China is geen dictatuur, dat is een bekrompen Westers opvatting.
Evenmin hebben wij een democratie. Er is maar één land in de wereld met een democratie en dat is Zwitserland, daar mag het volk zelf beslissen over alle belangrijke zaken en dat doen ze uitstekend. Het is een afspiegeling van het Griekse systeem (exclusief slaven)
Hier hebben wij een systeem waar belanggroeperingen de dienst uit maken. De stembus gang verandert alleen zaken in de marge. Het is Romeinse systeem waarbij de echte macht niet bij de volksvertegenwoordiging ligt. Die praat voornamelijk over bijzaken.
Ze kunnen nog niet eens de banken die ons voor honderden miljarden oplichten ter verantwoording roepen. Die macht hebben ze niet. De echte macht ligt al honderden jaren bij de regentenfamilies, de kerk, al hebben vakbonden ook wat macht gekregen.
In China heb je die machtsgroeperingen ook. Alleen geloven ze daar in het éénpartijsysteem. Dat eenpartijsysteem is geen dictator, want in de ene partij heeft niet een persoon of groep het in zijn eentje het voor het zeggen. Binnen de partij zijn er net als hier belangengroeperingen die lobbyen om invloed te krijgen en dingen hun kant op te laten gaan. Maar er zijn ook veel oprechte mensen die het algemeen belang voorop stellen. Dat gaat uiterst subtiel waarbij men zich niet wenst bloot te geven, want men moet nog langer mee. Het is net als het hof van de keizer, dienaren kunnen niet openlijk de dienst uitmaken. Daarmee worden extremen voorkomen.
De besluitvorming is daardoor ondoorzichtig. Ze hebben geen publiek theater zoals wij die hebben om het volk wijs te maken dat zij de dienst uitmaken. Het lijkt daardoor minder doorzichtig maar is het niet. Want hier gebeuren de belangrijke beslissingen even ondoorzichtig in de achterkamertjes en worden er leuke toneelstukjes opgevoerd. Niet dat iedereen corrupt is, maar er wordt een hoop aangemodderd, omdat men die realiteit niet kan veranderen.
Een voordeel van één partij is dat die partij immer het staatsbelang voorop moet stellen, daarvoor is altijd een bredere consensus nodig. Dat is bij ons niet het geval. Dan regeert de een dan de ander. Als een partij aan de macht komt probeert zij ongegeneerd haar eigen zakken gaan vullen, zogenaamd uit ideologische bevlogenheid, zij zijn immers de winnaars. Aan de andere partijen om het maar te voorkomen of in de toekomst terug te draaien. Ieder op zijn beurt graaien is het devies.
De Chinezen als volk geloven in de eenpartijstaat. Die hebben ze al duizenden jaren. De Chinees gelooft in harmonie. Ieder in de maatschappij moet zijn rol vervullen en harmonieus samenwerken, dat is het ideaal. Samen de maatschappij dragen, versus het Westerse ieder voor zich, God voor ons allen systeem. Het verbreken van die harmonie zien ze als een grote misdaad. Corruptie die overvloedig aanwezig is zien ze dan als heel kwalijk, maar niet als een reden om naar een meerpartijen systeem te gaan.
Democratieën zijn juist vaak broeinesten van corruptie. Aziatische landen als India en Indonesië zijn door en door corrupt. In een meerpartijen staat hoeven partijen zich niet schuldig te voelen voor het ongeneerd volgen van hun eigenbelang. Dat is namelijk de essentie van dit systeem. Ze bedekken het wel een beetje, maar het is flinterdun.
Dus laten we niet China aanvallen zolang wij zelf nog geen democratie hebben, maar slechts een corrupte variant ervan. Ik denk dat hun systeem veel beter is. Dan kijk ik maar even hoe zij zich in recordtempo ontwikkelen en de welvaart van het volk verhoogd hebben. En hoe ze veel beter dan andere landen in staat zijn geweest om hun autonomie te behouden en niet ten prooi te vallen aan het nog immer roofzuchtige westen dat er niet voor schroomt om militaire expedities te houden om zich belangrijke grondstoffen toe te eigenen.
