Onderzoekers hebben door middel van de technologie van Darpa's Z-Man-project een man van iets minder dan 100 kilo een glazen muur van 7,5 meter laten beklimmen. De man maakte tijdens de beklimming alleen gebruik van panelen die zijn geïnspireerd op de poten van gekko's.
Uit eerder onderzoek is bekend dat de poten van gekko's beschikken over een stijve, maar toch flexibele, haarachtige structuur genaamd seta. De haartjes op de voeten van gekko's zouden ongeveer 0,1mm lang en 0,002mm dik zijn, en de beestjes de mogelijkheid geven om te blijven kleven aan oppervlakken die normaal niet kleven. Hierbij wordt gebruikgemaakt van vanderwaalskrachten. In gebieden met een hoge luchtvochtigheid wordt de haarachtige structuur zachter, wat een groter zelfklevend oppervlak oplevert.
De onderzoekers wisten deze structuur met bestaande grondstoffen na te bouwen en hebben hem verwerkt in wat ze 'geckskin' noemen. Hiervoor hebben ze gebruikgemaakt van stijve materialen als koolstofvezel en kevlar in combinatie met soepele materialen als polyurethaan en polydimethylsiloxaan. De combinatie van deze materialen leidt er volgens de onderzoekers toe dat de geckskin zich optimaal over een oppervlak kan uitspreiden, wat een grotere klevende oppervlakte oplevert. Een stuk geckskin met een oppervlakte van 16 vierkante inches, omgerekend zo'n 103cm², bewees eerder al in staat te zijn om bijna 300kg te kunnen dragen.
De onderzoekers hebben deze technologie op speciale panelen bevestigd, waarmee een man met een gewicht van iets minder dan honderd kilo een verticale glazen muur van 7,5 meter heeft beklommen. Een van de uitdagingen voor het team van onderzoekers bij deze panelen was dat het geheel genoeg moest kleven aan de muur, maar niet zoveel dat het vervolgens moeilijk los te krijgen zou zijn. In de test met statische gewichten was dit probleem niet aan de orde. Het zou met de panelen overwonnen zijn, wat erop wijst dat de samenstelling van geckskin niet is aangepast voor de klim.
De technologie is ontworpen voor soldaten die tot op heden gebruikmaken van ladders en touwen als zij op of over een hoog object willen klimmen. Nadelen hiervan zijn onder andere dat soldaten zich slechts een voor een aan een klim kunnen wagen en dat de eerste klimmer meestal het grootste risico neemt.
Het project moet ertoe leiden dat deze nadelen worden overwonnen en is dan ook gericht op maximale veiligheid en flexibiliteit voor soldaten die werkzaam zijn in een krappe, stedelijke omgeving. Het uiteindelijke doel van het project is om soldaten met volledige bepakking de mogelijkheid te geven om verticale muren die gemaakt zijn van standaardbouwmaterialen te beklimmen.