Amerikaanse satelliet botst op Russische kunstmaan

Voor het eerst in de geschiedenis zijn twee grote satellieten in de ruimte tegen elkaar gebotst. De Amerikaanse Iridium-communicatiesatelliet en een Russische kunstmaan die niet meer in gebruik was, troffen elkaar boven Siberië.

De botsing vond dinsdag plaats, op een hoogte van 790 kilometer boven noord-Siberië, zo maakte de NASA woensdag bekend. "Het U.S. space surveillance network heeft een groot aantal brokstukken van beide objecten waargenomen", sprak Nicholas Johnson, de NASA-wetenschapper die zich bezighoudt met ruimteafval. Het zou om minstens 600 brokstukken gaan, die mogelijk nog een gevaar voor andere satellieten gaan vormen.

Zelfs kleine onderdelen kunnen andere kunstmanen flink beschadigen, maar het ISS zou niet in gevaar zijn. De crash wijst op het probleem van de enorme berg ruimteafval. Geschat wordt dat er 17.000 door mensenhanden vervaardigde objecten rond de aarde circuleren, een aantal dat blijft toenemen.

Het Iridium satelliet-netwerk bestaat uit 66 kunstmanen die voor satelliettelefonie op aarde zorgen. Volgens het bedrijf heeft de crash geen invloed op de werking van zijn diensten: "De Iridium-constellatie is ontworpen om een gebeurtenis als deze te weerstaan en het bedrijf neemt de nodige stappen om de verloren gegane satelliet te vervangen door een van zijn reserve-satellieten die zich in de ruimte bevinden."

De Russische satelliet die bij de botsing betrokken was, zou de Cosmos 2251 zijn, een communicatiesatelliet die in 1993 werd gelanceerd en de afgelopen 10 jaar niet meer in gebruik was. Geen van de satellieten zou in de fout gegaan zijn, volgens Johnson: "We hebben geen verkeerscontrole in de ruimte."

Reacties (133)

[YopY]

Heb jaren geleden eens een artikel in de Kijk gelezen die een hele eenvoudige oplossing voor dit probleem had, waarbij satelietten een stuk dun draad bij zich hadden die richting de aarde weggeschoten werd zodra de satteliet afgeschreven was. Het draadje zou net genoeg kracht op de satteliet uitoefenen om hem langzaamaan uit z'n baan te trekken, waardoor 'ie uiteindelijk in de dampkring terechtkomt.

Is dit systeem er uiteindelijk gekomen / toegepast bij nieuwere sattelieten? Zou in zo'n geval wel handig zijn. Maar er zou sowieso een manier moeten komen om ruimteafval tegen te gaan, zeker nu ruimtetoerisme langzaamaan mogelijk wordt.

[plastronneke]

Volgens mij klopt dit niet. Aangezien je bij het wegschieten actie-reactie verkrijgt (draad richting aarde - satelliet weg van aarde), zal de satelliet weg van de aarde beginnen vliegen terwijl de draad op spanning komt. Als de draad op zijn max is, krijg je weer actie-reactie, waardoor beide uiteinden opnieuw bij hun initiële snelheid komen. Misschien is de satelliet wel wat afgedreven, maar de puntmassa (satelliet-draad) zal op dezelfde "plaats" blijven.

Wat me wel mogelijk lijkt, is dat elke satelliet een bus perslucht (of zoiets) meekrijgt, waardoor je met de actie-reactie de satelliet wel uit zijn baan krijgt.

@blorf: niet waar, een ander deel van de massa (de satelliet) is verder van de aarde en dus minder onderhevig aan de zwaartekracht, beide heffen elkaar op.
Het veer-idee lijkt me inderdaad ook beter, die veer komt dan wel ooit op één of andere planeet terecht.

[Reactie gewijzigd door plastronneke op 22 juli 2024 14:30]

[blorf]

Volgens mij spant de draad zich strak en komen zowel draad als sateliet weer tot dezelfde snelheid die ze eerst hadden. Alleen is een deel van de massa nu een stukje naar beneden verplaatst waar de zwaartekracht hoger is zodat de hele handel naar beneden wordt getrokken.
Ik denk wel dat je een flinke kabel nodig hebt om te zorgen dat het vallen geen eeuwigheid duurt. Het afschieten van een veer werkt beter lijkt mij.

