Absoluut geen kromme redenatie eigenlijk. De hele situatie is op zich krom, aangezien uit eigen onderzoek hier in de afgelopen tien jaar al meermaals is gebleken dat productie binnen de grenzen van de Unie vanwege arbeidskosten consistent te hoog uitvalt om competitief te zijn. Verkapte staatssteun van de Chinese Overheid moeten wij in Europa eigenlijk ook niet als argument in de mond nemen, immers de initiatieven die we hier telkens weer zien aangaande productie zijn altijd initiatieven die van de grond komen middels subsidies. Als de productie de afgelopen jaren niet uit China gekomen was, dan uit India, Brazilië of andere landen waar dezelfde grote concerns in hun zoektocht naar kostenbeperking en marge vergroting altijd op zoek zijn naar lokale partnerschappen voor productie. Als je ziet hoe bijvoorbeeld de grotere Duitse technologiemagnaten juist in strategische partnerschappen zitten met de Chinese fabrikanten ....
Sterker nog, we hebben in de meeste lidstaten al meer dan een decennium telkens dezelfde bedrijfjes zien opduiken met mooie beloftes van arbeidsplaatsen en assemblagelijnen als er maar weer een provincie of bondstaat hier of daar geld doet leveren. Saillant is dat er nog nooit een dergelijk bedrijf ook arbeidsplaatsen geleverd heeft voor termijn, die bedrijfjes komen ineens leeg uit de bus, worden verkocht, doorverkocht en teruggekocht door de oorspronkelijke initiatiefnemers - en dan begint het spel opnieuw.
Als we heel eerlijk zijn, en met een beetje moeite zijn de onderzoeksrapportages snel te vinden online, dan zien we dat hoewel we in Europa nauwelijks productie consistent is, er wel een groei te zien is van afgeleide industrie en dienstverlening die wel arbeidsplaatsen schept. Met name vanwege het grotere volume dat bereikt wordt over de jaren heen omdat het prijspeil gedaald is. En waarom, omdat de import goedkoper geworden is, dermate goedkoop dat het juist volumemarkten voor afname doet scheppen. En daar is menig zelfstandig ondernemer in Europa op afgedoken.
Dat is nu ook juist waarom deze sector hier, met opvallende uitzondering van die partijen die jaar op jaar mooie praatjes hebben over productie en scheppen van arbeidsplaatsen, aan de bel aan het trekken is over het negatieve economische nut van deze actie. Opvallend, iets trouwens recentelijk ook in Duitse en Franse dagbladen verschenen, is dat de lobby groepjes die eerst op provinciaal en nationaal niveau actief waren met die cyclische plannen voor productie e.d. zich verenigd hebben een aantal jaren terug en de afgelopen twee jaar hard gelobbied hebben in Brussel ... knoop de causaliteit aan elkaar zou ik zeggen.
Wat Merkel doet is in feite een simpele maar effectief toepassing van realpolitik op economie. Erkenning van specifieke belangen, erkenning van afhankelijkheden, uitruil daarin, en het vinden van een tafel om de zaken op te leggen. En om terug te komen op de evolutie van productie binnen Duitsland naar andere landen toe, als ik dan op een werkgeversbijeenkomst voorgezeten door vertegenwoordiging van Basf kom en de glossies zie liggen over de strategische productie partnerschappen met bepaalde Chinese bedrijven ... Merkel is slim genoeg om zich te realiseren dat de grootindustrie allang zijn plek gevonden heeft en dat de in het leven geroepen aanverwante verkoop en dienstverleningsindustrie ook zijn afhankelijkheden heeft. Om even heel bruut te zijn, wat Merkel gedaan heeft is om de in het leven geroepen beeldvorming te gebruiken om een signaal aan China te geven op heel andere vlakken, om vervolgens samen aan tafel te gaan zitten. Dat is zaken doen. Daar kan een Rutte en een Hollande nog heel wat van leren.
Natuurlijk is het zuur dat de beeldvorming nu eenmaal is dat interne markten van productie kapot geconcurreerd zijn, dat is en blijft echter a) hoe dan ook een logische economische consequentie van globale concurrentie en omstandigheden van interne markt & middelen en b) beeldvorming, immers die interne markt van productie is al meer dan een decennium volledig afhankelijk geworden van kunstmatige stimulering - veelal middels overheidssteun. Of je dan in Zuid-Frankrijk kijkt naar een aantal regio's, of naar het beleid van de lokale overheden in het gebied rond Keulen, of zelfs naar de onverkwikkelijkheden van een Provincie Limburg en het driemanschap aldaar wat elke twee jaar met mooie voorstellen komt, subsidie melkt en vervolgens geen productie levert maar wel veel doet vertellen over hoe moeilijk het wel allemaal is.
Wie heeft er nu eigenlijk baat bij welke maatregel. Dat is altijd de centrale vraag. Dan moet je hier kijken naar bijvoorbeeld de consument, maar ook naar de sector die aan de consument verkoopt, de boel doet onderhouden, de mensen adviseert, en zo voorts. De technologiegiganten hebben hun belangen op zich allang geconsolideerd, zij verdienen prima aan de bestaande partnerschappen en het kost hen een hap minder terwijl het hen veel meer ruimte biedt om verder te investeren in kennis en innovatie. Dus wie heeft wel baat hierbij? Die partijen die tegen alle gezonde verstand toch hier ter plaatse dat soort productie willen opzetten. Mijn excuses in deze dan, ik heb hier toch de afgelopen tien en meer jaren weinig tot geen bedrijven gezien die niet uit waren op subsidies en niets meer. Wat dat aangaat, als mensen tijd en zin hebben, zouden ze in deze eigenlijk eens de publieke listings moeten doorspitten van de laatste twee Framework Initiatives van de EU - succes
En nee, die productie zal hier nooit meer terugkeren tot die tijd wanneer de arbeidskosten in de rest van de wereld op hetzelfde niveau komen als hier. Tenzij natuurlijk we op de een of andere manier een handelsoorlogje kunnen instigeren om een lokale markt te scheppen, afgeschermd, met structurele overheidssteun, en liefst natuurlijk ook nog met mooie projecten ter garantie van grote interne orders. Waar heb ik dat nou toch recent gelezen, oh ja, dat was in een van die mooie briefings van belangenvertegenwoordigers op kantoor in Strassbourg.
[Reactie gewijzigd door Virtuozzo op 23 juli 2024 11:37]