Klopt, toen ik het overzicht las vroeg ik me ook het een en ander af, dus zelf het een en ander nagezocht. Wat je volgens mij kunt stellen is dat bij de door Dutchzilla genoemde wafers vrijwel iedere wafer een 300 mm (12 inch) is. De (gelekte) prijzen van TMSC vond ik
hier (2004-2022) en
hier (2020-2025, met pprijsontwikkeling over tijd) en bedragen (inflatiecorrectie niet toegepast):
- 90nm (2004): $2.000
- 40nm (2008): $2.600
- 28nm (2014): $3.000
- 10nm (2016): $6.000
- 7nm (2018): $10.000
- 5nm (2020): $16.000
- 3nm (2022): $20.000
- 2nm (2025) $25.000
De
meerprijs per wafer komt vooral door duurdere materialen (zoals wafers die schoner, vlakker, zuiverder en mechanisch stabieler moeten zijn, en de hogere kosten voor EUV-resist en reticles), extra processtappen (EUV double patterning) en duurdere apparatuur om dit alles te doen (blame ASML). Dat maakt het mogelijk om een aantal algemene regels te stellen over chipdichtheid, kostprijs en opbrengst per wafer. Het waferformaat ligt immers vast, waardoor het aantal chips per wafer vooral wordt bepaald door de chipgrootte, complexiteit, gebruikte node en de yield./
In theorie zou je bij kleinere nodes dus het volgende verwachten:
- Een kleinere node laat kleinere dies toe en dus méér chips per wafer
- Bij gelijke chipgrootte neemt de complexiteit toe: meer transistoren per mm²
- Meer chips per wafer verlaagt de kostprijs per chip, als de yield gelijk blijft
- Een kleinere node betekent echter ook een duurdere wafer
In de praktijk:
- Chips worden meestal niet kleiner, omdat ontwerpers de extra transistorruimte gebruiken voor meer functionaliteit (vooral bij high-end SoC’s, GPU’s en CPU’s)
- De chipgrootte blijft daardoor gelijk of groeit zelfs, waardoor het aantal chips per wafer beperkt blijft
- Niet elke chip vereist een kleinere die; soms zijn oudere nodes goedkoper en praktischer (zie veel uit de autobranche)
- Bij nieuwe nodes is de yield in het begin vaak lager door een hogere kans op defccten
- Daardoor zijn er minder werkende chips per wafer dan je op basis van de node zou verwachten
- Intussen stijgen de waferkosten, wat de prijs per werkende chip verder opdrijft
- De yield verbetert vaak na verloop van tijd, zodra bijv. TMSC het productieproces beter onder de knie heeft
- De transistordichtheid blijft in de praktijk vaak achter bij de theoretische limiet, waardoor de verwachte efficiëntiewinst per mm² niet volledig wordt gehaald (zie tabel hieronder).
En ik zal vast nog wel wat missen. Tijdens het zoeken kwam ik een mooi voorbeeld tegen van de iPhone-SoC. Tabelletje hier:
https://tweakers.net/fotoalbum/image/BJsxXjGq7MzWp3C2LYBuFX9L.webp.
Als je de Apple-SoC’s van A10 tot A14 vergelijkt, zie je dat de die size niet geleidelijk afneemt. Van 125 mm² bij de A10 (16nm, 3,3 miljard transistors) daalt het eerst flink tot 83 mm² bij de A12 (7nm, 6,9 miljard transistors), maar stijgt daarna weer naar 98 mm² bij de A13, omdat Apple op dat oppervlak (nog) meer functionaliteit wilde onderbrengen. Bij de A14 (5nm, 11,8 miljard transistors) daalt de die size licht naar 88 mm², maar blijft deze nog steeds groter dan bij de A12.
Een 300 mm-wafer heeft een totaal oppervlak van ongeveer 70.700 mm², maar door de cirkelvorm en de rechthoekige vorm van chips treden er randverliezen op. Het bruikbare oppervlak voor chips ligt daardoor meestal rond de 63.000 tot 65.000 mm². Bij een chipgrootte van circa 100 mm² passen er dus grofweg 630 tot 650 chips op één wafer, mnatuurlijk afhankelijk van de plaatsing en de vorm van het chipontwerp.
Als we dit toepassen op Apple, zien we dat chips in de praktijk niet altijd evenredig krimpen bij een kleinere node. Apple gebruikt de extra transistorcapaciteit zoals de zien is vaak voor meer cores, grotere GPU’s of AI-units, waardoor de die-grootte regelmatig gelijk blijft of zelfs toeneemt, zoals in het voorbeeld van twee alinea's terug. Hierdoor nam het aantal chips per wafer niet sterk toe en daalde het zelfs percentage werkende chips, ondanks theoretisch kleinere die grootte.