[Reactie gewijzigd door blorf op 22 juli 2024 14:30]

[!null]

Ik denk dat ruimtetoerisme hierin totaal geen prioriteit heeft, wel het behouden van andere satellieten die ons de wereldwijde communicatie mogelijk maken.

Een manier om de satelliet in de dampkring terecht te laten komen na dienst lijkt me ook nuttig.

[BeQuietAndDrive]

Hoe groot is de kans dat zo'n ding bijvoorbeeld de Space Shuttle raakt bij een ruimtereis eigenlijk?

[[Roland]]

klein denk ik, laat 17000 apparaten kriskras over de aarde bewegen en de kans dat ze elkaar tegenkomen is klein. Als je dan ook nog op allemaal verschillende hoogtes zet is de kans dat ze elkaar raken verwaarloosbaar. Dat dit nu gebeurd is betekend blijkbaar dat het kan gebeuren, maar die kans is dus wel heel erg klein.

Iemand al uitgerekend hoe groot de kans is dat twee apparaten op 790 kilometer hoogte met elkaar in botsing komen?

[? ?]

De space shuttle Challenger is in 1983 getroffen door een verfschilfer met een kapotte voorruit tot gevolg.
De space shuttle Atlantis is in 1992 ook getroffen door iets, zonder erg
In 1996 is een Franse spionage satelliet getroffen aan 50.000 km/u door een fragment van een Arianne raket.

Dus om zo klein te zijn, zijn er wel al veel accidenten gebeurd!
Trouwens zijn het er 100.000 tussen 1 en 10 centimeter.
En er vliegen daar nog eens miljarden andere dingen rond die kleiner zijn dan 1cm, maar aan 50.000 km/u zijn die ook gevaarlijk.

[AndrewF]

ik vind da ook vrij veel hoor. Rekening houdend met het feit dat er maar een beperkt aantal 'voertuigen' in de ruimte vliegen.

[Punksmurf]

Bij het Birhday problem zijn er wel een maximaal aantal posities (366 dagen), het aantal mogelijke posities in de ruimte (of waar dan ook, natuurlijk) is oneindig. Dat maakt wel tot een ander probleem.

[kimborntobewild]

het aantal mogelijke posities in de ruimte (of waar dan ook, natuurlijk) is oneindig

Als dat aantal posities oneindig (praktisch gezien) zou zijn, zou er nog nooit een botsing hebben plaatsgevonden. Die kans zou dan nl. letterlijk oneindig klein zijn!
En dan zou er ook helemaal geen instituut zijn om de brokken in de gaten te houden.

In feite zou je in de praktijk alleen van een oneindig aantal posities kunnen spreken, als ALLE objecten die in aanmerking zouden komen om met elkaar te botsen, oneindig klein zouden zijn.
Bij bijv. een 10cm. groot object maakt 't voor de kans op een botsing niet zoveel uit of ie nu 1mm. verderop vliegt of niet.

[Punksmurf]

Daar heb je gelijk in, maar evengoed betwijfel ik de toepasbaarheid van dat algoritme. Het aantal posities is namelijk nog steeds niet vast, of überhaupt goed te bepalen. Ik denk dat er wel andere algoritmen zijn die beter werken voor dit probleem.

[SPee]

De ruimte mag wel oneindig zijn, maar de satelieten blijven meestal dichtbij de aarde. Ze gaan niet eens halverwege ons en de maan! Dus dat betekend dat je wel met een eindige ruimte te maken hebt.

[Punksmurf]

Dat was het punt niet helemaal. Er zijn ook in die beperkte ruimte een oneindig aantal posities waarop het afval zich kan bevinden. Het afval is dan wel niet oneindig klein maar het kan zich nog steeds overal bevinden; het is niet dat er vaste posities zijn.

[Sjaak_Afhaak]

niet zo groot

kansberekening is niet m'n sterkste kant, maar ga eens na:

radius van de aarde = 6380km
Oppervlakte van het aardoppervlak als een gladde bol:
4 * [pi] * 6380000^2 = 5.115*10E14 m^2

hoe groot zou het oppervlak van 17.000 objecten in space zijn?

