Bij CommsDesign is een interessant artikel verschenen van een medewerker van Micron, waarin de eigenschappen van een door het bedrijf ontwikkeld type geheugen worden uitgelegd. Op dit moment worden de meeste desktopsystemen uitgerust met DDR-geheugen, al bevatten sommige videokaarten ook DDR2 en zijn er nog kleinere hoeveelheden andere typen te vinden. Minder vaak belicht is dat dergelijk geheugen ook gebruikt wordt in netwerkapparatuur. Ook SDR-SDRAM is daar te vinden, evenals het hiervan volledig verschillende SRAM.
Binnen de SRAM-familie bevinden zich varianten met namen die sterk lijken op de SDRAM-producten - er bestaat bijvoorbeeld SDR-SRAM, DDR-SRAM en QDR-SRAM. Welk type het best presteert, hangt onder meer af van de verhouding tussen het aantal schrijf- en het aantal leesacties. Als deze ongeveer 1:1 is, dan zijn er veel zogeheten 'turn-arounds' nodig en die vertragen DDR-SRAM. Aan de andere kant is QDR-SRAM door het gebruik van aparte bussen juist op zijn best bij een gelijke verdeling van lezen en schrijven, terwijl het busgebruik niet boven de vijftig procent komt als er alleen gelezen of geschreven wordt.
Het geheugen van Micron, RLDRAM of reduced latency DRAM geheten, moet de snelheid van SRAM verenigen met de grotere dichtheid en daarmee lagere kosten van het DRAM waarop het is gebaseerd. Begin vorig jaar werd de eerste versie al gelanceerd, in mei van dit jaar volgde de specificatie van RLDRAM II en kortgeleden werden de eerste samples beschikbaar. De nieuwste standaard maakt het mogelijk om chips te ontwerpen met aparte schrijf- en leeskanalen (CIO), maar ook met een gedeeld kanaal (SIO). Infineon levert wel de eerste versie van RLDRAM, maar meldt nog niets over RLDRAM II.
Gewoon RLDRAM werkt op 300MHz en verwerkt op die snelheid 600Mbit per seconde per pin. Belangrijk is de latency: die is met 25ns ongeveer een factor twee lager dan bijvoorbeeld DDR-SDRAM. RLDRAM II werkt op een frequentie van 400MHz, verstuurt daarbij 800Mbit aan data en verlaagt de latency verder naar 20ns. Een kleine rekensom leert dat er bij een datapad van 36 bits maximaal 0,8Gbit * 36 = 28.8Gbit per seconde kan worden verplaatst. Ter vergelijking: DDR400 haalt 400Mbit/s per pin.
De lage latency van RLDRAM is vooral belangrijk bij korte reads - zie bijvoorbeeld dit artikel voor een uitleg hierover. Dit roept de vraag op in hoeverre het geheugen geschikt zou zijn voor gebruik op andere gebieden, zoals binnen pc's. Het artikel meldt hier weinig over, maar op de site van Micron wordt gemeld dat RLDRAM gebruikt kan worden als L3-cache in high-end pc's en servers.
:strip_exif()/u/71745/knipper.gif?f=community){kind=small}
