Wetenschappers van het Massachusetts Institute of Technology hebben een chip gemaakt die een hersencel kan simuleren. De chip kan omgaan met een belangrijk fenomeen waarbij onderlinge verbindingen tussen neuronen aangepast worden.
Met de chip kan een hersencel gesimuleerd worden door de activiteit in de synapsen te simuleren. In de synaps worden signalen tussen twee neuronen, cellen in het brein, uitgewisseld met verschillende chemische boodschappers. Het simuleren van dit proces wordt bemoeilijkt omdat de hersenen plastisch zijn. Dat wil zeggen dat de verbindingen die neuronen onderling met elkaar hebben, gewijzigd kunnen worden. De chip van MIT kan omgaan met dit proces, waarbij ongeveer 400 transistors nodig zijn om een individuele synaps na te bootsen. Dit moet ervoor zorgen dat onderzoekers de komende jaren met de chip preciezer kunnen onderzoeken hoe hersencellen met elkaar communiceren.
De transistors in de chip simuleren ionkanelen, die in de cel worden gebruikt om ionen in en uit de cel te transporteren. Dit proces ligt ten grondslag aan het opwekken van een elektrisch potentiaal, wat voor de signaaltransmissie naar naburige neuronen zorgt. Omdat elke individuele transistor werkt als een analoog signaal, is de chip beter in staat om een neuron te simuleren dan een conventioneel model, dat met binaire aan/uit-standen werkt.
Een chip die een neuron kan nabootsen, zou in de toekomst gebruikt kunnen worden om kunstmatig leven mogelijk te maken, zo redeneren de MIT-onderzoekers. Omdat de complexiteit van de hersenen nog altijd niet volledig wordt begrepen, zal dit echter op de korte termijn waarschijnlijk onmogelijk zijn. Ook kunnen de chips gebruikt worden in zogenaamde neuroprotheses, waarbij het opnemen en simuleren van breinsignalen onder andere voor de aansturing van kunstmatige ledematen kan zorgen. Een dergelijk concept werd onlangs getoond door Amerikaanse onderzoekers.
Plasticiteit is belangrijk om de hersenen flexibiliteit te geven. Het is onder andere noodzakelijk voor het vormen van geheugen. Tevens kan plasticiteit ervoor zorgen dat patiënten waarbij door een hersenbloeding bepaalde delen van de hersenen niet meer werken, andere hersengebieden de verloren functionaliteit over gaan nemen.