/edit:

domme rekensom hierboven

[Reactie gewijzigd door Sjaak_Afhaak op 22 juli 2024 14:30]

[.oisyn]

Let wel op, het birthday paradox speelt hier. Je wilt niet weten of een bepaald object een van de andere objecten raakt, je wilt weten of een van de objecten een ander object raakt. Zo is de kans dat in een groep van 23 mensen er minstens 2 op dezelfde dag jarig zijn al groter dan 50%. En het gaat hier om 17.000 objecten, dus wellicht wordt de kans al snel vrij groot. Maar ik denk nog bij lange na niet groot genoeg

Oppervlak van de aarde is natuurlijk niet direct interessant. Ik neem even aan dat de 790km hoogte waar Altijd_Lastig mee kwam klopt. Verder neem ik even aan dat een satelliet zo'n 2 bij 2 meter is. Geen idee of dat klopt maar het leek me wel een realistische schatting, en een hele orde van grootte groter zal het sowieso niet zijn. En ik ga er dan natuurlijk ook vanuit dat ze enigszins uniform over het oppervlak verdeeld zijn. De terechte opmerking van de posters hierboven, dat ze voornamelijk bij de polen kruisen, laat ik dus ook in het midden.

Goed, oppervlak van de bol op 790km hoogte is dus 4∙(6380 + 790)²∙pi ~= 6.5e8 km² ~= 6.5e14 m².
We namen aan dat het oppervlak van een satelliet 4m² was, dus in eenheden van satellieten is het oppervlak van de bol ~1.6e16m². Er zijn 17.000 van die satellieten (niet helemaal waar, er waren 17.000 objecten, maar laten we even aannemen dat het allemaal satellieten zijn die 4m² per stuk zijn).

De kans dat ze zich allemaal op een andere plek bevinden is dan

1.6e16!
------------------------------------------------
(1.6e16)¹⁷⁰⁰⁰ * (1.16e16 - 17000)!

Nou kan ik dat niet direct uitrekenen, maar een goede benadering is:

1 - e^{-17000*(17000-1)*(2*1.6e16)}
~= 1 - e^-9e-9
~= 9 * 10^-9

Dat is toch zo'n een op de 100 miljoen keer. Toch niet zo héél erg klein.

[Reactie gewijzigd door .oisyn op 22 juli 2024 14:30]

[Japs]

Je vergeet nog een belangrijk ding. Bij birthday paradox is alles statisch (verjaardagen veranderen niet continue). Terwijl de positite van het schroot contiue veranderd.

Je zal hier dus echt aan de slag moeten met ruimtelijk kansdichteden.
Hierbij maak je dan weer gebruik van de kennis over ruimtelijke verdeling van het ruimtepuin (zoals al eerder gezegd is het op bepaalde hoogtes/banen veel drukker dan op andere).

Uiteindelijk kunnen dan uitspraken worden gedaan als:
als een object met afmeting X, traject Y aflegt volgens snelheidsprofiel Z, is de kans dat het object wordt geraakt door schroot van afmeting Q kleiner dan P.

[Bullit1991]

Die uitroeptekens hebben een wiskundige functie en zijn dus niet grappig bedoeld.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Faculteit_(wiskunde)

[Verwijderd]

.. Je meent het hé hahah, 'uitroepteken'

Ik heb de link naar wiki gezien maar vind het daar zo onhandig uitgelegd?:

16! = 16 faculteit = 16x15x14x13x12x11x... enzovoorts. Wordt heel vaak gebruik bij kansberekenening (je rekent elke keer opnieuw een kans uit, zonder de vorige kans mee te rekenen, dus je getal neemt af met een éénheid).

[Verwijderd]

Je moet niet met het totale oppervlak rekenen omdat het hier gaat om kunstmanen voor satelliettelefonie. Deze draaien typisch rond de polen dus de kans dat deze tijdens kruissen op de noord of zuidpool tegen elkaar aan botsen is dus veel groter!

Dus logisch ook dat dit boven siberie is gebeurd.