Ook begrijp ik heel goed dat ze hun eigen cultuur proberen te beschermen tegen de alles eroderende westerse massacultuur, die alleen gebaseerd is op geld verdienen en grote groepen mensen degradeert tot geld, sex en geweldverslaafden. Die vrijheid van zelfbevrediging die samengaat met onvrijheid door verslaving. De schijnindividualisering die een egoistisering is.
In Rusland hebben we overigens weer een echte "democratie" met meerdere partijen. Het gaat er alleen nog niet zo subtiel aan toe als hier, dat moeten ze nog leren. Het ligt er nog te dik bovenop dat het een schijnvertoning is, daar moeten ze nog aan werken. In plaats van kandidaten de mond snoeren, netjes aan het leibandje laten lopen, zoals ze hier doen.
Er is werkelijk niet een partij in Nederland die banken ter verantwoording willen roepen voor hun malversaties. Niet één. Niemand durft deze criminelen aan te pakken of wil het. Kijk dat is nu democratie. Het volk wil niet.
Waarom zitten wij in een crisis? Omdat mensen, bedrijven en landen zich diep in de schulden hebben gestoken bij malverserende banken. Waarom zitten landen vooral in een crisis? Omdat ze al hun winstgevende staatsbedrijven hebben geprivatiseerd. En wat hebben de rijke heren als recept voor Griekenland bedacht? Alles privatiseren en de verzorgingsstaat afbreken. Want het geld dat de staat naar zijn arme burgers laat vloeien moet ook in handen van de rijken komen die de banken bezitten.
Naarmate de koopkracht bij de gewone man steeds minder wordt, is de catastrofe onafwendbaar. Het wachten is op de volgende revolutie die pas komt als het volk de ellende echt niet meer kan verdragen. Meestal probeert men dat af te wenden door de aandacht af te leiden middels een grote oorlog. (Wie financierde Her Hitler?) Zorgen dat de vijand ergens anders wordt gezocht. Moslims? China? Men doet erg zijn best de gevoelens aan te wakkeren. Want om oorlog te voeren moet je mensen boos en bang maken.
Daarom zijn er grote voordelen aan het eenpartijsysteem. Er is geen oorlog nodig om aan de macht te blijven. Een ander groot voordeel is dat na verloop van tijd alle partijen leren dat het het beste is als iedereen aan zijn trekken komt. Dat levert een stabiel systeem op waarin de inkomsten verzekerd zijn. Zolang er partijen zijn die beduidend achtergesteld worden ontstaat er instabiliteit en dat wil men voorkomen. Zo ontstaat vanzelf een samenleving die langdurig stabiel is en daar is iedereen het meest bij gebaat. Niets is erger dan revoluties en oorlogen. China heeft in haar geschiedenis dan ook nauwelijks oorlogen gekend, en die oorlogen die zij had kwamen door roofzuchtige volkeren van buiten, met name de Mongolen en de meest roofzuchtige van allemaal, de Europeanen en later Amerikanen.
Dat volk is zo oorlogzuchtig dat hun kinderen zich nog steeds verlustigen aan geweldsgames, waarin ze anderlingen afschieten. Het zit diep in de cultuur. Jonge kinderen lopen al met geweertjes rond om er in te oefenen. Tegen wie vechten zij? De vijand! Wie is de vijand? Die anders is.
Dit strijdkarakter vertaalt zich in de staatsvorm die gevormd wordt door strijdende partijen (partijdemocratie) en de marktvorm kapitalisme, de strijd tussen de bezitters, de religie, de strijd tegen het kwaad (alle andere religies) en tekent ook de rest van de samenleving waarin mensen moeten wedijveren.
Het idee dat andere volkeren liever samenwerking en harmonie centraal stellen dan competitie, wedijver en strijd kunnen ze niet bevatten. Dat kunnen zij enkel zien als de overheersing van een machtige partij in hun denken. Een ongewenste situatie omdat dit de continue strijd tegenhoudt.
[Reactie gewijzigd door Verwijderd op 23 juli 2024 11:33]