MIT-wetenschappers hebben kubusvormige robots ontwikkeld die via zelfassemblage allerhande vormen kunnen aannemen. Met een legertje van de zogeheten M-Blocks kunnen volgens MIT grotere objecten worden gevormd waardoor tal van nieuwe toepassingsgebieden ontstaan.
De M-Blocks zijn gebaseerd op een relatief eenvoudig ontwerp en bevatten extern geen bewegende delen. Intern zijn onder andere een vliegwiel, een controller voor de motor, een remmechanisme, een wifi-antenne, een batterij en aanstuurelektronica geplaatst. Het vliegwiel in een M-Block kan een rotatiesnelheid van 20.000rpm behalen. Door het vliegwiel plots af te remmen kan de microbot een bepaalde kant op worden gestuurd.
Omdat aan de zijkanten van de M-Blocks magneten zijn geplaatst, kunnen de microbots onderlinge koppelingen maken. De M-Blocks zijn in staat om kleine sprongetjes te maken als er met het vliegwiel voldoende momentum wordt gecreëerd. Hierdoor kunnen een aantal samenwerkende robotkubussen zelfs omhoog klimmen.
De MIT-wetenschappers sturen momenteel de M-Blocks via wifi aan, maar in toekomstige versies moeten de microbots ook zijn uitgerust met software en algoritmen die hen in staat stellen om zelf bepaalde configuraties aan te nemen. Daarvoor zou een globale opdracht, bijvoorbeeld 'vorm een stoel', voldoende moeten zijn om de robots aan te zetten tot zelfassemblage.
MIT denkt dat zelfassemblerende robots in de toekomst voor allerhande toepassingen inzetbaar zijn. Zo zouden dergelijke robots op grotere schaal bijvoorbeeld gebruikt kunnen worden om een gat in een brug op te vullen of noodreparaties in een gebouw uit te voeren. Ook wordt er nagedacht om M-Blocks van camera's en lampen te voorzien. In de eerstvolgende stap in het onderzoek naar zelfassemblerende microbots wil MIT een leger van meer dan honderd M-Blocks gaan bouwen.