[buzzin]

Klein, plus dat ze het ruimte afval proberen te volgen, om zo te kunnen berekenen of een shuttle er niet doorheen probeert te vliegen.
Maar dat sluit niets uit natuurlijk...

[IStealYourGun]

Dat word mooi berekent. Dat is zelfs één van de problemen bij een lancering. Het ontwijken van ruimte afval.

[BeQuietAndDrive]

Dat wil dus zeggen dat Nasa de 'locatiegegevens' heeft van al die dingen? Dan is het te hopen dat landen als Rusland of China dat allemaal netjes doorgeven aan de Nasa.

[Sentry23]

Volgens mij lukt het de VS ook wel zonder zulke informatie:
http://www.globalsecurity.org/space/systems/space-fence.htm

[Reactie gewijzigd door Sentry23 op 22 juli 2024 14:30]

[Sphere-]

NASA meet het met hun apparatuur he.

[roy-t]

Ze gebruiken daar een speciaal systeem voor, zie het als een soort super-radar. Zo kun je de deeltjes ook constant in de gaten houden.

[ikkefc3]

Nee hoor. Polaire satellieten zitten op zo'n 300km hoogte (spionage satellieten, weer satellieten). Geostationaire satellieten zitten op een hoogte van 36000km (communicatie satellieten). Daartussen zal ook nog wel van alles zitten. De kans dat iets botst is dus meer dan 0.

[kimborntobewild]

Bovendien zal 't afval niet allemaal in zijn eigen baan blijven maar alle kanten uitschieten!

[robvanwijk]

Groot genoeg dat de NASA er serieus rekening mee houdt.
Zodra de shuttle eenmaal in de ruimte is, wordt het hele geval "achterstevoren" gedraaid zodat met de motoren vooruit door de ruimte zweeft. Vlak voor begonnen wordt met de terugkeer naar de Aarde wordt de shuttle uiteraard nogmaal omgedraaid.
De reden: als je ergens tegenaan vliegt dan raakt het de hoofdmotoren, die je toch niet meer nodig hebt tot de volgende lancering. Elk systeem is kritisch, maar liever een klein gaatje in de motor dan in de cockpit.

Dit is tegenwoordig, nu de shuttle alleen nog naar het ISS vliegt, trouwens veel minder van toepassing dan toen de shuttle ook nog missies uitvoerde waarbij er veel rondjes om de Aarde werden gedraaid zonder dat de oriëntatie van de shuttle veel uitmaakte voor de experimenten.

[Rian]

Wat betreft de iridium satelliet: gelukkig zijn er altijd één of twee van deze satellieten extra in orbit, om toch altijd een zo hoog mogelijke uptime van het netwerk te kunnen garanderen, in het geval een satalliet defect geraakt (of botst, zoals hier dus). Deze satellieten zijn relatief gezien niet zo duur, omdat ze relatief incomplex zijn, en ook een klein beetje massageproduceerd worden (met de nadruk op klein beetje).

Wel vind ik het opvallend dat een satelliet op een ander knalt. Ookal zijn er 17000 "objecten" in een baan om de aarde, dan nog moeten we niet vergeten dat de banen van deze objecten variëren in hoogte van +- 300km tot 36000 km (en soms verder). En zo groot is een gemiddelde satelliet nou ook weer niet. Bovendien is er ook ontzettend veel variëteit in orbit, dat wil zeggen, de plek en hoek waarop en waaronder een satelliet de aarde omcirkelt. Daarom denk ik dat dit voorval een typisch geval is van extreme bad luck, en het zal dan ook waarschijnlijk nog lang duren voordat er weer twee complete satellieten op elkaar knallen.
Die kerel aan het eind van dit artikel heeft gelijk: er is geen verkeerscontrole in de ruimte, en dat is dan ook niet echt nodig.

Een ander verhaal is het met al het "echte" troep in de ruimte, zoals losse verfdeeltjes, stukjes metaal etc.

Maar toch, dit blijft volgens mij een ontzettend opmerkelijk en once-in-a-lifetime gebeurtenis.

@MikeyMan: 6 jaar is inderdaad wat laag, maar er kunnen meerdere redenen zijn waarom een satelliet maar zo lang gebruikt wordt. Ik zie het niet in het artikel, maar het zou kunnen dat die russische satelliet gewoon defect is geraakt, om wat voor reden dan ook.

