Het probleem is dat je vastlegt wat je NU weet/niet wil. Hosten in buitenland is er nu eentje.
de spelregels voor deze uitbesteding kunnen ieder moment veranderen.
Het punt is niet dat “spelregels kunnen veranderen” of dat je álle toekomstige risico’s moet dichtregelen. Overheids-ICT werkt al decennialang met heel duidelijke, stabiele kaders: data met een bepaald beschermingsniveau moet binnen de EER blijven én mag niet onder zeggenschap komen van een partij die onder buitenlandse wetgeving valt (Schrems-II / CLOUD Act / FISA 702). Dat zijn harde juridische vereisten rondom soevereiniteit, privacy en continuïteit. Voor kritieke diensten zoals DigiD lijkt me dat absoluut geen onbelangrijke non-functional. Het maakt dus niet uit dat Solvinity fysiek in Nederland draait, zodra het moederbedrijf Amerikaans wordt, valt het onder extraterritoriale verplichtingen. Dát is de showstopper.
Het voorbeeld van “Hongarije is EU, maar dubieus” is appels met peren. EU-wetgeving werkt wél volledig op Hongaarse bedrijven, waardoor je als overheid daadwerkelijk controle en afdwingbaarheid hebt via de AVG, de NIS2, aanbestedingsrecht en de Europese rechter. Je hebt niet die controle als de uiteindelijke zeggenschap verschuift naar de VS, waar wetgeving als de CLOUD Act afdwingt dat Amerikaanse partijen, óók hun Europese dochters, data moeten afstaan aan de Amerikaanse overheid. Dit staat volledig los van politieke voorkeuren of toekomstige onzekerheden. Het is een objectief technisch-juridisch risico dat je vooraf uitsluit via aanbestedingsvoorwaarden. En wil je daar nog actief in kunnen updaten zodat bij langlopende contracten ook echt wel veranderende spelregels mogelijk zijn, dan neem je op dat het moet voldoen aan richtlijnen en best practices, zoals Pas toe of leg uit, maar vooral de waslijst aan richtlijnen over soevereiniteit zoals oa:
- eIDAS (Verordening 910/2014)
- NIS2
- Cybersecurity Act (Verordening 2019/881)
En nee, dit gaat niet over willekeur zoals “Russische olie” of “banden met Israël/Gaza”. Dat zijn geopolitieke standpunten aanbestedingsregels voor kritieke infrastructuur draaien om juridische jurisdictie, datatoegang en ketencontrole. De overheid hoeft geen 100% controle te willen en ondernemers hoeven geen totale vrijheid te krijgen. sommige diensten (zoals DigiD, BRP, basisregisters, belastingketen) mógen juridisch niet onder buitenlandse zeggenschap komen. Niet vanwege beleid dat “kan veranderen”, maar vanwege rechtszekerheid en grondrechten. Dat is precies waarom het Solvinity-verhaal wringt, en waarom dat niet vergelijkbaar is met wat je zegt.
Dit is precies waarom het Kadaster in zee is gegaan met KPN. Omdat basisregistraties en akte data niet zomaar de cloud in kan. Hoe KPN dat dan verder invulling geeft is aan hen, maar dat moet wel allemaal via BIO en NIS enzo.
https://www.emerce.nl/wire/kadaster-kiest-hybride-cloudinfrastructuur-kpn
KPN heeft echter nu het DC zelf in eigen beheer. Maar in bet geval van hierboven zullen ze van te voren moeten vast leggen wat ze gaan doen als de beheerder failliet gaat, de boel overgenomen wordt of andere redenen waarom er niet meer voldaan kan worden aan zowel het contract als de genoemde richtlijnen en daar moet dan mitigatie op komen.
[Reactie gewijzigd door supersnathan94 op 22 november 2025 11:30]