation bestellen.

• Volgende pagina 5. Horizon: Call of the Mountain