[Jaco69]

Die iridium satelieten staan in een lage baan en gaan erg snel kriskras rond de aarde.
Als je maar lang genoeg op de zelfde hoogte blijft rondhangen kom je er wel 1 tegen.

Nog steeds enorme pech als je er eentje raakt.

[kimborntobewild]

Maar toch, dit blijft volgens mij een ontzettend opmerkelijk en once-in-a-lifetime gebeurtenis.

Zoals altijd worden problemen veel te vaak onderschat. Het aantal satellieten in de ruimte groeit natuurlijk enorm, en door 't birthday-effect worden de kansen op botsingen daardoor steeds veel groter (en NIET slechts lineair!).

Vergeet dat 'once-in-a-lifetime' dus maar...

[jj71]

Hier meer informatie, met plaatjes en zelfs een video, een simulatie van de brokstukken:

Images, Video, Interactive Tools Provide Insight into Satellite Collision

[Hakker]

tijd om een vuilnis shuttle in de lucht te sturen. Allemaal hardstikke leuk die sattelieten maar velen werken al niet meer en zorgen achteraf alleen nog maar voor problemen met lanceringen en zoals nu door botsings gevaar in de ruimte..

Helemaal als je bedenkt dat veel sattelieten decenia tot eeuwen in de ruimte blijven door de geringe aantrekkingskracht.

[Crackh34d]

Helemaal als je bedenkt dat veel sattelieten decenia tot eeuwen in de ruimte blijven door de geringe aantrekkingskracht.

De satelliet blijft niet lang in de ruimte ómdat de zwaartekracht gering is, maar omdat hij steeds om de aarde 'heenvalt'. Dit gebeurt bij een specifieke snelheid die wél afhangt van de aantrekkingskracht.

Zoek maar eens op eenparige cirkelbeweging

[TERW_DAN]

Daarom hangen die dingen ook allemaal op 1 hoogte. Lager zou betekenen dat ze naar de aarde storten, hoger betekent dat ze gaan driften en steeds verder van de baan komen te liggen.

Dat wordt de geostationaire baan genoemd: http://nl.wikipedia.org/wiki/Geostationaire_baan

[TagForce]

Ze hangen niet op 1 hoogte. Afhankelijk van de hoogte veranderd de omlooptijd van een satelliet. Geostationair betekend dat ze altijd boven hetzelfde punt op het aardoppervlak hangen. Da's handig zodat jij je schotel niet elke minuut moet bijstellen om de Astra te ontvangen. Dat is (meen ik) 35000 km hoog. De rest zit veel en veel lager. En die kun je ook netjes over zien komen 's nachts.

Hoe lager de baan, hoe hoger de snelheid nodig om in die baan te blijven. Slow down = naar beneden vallen, speed up = omhoog vliegen.

[vistu]

Juist, reden dat ze toch naar de aarde terugkeren is de aanwezigheid van atmosfeer, wat resulteert in wrijving = verlies van snelheid, en dus automatisch ook van hoogte.

[Soldaatje]

Waarom worden die ouwe sattelieten niet allemaal de dampkring ingestuurd?

[Durandal]

Omdat ze geen brandstof (meer) hebben om ze daar heen te sturen.

Als dit vaker gaat gebeuren dan zal er wel een afspraak komen om nieuwe satellieten met return-raketjes uit te rusten om ze aan het einde van hun leven op te laten branden.

[Verwijderd]

Om een satelliet naar beneden te halen is echt niet veel nodig. De motoren enkele seconden te laten branden op die laatste brandstof is voldoende om het naar de aarde te "vallen" te starten, en daarna gaat het vamzelf, zij het vrij langzaam.

Vooral in de geostationaire baan is het nodig om afgeschreven satellieten uit de baan te verwijderen, omdat die eivol zit en er geregeld nieuwe satellieten bijkomen. Een probleem is dat de geostationaire baan hoger is dan de meeste polaire banen, en dat zo'n neerkomende satelliet daar even "de weg moet oversteken". En er zijn geen zebrapaden...