Als je daarmee gaat rekenen, kun je voor Apple de volgende theoretisch te verwachten aantallen chips per wafer afleiden. Deze schattingen houden ook rekening met randverliezen, dus met het effectief bruikbare oppervlak van een 300 mm-wafer:
- 28 nm (A7, 102 mm²): +/- 620 chips
- 20 nm (A8, 89 mm²): +/- 715 chips
- 16 nm (A9, 96–104 mm²): +/- 610–660 chips
- 16 nm (A10, 125 mm²): +/- 510 chips
- 10 nm (A11, 89 mm²): +/- 715 chips
- 7 nm (A12, 83,3 mm²): +/- 760 chips
- 7 nm (A13, 98 mm²): +/- 650 chips
- 5 nm (A14, 88 mm²): +/- 720 chips
One of the immediate ramifications of dual sourcing is that the die sizes of the A9s are different. The A9 produced by Samsung on their 14nm FinFET Process is the smaller of the two, at 96mm2. Meanwhile the A9 produced on TSMC’s 16nm FinFET process is 104.5mm2, making it about 9% larger. Though not an immense difference in size (and not that we’d expect otherwise) there are tradeoffs to be had. With all other things held equal, the larger TSMC die would produce fewer complete dies per 300mm wafer, and any given die is more likely to have an imperfection since there are fewer dies for the same number of imperfections.
Bron:
https://www.anandtech.com/show/9686/the-apple-iphone-6s-and-iphone-6s-plus-review/3
Waardoor je kunt stellen dat: een groter oppervlak levert minder chips per wafer op en vergroot de kans dat een defect een chip raakt.
Ook de yield daalt over het algemeen bij nieuwe, fijnere nodes, vooral in de beginfase, al is volgens recentere
cijfers de yield van TSMC’s 3 nm inmiddels (2025) boven de 90% terwijl het bij Samsung minder goed gaat (maar dit is wel sterk afhankelijk van ontwerp en klant):
Media reports said TSMC has already boosted the yield of its 7nm and 5nm chips to
93.5% and
80%, respectively, in 2019. Now TSMC is making 3nm chips with a yield of
55%, competing against Samsung’s 60-70%.
Samung: According to South Korean media outlet
Chosun Biz, even after three years of mass production, its 3nm yields remain at just 50%.
Bron:
https://asiatimes.com/2024/02/smic-to-sell-huawei-costly-inefficient-5nm-chips en
https://www.trendforce.com/news/2025/05/29/news-samsungs-3nm-yield-reportedly-stuck-at-50-far-behind-tsmcs-90/
Daardoor kunnen er vrij veel chips wel geproduceerd worden, maar uiteindelijk onbruikbaar blijken door defecten, wat resulteert in een lage yield. Soms zijn ze nog deels bruikbaar, als defecte onderdelen uitgeschakeld kunnen worden terwijl de rest van de chip nog functioneert, zodat ze alsnog binnen de specificaties vallen en als een lager model verkocht kunnen worden, wat kosten kan besparen.
Maar dat kun je niet aannemen. Op 2nm zal een verder (qua functionaliteit) identieke chip kleiner zijn dan een chip op een ouder procede en passen er dus meer van die chips op dezelfde wafer.
Dat klopt... theoretisch betekent een kleinere node kleinere transistoren, en dus een kleinere chip bij gelijke functionaliteit. Maar, zoals je hierboven in mijn veel te uitgebreide tekst leest, is niet elke chip gebaat bij een kleinere node. Of dat zinvol is, hangt af van de toepassing, de bijbehorende kosten, de beschikbaarheid van productiecapaciteit en eisen zoals betrouwbaarheid, bestendigheid of lange levertermijnen (vooral in de auto-industrie krijgen oudere nodes vaak de voorkeur, omdat kleinere nodes gevoeliger zijn voor spanningspieken, hitte en straling.)
En zelfs als een chip wel op een kleinere node wordt geproduceerd, betekent dat niet automatisch dat hij ook kleiner wordt, zoals in het voorbeeld van Apple’s SoC’s, waar de diegrootte vaak gelijk bleef of zelfs toenam. Daardoor blijft het aantal (potentiële) chips per wafer in de praktijk meestal vergelijkbaar met eerdere generaties, zolang een kleinere node vooral benut wordt voor extra functionaliteit binnen dezelfde oppervlakte en dat in het eindproduct ook daadwerkelijk een meerwaarde oplevert.
[Reactie gewijzigd door jdh009 op 2 juni 2025 17:53]