Wetenschappers hebben een manier ontwikkeld om te voorspellen of een bepaalde therapie kankercellen kan doden. Zij ontwikkelden een algoritme dat de reactie van de cellen voorspelt, iets dat moet helpen bij de ontwikkeling van nieuwe therapieën.
Het concept is ontwikkeld door de universiteit in Tel Aviv in samenwerking met wetenschappers van onder andere MIT en Harvard. Volgens de makers werkt het ontwikkelde algoritme met zogenaamde synthetische letaliteit. Dat houdt in dat veranderingen, die leiden tot inactiviteit, in twee of meer genen, gezamenlijk dodelijk zijn voor de cel, terwijl een verandering in een enkel gen dat juist niet is. Het identificeren van veranderingen in genenparen die gezamenlijk synthetisch letaal zijn kan helpen bij het ontwikkelen van gepersonaliseerde kankertherapie door gericht genen uit te schakelen.
Volgens de wetenschappers wordt het ontwikkelen van kankertherapie op basis van synthetische letaliteit gehinderd doordat het lastig is uit te zoeken welke genetische veranderingen hun 'letale partners' zijn; het is immers onwaarschijnlijk dat inactieve genen die gezamenlijk voor celdood zorgen tegelijkertijd aanwezig zijn in een cel. Het door de universiteit in Tel Aviv ontwikkelde algoritme moet daar veranderingen in brengen.
De onderzoekers onderzochten een grote dataset met de genetische profielen van kankercellen. Daarin hielden zij de regel aan dat genetische letale partners, oftewel geïnactiveerde genen, wel individueel voor kunnen komen in cellen, maar niet gezamenlijk. Daardoor konden zij genetische veranderingen detecteren die gezamenlijk waarschijnlijk niet levensvatbaar zijn. Op basis van de gegevens werd een algoritme gebouwd dat voorspelt of genen hun letale partners zijn. Vervolgens werd een genetisch netwerk opgesteld waaruit de relaties tussen verschillende genen duidelijk worden.
Het ontwikkelde algoritme werd gevalideerd op basis van het voorspellen van partnergenen waarvan al eerder bekend was dat veranderingen voor celdood kunnen zorgen. Daardoor denken de wetenschappers dat het door hen ontwikkelde genetische netwerk kan helpen bij de ontwikkeling van nieuwe kankertherapieën. Het idee is dat er bij een patiënt wordt gekeken naar welke genen inactief zijn, waarna met een medicijn zijn letale partner wordt uitgeschakeld, resulterend in de dood van de kankercel.
Deze vorm van gepersonaliseerde therapie moet de effectiviteit van bestaande therapieën verhogen en voor minder bijwerkingen zorgen. Ook kan het onderzoeken van letale veranderingen in genenparen helpen bij het ontrafelen van de biologie die ten grondslag ligt aan het ontwikkelen van kanker.