[Reactie gewijzigd door Verwijderd op 22 juli 2024 14:30]

[YopY]

Omdat ze zelf geen aansturing hebben, het zou wel mogelijk zijn, maar dan zouden er shuttlemissies opgezet worden om die dingen naar de aarde te duwen. En dat zou sowieso met beleid moeten, zodat ze geen andere voorwerpen (of de grond) raken op hun weg naar beneden.

[AlexanderB]

idd tijd voor n vuilniswagen-in-space
het lijkt me wel dat ze eerst n effectieve en goedkope manier van aandrijving moeten uitvinden of bouwen, want zoals het nu gaat is het te duur om de troep op te ruimen..

[robvanwijk]

Het probleem is nog niet eens die aandrijving. Ja, dat ook wel, maar er is een groter probleem:

De pest is dat (vanwege de enorme snelheden) zelfs één enkel schroefje in principe al genoeg is om de satelliet waar ie bovenop botst finaal te slopen. De combinatie van die twee dingen betekent dat je probeert schroefjes in je vuilniswagen te stoppen die met duizenden kilometers per seconde langs komen vliegen.

Bovendien, de radius aarde van de aarde is 6371 km. Over het algemeen laten we de ruimte op een hoogte van 100 km beginnen. Er is niet echt een bovengrens natuurlijk (nou ja, je zou kunnen kiezen voor 36.000 km, voor geostationaire en geosynchrone satellieten) maar in het nieuwsbericht ging het om 790 km, dus ik zuig nu even een bovengrens van 1000 km uit mijn duim. Volume ruimte tussen 100 en 1000 km boven aardoppervlak: (7371^3 - 6471^3) * pi * 4/3 ~= 5,4 × 10^11 km^3 = 5,4 × 10^20 m^3

Dus je vuilniswagen-shuttle moet objecten ter grootte van een schroefje, die met enorme snelheid langs komen vliegen opruimen uit een gebied van 540 kubieke megameter (ongeveer de helft van het volume van de Aarde zelf)... Dat klinkt als een flink probleem enorme uitdaging. Zeker als je het wilt doen zonder dat je vuilniswagen zelf weer extra rotzooi verliest.

Het voordeel van spelden is dat ze tenminste stil blijven liggen wachten tot je ze uit de hooiberg vist!

[Kees]

Dus 1 vuilniswagen voor een gebied van ruim 4-16 keer de aarde.. ik denk niet dat ze dat gaan doen

[Lucky-Shirt]

Ach, misschien is er al genoeg puin voor een maankans. Anders gewoon een paar recyclers er op af sturen (voor de Ogamers......).

Er gaat vast wel een dag komen dat dat afval meer waarde gaat krijgen.

Geldt daar ook zeerecht en bergingsrecht? Ik zie China wel zo'n ruimte-vuilnisauto bouwen en al het Amerikaanse en Russische afval ophalen. Zal vast nog wel wat informatie / kennis uit te halen zijn.

[Krentenbol]

"We hebben geen verkeerscontrole in de ruimte."
Zou dat er niet moeten komen dan? Zo kun je ongelukken als deze in de toekomst voorkomen. Aangezien het steeds drukker wordt in de ruimte, zal iets als dit vaker gebeuren.
Zijn er eigenlijk wel internationale regels of afspraken voor het lanceren van satellieten richting de ruimte?

[gp500]

Wat het allereerst probleem is dat men geen ontwerp hoeft te maken zodat men de satelliet na gebruik de damkring instuurt en laat verschroeien.

Daarom is er een groot percentage ongebruikte en ook veel onbestuurbare objecten aanwezig.

Ik geloof dat er nu een 30-40% van de objecten (ook kleine) daar geen functie meer heeft.


Ps:
DIt is al veel vaker gebeurd
Men zegt continue dat dit voor het eerst is.
Maar zoals het en beetje scheef in dit bericht staat "Voor het eerst in de geschiedenis zijn twee grote satellieten"

Meer info is o.a. hier te vinden
http://www.spaceflightnow.com/


Ps:
Mss wel intressant voor mensen hier.
Vannacht is er een lancering met de Europese ariane-5 raket.
Een payload van 8,511 kg (ariane-5 kan max 20-ton met een special config).
2 COM. satellieten en 2 mini sats.

http://www.arianespace.com/index/index.asp
Daar is een Webcast te zien, om 23:09 kan er gelanceerd worden.

[Reactie gewijzigd door gp500 op 22 juli 2024 14:30]

[mashell]

Hadden we Ronald Reagan zijn zin maar gegeven. Dan hadden we nu het Star Wars project in volle glorie gehad, inclusief het het afschieten van satelieten.

[jvaalder]

Kapotschieten betekent alleen dat je het robleem groter maakt. Een aantal brokstukken zal omlaag gaan en opbranden, en een aantal dat een voldoende grote opdonder krijgt zal de ruimte in gaan en elders problemen veroorzaken. Maar onherroepelijk resulteert kapotschieten van 1 satelliet in veel maar dan 1 object dat in een baan terecht komt. Dat is dus dom.

Achterblijven van disfunctionele ruimtetuigen zou gewoon vorkomen moeten worden. Bijvoorbeeld door te eisen dat de opdrachtgever - tegenwoordig veelal eoa groot bedrijf - die de satelliet de ruimte in stuurt te verplichten een 'verwijderingsbijdrage' te storten dat voldoende is om de satelliet weer op te halen als-ie het niet meer doet.

[merethan]

Gewoon aan het eind van z'n leven een mooie crematie in de atmosfeer geven. Maja laten hangen om later weer op te starten heeft ook wel wat. Kost toch geen brandstof en roesten doet het niet.

[kimborntobewild]

Er blijft wel onverbrande rotzooi over danwel de atmosfeer wordt vervuild voor de verbranding. Dus eigenlijk zouden bedrijven die sattelieten in de ruimte schieten sowieso veel geld moeten inleveren (die dan ergens gebruikt wordt om bijv. de atmosfeer te filteren of weet ik 't) ter compensatie vanwege de vervuiling.

[Reactie gewijzigd door kimborntobewild op 22 juli 2024 14:30]

[FluoDude]

Star wars , phoe , nog even wachten en dan ontwikkelt iemand wel even een tracktor bream kunnen we al die space debris mooi opkuisen door het in de atmosfeer te trekken.

[Verwijderd]

Hoe had je dat in gedachten dan? Satellieten zijn niet bestuurbaar, dus als de baan eenmaal vastligt, dan kan je hooguit berekenen wanneer er een aanvaring ontstaat.

[kimborntobewild]

Hoezo satellieten zijn niet bestuurbaar? Volgens mij kan je kleine motoren installeren en volgens mij zijn er ook wel zulke satellieten.

[Verwijderd]

Onzin, satellieten zijn echt wel bestuurbaar, daar hebben ze kleine reactiemotoren voor. Het is trouwens de (kleine) hoeveelheid brandstof hiervoor die de levensduur van de satelliet bepaalt. Als de brandstof op is is het niet alleen onmogelijk om de positie op zijn baan te corrigeren, maar ook zijn oriëntatie naar aardstations.

In de geostationaire baan is die bestuurbaarheid echt wel nodig. Bepaalde delen van die baan zijn populairder dan andere, bvb. boven Afrika en Zuid-Amerika, en de satellieten zitten daar op slechts enkele tientallen kilometers van elkaar. Als ze die gewoon laat driften heb je elke maand of zo wel een botsing.

[Zyppora]

Satellieten en hun lanceringen worden ontworpen om in een bepaalde baan om de aarde te worden gebracht. Je kunt dat niet zomaar veranderen. Een collision course kun je wel berekenen, maar dat wil nog niet zeggen dat je het ook kan voorkomen, zeker als er objecten gemoeid zijn die niet meer in bedrijf zijn, of van een andere staat zijn.

Een auto heeft een stuur en remmen, een satelliet niet.

[Verwijderd]

rechtsdraaiend verkeer heeft altijd voorrang!

[ATS]

Ach... zo vreemd is dat ook weer niet. In de luchtvaart zijn er ook gewoon voorrangsregels. Dat is net zoiets.

[Verwijderd]

ritsen over 200km

[Xaraz]

Wat zou er op tegen zijn om dat afval een zetje richting de zon te geven? Of is dat op een of andere manier niet mogelijk?

[jj71]

Richting de zon? Dat zou niet erg praktisch zijn. Die dingen vliegen rond de aarde. Je kunt ze beter een zetje richting de aarde geven, dan vallen ze langzaam naar beneden en verbranden in de dampkring.

Als je een satelliet van een baan om de aarde naar de zon zou willen sturen, dan moet je er een hele grote raket met heel veel brandstof op af sturen om 'm uit het zwaartekrachtsveld van de aarde te krijgen.

Bovendien is de zon heel erg ver weg: 150.000.000 kilometer. De twee botsende satellieten vlogen op een hoogte van 800 km. Je kunt zo'n satelliet dus niet even zomaar gemakkelijk naar de zon sturen.

[Digital-DNA]

Gewoon de zon insturen is wel een optie natuurlijk, alleen is dat tot op heden nog veels te duur natuurlijk.

En voor nucleair afval is dat nog veel te gevaarlijk. Wat als zo'n raket crasht?

[robvanwijk]

Gewoon de zon insturen is wel een optie natuurlijk

Gewoon dumpen in de atmosfeer is een heel stuk eenvoudiger (en sneller).
Het probleem is vooral dat het bij satellieten nog wel eens voorkomt dat ze uit dienst worden genomen als ze in principe nog wel werken, maar de brandstof voor de manouvreer-raketten op is. Dan heb je dus ook geen brandstof meer om het ding terug de atmosfeer in te sturen. En als de satelliet om een andere reden kapot gaat, dan kun je het commando om terug te keren niet meer sturen.

En voor nucleair afval is dat nog veel te gevaarlijk. Wat als zo'n raket crasht?

Ehm, het is al in de ruimte, dus crashende raketten zijn geen issue.

Of probeer je het probleem van nucleair afval op te lossen door het in een raket te laden en naar de zon te schieten? Leuk, maar da's inderdaad erg riskant.
Als Tsjernobyl ontploft heb je op één plaats een kernramp, da's erg genoeg. Een raket op weg naar de ruimte die op tientallen kilometers hoogte ontploft betekent dat een half continent besproeid wordt met kernafval. Bovendien kun je om een ontplofte reactor een sarcofaag bouwen (als je genoeg bouwvakkers kunt vinden die zichzelf willen opofferen...), terwijl een ontplofte raket al zijn troep verspreidt.

[ZenTex]

Gewoon al die ruimterommel bijelkaar vegen totdat de Aarde er op een gegeven moment een echte maan bijheeft. (Da's pas een kunstmaan). Dan kriskras in een baan rond de aarde sturen om al die kleine rotdeeltjes aan te trekken totdat 'ie groot genoeg is om de wat grotere deeltjes aan te trekken, enz.

Al met al zal dit vaker gaan gebeuren, de kans is weliswaar miniem, maar de wet van Murphy gaat hier wel op, en ondanks die minieme kans is het dus niet de eerste keer dat dit gebeurd, alleen wel dat een werkende satelliet in aanraking komt met een groot stuk ruimteafval.

Inderdaad lijken mini stuwraketjes een oplossing. Een minimie puls van zo'n dingetje zou genoeg moeten zijn om de baan te veranderen, al zou dat heel wat tijd vergen voordat het in de dampkring terechtkomt. En de banen van de grotere objecten lijkt me wel bekend dunkt me. Het lijken me eerder de niet in kaart gebrachte kleine stukjes die een gevaar gaan vormen, vanwege hun aantallen en het niet bekend zijn van de baan, als men het al van het bestaan en de lokatie afweten.

[Verwijderd]

Ruim je rotzooi dan ook op.
Mooie taak voor spaceshuttles met hun robotarm.

[Verwijderd]

Rusland had niet eens geld om hun kernwapens te ontmantelen laat staan hun sattelieten Maar het is weer een mooi voorbeeldje hoe men met zaken omgaat waar ze geen direkte schade van ondervinden, daarmee doel ik op de mens.

Nu Rusland wel weer geld heeft zal men eerder nieuwe sattelieten lanceren dan ouwe troep weghalen. Misschien bij volgende ontwerpen een automatische terug keer in de dampkring laten plaatsvinden, verbranden ze en opgeriumd staat netjes